Hans en Nienke: 3 mei 2015: Nog even nagenieten

Tijdens het lezen kan je luisteren naar een nummer van de fantastische Fatouma Diawara (Mali) die samen met Roberto Fonseca uit Cuba (inderdaad, die zagen we op WOMAD vorig jaar) net het album 'At home uit brachten, een heerlijke mix van Afrikaanse muziek met Cubaanse ritmes in een jazz jasje.

Dankzij digitale fotografie zijn we nog steeds aan het nagenieten van onze geweldige trip naar Dusky Sound; samen met Dick en Whetu zijn we al goed voor zo'n 3000 foto's!
Hieronder nog een serie-tje geselecteerd door Hans (inclusief de foto voordat we gingen testen hoe lang het zou duren voordat we onze tenen niet meer konden voelen in het water van Fjordland - 30 minuten - not bad!). Na terugkomst op zondagavond vanuit Queenstown was het meteen weer hard aan het werk in de derde drie-daagse werkweek van deze maand. Woensdagavond vloog ik naar Auckland 'voor werk'. Klinkt heel indrukwekkend maar was voornamelijk heel interessant en leuk; de halfjaarlijkse workshops van WasteMinz - voor all 'players in the waste industry'. Ik ga ook altijd naar de conferentie, die was eind vorig jaar hier in Wellington.

Helemaal relaxed.

Na 5 jaar netwerken ken ik een heel groot deel van de mensen en is het leuk om bij te praten maar ontmoet ik ook altijd weer nieuwe mensen. Mijn insteek was heel doelgericht netwerken deze keer - precies naast die ene consultant zitten tijdens het diner - om deze en gene uit te horen over het werken als zelfstandig contractor/consultant.

Deel van de enorme groep dolfijnen op de op een na laatste dag.

Weer veel opgestoken en zeker twee contacten die geinteresseerd zijn om samen te werken. 2015 word mijn verander-jaar heb ik besloten. Eerst een nieuwe medewerker aan nemen die dan in September begint, als mijn huidige waste officer naar Australie vertrekt en dan in October/November moet de opzet veranderen. In mijn functioneringsgesprek in Juli ga ik dat maar eens op tafel leggen.

Stom die snor, dan sluit de masker niet af.

Hans pikte nog even een uurtje stevige discussie mee met John uit Australie en Russ uit Canada toen hij mij kwam ophalen in het hotel in Auckland, niet echt makkelijk te volgen zonder vak-jargon...maar ja dat kan ik ook zo hebben als ik tussen de dokters zit - leuk als het een keer andersom is!

Hans was 'ingevlogen' omdat ik er toch al was en we zo heel gezellig konden aanhaken voor een weekendje bij Louis en Sue, die vanuit Taupo naar Auckland zijn verhuisd al weer even geleden. We hadden elkaar veel te lang niet gezien maar dat hebben we ouderwets goed ingehaald - ontbijt op the French market (zo leuk, dan mis ik de stad!) - veel wandelen (Auckland heeft veel prachtige parken en baaien) - heel veel bijpraten, lachen en natuurlijk te veel wijn

Broordje grouper steak met wat groen en saus.

Zondagmiddag vlogen we terug naar Paraparaumu waar ik mijn auto in een zijstraatje van het vliegveld had geparkeerd. Terwijl ik naar mijn auto liep dacht ik nog 'moet ik er niet even omheen lopen, hij heeft hier nou drie dagen gestaan'...maar ja dan denk ik ook 'niet zo paranoide, dit is Paraparaumu daar gebeurt nooit wat'. Dus ik stap in mijn auto en scheur (toch wel) lekker om de rotonde naar de supermarkt in Waikanae. Terwijl ik terug loop naar mijn auto met de boodschappen zie ik dat mijn achterband zo plat is als een duppie. Hmm, @*!$#^!!

Ook wel geschrokken, want met een lekke band toch nog effe lekker 90km op de snelweg gereden, dat had ook heel fout kunnen gaan. De AA (onze ANWB) was er gelukkig in 20 minuten en die reserveband zat er zo op (en nee, ik ben niet geemancipeerd genoeg om te denken dat ik van een grote 4WD zelf een band kan verwisselen - kan zo'n kreng niet eens optillen). Hij deelde me wel even mee dat die band wel aan gort was nu ik ermee gereden had terwijl -ie al lek was. En oh ja, ook dat hij het 'puncture record' had gebroken dat weekend, nog nooit zoveel lekke banden in een weekend. Duur grapje die nieuwe band en die volgende keer loop ik dus toch lekker paranoide om die auto heen (net zoals ik terugloop om de kijken of ik de voordeur wel op slot heb gedaan haha!)

Maartje had op de animals gepast en zat lekker aan de thee met Hans, daarna gezellig gegeten. Toen ze wegging wachtte de volgende verrassing want we wilden even wat vlees meegeven, bleek dat de stekker van de ijskast in de garage op mysterieuze wijze (nog niet opgelost) niet meer in het stop contact zat. Met als gevolg; het vriesvak dat wij helemaal volgepropt hadden met Annie 2 toen Annie 3 in de grote vriezer moest een paar weken geleden, was helemaal ontdooid! Bloed druppelde lekker over de deur, tussen de voegen van de tegels etc.... Vlees was wonder boven wonder nog wel koud en op plekken zelfs nog bevoren maar die ijskast was al een paar dagen uit dat was duidelijk. De buit gelukkig deels kunnen verdelen met Maartje en meteen koken/braden zodat er toch nog wat gered werd. Not our lucky Sunday zullen we maar zeggen :-0

Dat we weliswaar auto's rijden maar geen 'auto mensen' zijn werd dit weekend ook weer even pijnlijk duidelijk; we gingen met de trailer die we hebben overgenomen half jaartje geleden even gravel halen voor onze drive.
Die trailer was opgeknapt en gekeurd, alles ok dachten wij. Toen er een schep gravel in ging lagen de wielkassen al bijna op de band dus daar lieten we het maar bij. Gewoon snelwegje naar huis en die trailer leegscheppen. Toch maar even de banden oppompen bij het tankstation voor de volgende lading. Hoeveel lucht moet er in de banden van een trailer? Tja dat ga je als auto nitwit maar even navragen bij de garage - toen alsnog naar de pomp en die lucht erin. Halverwege de '40' die erin moest begonnen we toch een mooie scheur te zien, dus ho stop maar. Einde oefening, trailer terug naar de garage voor een nieuwe band, was de enige veilig oplossing.

Bambi, here we come!

Volgend weekend maar eens fietstochtje plannen.........?!

Vrijdagavond pizza's en Dusky Sound picture evening, nog even samen met onze reisgenoten nagenieten van die heerlijke week. Dick is een movie aan het editen van alle filmpjes die hij en wij gemaakt hebben en Hans is in charge of het maken van een foto boek. Gaat in de koffer naar NL!

Buller Mollymawk.

Zaterdag geshopt in Otaki, het winter seizoen is weer merino seizoen, zoveel keuze hier dat is super. Eind van de middag gingen we met Rog en Marya naar de Waikanae Pub voor het Kapiti Music Festival; twee podia met daarop rock/blues was de aankondiging.

Gegeten onder begeleiding van een local singer song writer, middelmaat maar prima om bij te eten. Daarna toch maar naar de echte pub gegaan; zo'n pub waar wij anders nooit komen (high vis clothes and gumboots mandatory) maar de muziek werd gelukkig gaandeweg de avond steeds beter. Nick, de man van een van de nurses op Hans z'n practice bleek er ook op te treden. Dat was leuk, want we hebben hem hier bij ons thuis al vaker horen spelen (akoestisch) en zingen maar zijn band optredens waren steeds als wij er niet waren. Hij was verreweg de beste act van de avond, everybody loved him. Ook de enige band die een toegift speelde. Pink Floyd, the Clash, Blues Brothers, dat soort muziek. Lekker swingen, goeie avond.

Vanochtend een rondleiding gehad in de oude milkfactory in Otaki die door een buurvrouw van ons is gekocht jaren geleden en die zij omgetoverd heeft toch een prachtige Spaans aandoende venue voor feesten en partijen met 26 gastenkamers.

Op de foto Nienkes tweede vis ever, een cod. De eerste was een grouper die op mysterieuze wijze op het laatste moment de dans ontsprong.

Zeer impressive, wat een geweldig project. Lunch in Otaki en toen thuis dan toch eindelijk die paar klussen afgemaakt waaraan we vrijdag begonnen waren. Op naar volgend weekend!