Je hebt hier echt 4 seizoenen in een dag. Was op zaterdag weer om 4 uur ‘s morgens wakker (gelukkig herhalingen van de olympische spelen nu) en de hagel striemde tegen de ramen als machinegeweer vuur. ‘s Avonds gegeten en gelogeerd bij vrienden in Wellington (de pinot was weer heel erg lekker). Op zondag met hen een ‘loop’ gewandeld bij Makara beach, in een T-shirtje! Heerlijk zonnetje, helaas niet de beloofde walvissen gezien, maar wel aangespoelde slachtoffers van de storm: een schaap, een geit, een booby (no guys!, dat is niet wat je nu denkt, maar een kleiner soort albatros), een jonge seal en twee blue pinquins. Prachtige wandeling met fraaie vergezichten. Van de besneeuwde Kaikouras en Marlborough tot helemaal langs ons eigen Kapiti Island. Omdat de locale kroeg besloten had een kwartier eerder te sluiten (voor niets bijna de berg af gerold) zijn we maar weer gezellig bij Liesbeth en Guy aangeschoven. Heerlijk hoe zo’n weekend kan aanvoelen als een korte vakantie!
Gisteren weer mijn dagje vrij. Even bijgekomen in Wellington en Petone. Omdat mijn truien de zeereis niet echt goed hebben doorstaan (net als mijn harddisk trouwens) lekker wat geld uitgegeven. Stapel nieuwe truien (zijn die Kiwi’s goed in), wijn (idem), nieuwe harde schijf, oude kaas en nog een kado voor Nienke; een Miele stofzuiger. Onze Ferrari rood gekleurde kloon van begin februari trok alleen nog stof aan als we hem statisch maakten. Dus zelf maar diep door het stof en een voor NZ begrippen veel te duur apparaat gekocht. Nou ja, door mijn wijn aankopen kregen we weer korting op de benzine. Hier geen Albert Heyn zegeltjes, maar een kortingsbon voor BP of Shell. Hoe meer je uitgeeft hoe hoger de korting. Dat is geld verdienen zou mijn moeder zeggen.
De ouders van Nienke komen in november, mijn broer en zijn eega in april en ook Nienke haar tweelingzus heeft aangekondigd te komen. Wordt nog druk, we hebben niet genoeg vakantiedagen (4 weken op een jaar hier). Wij hebben een tweede auto gekocht zodat Nienke haar ouders met de onze kunnen rondreizen. Uiteindelijk is dat goedkoper dan eindeloos auto’s huren. Nienke heeft een klein Bordeaux rood RAV-je uitgezocht, die nu ‘s avonds trots naast de grote broer staat. Ze wilde eigenlijk een klein Swiftje. Ik heb vorige week net een frontale botsing weten te vermijden met een door een vlaag van verstandsverbijstering verdwaasde dame in een veel te grote auto, die zomaar de highway overstak. Geweldige situatie, die riem die in je spieren snijdt, een near miss langs het dashboard met je hoofd en dan die blik van die oude dame “waar bemoeit u zich mee, kijk uit of ik blaas op mijn fluitje!” We besloten daarom toch maar een auto te nemen waar je wat hoger zit en dus meer zicht over de weg hebt.
‘t Gaat goed met de medailles. Hier in Nieuw Zeeland hebben we er 9 nu (3 x goud) en de kranten hebben uitgerekend dat Nieuw Zeeland op de tweede plaats staat als je de medailles afzet tegen de totale bevolking! Net na Slovenie, maar nog wel voor Australie, en dat is veel belangrijker!
Op de huizenmarkt is even alles stil. We wachten komende ontwikkelingen af. Sluit af met een foto van vanmiddag tijdens mijn lunch vanaf het strand (3 minuten van de praktijk), ik sta op een duin, op de voorgrond een zijtakje van de Otaki river met zwarte zwanen en op de achtergrond de besneeuwde toppen van de Tararua.
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)