16 januari 2013: Zomer perikelen

Hi allemaal, al weer even geleden dat ik schreef maar door drukke tijden op mijn werk heb ik vaak niet zoveel zin om weer achter een computer te kruipen na een lange dag schermpje staren.... Ik heb de 'holidays' doorgewerkt wat helemaal niet erg was want daartussen twee keer 5 dagen vrij, heerlijk. Goed om ongestoord te kunnen werken en terug te gaan naar 'normal' na heerlijk weken en fantastische vakantie trip met mijn ouders Noor & Philip op het Zuider Eiland. December zal altijd onze minst favoriete maand zijn en de kerst gekte hier is bijna niet te harden daarom is het altijd fijn om ze hier te hebben in die tijd. Heerlijk onder een parasol van de Sims Road wine & tasting platter te kunnen genieten, herinneringen op te halen, goed en slechte. Dat hebben we dan ook gedaan, waarbij we hebben getoast op het feit dat we het er allevier over eens zijn dat wij het leven nu leven uit naam van en voor onze jongens. Dat was een mooie afsluiting van een heerlijke tijd met deze bijzonder 70+ wereld reizigers.

De gedachte 'leef het leven uit naam van je kind dat dat niet meer kan' hebben Hans en ik vanaf ons vertrek naar NZ onderschreven en het was fijn om diezelfde 'keuze' tegen te komen in het boek Tonio van A.Th van der Heijden, een memoriam voor zijn zoon die op 21 jarige leeftijd verongelukte in 2010. Een prachtig boek dat me werd toegstuurd door Suus die goed inschatte dat ik daar op het goed moment nu na 6 jaar misschien aan toe was. En dat was ik en het goede moment om het te lezen was tijdens de trip met mijn ouders. Fijn om af en toe er over uit te kunnen wisselen. De herkenning was af en toe heftig, geen boek voor het slapen gaan, maar het lezen over de emoties en het proces waardoor zij hebben moeten gaan om toch verder te gaan is door de herkenning helend. Het is een boek dat bijzonder goed inzicht geeft in 'ons' en ik kan het iedereen aanraden.
Ondertussen groeien de veggies hier de garden uit, moet echt iedere avond naar de 'tuun' om groenten te plukken! Door alle regen de afgelopen dagen (Noor & Philip zijn weer naar huis en het regent!!) groeien er inmiddels even veel paddestoelen als andere dingen in die bakken maar de resultaten zijn prima. Nooit geweten dat kleine courgettes rauw als salade heel erg lekker zijn! Verder eten wij, konijnen en kippen ons suf aan de spinazie en nemen we iedere dag een salad mee als lunch. Nog 2 emmers aardappels geoogst, die wachten op een etentje hier thuis over 10 dagen, anders komt het niet op. Wat je al niet kan kweken in een gevonden autoband!
De NZ'se boerenkool (Kale) die het ook goed zou doen in de zomer deed het ook goed maar werd gedecimeerd door rupsen, plukte een heel bakje rupsen van de blaadjes op zaterdag en zondag weer en heb toen maar besloten de planten er gewoon uit te rukken en aan de varkentjes te voeren. In de winter maakt de Kale weer kans want dan zijn er geen rupsen. We hebben ook nog iedere dag een paar aardbeien, op 1 tand proeven. Nou wachten op de tomaten en de bonen (als ze niet worden opgevroten door beestjes).
Goh wie had dat ooit gedacht he? Nienke met een groeten tuin, nog eens wat anders dan 12 m2 gras en een paar potten bloemen in Den Haag.

De bouw is nu echt in het eind stadium. Alleen nog wat beton.

De oamaru stone carving is bijna af, nog een paar puntjes op de i in het weekend, in de tuin een plekje zoeken en dan zullen we een foto op de blog zetten. Voor ons carving weekend hier op Sims in maart hebben zich 12 man aangemeld, heel erg leuk. Zijn we met z'n 14-en, winst van 5 mensen voor de tweede keer niet slecht! Ook heb ik vreselijk veel zin in de 3 daagse carving workshop die ik ga doen in Otaihanga eind February. Ben blij dat mijn knie het vandaag weer toeliet om het boksen twee keer per week weer op te pakken, want ik moet die armen trainen om 3 dagen te kunnen carven. Ach ja, wat brufen in slaan op tijd en gewoon gaan met die banaan. Pijn is fijn zou Juud zeggen.

Deze foto verscheen vanmorgen in de krant, een sperm whale die aanspoelde in Paraparaumu, een paar honderd meter van waar we eerst woonden.
Over pijn gesproken; eind October besloot ik dat onze huidige matras voor mij te hard geworden was omdat ik iedere dag met pijn opsta na het slapen op mijn zij, tja over the hill begint de aftakeling echt toe te slaan wanneer je in het weekend op 4 ha doet alsof je 20 bent (weet Hans ALLES van). Besloten voor een Tempur (slow foam) matrass te gaan dus proefliggen in de store en proberen goed advies uit een verkoper te krijgen. Om allerlei redenen waren we toch iets te gehaast bij het maken van onze keuze. Nadat we een fortuin hadden betaald en Hans een grotere ombouw had gebouwed en geschilderd kon de nieuwe king size matras in gebruik worden genomen. En ik heb nog nooit zoveel pijn in mijn rug gehad!! Bijna komisch, de pijn in mijn zij is weg want je dit bed is lekker zacht, maar een pijn in mijn rug is niet normaal. We hebben het 3 weken de tijd gegeven want je moet wennen aan Tempur maar toen toch een brief geschreven met foto van mijn rug op de matras (moet er wat voor over hebben) naar de winkel waar we 'm gekocht hebben om te kijken wat er te regelen valt. Kregen meteen een reactie dat we terug moesten gaan om te kiezen wat we dan wel willen maar weten nog niet precies hoe ze het gaan afhandelen. Wel zijn we terug geweest om proef te liggen dus hebben doorgegeven wat we willen. Nou maar afwachten en hopen dat we op tijd een ruil kunnen doen, want ik moet de logeerkamer uit waar ik nu op mijn oude matras slaap voordat Philip & Lineke arriveren. Studente Judith neemt het andere bed in de nieuwe kamer dus fingers crossed dat we het oplossen.

Genoeg achter de computer gezeten, wordt vervolgd! xN

We eindigen vandaag met een eigen geschreven nummer van Clara van Wel, een dame met een wel erg Nederlands klinkende naam, die gewoon hier in Blenheim woont en afgelopen maand de New Zealand's got talent show 2012 won. Mind you, the lady is 15!