26 augustus 2012: We love music

Hadden we eerst slechts een kip die ons elke morgen kwam verwelkomen bij de deur, nu waren alle 4 de kippen gevlogen. Deze keer ontdekten we echter snel waar 'de tunnel' was en luttele meters kippengaas verder was de vluchtweg hermetisch afgesloten. Stalag Luft 14 is weer 'gesicherd'. Tja we hadden even niet van ons laten horen. Hier gebeurde niet heel erg veel en jullie lagen toch te zonnen op Griekse en Franse stranden met zijn allen. Een muzikale bijdrage deze week. Matig weer hield ons binnen en dus moesten we andere vormen van vertier zoeken (niet dat we stil hebben gezeten, er is weer hard in de tuin en de weilanden gewerkt). Na het (wederom) opruimen van de garage werd de Kapiti Observer doorspit op zoek naar andere vormen van vermaak. Niet dat we dat thuis niet hadden.
We hebben regelmatig bezoek van UFO's zoals je hier kan zien op een foto.
Van de week trof ik bij thuiskomst weer een verrassing aan uit Nederland. Een doos vol lekkernijen (afgezien van de drop, bruine koek en Fishermans friends) ook een aantal Computer Idee tijdschriften (en Libelles voor de vrouw). Heerlijke bed literatuur. We hebben sinds enige tijd 'My sky', een prachtig apparaat waarmee je van alles eenvoudig kan opnemen, hele series zelfs. Ook kan je gewoon een programma waar je naar kijkt op pauze zetten en dan even borrelhappen gaan halen of je glas bijschenken. Ook hebben we Sky movies eruit gegooid en ingeruild voor Rialto movies, een soort 'Filmhuis' films. Omdat Nienke ook door heeft hoe het apparaat werkt staat al 75% van de toch wel ruim bemeten harde schijf vol met Rialto films die nog bekeken moeten worden. Wanneer? Precies! Anyway, zo zagen we twee goede films: 'the Space between' en 'Away we go'. Beide films waren niet alleen goed, maar hadden ook prachtige muziek. Hier het fraaie nummer 'Lay me down' van Damon Aaron;

Het tweede nummer is uit de film 'Away we go', het nummer 'Wait' van Alexi Murdoch:

Heerlijke manier om nieuwe artiesten te ontdekken. Wat is muziek toch geweldig. Ben nog in de clinch met Nienke over de aankleding van de nieuwe art-studio. Nienke zit aan een sobere aankleding te denken met eenvoudige kastjes, zelfgemaakte gordijnen e.d., terwijl ik zit te denken aan aan Bose installatie. Op zijn minst. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de TV. Je moet als Kiwi toch ten alle tijden de AB's (All Blacks) volgen nietwaar? Ze hebben net weer de Bledisloe (een aangeschoten notabele met genoeg geld om de AB's weer eens een potje te laten spelen) cup gewonnen door tweemaal de Ozzies met de grond gelijk te maken. We hebben er al twee avonden in de hot tub over gediscussieerd. Ik heb drie sterren zien vallen en Nienke geen, ra ra wie er gaat winnen.
Hier de view van onze tub op donderdag avond toe de ufo's ons even met rust lieten. Van de week zijn we met Barbara, een oudere vriendin van ons naar het Stabat mater van ons lokale koor gegaan. Pas bij binnenkomst kwamen Nienke en ik er achter dat het niet om Pergolesi's Stabat Mater ging maar om die van een ons onbekende Welshman Karl Jenkins. Enfin, we waren er en je kan Barbara niet aan de jas meetrekken om dan toch maar de lokale pub te bezoeken. We hebben er geen spijt van gekregen, wauw, fantastisch. Hier het eerste stuk, het Cantus Lacrimosus uit het Stabat mater van Karl Jenkins, uitgevoerd door de Royal Liverpool Philharmonic Orchestra and Choir onder leiding van de master himself. Erg indrukwekkend, You tube vooral ook de rest, of beter nog, op naar de platenboer om het aan te schaffen, heerlijk voor een zondag morgen, ramen open, volume 'maximaal' en dan vriendelijk naar de buren zwaaien:

Vrijdag avond zijn we naar de 'waterfront', een pub op het strand in Raumati beach gegaan voor een concert van Paul Ubana Jones, een Kiwi artist uit Christchurch. Heerlijk gitaar spel. Wat lopen er toch vreemde mensen rond op deze wereld. Deze avond waren er weer een heel stel te aanschouwen in de kroeg. geen prins Harry taferelen, maar ... Hier een nummer van Paul, Mountain song:

 Voor zover. Groetjes uit het zuiden.