4 september 2010: Alleen prins waterhoofd nog

Ik was een jongetje van een jaar of 6 toen een hele grote meneer uit Utrecht op onze judo school in Bathmen een les kwam geven en en passant gekleurde judo pakken kwam introduceren. Ook ik mocht tegen hem oefenen. Ik had mijn been worpen nog allemaal goed geoefend op mijn maatjes, maar toen deze man mij aan mijn jasje optilde en ik zo'n meter boven de grond bungelde haalden mijn ingestudeerde beenworpen niet veel uit. Zelfs als ik op de grond had gestaan dan schat ik in dat ik weinig kans gemaakt zou hebben. Hij was immers wereld-, Europees en Olympisch kampioen op dat moment. Enige jaren later was ik gezellig een biertje aan het drinken in de Dikke Dries in Utrecht met mijn jaarclub. Wilde een nieuw rondje gaan halen en draaide me en knalde tegen de buik van een kolos van een vent aan. Vriendelijke lachend keek Anton Geesink van enige hoogte neer op mij. Helaas is deze aimabele reus recent overleden. Woensdag kwamen Kiwi vrienden eten. Na een hele dag hard werken in ons bos met de ketting zaag (we zijn met onze vuurtjes inmiddels verantwoordelijk voor een halve graad opwarming van de aarde) toog ik rond een uur of 5 de keuken in om te beginnen aan de beloofde Hollandse nasi met zelf gemaakte kroepoek en sateh saus, begeleid door zilveruitjes, spiegelei en Grolsch bier. Smullen. Komt Nienke binnen; "Tja, je neemt je telefoon niet aan en je leest de e-mail niet, ze zijn ziek en komen niet". Daar sta je dan met een weeshuis aan nasi en ik had de vriezer net ook al flink gevuld. Nog een paar anderen gebeld, maar helaas. Even afgekoeld aan het strand en kwamen daar de buurman nog tegen. Zijn vrouw was helaas ook al aan het koken. De rest van de week dus nasi, hoewel we gisteren nog heerlijk bij vrienden in Paraparumu aten. Ergens in Aotearoa miste een schaap nu 4 heerlijke lamb shanks!
Net een patient diep gekrenkt, het flipte er zomaar uit. Ze had hoge bloeddruk en was veel te dik. Recent gestopt met roken. Ik zei dat ze meer moest bewegen. Ze opperde dat ze wel degelijk liep waarop ik antwoorde 'yes but the wrong way, you should walk to the beach, not to the fridge'. Hubby vond het wel leuk, maar zij waggelde weg. We zijn hier tegenwoordig al blij als een BMI onder de dertig is. Een gezette man die zijn gewicht wel prima vond heb ik verteld dat hij in dat geval 67 cm tekort was. Net een cm korter dan de hoogste BMI in onze praktijk; 68,3. kan nog net door de deur. Vechten tegen de bierkaai. Awel, eind van het ochtend spreekuur, ga naar huis om te lunchen.
Als laatste het advies de tentoonstelling over de Maori in het Museum voor de Volkerenkunde in Leiden te bezoeken, de website belooft een spetterende start op 18 oktober, hetgeen welhaast een heuse Haka voorstellen.