30 juni 2011: Murder at Wairakau estate

We beginnen maar even licht, voordat we aan de serieuzere onderwerpen beginnen. Nu het winter is blijft de zon heel laag. Het licht, altijd al erg mooi hier, maakt alles daardoor zoveel fraaier. Nienke toog er dus op een morgen heel vroeg op uit om wat plaatjes te schieten. Deze bijdrage is daarom met haar artistieke foto's gelardeerd.De eerste sneeuw is op de bergen achter ons gevallen. Heeft er een uurtje mogen liggen, maar het is een begin. Wellicht toch nog een keer skieen dit seizoen.Op de weg terug naar ons huis kwam ze langs de koetjes, die zich afvroegen waarom foto's nemen nou belangrijker was dan hen wat hooi te geven. Da's een moeilijke, maar een paar seconden later waren ze het alweer vergeten. Het gras groeit niet meer zo hard en dus worden ze wat bijgevoederd met het beetje hooi dat we eerder dit jaar van het land hadden gehaald.Goed, terug naar de serieuze zaak van de misdaad. Ja, je leest het goed. Er is een moord gepleegd op onze estate, een brute moord op klaarlichte dag, en geen butler 'in sight'. Nienke had net nog met het slachtoffer geknuffeld en 15 minuten later was ze dood. Een van de konijntjes had blijkbaar nieuwsgierig met zijn neusje door het gaas gesnuffeld en een van de kippen moet haar toen gegrepen hebben. Er zijn maar liefst 4 verdachten. Niet geheel volgens de ethiek van haar rechten studie wilde Nienke de kippen met een bijl te lijf gaan. Helaas zullen we wel nooit weten welke het gedaan heeft, maar een van de ladies is iets meer verdacht dan de andere drie zullen we maar zeggen. Het feit dat de eierproductie ook nog eens gestokt is zou het lokale tribunaal wel eens kunnen beinvloeden en daardoor tot de doodstraf voor allen kunnen leiden (dan zit de dader er in ieder geval bij aldus collega boer Doug). Inmiddels wordt er al druk gezocht naar een paar nieuwe zusjes voor de resterende konijntjes, met zijn tweeen is het daar toch een beetje saai. Morgen komen er al twee zusjes omdat de eigenaar hier in Kapiti komt jureren en ze dus even kan komen afgeven. Heb niet gevraagd wat ze komt jureren, maar als het om aloe vera's gaat: wij hebben een fraaie.Anyhow, de tijd zal leren of de kippen een eerlijk proces krijgen. De Kune Kune's krijgen wellicht ook nog verlenging. Een lokale fokker schreef ons dat het allemaal wel meevalt met die neusringen. Dat klinkt ook wel logisch trouwens. Jan en alleman heeft tegenwoordig ringen en knopjes op de meest vreemde lichaamsplekken en zeker ook de neus. Zie dat soort lui trouwens nooit graven, dus het zal toch wel werken! Nienke wil er dus nog wel een kapitaaltje tegenaan gooien. We zullen de schade binnenkort vermelden want ze heeft nog niet met de dierenarts gesproken.De magpie val werkt een stuk beter sinds zijn kleine uitstapje naar de buurvrouw. Inmiddels hebben we al 20 magpies gevangen. Die buurvrouw brak op haar 69ste trouwens haar knie tijdens een bergwandeling op het zuidereiland. Haar hond sympatiseerde zo erg met haar dat ze besloot onder een auto te rennen en nu loopt ze ook met een poot in het gips.Deze foto is van onze eerste (en enige) manadarijn uit onze eigen boomgaard.
Woensdag kwam een vriend bij me langs om te vertellen dat een andere vriend van hem een galerie in Palmerston North heeft en mijn lamp daar wil ophangen. Nou maar wachten tot het bestellingen gaat regenen. Mocht dat niet gebeuren dan kan ik altijd nog muzikant worden. Mijn nieuwe keyboard is echt fantastisch. Als je hem op 'grand piano' instelt klinkt het echt als een vleugel en zelfs de toetsen aanslag is dan als bij een echte piano. Nou nog beter leren spelen. vanwege de slechte adem van mijn piano leraar vroeger ben ik nooit echt enthousiast geworden. Tot slot een stukje muziek van een CD die wij op zondag morgen vaak bij het ontbijt hebben opstaan, qua sfeer ook wel toepasselijk na deze moord; het Kyrie uit La Misa Criolla van Ariel Ramirez. Ze is helaas twee jaar geleden overleden.

25 juni 2011: De liefde is over!

Jullie mogen dan zwijntjes hebben die Epe onveilig maken, maar hier kunnen ze er ook wat van. Hadden we een hele met weeds overgroeide wei kaalgemaakt voor die Kune Kune's, zodat daar gras ging groeien (ja ja, varkens eten ook gras), hebben deze krengen er een replica van de slag bij Verdun van gemaakt, schaal 1 op 1. Echt niet leuk meer. We hadden een stuk afgezet, maar ze 'tunnelden' er gewoon onderdoor. Wees niet verbaast als er eerdaags eentje in uw tuin opduikt! Altijd gedacht dat het niet kon, maar deze zijn er toe in staat. De enige oplossing is om ze te ringen, maar dat is op deze leeftijd niet zonder gevaar. Het zelf doen is vrijwel onmogelijk, die beesten zijn gigantisch sterk en dus gevaarlijk. Als de vet het doet krijgen ze anaesthesie en dat is weer gevaarlijk voor hen, overleven ze vaak niet. Omdat Nienke ze niet in de pot wil zien gaan ze dus op TradeMe. Liefst te ruilen tegen kleintjes die dan meteen geringd worden. Ik weet het, dat klinkt zielig, maar dat gras is hun voedsel en deze zogenaamd slimme dieren hebben het voor zichzelf verpest.
Over TradeMe gesproken, ik heb van de week een e-reader gekocht. Voor 100 dollar (55 euro). Chinees, dat wel, maar de Nederlandse Philips Senseo latte produceert ook al geen melk meer, dus...... Verbazingwekkend apparaatje, speelt ook muziek en films, foto's presenteren, kan opnemen en zelfs het net op. Heb al zo'n 4000 boeken, van alle Grishams tot Tolkien, Youp van het Hek tot Bill Bryson. Zelf de Lonely Planet serie hoewel die in pdf formaat is en het apparaat optimaler werkt met het epub formaat. Daar heb je echter ook weer programma'tjes voor. Hoef ik straks naar Bali geen boeken meer mee te slepen. Bali? Ja, hadden we dat nog niet verteld? We gaan in Oktober 2 weken naar Bali. Saren Indah hotel geboekt in Ubud, het culturele centrum van Bali. Verder denken we een zeilreis te maken van Bali naar Komodo (de beroemde varanen zien) en weer terug. Lekker even er helemaal uit. Hoop wel dat ze aan boord mijn e-reader kunnen opladen bedenk ik me net, mmmm. Anyway, goede vrienden vertelden ons dat als we nog een stukje authentiek Indonesie willen zien we dat nu moeten doen en niet over een paar jaar omdat er dan niets meer van over is. Van de week zijn dan eindelijk onze nieuwe stiertjes gekomen. Zwart! Ben al hard aan het zoeken naar een fraaie rode lap. Omdat ze uiteindelijk ook voor de vriezer zijn mogen ze van Nienke geen naam hebben. Grasmaaier 7 en 8 dus.Ik heb ook nog een keyboard gekocht zodat ik het piano spelen weer kan oppakken. Hoewel wij een decent home hebben zat een vleugel er toch niet in. Gesettled voor een Yamaha PSR E-313, een tweede handsje, maar goed genoeg voor mij. Kan hem zelfs aansluiten op de muziek installatie en de hele buurt mee laten genieten.Zag in die krant dat zelfs jullie het bericht over onze pinguin hebben meegekregen. Dat was hier dus vlakbij. Hebben het beest niet zelf gezien, maar een vriendin stuurde me deze foto die ze zelf had gemaakt. Zoals ik meteen al dacht liep het niet goed af met dit beestje. Normaal eten ze ijs, maar ja, zo koud is het hier niet. Deze begon dus zand te eten en dat is niet goed voor ze (horen jullie dat Kune Kune's!!!!). Inmiddels is 'happy feet' geopereerd en is een paar kilo zand verwijderd. Ze maakt het redelijk en eet al weer ijs aldus een artikel in het lokale suffertje.Gisteren zijn we naar een concert van Andrew White geweest hier in Raumati. In een klein cafe'tje, Lembas, waar ze niet alleen heerlijk eten maken, maar ook altijd goede muziek hebben. We hadden Andrew al eens op Womad gezien en hebben inmiddels al zijn muziek. Gisteren de heerlijke eend/Kapiti blue cheese/soja salade gegeten met vooraf de heerlijkste gamba's ooit. Daarna nog even met Andrew gesproken over mijn oudejaars feestje. Who knows! Dit zijn een paar van zijn mooiste liedjes.

Floris

Het herbeleven van Floris zijn laatstse moment op deze aarde zapt ons nog altijd bij tijd en wijle direct terug naar 16 Juni 2003. En ineens is het 2011 en is het een voldongen feit dat wij inmiddels al weer net zo lang zonder hem verder hebben moeten leven als dat we van hem hebben kunnen genieten. Doet weer even de razernij en de machteloosheid oplaaien.

Dan geven we elkaar maar een knuffel en zijn we blij dat wij elkaar nog hebben. We kijken naar de zon boven de zee en vegen onze tranen weg. Head held high and still going foward, living the moment. We'll keep on drifting, together.

Woensdag 15 juni 2011: NZ jaarclub weekend

Hi allemaal, Nienke hier. Na onze Wairarapa tour en rest van het weekend met Mah Yong binnen was het door de week natuurlijk prachtig weer. 's Ochtends koud maar overdag zo'n 13 tot 15 graden met een zonnetje. Prima te doen. Dat was voor mij aanleiding om in mijn tweede speech voor het Toastmasters programma over het weer te praten! De titel was "New Zealand winter; myth or reality?". Iedereen vond het erg grappig wat ik te vertellen had en er werd veel gelachen. De conclusie was volgens hun geheel waar: nee, een winter a la Europa bestaat hier gewoon niet. Het is een langere herfst met veel wind en regen. De reden dat dit door Kiwi's wordt ervaren als 'Siberische omstandigheden' waarvoor de hele family in the flannel pj's moet en je om z'n minst ieder jaar nieuwe dekbedden moet kopen, is dat de huizen zo verrekte koud zijn. Geen isolatie, vaak geen fatsoenlijke gordijnen en 1 kachel in de living room. Geen wonder dat ze in reclames vanaf half April al iedereen oproepen er klaar voor te zijn. Afgezien van die ene kachel zijn de methodes van verwarming ook nog eens heel slecht voor de gezondheid en ook voor het milieu. So far for the cleanest greenest country on earth. Gaf aanleiding toch leuke gesprekken tijdens de 'tea break' en leverde mij een excellent evaluation op. Ik doorloop het programma nu meer voor het leren speeches schrijven dan voor het speechen zelf, maar ik moet zeggen dat ik het vinden van een geschikt onderwerp en het schrijven heel moeilijk vond dus dat is een goede leerschool.

Prachtig winter zonsondergangetje waarvan wij in ons huis in warmte en droogte kunnen genieten. Op zonnige dagen gaat de kachel nog steeds niet aan, een trui is all you need. Hans vertrok naar Rotorua snuivend en proestend met een een overlevingspakketje van LemSip anti-flu drink en lekkere dingen. 't Meeste kwam weer mee terug want de Pinot Noir bleek toch een betere remedie. Rit ging voorspoedig dankzij de nieuwe by-pass rond Taupo, dat scheelt nu een stuk. Je mist een prachtige - maar ook heel gevaarlijke - route vlak langs het meer. Vrijdag hadden Karren en ik het voornemen om echt weer met een NLP routine te starten: zij als trainer en ik als student. En dat was leuk, zoals afgesproken hebben we 'gewerkt' tussen 2 en 4 en dat beviel prima, deze week weer. Meteen mijn eerste 'client', een van mijn collega's, gevraagd of ze mijn proef konijn voor een NLP sessie wil zijn en die riep meteen ja graag, dus dat staat komende week op het programma. Spannend!

Karren is bezig om nu haar eigen bedrijf in NLP op te zetten. Ze deed al een op een coaching en was co-trainer maar nu wil ze het echt de start naar een volledig trainings buro maken. Maar goed, dat kost tijd en zij gaat nu door het eerste jaar na het overlijden van haar man Keith op zijn 51ste vorig jaar Augustus. Ik weet precies was ze doormaakt en ze moet zichzelf gewoon de tijd geven. Ik kan zelf ook zo verder met NLP totdat zij volgend jaar een groepje bij elkaar heeft voor de practitioner training. Ik kan zelf ook nog steeds niet alles tegelijk en moet bewust op de rem trappen. Hieronder een foto van Hans uit Rotorua, hij vond de eieren lucht toch wel wat doordringend na 3 dagen en zou 'er toch echt niet willen wonen'.

Maar het blijft een prachtig schouwspel, die damp en die bubbels in deze meren en poelen. Degenen die hier geweest zijn weten ook hoe fantastisch die kleuren zijn.

Bij mij was het tijd geworden voor mijn NZ-jaarclub en omdat Hans kaartjes had gekocht voor Ryan Edwards maar vergeten was dat hij er niet zou zijn...........gingen wij! Ryan is a local Waikanae guy die lange tijd in Amerika en Engeland aan zijn music carierre heeft gewerkt maar uiteindelijk kwam die na 1 plaat 10 jaar geleden en een aantal keuzes min of meer tot stilstand. Hij is echt een enorm goede singer song writer, heeft een prachtige stem en schrijft mooie lyrics. De jaarclub was aangenaam verrast, ze vonden 'm allemaal heel goed en dat was -ie ook. Hij heeft dus net zijn tweede cd uitgebracht Whirlwind. Heeft hem jaren gekost om dit project gesponsord te krijgen en hij heeft ervoor gekozen om het een onderdeel te maken van een project voor Men's mental health. Hier in NZ (maar dat zal overal zo zijn) is dat echt wel een issue. De suicide rate onder mannen is hier heel hoog en de 'bloke' mentality viert nog steeds hoogtij. Crying is for girls. Gelukkig is er nu een campaign op televisie en ook dit project draagt bij aan het meer bespreekbaar maken en is vooral gericht op de omgeving om ervoor te zorgen dat die hulp gaan zoeken of zelf hulp bieden. Het was dus een heel persoonlijke 'launch' van deze cd, met iedereeen die had meegewerkt aan dit project. Zijn 10-jarige dochter zong ook een zelf geschreven lied en heeft duidelijk het talent van haar vader. Een schatje, heel bijzonder was dat. Hieronder 2 songs die hij die avond ook heeft gezongen, echt de moeite waard. Omdat we pas om 11 uur thuis waren maar toen natuurlijk toch even de haard aan moest en de pinot open, werd het een laat maar gezellig avondje. Na uitslapen de volgende morgen heerlijk lui ontbijt en daarna koffie op het zonnige dek. Met veel verhalen en zoals altijd veel lachen. Heel gezellig die NZ jaarclub van mij, ook al moesten we Maartje dit keer missen maar dat komt de volgende keer gewoon weer goed! Waarschijnlijk is dat het kraam bezoek aan de benjamin van de club, die nu aan de laatste loodjes begint voor nummer twee en die de rest van ons tot 'grannies' degradeert........haha. Luister en geniet van Ryan en tot de volgende blog,

zoen van Nienke

Ryan Edwards met eerst 'Without you' en dan live 'Sunday papers'.

9 juni 2011: Snipverkouden

Plan je een weekend weg, regent het al als je in de auto stapt. Onderweg wordt het er niet beter op. Op de Rimutaka hill road (zig zag weg door de bergen, Nieuw Zeelands snelweg nr. 2, echt waar) rijdt een 4 wheel drive met aanhanger voor ons. De twee honden in de aanhanger voelen blijkbaar al dat er iets gaat gebeuren en zin onrustig. De linker band van de aanhanger klapt. Met lichtsignalen en het nodige geclaxoneer probeer ik de bestuurder van de maar doorjakkerende 4x4 tot stoppen te bewegen. Pas 5 kilometer verder kan ik de wagen inhalen en de pas af kan snijden. Op dat moment waren de nodige stukken rubber ons al om de oren gevlogen en begon de velg al vuur te spuwen. De honden waren compleet de weg kwijt en toen ik haar bits vroeg waarom ze in vredesnaam niet reageerde zei ze; 'ik dacht dat je me wilde inhalen'. Tuurlijk, en je reactie is dan gewoon doorkarren. Wat een doos, eens te meer het bewijs dat je hier voor 3 marswikkels je rijbewijs kan krijgen. We waren zo gepikeerd dat we haar geen hulp hebben aangeboden.Wat een onbenul. Dan moet de rest van de reis dus voorspoedig gaan. In Greytown heeft Nienke eerst nog wat chocola met zeezout gescoord bij de locale calorieen fabriek. Nog steeds een leuk stadje, maar de antiekwinkeltjes hebben inmiddels 'Arsenaal prijzen' aangenomen.Komen we bij Martinborough aan heeft een boer besloten zijn koeien te verplaatsen. Nou heeft hij twee weilanden, voor zover geen probleem. Bleek Martinborough daar net tussen te liggen. De dames namen het er goed van. Aan beide zijden van de weg heerlijk gras en er waren diverse koeien die ook werkelijk beide zijden even moesten proeven. Dat schoot niet op, maar we waren er en de gedachte aan het lekkere eten, de heerlijke wijn en de open haard gaven moed. Het eten was inderdaad weer helemaal geweldig (Salmon fish cake, wauw, Heresford beef met horseradish potato cake, oh oh, Turkish delight, arme buik) en de wijn ...... Sublieme chardonnay en de met prijzen beladen Pinot Noir 2006 echt geweldig. Omdat we al een tijdje geen alcohol tot ons genomen hadden hakten die flessen er wel stevig in. Traditie getrouw waren we weer de laatste aanwezige gasten. Gastheer Toby bracht ons keurig naar onze behaaglijke cottage waar het haardvuur al weer brandde.De dag erna hebben we Mt. Bruce bekommen en de onder aan de berg gelegen DOC National Wildlife Center site bekeken. Hier zagen we voor het eerst Takahe, een bijna uitgestorven loopvogel die enigzins op de Pukeko lijkt. De net geboren witte kiwi was helaas niet te bewonderen. De afstanden van de tracks waren duidelijk aangegeven voor stadslui. De wandeling naar de top van twee uur deden wij in een uurtje. Onderweg nog dikke eels gezien in een stroompje (we hebben ze nog steeds niet geproefd en ik betwijfel of het er van gaat komen). Aan het eind van de tocht besloot een groep kaka's duikbommenwerpertje te spelen met Nienke. De diverse scheervluchten over haar hoofd waren aanvankelijk nog wel leuk. Met het gekrijs van de rode papagaaien erbij werd het uiteindelijk minder gezellig.'s Avonds bleek er in heel Martinborough geen tafeltje meer vrij te zijn, zelfs in de pub niet. Oh ja, de kok van Alana estate is er vandoor gegaan en dus hebben ze meteen maar het restaurant gesloten. Met een bak Thai's eten (op de kaart 6 gerechten met eend; 'we hebben geen eend') belanden we voor de open haard en de TV. Ondanks de slaperige oogjes hebben we twee hele fims gekeken en nog wat boeken gelezen. Zondag waren we vroeg weer in Kapiti en konden zo nog heel wat werk buiten verrichten voordat Landa en Rutger kwamen eten. Die vielen in huis met regenbuien op de hielen. Een strandwandeling lukte nog net, maar daarna werd het nat, heel erg nat. Gelukkig brengt Mah Yong dan uitkomst. Blijkt nog best lastig te zijn om academici een spelletje te leren. Zelfs mijn wederhelft deed generaties chinezen in hun graf omdraaien. Tijdens het ontbijtje zagen we door het raam een forse roofvogel die tot op heden nog niet gedetermineerd is. Het plensde te hard om dichterbij te komen.En dus werd het Mah Yong spel weer uit de kast getrokken. Na een half uur zaten alle drie mijn opponenten alweer op de bodem van het meer (zie de kaas fondu regels in Asterix en Obelix in Helvetia). Maar ja, Landa en Rutger hadden weer kaas en drop van de Hollandse winkel meegenomen en dan blijf je beleeft natuurlijk. Voorbeeldje? Nienke had weer Mah Yong door een steen uit te gooien (dit voor de intimi). Al de regen had nog een vervelende bijkomstigheid. Ik bent werkelijk snip verkouden nu. Zoiets heeft altijd al een dempende werking op de patienten (ja kan natuurlijk moeilijk zeuren over een kuchje als je eigen dokter al niezend en proestend probeert door te werken), maar deze week werk ik slechts 1 dag door Queensday en omdat ik donderdag aan Rotorua rij voor een congres. Omdat het de 'mannengriep' is is Nienke mij echt als een ware Florence Nightingale aan het verzorgen. Nou had ik wel heerlijke salmon fish cakes gemaakt voor het eten, dus ..... Dat congres komt dus niet goed uit. Ik ga wel zielig in een hoekje zitten met een doos Kleenex, Fishermans friends, Lemsip, zak mandarijnen etc. Na de voordrachten meteen naar het hotel en voor het nieuws in slaap vallen. Pffft.Moet morgen eerst nog de magpie trap naar de buurvrouw brengen. We hebben er pas twee gevangen, maar Nienke wil toch niet het risico lopen dat zij een Magpie om zeep moet helpen. De vogel die je hier ziet is een lok magpie, dat wil zeggen dat die uit een andere buurt komt en dus komen de anderen poolshoogte nemen. Gaan op het stokje zitten dat in tweeen valt en dan valt de klep dicht. Ben bang dat ze toch te slim zijn. We eindigen deze week met een fraai nummer van Amos Lee.

Zondag 5 juni 2011: Tristan

5 juni 1998

3 juni 2011: Koud hoor.

't Begint hier nu echt frisjes te worden. Niet dat we elke avond al de kachel aan hebben (de zon verwarmd ons huisje nog prima), maar de electrische deken 's avonds in bed is toch wel heel erg aangenaam. Buiten werken wordt inmiddels alweer in de fleece gedaan. Heb het kippenhok uitgebreid voor de konijnen. Kan je vertellen dat het niet verstandig is om 's avonds gaten te graven voor de palen. Toen ik 's ochtends weer ging kijken bleken ze niet bepaald in een rechte rij te staan. Ach ja, kniesoor .... De dames hebben er al flink wat rondjes 32.3 gedraaid en finishend met een Louis van Gaal jump (hetgeen in konijnentaal betekend dat ze zich wel lekker voelen).We hebben de hulp van de jongere generatie nodig. Ze hebben nog geen namen en het leek ons leuk als de jeugd met voorstellen komt. E-mail ons of schrijf in het gastenboek.Dan zullen wij het aan de jury voorleggen. De winnaar mag hier komen oppassen (mits de ouder het ticket betalen).Dinsdag krijgen de dieren gezelschap van drie jongen stiertjes. Ik weet het, dat zijn mannetjes en die horen niet in een harem thuis. Het zijn echter euneuchen, ze zijn 'neutered' zoals de kiwi's zeggen, zeg maar neutraal gemaakt. Die mogen dus wel in een harem.

Gisterenavond zijn we naar een improvisatie avond hier in Waikanae geweest. Erg vermakelijk. Die mensen zijn zo heerlijk ad rem. Komt er een man later binnen en roept meteen wat, zegt een van de dames; O great, a man coming late for a change. Zo knap dat improviseren en ook nog leuk zijn. Nienke voelde alweer een nieuwe hobby opkomen, maar was nog wel gevoelig voor mijn argument dat er maar 7 dagen in de week zitten. We gaan nu zo in de auto zitten op weg naar de Wairarapa, lekker eten bij Tirohana estate en morgen bij Alana estate. Lang weekend. Maandag is het queensday, niet dat de kiwi's veel met de engelse koningin hebben, maar een dagje vrij is altijd mooi meegenomen. Het is natuurlijk niet te vergelijken met Koninginnendag, maar ja. Moet nu even van Nienke het konijnenhok buiten gaan zetten. Gegroet dus maar weer en we eindigen weer met wat muziek; het vrolijke Blk Sonshine, Nick Drake en het Concierto de Aranjuez van Joaquin Rodrigo.