26 november 2009: Lekker dakkie

Zit hier tijdens het spreekuur te schrijven. maar liefst 4 mensen komen niet opdraven, en dat is alleen nog maar voor tea time. Bij elkaar een uur tijd verspeeld. Ach ja, kan nog erger, zag net een ambulance chaufeur met een liesbreuk, opgelopen tijdens het tillen van een op zijn zachtst gezegd adipeuze patient (meer dan 140 kg). Mag dus niet werken tot na een herstelfase na de operatie. Met onze wachtlijsten betekent dat vakantie tot ver in februari. De mazzelaar.
Onze fraaie tractor was blootgesteld aan weer en wind nadat al het asbest verwijderd was. Tijd voor een nieuw dak en betimmering. Het framework is na > 40 jaar nog goed en dus kon ik toen de spulletjes geleverd waren aan de facelift beginnen. Bosgroen 'corrugated iron' platen gingen op het dak met behulp van mijn lieftallige assistente (hier aan de verkeerde kant van de camera). Na een dagje hard ploeteren ziet het er van een afstandje best aardig uit. Nu nog even een aanbouw maken zodat onze ride-on-mower ook in de renstal kan staan. Dan ook daar een dakkie op en vervolgens de nieuwe betimmering. Klinkt allemaal als een peuleschil nietwaar. Maar er zijn nog zoveel andere dingen te doen. Bezoek aan vrienden, collega uit Nederland die een dag kwam meelopen (en en passant twee gezellige avonden met hem en zijn familie), avondje wijnproeven in Otaki (rijden wij het hele land door op zoek naar lekkere wijnen, zit er een uitstekende wijngaard om de hoek, Ohau Gravels. Met name hun pinot gris is fantastisch en in de kelder staan al diverse flessen van de eerste oogst (en meteen in de prijzen) te rusten), tenniscompetitie (zowaar weer eens gewonnen, volgende week moeten de onderste 6 teams tegen elkaar), showhuizen bezoeken voor de ideeën, komend weekend weer bezoek uit Nederland, etc. Ik moet het dus m.n. van mijn woensdagen hebben en gelukkig is daar altijd weer Nienke met een heerlijke lunch.
Hier met blue cheese/champignons pasta voor de plek waar ik in de toekomst onze spa ga bouwen. Het huis is aan de buitenkant echt in de eindfase. Het oude dek is nu afgebroken en de verf zit erop. Aan de achterzijde pronkt ons trappenhuis, sinds vandaag voorzien van fraaie ruiten, waardoor de vogels nu eindelijk niet meer het huis inkunnen. Zijn we eindelijk verlost van vogelpoep en overal stro.

Zo mooi als het huis eruit ziet, zo rommelig ziet het er bij de shed uit. De aanbouw begint echter al vormen te krijgen en zondag kan ook daar het nieuwe dak op.

Als afsluiter nog een foto'tje uit de Dominion Post van vandaag. Ben je net lekker aan het zwemmen aan het strand bij Gisborne ......

18 november 2009: Elementen

We waren dit weekend helemaal alleen, geen enkele afspraak, bijna scary. Wel lekker actief: golf op vrijdag (het is toch wel een sloom spelletje), tennis en hockey op zondag. Klinkt alsof we in hartje Gooi wonen nietwaar? Tussendoor gras maaien en de carport re-cladden. Op woensdag zou ik verder gaan, maar daar dacht het weer anders over. In de nacht en de morgen viel er maar liefst 20 cm regen volgens onze eigen regen meter. Het vaarverkeer voor ons huis was gelukkig niet druk deze morgen.

Vanmorgen kregen we nog een verrassing van de natuur; om iets over zevenen vanmorgen begon het huis te beven en te kraken. Een heuse aardbeving, 5.1 op de schaal van Richter verving onze wekker. Nog een naschok van 4.3 een uur later en nu is alles weer rustig. That's New Zealand! Right, I'm off to Wellington. Moet een certificate halen voor reanimatie. Ik zei dat ik in Nederland reanimatie instructeur was, maar dat telde niet. Op mijn vraag waarom mijn artsen diploma hier dan wel erkend werd hier volgde slechts gestumper. That's also New Zealand, de Engelse mentaliteit; als iets simpel kan doen wij het moeilijk, als iets logisch is dan doen we het toch anders, als de rest van de wereld het zo doet, doen wij het andersom. Nou ja, kan nooit kwaad I guess.

14 November 2009: South Africa here we come!

Wat een avond, in een geweldig spannende wedstrijd versloeg Nieuw Zeeland Bahrein met 1-0 en plaatste zich voor de WK voetbal in Zuid Afrika. Fantastische sfeer in een wit stadion (the All Whites). Nou maar hopen dat we bij Nederland in de poule komen. Commentaar in het Arabies maar dat mag de pret niet drukken.



Voor een samenvatting van beide helften: en
En voor diegenen die denken dat het een lachertje is kijk eens naar deze samenvatting van Italië - New Zealand van juni dit jaar:
Voor ons betekent dit in ieder geval dat we de WK hier ook kunnen volgen! Cheers!!!

12 November 2009: Do you play golf?

Wild morgentje vandaag, alleen maar ongelukken. Een vriendelijke boer was opgestaan met het idee dat hij een tractor was. Hij probeerde een in het weiland vastgelopen truck los te krijgen, in zijn eentje (wat weegt zo'n ding nou). Plotseling sprong er iets in zijn borst. Gelukkig geen geknapte long, maar een deels afgescheurde borstspier. Even later een meneer die als vorkheftruck wakker was geworden en van die ijzeren platen (waar trucks over rijden om niet weg te zakken, precies, die dingen die die eerste man had moeten gebruiken) probeerde te verplaatsen, bij hem scheurde de hele biceps pees. Nog twee vleessnijders die blijkbaar niet hadden begrepen dat het niet om hun eigen vlees ging en beiden het topje van hun duim in leverden (echt een hype hier, 6 in 2 weken). Als afsluiter van de morgen nog een mevrouw die beweerde dat ze geen medicijnen nodig had. Ook mijn opmerking dat die dingen zich niet in het doosje vermenigvuldigen deed daar niets aan af, "ik heb genoeg". Nou had ik er inmiddels ook genoeg van dus dat kwam goed uit. Nienke heeft van mij een golfset gekregen, ze is nu volwaardig lid van de Otaki golf club. Had ze dus nog haar trainings setje over en dus nam mij een avond mee als handicap. Kon geen goede smoes meer verzinnen en dus stonden we daar in het zonnetje, tussen bomen en vogels, de laatste vertrekkende gasten (electricien en loodgieter in hun werk busjes) groetend, balletjes weg te slaan. Geen ballotage, geen GVB, geen voorslaan, geen ruitenbroek en krokodillen shirts, gewoon beginnen. Ik vond het nog leuk ook, m.n. het 'rammen'. Dilemma dus, wat doe ik nou met mijn flauwe grappen over golf ........
Heerlijk weekend achter de rug. Onze eerst BBQ op de property met vrienden uit de grote stad (Auckland en Wellington). Compleet met schieten voor de boys, vuurtje maken in het weiland (het lijkt alsof Nienke het concept niet helemaal begrepen heeft, maar ze houdt hier de belendende percelen nat). En terwijl de kids de kids bekijken nemen de dames het er even van (krantje, Libelle, glaasje, toastje). Dan het hoogtepunt voor Erik; joyriden op de tractor met de hele family erop! Aan het eind sputtert de motor en slaat hij af. Gelukkig is Erik een mechanical engeneer en ontdekte dat het palletje naar de reserve tank niet openstond. Ik kom meestal niet verder dan de radio, maar die zit er niet op! Gewoon tanken dus! Toch gaat dr. Erik hem met oudjaar ontleden/masseren en ik schilder hem dan Ferrari rood!

Tot slot nog een waarschuwing van de dokter!

Ik weet het, er mist een C, de C van cancer!

5 november 2009: Huis dies (verjaardag)

Ineens was daar dan een vuurrode sportwagen. Niet bepaald het soort auto wat toeristen plegen te huren als ze in Nieuw Zeeland rondreizen, maar als je voor business hier bent wil je indruk maken. Gelukt! Yvo was hier voor zaken en reed even om om ons te bezoeken en een balletje te slaan. Ik had een goed excuus; vier kapotte rackets en ik kan mijn bespanmachine nergens vinden. Gelukkig konden we Yvo met wat wijn en een strandwandeling tevreden stellen. Hij heeft de smaak nu te pakken en de volgende keer zal ik hem weer eens een lesje geven (woensdag voor het eerst weer eens gewonnen).

Het huis begint steeds meer op een echt huis te lijken, maar zal helaas niet voor kerst klaar zijn. Risky business, want ons gehuurde huis staat weer te koop (niet onze meubeltjes op de foto's by the way).

Vorige week tijdens de dienst nog wat aardigs meegemaakt. Een dronken vent had een gat in zijn kop en was met de ambu binnen gebracht. Ik had hem met veel moeite gehecht en hij zat net weer lekker in de stoel. Komt zijn dodelijk ongeruste moeder van 90 binnen en begint te jammeren. Terwijl de ambulance nurse en ik de moeder proberen te kalmeren staat meneer op en loopt naar zijn imaginaire bar toe, mist een aantal eveneens imaginaire traptreden en slaat met een klap tegen de niet-imaginaire onderzoekstafel. Kon ik de andere kant ook hechten. Er hoefde in ieder geval niet gecommuniceerd te worden, want dat is ook wel eens lastig. Ik heb een patient die bij elke vraag denkt dat hij in de 'Who wants to be a millionaire show' zit. Als ik wat vraag gaat hij heel lang nadenken alvorens hij met een antwoord komt. Hij vraagt nog net niet of hij de bellijn of het publiek mag gebruiken. Nou ja, je hebt ook van die dames waar je geen woord tussen krijgt. Wat je ook vraagt of zegt, een constante stroom woorden maakt elke vorm van zinvolle communicatie onmogelijk. Als de tijd om is sta ik op en geef ik ze een herhaal recept. Tot mijn stomme verbazing lopen ze meestal inderdaad al pratend weer de spreekkamer uit. Als ik dan thuiskom wil ik alleen de krant lezen en mag Nienke even niets zeggen!

Inmiddels is het lente en beginnen alle eitjes uit te komen. De pukeko's hebben ook van die heerlijk eigenwijze koters op lange stelten (helaas niet op de foto, vandaar hier een leuk filmpje, een reclame van een energie maatschappij hier).

Vrijdag avond is het weer dies van mijn studenten huis. Ben er weer niet bij. Volgend jaar toch proberen rond die tijd in Nederland te zijn. Wij moeten het hier met Guy Fawkes day doen, iets wat voor eigenlijk iedereen om onduidelijke redenen gevierd wordt. We waren vorige week op een borrel toen ter ere hiervan een flink vuurwerk werd ontstoken en de aanwezige menigte wist ons te vertellen dat het was omdat Guy Fawkes het parlement had proberen aan te steken (niemand wist of het gelukt was), de ander zei dat het was omdat het mislukt was en hij op de brandstapel was gezet. Of het een Kiwi was? Iedereen bleef het antwoord schuldig. In ieder geval een leuke avond, als je maar een reden hebt om een feestje te geven en vuurwerk af te steken. Gek genoeg vieren ze oudjaar hier dus niet, maar wij dus wel!