17 april 2013: Klagen over een wachtlijst???

Het is in Nederland zo slecht nog niet, hoewel die minister van Volksgezondheid..... De tuthola is er nu zelf achter dat de door haar eigen partij gecreeerde wantoestand in de zorgverzekeringssfeer te gek voor woorden is. Wellicht kan ze de heren (zal de namen niet nog een keer noemen) een polibezoekje aan de nieuwe Volkskrant verslavingskliniek (geld, geld, geld) aanbieden. Een tijdje terug scheef ik over een dame die wat vreemde symptomen aan me presenteerde die me aan een longtumor deed denken. Die had ze dus ook. Ze is onlangs, twee maanden nadat ik haar gediagnosticeerd had met longkanker in het ziekenhuis overladen, aan longembolieën, op de dag dat ze de via de reguliere zorg geplande biopsie van haar tumor zou hebben. U leest het goed, twee maanden! En dat terwijl ik de casus op een presenteerblaadje aan de longarts had aangeboden. Nog wat brieven over heen gegaan (eenzijdige berichtgeving overigens) maar helaas. Specialisten triëren hier de verwijs brieven en zij bepalen zelf wat spoed is en wat niet. Deze casus werd dus niet hoog geprioriteerd. De biopsie had ze een paar dagen eerder laten doen in een privé kliniek (dan kan het wel snel), op eigen kosten. Omdat ze benauwd bij ons binnenkwam een paar dagen later had ik haar direct laten opnemen in het ziekenhuis onder verdenking van een long embolie. Een paar dagen daarna kreeg ze waarschijnlijk nog een paar nieuwe embolieën en overleed op de röntgenkamer. Haar man vertelde dat het een eeuwigheid duurde voordat ze de reanimatie kar ter plaatse hadden. Uiteindelijk denk ik dat haar een boel leed is bespaard gebleven. De diagnose was niet best en de uitkomst was waarschijnlijk nooit anders geweest, maar het feit dat ze in al die 2 maanden slechts eenmaal een longarts heeft gezien (en dat nadat een hooggeplaatste kennis van haar een vriendje in het bestuur had gebeld) maakt het allemaal heel erg droef. Dit is het gevolg van een slecht georganiseerd ziekenhuis die veel meer bezig is om de instroom te beperken en budgetten dan zich zorgen om de patiënt te maken. Een van de vreemde capriolen die de specialisten hier uithalen is de zogenaamde virtuele poli. Zonder dat ik erom vraag wordt mijn verwijsbrief naar de virtuele poli gestuurd en wordt de casus zonder enig onderzoek of enige anamneses door de specialist beoordeeld. Ik kreeg dus een brief van een neuroloog terug dat hij mijn verwijzing had gelezen, eerdere EHBO bezoeken en bloedonderzoeken had bekeken en tot de conclusie was gekomen dat een poli bezoek niet nodig was en dat de symptomen van de patiënt wel weer zouden weggaan. Die symptomen waren concentratie problemen, het niet op woorden kunnen komen, hoofdpijn en duizeligheid. Op de dag dat de brief van de specialist binnenkwam was de patiënt die ochtend met een zwaar insult opgenomen en bleek hersen metastases te hebben. Ook deze nog jonge man (voor de 40) is inmiddels overleden. Dit alles heeft niet eens zozeer te maken met slechte specialisten of ziekenhuizen, maar met name met overheden en budgetten. Door de beperkte budgetten zijn er stroperige structuren ontstaan die moeten proberen de kosten in de zorg te beperken. Helaas kosten die apparaten zelf al enorm veel geld maar het systeem faalt ook en de kwaliteit van de zorg leidt er onder. Het laatste woord is hier nog niet over gesproken, hoewel we alweer 2 weken aan het wachten zijn op een afspraak met het ziekenhuis om de gang van zaken met hun te bespreken. Niet best. Genoeg geklaagd, hoewel, het mag. Het maakt het er allemaal niet leuker op. en denk niet dat dat in Nederland niet kan gebeuren, gewoon een kwestie van tijd als het bezuinigen zo doorgaat.
Leuke dingen dan.
Omdat we binnenkort noord Italië onveilig gaan maken hebben we de lijst met potentiële 'house sitters' nog eens doorgenomen. Beetje ballotage hier en wat omkoperij daar hebben we uiteindelijk twee oppassen gevonden. De beide dames (inclusief een vriend) werden uitgenodigd om aan de dieren voorgesteld te worden en ik dook de keuken in om wat sushi te maken. Zoals gebruikelijk schiet ik nog wel eens uit met voedsel, maar deze keer was het wel heel bont. Op tafel een klein deel van het aanbod. Van de rest hebben Nienke, Judith en ik nog twee dagen gegeten en ik zelfs nog een keer geluncht. Beter te veel dan te weinig zullen we maar zeggen. De dames zijn geïnstrueerd en weten waar de 'house manual' ligt (12 pagina's dik?). Heb me een ongeluk gehakt aan hout en de schuur ligt weer lekker vol. Wel nodig want het weer is volledig omgeslagen. Het giet en giet. Ik moet eigenlijk zo meteen gaan tennissen, maar ben bang dat dat niet doorgaat. Dit is niet onze gewone competitie, maar een select gezelschap. Vorige week speelde ik voor het eerst mee en het was geweldig, lekker hoog niveau. Je speelt 3 sets. Na 2 uur was het 6-7 7-5. De anderen waren allemaal al lang klaar en gelukkig voor hen scheurde mijn partner zijn hamstring. Daardoor konden we toch nog op een redelijke tijd naar de kroeg en dat was heel erg gezellig. Vanavond waarschijnlijk dus geen tennis, maar deze club heeft besloten altijd bij elkaar te komen en kan er niet gespeeld worden, dan gaan we gewoon eerder naar de kroeg. Dat zal het vanavond dan wel worden.

Verder is hier de rust nu echt weergekeerd. Judith is na haar tweede bezoek (die hostels worden eentonig en wij blijkbaar niet) vertrokken naar Sydney en daarna Bali, arme studente. Hebben wij alle tijd om Italië voor te bereiden. De diverse hotels zijn geboekt en de museum kaarten voor Florence liggen klaar. Ook een avondje Verdi in de arena van Verona is geboekt. Wij maar denken dat het rustig zou zijn in Italië en dat we nog wel tijd hadden om leuke hotelletjes te boeken in Venetië. Geen idee of er een postzegel verzamelaars conventie is of zo, maar alles zat al behoorlijk vol. We konden alleen nog in de duurdere hotels terecht. Afzien dus, ja je leest het goed. Afzien want mijn garderobe bevatte volgens Nienke geen zaken die naar Italiaanse maatstaven acceptabel genoeg waren voor restaurants, het dure hotel of de ballet avond in Verona. Mmmm. Vanmiddag dus met Nienke naar de Katmandu (?) om daar 'nette wandelkleding' uit te zoeken. De nieuwe shorts gingen nog wel, maar de polo die ze me aan wilde smeren heb ik afgewezen. Dat is er zo een waarin een gepensioneerde ambtenaar zijn poedel in uit laat, brrr. Ga gewoon met een vrijwel lege koffer en vraag in Milaan Berlosconi wel om advies. Kleding natuurlijk!!
Als laatste dan toch nog een medisch dingetje. Hilarisch. De kranten schrijven hier de laatste tijd alleen maar over schandaaltjes bij de overheid, maar ook in de medische wereld (hoewel het bovenstaande verhaal de krant wel niet zal halen. Zo zijn er onlangs enkele mensen berispt die van een bekende cricket speler die in het ziekenhuis lag röntgen foto's hadden bekeken zonder enige behandel relatie te hebben. Deze is echter nog leuker, het gaat over een man die 'in de badkamer per ongeluk op een verdwaalde aal was gaan zitten'. Natuurlijk wilde iedereen dat zien. In deze digitale wereld wordt echter alles gelogd en dus zijn ze de pineut. Hij had iemand nagedaan want in China was iemand hem al voorgegaan. Wat mensen niet verzinnen, schreef zelf al eens over een patiënt die 'in de badkamer per ongeluk op een trekhaak was gaan zitten'. De moraal van dit verhaal; geen uit de kluiten gewassen goudvissen of auto onderdelen in de badkamer, en als je het al doet, zorg dat je niet uitglijdt!
Nog even een nabericht. Banen van water ontdaan, begonnen met spelen. Ging heel lekker. In no time de eerste set gewonnen, maar had telkens het idee dat mijn snaren raar deden todat ik ineens voelde dat mijn racket gebroken was, de 3e in 5 weken! Natuurlijk waren ze allen tussen de 8 - 15 jaar oud dus je kan het verwachten, maar allemaal tegelijk? Anyway, daarna begon het te gieten en zijn we in de kroeg beland en het was weer heel erg goed, echt een leuke club. Ga ik nog veel plezier mee beleven.
En dan nog de marathon van Boston...... Music is van Michael Andrews - Mad world: