28 augustus 2014: What if .....

What would this stunner have looked like today? He would have been 19 today. Vandaag voor het eerst sinds onze komst naar NZ uit eten geweest op Floris zijn verjaardag, om te herdenken wat hij en wij moeten missen. En een beetje om te vieren dat we bijna 8 jaar van hem hebben kunnen genieten. Een fles Seresin chardonnay gedronken, die we voor het eerst dronken op het strand in Ter Heide waar we na het overlijden van Floris twee jaar met onze ouders en Tris gegeten hebben om Floris zijn verjaardag te vieren. Niet wetende dat we toen ooit in het echte NZ diezelfde wijn zouden drinken en dat we alles en iedereen zouden achterlaten (letterlijk, nooit figuurlijk!). Nog maar een tweede fles open trekken nu, het kan ons vandaag effe niet schelen. Zoals Passenger zingt 'a hole in our hearts'.
en de link voor hen die dit niet kunnen zien.

23 augustus 2014: Nienke calling

Nieuwe wereldburger

Midwinter in Kapiti
Lang geleden dat ik weer eens een blogje schreef dus daar gaat -ie dan!
Hans schreef de afgelopen blogjes over zijn pride and joy: the dubbele carport! Zonder meer een hele prestatie en super dat -ie dat voor elkaar heeft gekregen maar ons leven hier draait toch ook echt om andere - ik durf het bijna niet te zeggen - meer belangrijke dingen. Zoals er zijn voor vrienden, want ook hier ontkomen wij niet aan de curve balls that life throws at you, ook al zijn het dit keer indirecte. Onze lieve vriend G. uit Wellington maakte ons aan het schrikken met de mededeling dat hij onder het mes moest om een tumor te verwijderen die vlak bij z'n hart zat. Heel zeldaam en dus werd het een flinke operatie om daarbij te komen. Na een week in het ziekenhuis en flink veel pijn kwam de enorme opluchting dat het ding goedaardig bleek te zijn. Pff.

Met broer en zus

Een dag nadat G. onder het mes was gegaan raakte de jongste zoon van onze lieve vriendin J. (ons Route Burn track wandelmaatje) verzeild in een frontale botsing op de highway met 100km per uur. Toen ik die tekst message kreeg van haar uit het ziekenhuis stond m'n hart gewoon stil. Hij is net zo oud als Floris en lag op de IC. Bleek uit zijn auto te zijn gezaagd door de brandweer met een hele hoop fracturen maar wonder o wonder geen problemen met zijn hoofd, hart en longen. Na twee operaties binnen 4 dagen stuurden ze hem na een week naar huis! Dat geloof je bijna niet, maar zo gaat dat. Thuis is zonder meer beter dan welk ziekenhuis dan ook. Nadat ik eerder alleen een grote pan eten plus feel good kadootjes kon achterlaten in J.'s huis voor na de slopende ziekenhuisdagen, konden we nu op ziekenbezoek. Met twee benen en een arm in het gips kon er toch nog een lachje af en was hij blij met de (zeer ouderwets!) puzzel. De puzzel was zo populair (vooral bij zijn bezoek want hij heeft een lange weg te gaan en is snel moe), dat we na ziekenbezoek bij G. afgelopen weekend nog even drie puzzels hebben afgegeven. Twee enorm ingrijpende gebeurtenissen die dus goed zijn afgelopen. Was effe heel heftig, het hield me erg bezig dat kan iedereen zich voorstellen.

Hoezo koud?

Toen we terug waren van onze ziekentrip op zaterdag dacht ik laat ik even bij Sabien informeren hoe het met haar buik gaat en baby nummer drie, uitgerekend voor 26 August. Nou allemaal prima en ik drukte haar op het hart ons te bellen als de weeen begonnen en de kids al in bed lagen. Die kennen ons nu zo goed, dat zou allemaal prime goedkomen. Het was alsof ons gezellig gesprek de boel op gang had gebracht, want vier uren later belde Ruben of we konden komen want de weeen kwamen al om de twee minuten! Wij snel in de auto met jogging broek, tandenborstel en de Borgen dvd (we zijn zwaar verslaafd na 2 seizoenen op dvd) en hun snel uitzwaaien naar de birth clinic. Toen ik 's ochtends vroeg naar boven liep omdat ik dacht een kind te horen, lagen ze samen met nummer drie in bed! Allemaal snel en goed gegaan, jongetje nummer 2. Wat een hummel, sliep heerlijk overal doorheen.

We ontbeten en gingen met de andere twee naar de speeltuin zodat de midwife even rustig op bezoek kon komen. Daarna namen we de oudste mee naar huis om vuurtje te maken en te spelen. Hij zat hier heerlijk in de tuin te spelen met Tristan z'n ridders. Dat is het enige complete setje speelgoed dat we hier nog hebben, wat was haar daar dol op. En C. dus ook, het was een beetje raar maar goed. Tuurlijk moest ik even een klein traantje laten 's avonds bij de gedachte dat wij dit als opa en oma van onze eigen kleinkinderen nooit gaan meemaken, dat blijft enorm verdrietig. Maar tegelijkertijd is het dan heerlijk dat we dan nu van deze kids kunnen meegenieten en dan maar een beetje 'jonge' opa en oma spelen. Want we zijn toch wel tien jaar ouder dan hun ouders dus ja in hun ogen zijn we oude knarren.

Afgelopen week hard gewerkt, maar liefst drie dagen vanuit huis omdat ik moest schrijven, schrijven en schrijven aan het activity management plan waarvoor maandag de deadline is. Ik moet nog een paar dingen doen en dan moet het maar goed zijn als draft. En dan hopen dat er niet teveel anders moet want het was niet makkelijk! Vandaar dat ik ook echt uit de open office weg moest, veel te veel gelul om je heen en onmogelijk om je te concentreren als je probeert uit te leggen in een business case waarom je $5miljoen nodig hebt voor landfill project.... we zullen zien hoe het gaat lopen, dit is echt het laatste grote probleem wat ik moest oplossen in deze baan en ik begin een beetje te denken dat ik er dan ook wel klaar mee ben.

Pine cone art

Iemand nog leuke ideeen voor een webshop?!

Krantje halen met de auto

Na deze week even heerlijk lang geluierd vanmorgen in badjas (doe ik bijna nooit echt waar) en dan wil je toch lekker die krant bij het ontbijt, dus ja dan stap je in je auto als je op een landgoed van 4ha woont om die krant uit de bus te gaan halen!

En .... in badjas

Op het middag uur toch mijn wekelijkse work out gedaan; 30 minuten doorlopen up the hill achter Waikanae door prachtige native bush vol met Tui's en beloond met een mooie view. Dan weer 20 minuten naar beneden. Zoveel beter dan een sportschool, echt heerlijk. Was nogal modderig vandaag, het is tenslotte mid winter hier, dat zie je wel op de foto's.

Selfie

Mijn knietjes doen het prima, maar dat kunnen we van Hans nog niet zeggen want in zijn meniscus zit dus wel een scheurtje....En we zouden nog wel drie dagen rond lake Waikemoarana gaan lopen begin December.

Wellicht een operatie in October met vier weken revalidatie voor Hans dus we zeggen nog niet helemaal van niet, maar tennissen is er in ieder geval niet meer bij. Het is een 50+ probleem duidelijk :-) want vriendin M. heeft hetzelfde probleem. In het weekend gingen we samen lunchen na bezoek aan G., strompel de strompel met deze twee. Boven op het dak van M.'s bijzondere huurhuis was het toch lachen voor de foto. Gaaf huis he?!

Mud

Genoeg gekletst tot gauw weer xN

Ouwe kneuzen

P.S. de muziek is van Passenger, de nieuwe CD die ik van Hans kreeg, hier het nummer: Hearts on fire en de link voor degenen die het niet kunnen zien.

13 augustus 2014; House

De schuur is bijna af. Er moet nog wel een vloer in. Dat doe ik met tegels die ik van onze Marktplaats koop. Goedkoper en een vrachtwagen met beton kan toch niet bij de schuur komen. Daarvoor mag ik natuurlijk wel heerlijk op mijn knieen door de schuur schuifelen. Mogelijk een project voor wat later dus. 't Ding is nu waterdicht en het dak blaast er niet meer af. Geen haast meer dus. Voor de mensen die heel goed hebben opgelet, het bad en aanrecht (bovenste foto rechts) en de toiletpot (andere foto rechts) zijn niet voor de schuur (geen extra logeer kamer dus), maar zworven al enige tijd rond op onze property. De pot en bad (loodzwaar) kunnen gratis worden afgehaald, het aantrecht wordt straks gebruikt om buiten de vissen schoon te maken.

'A bloke never has enough sheds' is een bekend adagium hier. Ik ga er mogelijke ook nog eentje maken voor de dieren in de toekomst. Nieuw Zeeland wordt weer geteisterd door regen en sneeuw die samen met de Southerlies voor een onaangenaam klimaat zorgen. Die arme stiertjes kunnen nergens anders schuilen als onder een boom. Het is zelfs zo fris dat er haardhout wordt gestolen bij oudere mensen. Hoe laag kan je vallen.

Ben zelf nog niet gevallen, maar ik doe een aardige impressie van dr. Gregory House. De ene dag gaat beter dan de andere. 'U heeft wel heel erg stil gelegen' zei de radiologie laborante tegen me na de MRI scan. Mijn gesnurk kwam dan ook niet boven de zeer luide machine uit. In ieder geval werd een scheur in mijn binnenste meniscus zichtbaar. De meniscus is een soort banaan achtige structuur in de knie die helpt om het bovenbeen over het onderbeen te laten draaien/glijden. Op het plaatje zie je een scheur in de buitenste meniscus. Oh joy. De orthopeed zei dat hij waarschijnlijk eind September wel tijd had. Nou ik niet, dan dobberen wij rond in Fiji, daarna heb ik wel tijd.
De muziek vandaag; Eric Clapton and friends die met hun album 'The Breeze' een ode brengen aan de vorig jaar overleden J.J. Cale, hier met het fraaie 'Magnolia'. en voor degenen die dit niet kunnen zien, hier is de link.

Noot: omdat ze de video maar weg bleven halen heb ik hem vervangen door J.J. Cales original one!

1 augustus 2014: Knietje

Met radio zender 'the Sound' (alle gouwe ouwe van Neil Young tot Pink Floyd en van the Eagles tot Led Zeppelin) op de radio en een temperatuurtje van zo'n 16 graden is het in dit winterse landschap (!?) prettig toeven. Het roze tot werk shirt gebombadeerd rugby shirt (kan je hier toch nergens anders dragen) hoort eigenlijk niet in de bouw wereld, maar goed.

Ik hou de kune kune's natuurlijk wel uit hun middagslaapje met getimmer. Doodmoe worden ze ervan. nou ja, we kunnen niet allemaal zo fanatiek zijn. Er moet in ieder geval iemand van het zonnetje genieten.

Nienke heeft weer een rondje tuin gedaan en de nodige ontluikende plantjes op de plaat gezet.

De naam is me (weer) even ontschoten.

Deze foto is gemaakt om mij er aan te herinneren dat ik het kunststuk na de aardbeving van vorig jaar nog moet rechtzetten.

Midden op mijn hoofd begint het steeds frisser te worden, maar de tractor zit er nog warmpjes bij. Diverse onderdelen konden niet zo goed tegen vocht aldus Ray, de vorige eigenaar. Die doneerde een schapewollen dekentje zodat het motortje het niet te koud/vochtig krijgt. Werkt nog ook.

Nienkes uit de kluiten gewasses letterkast licht aardig op tegen zes uur.

Vaak gebruiken ze dit soort plaatjes voor een of ander bejaarden huis. Wel, in dit geval zitten we er niet ver naast. Ik strompel wat rond hier. Na het tennissen van de week kreeg ik ineens problemen met de knie. Had een wat vreemde beweging gemaakt aan het net; terwijl ik een forehand volley wilde nemen besloot mijn knie eens te proberen of hij ook naar de andere zijde kon buigen. Dat gaf die avond nog geen problemen (dankzij de Monteith's Black?), maar een dag later was alles stijf. En dat werd met de dag (en met name de nacht) erger. Vanochtend, na een dikke week aan kleunen (en steunen) maar even mijn collega bezocht en die bevestigde mijn vermoeden; een kapotte meniscus. Ben zelf bang dat ook de kruisband niet voor de volle 100% meer functioneert, de knie voelt nogal instabiel aan. Morgen eerst een foto (zien we niets op, maar dat wil de orthopeed), dan de orthopeed zien die om een MRI vraagt. Zinloze tijdverspilling, maar zo werkt het systeem. Nou maar hopen dat die botten slager nog voor de zomer het mes in me wil zetten. 
Vrijdag avond de bak met Indonesische kruiden weer opengerukt. 10 delige rijsttafel gemaakt. Zowaar ging iedereen voor seconds! Zelfs de vrieskist kreeg nog de nodige doosjes.

De garage begint vorm te krijgen. Inmiddels ligt het dak erop, maar vanwege de instabiele knie klim ik er nog even niet op. Maar hopen dus dat het niet te hard gaat waaien.