30 december 2008; Rainbows

En ineens was het weer voorbij. Noor en Philip hebben 7 weken samen met ons van Nieuw Zeeland genoten. Op een onmenselijke tijd werden ze door ons op Wellington airport gedropt voor hun vlucht via het koude Tokio naar het nog koudere Sneek (begrijp dat er in Friesland alweer wat zenuwachtige mannetjes met Gamma meetlinten langs de kanalen zijn gesignaleerd). Wat een straf moet dat zijn, vanuit het warme NZ naar een land waar 'swaffelen' tot het woord van 2008 is uitgeroepen! Als dat de cultuur is die NZ ontbeert...... Gelukkig accepteert mijn spellingscontrole het woord nog niet. Terwijl wij in Wellington waren was er in Paraparaumu een goede aardbeving te voelen. Met 'n kracht van 5.1 en slechts 50 km diep (http://www.geonet.org.nz/earthquake/quakes/3021098g.html) was het in iedere geval een beter onderwerp van gesprek in de wachtkamer dan de prestaties van het NZ cricket team. Kerst is gelukkig voorbij. Ik had eerste kerstdag nog dienst ook. Niemand die gebeld heeft, waarschijnlijk omdat het echt prachtig weer was en dan heeft men geen tijd om ziek te zijn. Vaak wel weer na het weekeinde omdat de BBQ's dan wel sporen nalaten (of zou het aan de mannen liggen, op de een of andere manier kunnen mannen ineens koken, als het maar buiten gebeurd!?!?). Ook hier in NZ is kerst een familie gebeuren en omdat het warm is is dat nog meer zichtbaar. Overal families in tuinen of op het strand. Gelukkig ook een berichtje voor ons, zo zien wij dat dan maar. De periode van prachtige zonsondergangen is weer aangebroken en een plotseling buitje zorgt dan voor fraaie regenbogen. In dit geval twee naast elkaar. Het zijn rare dagen nu. Deze week twee dagen gewerkt en we hebben weer een lang weekend. Komt wel goed uit want de slaap is weer ver te zoeken. Heb inmiddels al ruim honderd zestig afleveringen van MASH gekeken in bed, op mijn iPOD. Nog twee of drie jaargangen te gaan. Moet toch eens kijken of ik daar geen nascholingspunten voor kan krijgen!
Vanmiddag vertrekken we naar Taupo om daar oudjaar te vieren met Nederlandse vrienden, dat wil zeggen, als ze het zeilen hebben overleefd. Zijn anderhalve meter lange Titanic bleek bij de te waterlating meer weg te hebben van een duikboot en hoewel mijn zeil ervaringen beperkt zijn tot het maken van hete soep aan boord kan ik me niet herinneren dat 'eskimoteren' er een onderdeel van uitmaakt. We zullen zien hoe hij met het racket is, mijn kuit doet het alweer redelijk. Mag eerst nog even terug naar de tandarts omdat een borrelhap het juiste breukvlak vond en de helft van mijn tijdelijke kroon afscheid liet nemen. Heb nog een tandartsverzekering tot middernacht. Ons leven aan het strand wordt met de dag aangenamer. Na het zweten op het werk (ik heb niet veel patiënten en verwerk maar wat files, en Nienke zit op een vrijwel leeg kantoor) is het aangenaam vertoeven in de tuin. Om ons heen komt van alles tot bloei met vaak verrassende kleuren. En dan komt de buurman ook nog even langs met een bordje verse vis, had hij net een uurtje daarvoor gevangen op zee. Sluit af vandaag met weer een stukje Kiwi humor, vandaag met een Aziatische inslag.

Nienke en ik wensen jullie allemaal het allerbeste voor 2009 en zorg ervoor dat je geniet van het leven!

25 december 2008; Tristan

24 december 2008; Almost Christmas

Een kerstfeest zit er niet echt in voor ons, maar we hebben toch een bescheiden feestje met vrienden gehad afgelopen weekend. M.n. ook omdat het hammetje wat Nienke via haar werk had besteld voldoende was om alle All blacks, en hun tegenstanders, een week van te voeden. De keukenprestatie (naar een oud Maori recept van een collega) van Nienke mocht er wezen!

Een heerlijk zonnetje en een stel goede vrienden maakten de dag compleet.

’s Avonds in de tuin bij het ondergaande zonnetje nog even nakeuvelen. Geloof het of niet, maar dat was pas de eerste keer dat we hier in de tuin konden zitten!

Rest van de week weinig spannends. Werk gaat wel weer al denk ik er over om 3 dagen te gaan werken. Had dinsdagavond nog een dienst. Deed me denken aan mijn eerste praktijk op de Berensteinlaan. Daar was een vent die zijn draaiorgel af en toe voor ons raam parkeerde waardoor we niemand meer konden verstaan. "Nee meneer, ik hoor geen ruis aan uw hart maar wel Andre Hazes met 'Een beetje verliefd". Die man had nog de euvele moed om binnen te komen collecteren ook. Hier was er een invasie van de Salvation Army die met een 50-tal dames christmas carols kwam spelen in de hal voor de Emergency room. Kon amper de bloeddruk meten van een jonge man met dikke benen, maar aan de stoom uit zijn oren las ik een bloeddruk van 195/128 af. De Wellingtonian nierdokters weten dat aan het gebruik van pijnstillers maar waren vergeten een klassieke Nederlandse vraag te stellen: eet u ook drop? Ja dus, kilo's! Ze hadden de avond van te voren net een paar zakken voor kerst (!?!?!?) ingekocht en de helft al verorberd.
Inmiddels is de vakantie hier aangebroken. Een grote stroom van auto's naar het noorden. Alles is dicht, van real estate agent tot de overheid. Het hele land ligt plat tot eind januari. Kon nog net voor de vakantie een afspraak krijgen voor mijn wortel. Vanmorgen vroeg het plafond van de lokale tandarts bewonderd. Een poster van Kiwi-bachs deze keer, dat zijn Nieuw Zeelandse holiday homes. Joe Jackson op de achtergrond, leuke assistente en Jason de joviale tandarts, je zou bijna voor je plezier gaan. Omdat het echt pijpestelen regende vandaag maar wat rondgetoerd. Het lokale museum van Te Horo bezichtigd; een echtpaar dat gewoon hun hele leven niets had weggegooid en daarmee de schuur had gedecoreerd, aandoenlijk. Helaas begon daarna de verdoving wat uit te werken. Wel toepasselijk; het is hondeweer, ik heb pijn en morgen is het precies twee jaar geleden dat we na Myrthe en Floris ook nog Tristan verloren.

Wij wensen iedereen een goed 2009 en neem je voor extra veel met je kinderen te genieten van het leven. Sterk spul hè, die Fishermans friends.

15 december 2008; Work again

Pfff, work again. Meteen een discussie over geld. Ik had spontaan aangeboden om een abcesje op het ooglid van een moeder te openen. Ze was gekomen voor haar zoontje maar liep zelf met een dik oog rond. Uiteraard (nou ja, nu niet meer) hielp ik haar ook. Nu vond ze dus dat ze niet hoefde te betalen want ik had er zelf op aangedrongen. Maak van je werk dus geen hobby! Viel weer tegen zo'n eerste dag, tergend langzaam op gang gekomen. Na een dag al behoorlijk moe van de 'merry christmas and a happy new year'. Die vakantie deed erg goed maar ja, dat is weer over. Nog wat kiwi logica: je hebt pas na een jaar werken recht op vakantie (echte stimulus!) en ik heb nu al vakantie opgenomen, teveel dus. Dat is dus onbetaald verlof. Nou ja, dat was toch nog een vraag en dat weten we nu dus. Al aangekondigd dat er nog meer onbezoldigde weken zullen volgen. Noor en Philip waren zeer te spreken over onze reisbegeleiding. Wellicht dat daar een nieuwe carriere ligt? We staan open voor boekingen! Tot slot nog een paar foto's van de laatste dagen. Respectievelijk een uitzicht vanuit een Kiwi Raststätte, the banded dotterel, the oyster catcher, the white-faced heron (Kiwi relative van de Haagse reigah) en een fraai plaatje vanaf Ward beach (alle foto's genomen net voor we wijn gingen proeven in Blenheim).

Cheers.

10 december 2008; Zonnetje in Akaroa

Noodingreep in de kiezen houdt het, nog. Veel regen in Arthur's pass. Wilde beken en rivieren daardoor. Lekker frisse wandelingen dus. Nu in Akaroa aangekomen. Prachtig zonnetje weer. Onderstaande foto voor Nienke's jaarclub; bloesje staat leuk. Dame erin is ook prettig!

7 december 2008; Heerlijk op vakantie

Net geland in Punakaiki aan de westcoast. Zitten nu op onze hotelkamer met uitzicht over het strand en de oceaan. Even uitblazen na de spectaculaire auto rit (met een break op een fantastische lunchplek aan Tauranga bay bij Westport) langs de rotsachtige kust, die doet denken aan het raject Monaco-Nice. Na Marlborough enkele geweldige dagen gehad in het Abel Tasman park in een eco lodge en daarna aan de Nelson lakes in een leuk huisje in the middle of nowhere aan een beekje. Mijn kuit houdt zich goed, maar terwijl Nienke en haar ouders de lokale hippy cultuur opsnoven in Takaka heb ik de posters op het plafond van de 'native' tandarts bestudeerd. Een wortelkanaalontsteking gooide tijdelijk wat roet in het eten. We hebben flink wat mooie wandelingen gedaan en de auto getest op 4WD tracks. Uiteraard lokale lekkernijen en wijnen geprobeerd. Gigantisch mazzel met het weer; elke dag tussen de 20 en 25 graden en blauwe lucht. ’s Nachts een verfrissend buitje (om al de dirt van de auto te spoelen). Zo meteen bij high tide de Punakaiki pancake rocks and blowholes (vandaar high tide) bezoeken. Onderstaande foto’s spreken voor zich.

1 december 2008; Vogel paradijs

Een waar vogelparadijs. 24 uur per dag zitten we tussen de meest fantatische birdsongs. We hebben zelfs 's nachts de kiwi gehoord (helaas niet gezien). We proberen de diverse geluiden bij de vogels onder te brengen, maar m.n. de Tui gooit roet in het eten. Deze vogel imiteerd andere vogels en zelfs mensen. Een vriend vertelde zelfs dat een man in Auckland zijn auto alarm heeft weggedaan omdat een Tui deze steeds nadeed en hij telkens voor niets naar buiten rende. Onderstaande foto is van de Tui, een zwartgroene vogel ter grootte van een spreeuw met een deftig wit befje.

De vogel hieronder is de Sivereye, nog niet gevonden wat voor geluid deze maakt. Over geluiden gesproken, hierbij een link naar New Zealand birds: http://www.accommodationinnewzealand.co.nz/soundbytes/birdsopera.htm

Hieronder de Californian quail, een kwartel. Grappig vogeltje met een kuifje die af en toe vergeet dat hij kan vliegen en probeert voor de auto uit te rennen. 

Als laatste de muzikaalste van allemaal, de Bellbird, die de hele dag door de meest fanatische geluiden maakt en waarmee je hele fluit concerten kunt uitvoeren. Deze was heel nieuwsgierig waar dat geluid nou vandaan kwam.

Als laatste nog de geweldige opmerking van Nienke toen we hoog in de bergen een kalkoen hoorden en discussieerden waar dat geluid anders door gemaakt kon worden, een fazant? 'Dat is toch niet logisch, fazanten hier'. Inderdaad, een kalkoen is veel logischer. Blijkt dat enkele bewoners van de 'very remote holiday homes' voor kerst alvast een kalkoen hebben uitgezet. 

29 november 2008; Om jullie op te warmen

Even heel kort om jullie in dat koude kikkerlandje een beetje opte warmen. We zitten nu lekker in ons huisje aan de Mahau sound (zie de 2e foto op het deck) na eerst heerlijk in Picton even gelunched te hebben (lijkt net op zuid Frankrijk). Het is hier heerlijk warm en Nienke en ik hebben derhalve nog even een duik in Mistletoe bay genomen (Queen Charlotte sound). IJskoud, dat wel. Net een flesje Saint Claire chardonnay opengemaakt en zitten nu te genieten van alle vogeltjes en m.n. de tui's. Gegroet.

26 november 2008; Bijna vakantie

Zaterdag gaan we op vakantie. Dat klinkt heel raar hier aan de andere kant van de wereld. Het is hier zo mooi dat het nog steeds als vakantie voelt. Nog steeds een beetje onwerkelijk. De periode dat ik met name hoestende en proestende mensen zag is voorbij. Begin inmiddels een behoorlijke schare vaste klanten te krijgen. Met name veel ouderen. Mijn piekflow was net flink opgevijzeld met alle ballonnen die ik opblies voor de kinderen, maar dat worden er steeds minder. De problematiek wordt daardoor ook zwaarder en bij een 4 jarig jongetje met melanomen moest ik toch wel even slikken. De masseuse (Nienke gebruikt mij als excuus om haar te laten komen) vond mijn schouders dan ook nog steeds crunchy vrijdag avond. Noor en Philip zwerven nog verlekkerd rond op het noordereiland en dus zijn wij zelf maar wat gaan wandelen. In dit gebied (Otaki Forks) werden o.a. enkele scenes uit de Lord of the Rings opgenomen. Niets mis mee om daar in het zonnetje rond te lopen.

Heerlijk gewandeld en daarna nog even gehockeyd. Ook Nienke deed mee en loopt nu trots met haar oorlogswonden (even het astroturf gekust, letterlijk!) te pronken. Stel je je een blonde Charlie Chaplin voor zonder bolhoed maar met snor en dan ook nog een klein sikje!

Helaas verliep de woensdag niet geheel zoals gepland. Zie onderstand bericht uit het lokale tennisblaadje. Had gehoopt op een andere manier in het nieuws te komen.

Business House Tennis Round 7, November 6

VERBAL VIRTUOSITY AND ACHING ACHILLES’


A sprinkling of seasoned sledgers entertained the packed centre court

grandstand with outstanding ribald repartee in rousing round 7 action.

Placemakers may remain winless on the tennis scoreboard, but their verbal

virtuosity almost earned them a special ‘never before awarded’ bonus point on

the calmest of evenings at Te Atiawa.


The verbal shenanigans were not confined to the centre courts. Lindsay Rye

(Different Strokes) and son Sam Rye (Cuttriss Angles) engaged in amusing

banter throughout their clash on the aging ashphalt. Rye senior at one stage

informed his progeny there would be “no dinner for him tonight” after Sam

called a bruising second serve long. It was Lindsay’s best second serve in 17

years, no wonder he wanted the call reversed.


Drama on court H9 as David Reid Homes’ Hans Itjeshorst tore his achilles

tendon and was forced to retire against SolarZone. The Dutch doctor

immediately knew the extent of his injury, thankfully it’s not ruptured. SolarZone

won 4-2, a result only confirmed by the committee late in the night as the

indecipherable result sheet had clearly been filled in by a 2 year old.


In other action, talented junior Conor Strang appeared for Precise Print and was

rewarded for his 3 fine wins with a free after match feed from the affable

number 1, big Andy Wicherts. Tailors Tribe won its first match of the season, 4-

2 over Reiki Rascals. A fine effort. Two pairs remain unbeaten.

Niet echt een geweldige timing net voor de vakantie. De eerste wedstrijd nog dik gewonnen, maar daarna ging het mis. Tegenstander gaf een dropshot terwijl ik naar achteren liep, ik zette weer af en 'krak'. Voel me een beetje als Nienkes 10 jarige RAV die toch behoorlijk wat moeite had om omhoog te komen op een berg. De jaren gaan tellen. Loop nu wat rond te hinken op een dikke dot sokken in een schoen. Gelukkig is het niet de achillespees maar een spierscheur er net boven. De wandelschoenen gaan wel mee, maar wat extra boeken ook! Het is hier nu donderdagavond 21.45 en het is nog steeds 25 graden. Kreeg vandaag eindelijk airco in mijn kamer. Ging meneer eerst nog even testen of hij het ook op 'warm' deed. Op het laatste plaatje de geplande route.

Ik neem de laptop mee maar kan niet beloven dat ik de weblog goed kan bijhouden. Op het zuidereiland wonen wat minder mensen en internet is niet overal voor handen. Als laatste nog een nieuwtje; Nienke heeft een nieuwe baan aangeboden gekregen, promotie, een dag minder werken en een nieuwe uitdaging! Gaan we eens goed over nadenken.

21 november 2008; 3-3 en gewonnen met 1 set.

De foto hieronder laat een paar aantrekkelijke poeletjes zien in the Waikato river. Heerlijk om op een zonnige dag in af te koelen. Handdoekje uitleggen, flesje wijn, stukje kikirangi kaas. Dit is echter vlak voordat ze sluizen openzetten om het overtollig water af te laten lopen. In enkele seconden verandert dit lieflijke stroompje in een woeste rivier. Water bij de wijn is altijd een slecht idee!

Afgelopen weekend waren we dus in Taupo (4 1/2 uur rijden naar het noorden) waar we met Noor en Philip enkele fraaie sites hebben bezocht en logeerden in het huisje van Miriam en Erik (vrienden uit Auckland) aan de rustige baai in Kinloch. Zaterdag avond gezellig met Sue en Louis (Louis is een studievriend die o.a. in mijn hockeyteam zat en waar ik het Sphaerinda tournooi jaren mee organiseerde) en zijn ouders (zijn moeder is een jaarclubgenoot van Noor) in zijn restaurant in Taupo gegeten. Reunie aan de andere zijde van de aardbol, erg goed.
Zit dit dus te schrijven in de thee pauze. Weer heerlijke verhalen vanmorgen; net een man die zijn nek en rug gekneusd had toen hij een schaap achterna zat in het weiland 's avonds laat ('and it's not what you think doc!!!'). Gisteren sproeten uurtjes gehad, kleine 200 mensen gezien met zijn vijfen in 2 uur tijd. Was gratis, dus lekker druk (zal ik ze aan herinneren als ze weer de term 'going Dutch' gebruiken). Heb zelf toch zeker 6 verdachte plekken gezien. Heb hier al meer huidkanker verwijderd dan in al mijn tijd in Nederland en Belgie.

Terug naar Taupo. We hebben daar natuurlijk ook nog even door de stomende natuur gewandeld en zelfs vanaf het water de beroemde Maori carvings bekeken. Beetje tegenvallend dat deze pas van 1980 zijn, maar toch indrukwekkend. Leuker nog vind ik de Alpacas, een lama soort die het hier in NZ heel erg goed doet. Typische life style beesten. Iedereen die zo nodig 'rural' op een 'boerderij' wil wonen, maar niets van schapen wil weten (om infecties te voorkomen moet je hun konten krabben, je gelooft het of niet, maar dat is een echte baan, op het zuidereiland trekken groepen konten krabbers langs de boerderijen!) heeft er een aantal.

Op de terugweg nog even een paar keer afgeslagen om een prachtige gorge te bekijken die langs de snelweg slingerde. Deed erg aan de Dordogne denken. Zo'n sandwich smaakt altijd beter naast een kabbelende rivier!

Van de week weer getennist, ik speel in het business team voor David Reid, een groot bouwbedrijf hier. Handig voor als we echt gaan bouwen. Op matchpoint; 'Hey David, help me remember, how much was my discount??'. Vorige week met 4-2 verloren (die 2 punten waren van mij) en deze week wonnen ze voor het eerst in 2 jaar, 3-3, gewonnen omdat we een set meer hadden. Wel even wennen, we tennissen in het zwart! Inmiddels alweer een aantal dagen aan het werk en het nieuwe weekend voor de deur. Noor en Philip zijn op weg naar White Island, een actieve vulkaan in de oceaan die momenteel even slaapt, hetzelfde wat wij voor morgenochtend dus plannen! Het weer is inmiddels echt heerlijk dus we zullen om 10 uur wel ons bed uitdrijven. Zondag weer een huis bekijken (er was er daadwerkelijk nog een die we nog niet gezien hadden). Nog een paar patienten en dan ga ik naar mijn lunchplekje toe! Gegroet.

Nog eentje dan; net een man van 75 bij wie de zuster een wat hogere bloeddruk had geconstateerd. Ik vroeg o.a. of er stress was; 'of course, my handicap has gone up from 18 to 21!!!'. Heerlijk toch?