30 july 2011; Shaky

Ja, sneeuw. In Kapiti spreken ze over niets anders, er ligt sneeuw op de foothills en er was zelfs heel even een sneeuwbui op het strand. Dat hadden ook de ouderen al heel erg lang niet meer gezien. Begint iedereen meteen weer over de klimaat verandering. Drijven er binnenkort grote ijsblokken voor onze kust? Is de landing van Happy feet (gaat goed met hem) dan toch geen unicum? Moeten we hele dikke truien gaan breien? Gisterenavond op een feestje wisten enkelen gelukkig toch nog wel dat in 1974 (hoe kan je dat jaargetal vergeten, 2-1 verlies tegen de m......) er ook sneeuw op het strand was. Wij hebben van de sneeuw geen last gehad. Hoewel het 's nachts en 's ochtends vroeg als we de beesten te eten moeten geven toch wel even handschoenenweer is. Nee, het meest schokkende was een heuse aardbeving voor onze kust. OK, een fractie van een seconde, maar toch. Zo'n 100 km bij ons vandaan en 120 km diep. Precies daar waarvan ik tegen iedereen altijd zei dat er nooit aardbevingen zouden zijn, laat staan tsunami's. Nou ja, als er dan een tsunami komt hoef ik tenminste het driftwood niet meer van het strand te halen. Dat scheelt weer een hele klus. Inmiddels begint de recycle hut ook vorm te krijgen. Met al het oude hout ziet het er niet heel erg flash uit en het is ook niet allemaal even recht, maar we hebben straks toch wat extra bergruimte. Zeker als we nog een ritje naar de vuilstort maken en dit overtollige wijnvat naar zijn laatste rustplaats brengen. Ben overigens net binnen na een lekkere dag buiten werken in een T-shirtje! Terwijl de meesten van jullie op vakantie zijn zijn de gekken op de wereld weer overal bezig, Libie, Noorwegen, Afghanistan, zelfs terroristen dreiging in Belgie. Cyprus in financiele problemen (dank u wel oud minister Zalm, het kon niet groot genoeg nietwaar?) en nog een paar andere olijfolie staten. En dan hebben we het nog niet over Loony Toones country gehad. 14.2 biljoen dollar schuld en er kan nog meer bij. Allemaal malloten. Onze kiwi dollar vaart er wel bij, de koers is enorm hoog, ook ten opzichte van de euro. Niet goed voor de export dus (wijn, vlees, melk). Wel voor mijn handeltje in e-readers die ik voor onder de honderd dollar in China inkoop. De wereld in een notendop (vijf minuten Nederlandse kranten lezen in de koffie pauze). Bij ons is het vrede, getuige de foto.Onze eigen vakantie naar Bali begint dichterbij te komen. We hadden het plan om tijdens de vakantie een boottrip naar Komodo island (voor de fraai Komodo varanen) te maken. Hadden zelfs al wat gesurft een firma gevonden die wel leuk leek. Zei Nienke net voordat we wilden boeken: zullen we nog even wat reviews lezen? Ja, goed plan. Bleek deze firma net een boot te hebben verloren in April. Zonk voor de kust van Komodo island in het donker, reddingsvesten kapot en te weinig, reddingsboot deed het niet, moesten ze overboord springen en naar het eiland zwemmen. Precies ja, die met die varanen die in een ruk je arm er af kunnen scheuren. Toen de bemanning dagen later de bagage kwam brengen was het geld en andere kostbaarheden verdwenen. Op de klachten werd gereageerd met "jullie moeten medelijden hebben met ons, wij zijn een boot kwijt". We zien er toch maar van af. Ander keertje. We gaan wel extra lekker uit eten om dat te compenseren.

We sluiten deze week af met Rod Stewart. De 65 jarige popster (ja U leest het goed) komt volgend jaar (als hij het haalt) het Mission Estate concert opluisteren en ik heb kaartjes gekocht. Beetje nostalgie, want zijn laatste CD's heb ik geluisterd en gedelete. We gokken op de oude hits.

21 july 2011: Minimasation

hi all,

Een mooi zonnig weekje hier met winterse morgens met witte rijp op het gras. Graadje of 4 als we de dieren gaan voeren, lijkt bijna op Nederland! Ruiten krabben hebben we nog niet hoeven doen dus voor ons is het geen echte winter. Zeker de koudste maand tot nu toe na maanden warm weer dankzij La Nina. Hans maakte deze foto van zee met mount Taranaki woensdagavond na een dagje buiten zwoegen aan weer een extension van de schuur. We hebben meer bergruimte nodig zodat we de carport kunnen gaan gebruiken voordat de kleine RAV helemaal wegroest.

Drukke weken voor mij op het moment qua werk, er is ontzettend veel gaande op hetzelfde moment! Ik moest eind Juni besluiten of ik wilde blijven in de solid waste managers rol of naar de Strategische groep terugwilde. Ik heb besloten om te blijven omdat het werk me gewoon heel goed ligt en ik er enorm veel van leer. Terug naar die Strategy group om policies te schrijven die niemand leest is niet echt mijn ding, ook nooit geweest. Ook al hol ik mezelf op het moment achterna omdat ik nog steeds te veel werk heb voor 1 persoon geniet ik van de afwisseling. Gistermiddag op de transfer station een site meeting met de operator en twee andere kerels die net geld van council hebben gekregen om een glass crushing site op te zetten. Het process om het geld te krijgen manage ik ook helemaal dus ik zit er midden in. Wel leuk, het eerst initiatief wat nu van de band rolt; mensen brengen hun glas naar the drop off en hij gaat het glas crushen en daar vervolgens tegels voor de tuin van maken. Zien er echt goed uit. Ook heel fijn glas-zand voor sandblasting. Het glas gaat nu ook niet naar de landfill maar wel uit onze district en op deze manier kunnen we en werkgelegenheid creeeren in the district and bijdragen aan waste minimisation. Ben benieuwd hoe het zal afgelopen, want de heer in kwestie die on site zal zijn is nogal een 'cowboy' die iedereen kent in Kapiti. Hij gaf me toen ik aankwam een kado, een duif gegoten van crushed glass en beton, echt mooi. Kon natuurlijk niet laten om even op z'n Hollands lekker direct te zeggen; "thanks Barry, interesting that you're offering me a peace dove even before we start talking!". Waarop hij dan weer roept; I love Dutchies haha en dan gaan we zaken doen. Hoe leuk is dat zou GJ zeggen, veel leuker dan policies schrijven.

Afgelopen 2 weken heb ik samen met 2 collega's 4 interviews gehouden voor de rol van waste minimisation officer, eindelijk iemand die mij gaat helpen veel meer van de grond te krijgen qua education. Simon, die het uiteindelijk geworden is, is engineer, jong en heel enthousiast. Hij heeft na zijn studie 1,5 jaar over de wereld gereisd en is op dit moment cider-maker hier in Te Horo. Leuke jongen, die met zijn opleiding goed mijn 'engineering void' kan aanvullen want dat blijft voor mij toch lastig. Gesprekken rondom biosolids die heel technisch zijn en waarmee ik in NL ook al moeite zou hebben gehad om het te volgen, domweg omdat je geen expert bent maar dan ook nog eens in het Engels is gewoon best heftig. Interessant en ik leer er veel van maar ben wel blij dat ik hem straks kan meeslepen naar die site visits etc. Nadeel van een jonge starter in het werkende leven en zeker in een council is dat het wel tijd en coaching van mijn kant vraagt in het begin maar op zich heb ik er vertrouwen in dat hij het allemaal snel zal oppakken.

Dit is het even voor nu, we gaan even sierlijk neerstorten bij Harry Potter 7 na deze drukke week. We hebben ons er nu pas toe kunnen zetten om de verdere Harry Potters te kijken die zijn uitgekomen na 2006 en die wij natuurlijk nooit meer gezien hebben. Raar is het, zo zonder de jongens naar hun favoriet kijken. Vooral Floris was helemaal Harry fan. Weet nog dat hij met vriendje Jan brieven op HP postpapier uitwisselde toen hij in de tent in het ziekenhuis lag, waarin ze elkaar dat vragen stelden over HP.

Morgen gezellig naar Maartje en Jeroen in Welly for diner and a sleep over en dan zaterdag na ontbijt nog even een catch up met Jules en Gareth. De boertjes van buut'n gaan even naar 'de stad'.

De muziek komt van Michel Nyman's 'The Piano', uiteraard vanwege ons eigen (stationair helaas) pianospel, en van een van onze favorieten, het Concerto for 4 harpsichords, BWV 1065 van Bach.

16 july 2011: My wife is a hero

Mijn vrouw is de held van de week. Gisterenavond kregen we bezoek van Guy en Liesbeth en hun kinderen. Natuurlijk wilden de kinderen meteen de dieren zien en dus werden eerst de konijnen opgejaagd en vervolgens gingen de dames met de kinderen bananen brengen naar de piggies. De platneuzen waren zo blij met deze late lekkernij dat Louise in haar gulzigheid een banaan inhaleerde. Ze begon een nog niet ontdekte dan te doen en plofte vervolgens op haar rug waarna ze met haar poten spastische bewegingen richting de wolken begon te maken. Een stuk banaan zat vast in de luchtpijp en het beestje was aan het stikken. Mijn eigen held heeft vervolgens de Heimlich manouevre toe gepast en het stuk banaan werd als een projectiel weer het gras op geschoten. Toen ik (als dokter wordt je echt voor alles geroepen) er uiteindelijk bij kwam liep Louise nog wat verdwaasd rond, maar ze ademde weer. Hoop voor Nienke dat we voorlopig geen mond-op-mond bedaming situatie krijgen. Deze blijde gebeurtenis werd bij een kampvuurtje gevierd met ene lekker glaasje pinot noir.

Ondanks onze gevorderde leeftijd hebben we het nog lang volgehouden die avond. Discussies, diepgaande gesprekken, sappige roddels en natuurlijk vele lofbetuigingen aan de held van de week. Natuurlijk had de sushi ons volop energie gegeven, maar ergens tussen 11 en 12 moesten we toch toegeven aan de steeds zwaarder wordende oogleden (had dat laatste slaapmutsje daar wellicht iets mee te maken?).

We hebben enorme slecht weer gehad deze week. Bliksem, donder, horizontale regen buien e.d. Het slechte weer had een grote zwerm antarctische vogels, de 'broad billed prion' compleet van slag gebracht en de beestjes zijn in grote getale gestrand op de Kapiti coast. Normaal komen deze grappig ogende beestjes nooit noordelijker dan het verre zuiden van Nieuw Zeeland en ze leven van plankton. Enkelen van deze grappige beestjes werden levend gevonden en zijn opgevangen door de SPCA

maar de meesten waren echter niet zo gelukkig en ook bij ons op het strand lagen er honderden. Nienke heeft er heel wat opgehaald en naast het strand begraven.

Later op de dag hebben we eerst de Berlijnse muur bij de konijnen weggehaald en surprise, surprise, geen probleem. Daarna hebben we in het zonnetje (weer T-shirt time) nog wat fern op een duin aangepakt zodat de zwijntjes bij het gras konden. Zoekt iemand nog zomerwerk????

Deze week ben ik begonnen aan een extensie van de shed (nog een ja). Wij komen nu al ruimte tekort. In de nieuwe schuur moeten de fietsen en de trailer komen te staan. Bovendien al het hout dat nu in de carport ligt. Dan kan die tenminste weer gebruikt worden voor onze auto's en dat is hard nodig. Deze week weigerde mijn werkpaardje dienst tijdens een ochtend vorstje. Zelf de nieuwe startkabels (die eerder die week wel de tractor aan de praat kreeg) hielpen niet. De speciaal voor mijn uitgerukte meneer van de AA (nee, echt waar, dat staat voor Automobiel Association) kon er wel om lachen.

Guy was zo vriendelijk om zijn spray painter mee te brengen. Het groen dat op de shed zit is nog door mij met de kwast opgebracht. Tijdrovend werk, maar met een paar zonnestralen en een lekker muziekje op wel te doen. Met de spray painter is de rest echter een peuleschil. Komt zelfs de garage binnen nog aan de beurt.

Dat was het weer voor deze week. Nog een spreuk op de muur van de Mitre 10: I've had so many blind dates, I should receive a free dog!
De muziek van deze week komt uit Afrika en een klassiek stuk van Bizet. De eerste twee vanwege het heerlijke lezen op de bank met de muziek op de achtergrond, de laatste vanwege herinneringen aan een zeilschool (we plannen een zeiltochtje in Bali, naar de komodo varanen) in Nederland waar dit het 'clublied' was.

9 july 2011: The extended version

Hi guys, we zijn ernog. Onrustig dagje hier. Tornado net zuidelijk van ons huis, net nadat Nienke en ik besloten om het harken van het slagveld van de varkens maar voor lief te laten vanwege de harde wind. Samen nog even de post gehaald terwijl op dat moment de tornado voorbij trok. Zie het artikel in ons suffertje. Daarna echt honds weer. Stond net te douchen, viel de stroom uit. Had net knijpkatten gekocht. Duurde een half uur. Wel romantisch hoor, allemaal kaarsjes en de haard aan. Gelukkig hebben we weer stroom want de finale van de super 15 tussen de Crusaders (Christchurch, New Zealand) en de Reds (Brisbane, Australia) is nu. 0-0 nu nog.

9 july 2011: Vrouwen en 'Us and them'

Ik denk nog wel eens terug aan een oude patient van mij die de penthouse (voor zover dat mogelijk is in Bouwlust Den Haag) had van een van de hoogste flats in de wijk waar ik mijn praktijk had. Hij was invalide en woonde daar helemaal alleen. Hij had zijn big screen TV, een kratje bier naast zijn stoel en aan de andere kant een krat met zakken chips en andere zaken die niet door mij waren aangeraden. Alles wat hij nodig had zei hij. Een vrouw? Nooit van zijn leven. Af en toe bestelde hij er een als de nood hoog was en hij genoot van de zusters die dagelijks langs kwamen om hem te verzorgen. Maar, en dat was het mooie eraan vond hij, na geleverde service gingen ze weer weg. Vrouwen gaven alleen maar ellende zei hij. Voordat ik me uitlaat over het wel of niet gelijk hebben van deze kluizenaar moeten we het vorige weekend even beschouwen.Zaterdag hebben we twee nieuwe konijnen opgehaald die de 'ballet judge' uit Wellington voor ons had meegenomen. In ons werk kloffie baanden we ons een weg door trotse ouders en opgewonden ballet danseresjes in Paraparaumu's sporthal. Een hulpzame dame maakte de judge erop attent dat wij er waren en ze verliet prompt haar tafel om ons de beestjes te overhandigen.

Nadat wij de doos met konijntjes in hun nieuwe onderkomen hadden geopend begon de slag bij Wairakau. Links en rechts schoten elkaar achtervolgende konijnen langs ons heen. Plukken haar vlogen in de rondte en gegrom kwam van alle kanten. Vrouwen blijken dus behoorlijke krengen als het om delen gaat. Het was werkelijk 'Us' tegen 'Them'. In allereil hebben we dus een noodhek gebouwd zodat ze 14 dagen aan elkaar kunnen wennen.Inmiddels houdt de wapenstilstand aan, maar de beide partijen zijn bepaald niet blij. Witje blijft maar verontwaardigd naar ons kijken.Is dat alles hoor ik jullie denken? Nou nee. De kippen, ook al vrouwen, hadden een van hen uitverkoren om aan de Sinead O'Conner look alike contest mee te doen. Ze werd vakkundig door de anderen kaalgepikt. Alleen de kam zat nog op haar hoofd zodat ze eruit zag als een punker uit de 70-er jaren. Overal lagen veren in het hok. Inmiddels was de voorraad kippengaas behoorlijk geslonken en moest Nienke halsoverkop bij Bunnings wat extra metertjes vrouw vriendelijk gaas halen. Ook in het kippenhok dus een Berlijnse muur. Hoewel de ene kip het wel zielig voor zichzelf vind (ze laat dat overduidelijk merken met haar zielig gejammer) ziet het er allemaal wat minder bloederig uit. Ook in dit kamp is de vrede weer teruggekeerd, althans, zo lijkt het.De natuur verrast ons hier weer dagelijks. Van de week hadden we nog een flinke aardbeving in de Taupo buurt. Iedereen had hem gevoeld behalve wij. Kregen we ook nog een tsunami dankzij een 7.6 beving bij Raoul island, 1100 km ten noord oosten van Nieuw Zeeland. OK, het was niet hoger dan 30 cm, maar toch. Daarbij varieert het weer van vrieskou in de morgen (heerlijk als je de beesten te eten moet geven voordat je naar je werk gaat) tot lekker lente weer (t-shirtje) in de middag. Donderdag avond zaten we lekker te lezen bij de haard toen het hele huis schudde van een stuk of 5 keiharde klappen. We dachten eigenlijk dat het een beving was, maar even later kletterde de hagel op ons dak. Was het toch de bliksem die vlakbij was ingeslagen. Vrijdag echter weer lekker buiten werken en de hele dag stralende zon. Het weer is net zo wispelturig als sommige dames.Woensdag, om maar even in de punk sfeer te blijven, werden onze kune kune's ineens de hipste varkens van Nieuw Zeeland. Beiden hebben nu 5 piercings door de neus. Alle onheil die door diverse mensen op het net waren voorspeld bleek onzin te zijn. Ja, ze hebben gegild, maar dat doen ze altijd als je ze probeert vast te pakken. De dierenarts, een aardige dame, had een truckje met een touw. Varken eet voer uit een bak, strik gaat om de bek, dan aantrekken en ze is gevangen. De krammen kunnen dan geplaatst worden met een speciale tang. Werkte prima bij Thelma, die nog niets te eten had gehad die dag. Louise had het echter door en trapte er niet in. Ik moest haar dus bij de voorpoten optillen om te voorkomen dat ze wegliep en de 'vet' haar werk kon doen. Alles was in 10 minuten gedaan. De dames hebben daarna heerlijk gegeten en uit hun gedrag is uit niets op te maken dat ze lijden. Er wordt alleen niet meer gegraven en dar was het om te doen uiteindelijk.

Een van de konijnen vertoond trouwens kopieer gedrag.

Helaas geen echt ei maar een ping pong balletje.

Alleen de stiertjes, die tenslotte ook in een pool van drie vrouwen werden gegooid, hebben tot nu toe geen enkel probleem gegeven. Nou moet ik wel eerlijk zijn, Nienke heeft ook nog geen enkel probleem gegeven. Op het sociale vlak was het een rustig weekje. Kijk bezoekje aan en vrienden stel die een fraaie dochter hadden gekregen. Gisterenavond naar de bisocoop in Waikanae geweest. Heerlijke luie banken met een tafeltje waar je je glas chardonnay en bordje met sinaasappel taart op kon zetten. Beviel zo goed dat we twee fims hebben gekeken, de eerste was 'My afternoons with Margueritte'. Leuke film met typisch franse taferelen (was ook engels ondertiteld). Wat is die Gerard Depardieu dik geworden zeg. De tweede film was 'the reluctant infedel'. Een enorm leuke film waarin Omid Djalili wederom een 'Us and Them' ten tonele brengt. Opgegroeid en levend als moslim ontdekt hij dat hij is geadopteerd. Hij blijkt joods te zijn. Een bijzonder geestige film waar alle fanatici wat van zouden kunnen leren. Zeker aan te raden. Omid Djalili is trouwens een stand up comedian uit Engeland die echt buitengewoon geestig is. We sluiten af met wat mooie muziek. Natuurlijk 'Us and them' van de Pink Floyd Pulse tour. Maar we beginnen met een stuk uit Max Bruch's prachtige viool concert. Dat hoorden we weer tijdens een van de voorfilmpjes gisteravond. Als laatste een stuk van Omid Djalili voor de liefhebbers.