Gelukkig konden ze nog net getuige zijn van het afscheid van Hans van zijn Crockodile Dundee Ozzie baard, die hij wel 'moest' laten staan na een attack door een paar moeras vliegjes in Wilson's Park...ja ja. Maar goed, mijn stem geeft gelukkig toch de doorslag want ik vind een baard echte helemaal niks; te grijs en te veel geprik en dus ging -ie eraf. Ondanks dat de nurses en patienten hadden gezegd dat 't heel goed stond die baard, maar ja weten weten hoe beleefd Kiwi's zijn inmiddels haha ;-)
Na onze eerste werkdag was het hoog tijd voor een relax bad en dus stookten we het vuurtje even lekker op. Philip kwam even een foto maken. Het werkt als een tierelier en wordt zo warm dat we echte en heel aantal keren moesten uitstappen om even onder de koude tuinslang te duiken. De geimproviseerde douche doet het inmiddels ook, voor de kampeer partij voor morgen. Kids koude douche buiten, ouders binnen warme douche. Heel redelijk toch als het buiten 23 graden is?!
Op de laatste avond vond Hans het echt niet kunnen dat we nog helemaal niet ge-Kiwi bbq-d hadden en dus ondernamen we meteen actie; scampies en chicken on the barbie and cool white wine. Echt weer helemaal zomer gevoel om buiten te kunnen eten. Waarschijnlijk niet voor te stellen voor jullie met -5 of zoiets? Was ook fijn om door de hele andere temperaturen de toch voor ons altijd zo dubbele dagen van ons af te laten glijden, merry christmas just doesn't exist anymore. Daar verandert geen enkel nieuw jaar iets aan.
En als altijd als trouwe afsluiter van een heerlijk avondje; een prachtige zonsondergang. Daarvan kon Noor nog even genieten op onze bank op de duin, door haar nu de 'biggen bank' gedoopt. Vanaf de bank kun je en heerlijk genieten van het uitzicht en Thelma and Louise zien rondscharrelen tussen de (inmiddels weer volledig teruggegroeide en manshoge) bracken.
Nu de 44 toch wel heel snel dichterbij komt en we het zelfs als over Hans zijn Abraham party volgend jaar gehad hebben (oef), realiseer ik me des te meer hoe bijzonder het is om ouders te hebben die nog zo actief kunnen en willen zijn om de wereld rond te reizen en volop te genieten van alle nieuwe ervaringen. Of het nou in China, Tokyo, Northland, Ozzie of hier in Kapiti is, zij hebben genoten en wij ook!
Vanavond wat voorbereidingen getroffen voor de oudejaars kampeer partij hier op Sims morgen. 14 volwassenen en 11 kinderen, wij hebben er zin in! Voor de oliebollen wordt gezorgd, de hot tub kan aan, vuurkorfje staat klaar, bbq, wijn en zowaar vuurwerk (gelukkig dat we rural wonen want echt 'gewoon' is het niet met oud & nieuw hier in NZ). Dat moet helemaal goed gaan komen, volgende week verslag. Jullie ook allemaal een heel fijn Oud & Nieuw, omhelzing van ons van afstand. x Nienke
of dat ze zich uitleefden tijdens de Christmas function van de baas (clearly no dress code limitations).
En een stad als dit heeft nog veel meer. China town bleek meer een verzameling van allerlei Aziatische keukens te zijn en Mongools ging er goed in. Daarna weer heerlijk naar een avondje stand up comedian hier en deze keer was het heel erg leuk. De avond erna gingen we stappen in de hippie wijk Brunswick. Heerlijk local food gegeten in een klein kroegje (1/2 band, 2/3 gasten) met een live percussie groep. Nog half doof van de uitstekende performance gingen we naar de ons aangeraden disco voor een vervolg. Daar trad Tavares op, helaas bleken er behoudens de naam verder geen overeenkomsten te zijn met de oude R&B band. Vanuit onze 45+ hoek keken we met twee andere op leeftijd zijnde stellen geamuseerd naar de dramatisch zielige versierpogingen (telt het ongegeneerd snoggen voor 2 seconden als een geslaagde poging?) van het gepeupel voor ons. Naarmate de avond verstreek daalde het niveau van de muziek onder het toelaatbare en hebben we de tent maar verlaten. De laatste avond hebben we na een heerlijk diner met Nienkes ouders nog met open mond door het casino (Scheveningen x 5) gelopen, ongelofeloos. 
Natuurlijk kent zo'n stad ook winkels, pffff. Ondanks het braaf meelopen en zelfs een schaarse aanmoediging bleek het toch mijn schuld te zijn dat Nienke in een 50 tal winkels na het passen van een gros schoenen, een containertje kleren en het betasten van een dozijn tassen niet kon slagen. Alleen al mijn aanwezigheid maakte de kleren te krap, de schoenen te knellend en de tassen onhandig. Gelukkig hadden we meer succes bij de vele musea. Genieten van de National gallery of Victoria: 
Aboriginal art 
Al met al een geslaagde reis die we van harte kunnen aanbevelen. Ontzettend mazzel gehad met het weer. 
Alleen de laatste dag begon het tijdens het 'winkelen' te regenen. Iets wat het in Nieuw Zeeland al vanaf ons vertrek had gedaan. Gaf mij nog de kans dit fraaie plaatje te schieten onder een groot glazen paneel (minding my own business while Nienke tried some Levis). Pech voor onze oppas en geluk voor de paddocks die er nu weer groen uitzagen. Inmiddels is het heir weer droog en lekker. Net het gras gemaaid. De tuin moet klaar zijn voor het grote oudjaars feest. Wens jullie en ons veel warmte toe. Cheers.
Hier laat de familie Engel zich op de Mimosa winery e.e.a. uitleggen over de Portugese en Spaanse druiven die hier gebruikt werden. Tom Tom is niet helemaal thuis in Aussi, volgens dat ding rijden we geregeld boven de oceaan en ook verteld hij je op het moment dat je de afslag passeert dat je daar af moest. Heb nog geprobeert of het wisselen van vrouwenstem naar mannenstem hielp, maar ik geloof niet dat het veel uitmaakt. 
Trosje pelikanen langs de weg. 
Fraaie zonsondergang in Eden (where else). Dit was ons uitzicht tijdens de alternatieve maaltijd op de stijgers. 
Australisch grapje: Slippery jetty (dat zijn die paaltjes die meer dan gedeeltelijk onder water staan). 
Pfff, iemand had gezegd dat er een ijsco kraam zou staan op dit verlaten strandje. 
I'll buy it, prachtige plek voor een tweede huisje. 
Geen ijsco tent en een verlaten strandje, maar iemand heeft er toch een picnic tafel achtergelaten. Hadden wij gelukkig een picnic bij ons, wat hadden we anders gemoeten?
Geen idee hoe zo'n shag smaakt, maar die boterham met Hongaarse salami (van butcher Hans) en Victoria cheese was toch aantrekkelijker. Die avond kregen de anderen een lesje eten bestellen van mij. Als ik geen garnalen bestel dan zal dat een reden hebben. Mijn sea food basket was geweldig, maar hun coconut prawns waren veel te droog, daar hielp zelfs de wijn niet meer. Tja, en als je dan aan Dutchies vraagt of alles naar wens was krijg je ook een eerlijk antwoord. Dat zijn ze down under niet gewend. 
Deze snelheidsduivel (met meer dan 200 km per uur de snelste vogel op aarde) is de Peregrine falcon die we bij de Agnes falls beslopen tijdens een maaltje muis. 
Een vriendelijke Zwitser nam ons even op de plaat. Zien en horen we op de terugweg nog twee kookaburra's, die het geluid van Australie produceren. Luister maar eens op deze 
Tijdens de tweede wandeling van de dag kwamen we door dit bizarre bos van tea trees. 
All right, but that'll be the last hot chocolate with whipped cream. I really have to drive the others home. 
Koala op Phillip island. Ze slapen in de bomen en het zonlicht daarboven is erg fel. 
Wallaby tijdens de wandeling door the nature reserve. Aan het eind hadden we allemaal een stijve nek van het turen in de Eucalyptus bomen naar koala's. Die waren waarschijnlijk verstandiger dan wij en zaten met een temperatuur van 30+ aan een lekkere White Rabbit Dark ale te sippen in de dichtsbijzijnde kroeg. 
Altijd al een keertje willen zien in het echt, de Royal spoonbill (lepelbek). 
Met zijn kartbaan, pretparken en ontelbare take aways was Phillip island niet echt wat voor ons, maar we moesten natuurlijk nog wel even naar de wereld beroemde Blue penguin parade, de kleinste pinguins ter wereld. Commercieel opgezet (er was zelfs een skybox, wij zaten derde klas), maar desalniettemin heel erg leuk. Je mocht niet fotograferen, maar laat ik er nou eentje hebben gezien die helemaal in de vrije natuur op zijn moeder stond te wachten. 
Intussen had de familie Engel Bondi beach al onveilig gemaakt. 
Maar op woensdag kreeg ik dan ook een speed cursus Sydney. Heerlijke stad. Prachtig land. Wel veel vliegen, Land of the Flies. Op de boot langs een paar hoogtepunten op weg naar Watson bay. 
Daar heerlijk met Nienke bij Doyles on the beach gelunched, lobster/tiger prawn salad met een lekkere fles lokale chardonnay. Voelde meteen alsof we al weken op vakantie waren. 
Weer met de boot terug langs de Opera, wandelen door de Botanische tuinen op weg naar de New South Wales art gallery waar we natuurlijk weer op Philip en Noor botsten. 
Maar eerst moesten we nog een bekend hek passeren. Waar is Fred??? 
Hierboven de fraaie King parrot. 
De pelikaan in volle vlucht bij Nowra, waar we na de voortreffelijke Riverside Thai voldaan in bed ploften. 
De Lauging Kookaburra bekeek ons nieuwgierig in Hutkinson waar Nienke een boot tripje gepland had. 
Heel toeristisch maar erg leuk was het gedobber op Jervis bay. Nadat ik de kapitein had gewezen waar de dolfijnen waren genoten we van het gespartel rond de boot.
Effe bijkomen op het strand na deze overvloed aan info. Morgen staat de rest van de dierentuin op het program. Wel gaaf dat het geen zoo is maar allemaal in het echie.
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)