19 Januarie 2017: Pech

Beste wensen lezers. We beginnen met een lekker nummer van 'Albi and the Wolves', 'One eye open' (verderop meer uitleg hierover):

Het leek positief the beginnen, 2017. Eerst waren er natuurlijk weer problemen op Schiphol. Blondie; "Verre reis meneer" (Is dit dan niet de tram naar het centrum?). "Ach, een klein probleempje, ik kan uw boarding cards voor het tweede en derde deel van de reis niet printen, maar de bagage mag wel door" (heb ondervonden dat dat bij KLM helaas niet echt een geruststelling is). Na een lekker maaltje bij het nieuwe Aziatische restaurant op Schiphol (je moet wel alles elektronisch bestellen, maar het is een aanrader) kon ik de maaltijd van KLM (waarom bestellen ze niet gewoon iets van Subway of zo) gelukkig weer terzijde schuiven. Weer zo'n lekker 'moderne' Boeing 747 waar onwennige passagiers tevergeefs met hun vingers op het kleine schermpje voor hen tikken, denkende dat het een touch screen is. Helaas wordt het bediend door zo'n afstandsbediening in je stoel, die je bij elke poging iets beter te gaan zitten, met je kont of naar de volgende film zapt of het geluid ineens op vol zet. Ook nog in 4:3 formaat zodat je van die lekkere zwarte balken in je toch al niet grote scherm hebt. Een buitenlandse film met ondertitels is zonder loep onbegonnen werk. In Seoul op zoek naar de balie van Korean air. Niemand. De dames van Asiana Air adviseerden me naar de gate te gaan. Ook daar serene stilte. Pas een uur voor de vlucht arriveert de KA ploeg.

"I can't find your name on our list sir" (Surprise, surprise. Ben echter niet ongerust want mijn koffer zit al in het vliegtuig, toch? KLM?). Na minuten lang getyp en gestaar naar haar scherm vraag ik de dame rustig (sta bekend om mijn geduld nietwaar) of er een probleem is. "Well, we'll have to upgrade you to business class" (Well, that's not a problem in my book). En dus genoot ik van Seoul naar Sydney van een 5 gangen Koreaanse maaltijd met heerlijke wijn en zeeën van ruimte, want naast me zat ook nog eens niemand. Kan ik wel aan wennen hoor. Nog een lekkere whiskey aan een van de 2 barretjes (de hele bovenverdieping van die dubbeldekker is business en first class) en de ellende van KLM is weer vergeten.
Maar ja, thuisgekomen krijg ik eerst te horen dat de schade die het muisje dat in onze van heeft overwinterd, meer dan 3000 NZ$ gaat kosten. $##%*@#;^$^#^%#@ (Moeten we dan toch een kl... kat aanschaffen?). Is die dat nog wel waard, zo'n bak uit 1996? 'Als je hem niet repareert heb je dus niets meer', waarheid als een koe, bovendien wilden we hem deze zomer gebruiken. Meteen meer vallen gekocht en inmiddels toch alweer 4 rodents naar het hiernamaals geholpen. Schrale troost.
Toen vertelde Nienke dat de pomp kapot was. Hij klonk inderdaad wat raar, maar ik ontdekte ook dat het minder werd als ik de leiding naar de weilanden afsloot, die leek dus problemen te geven. Geen probleem, gewoon even het lek opzoeken.

Ik schat dat we zo'n 750 meter pijp op en onder de property hebben liggen dus dat wordt even zoeken. Met een 'exacte kaart' op zak die we kregen van de vorige bewoner begon ik vol goede moed te graven op de plek waarvan ik vermoedde dat er een pijp en lek zou kunnen zitten.

Na en 20 tal meters trench en diverse putten te hebben gegraven is mijn respect voor de Eerste Wereld oorlog soldaten nog meer gegroeid. Geen lek gevonden, maar wel een gecreëerd (bleek toch geen wortel te zijn). Uiteindelijk op deze dag in de voorste weilanden een en ander gesaneerd (vele overbodige meters weggehaald) en geconcludeerd dat het lek daar niet zit.
Terwijl ik het zand van me afborstel onder de douche valt het nagelborsteltje op de grond. Wat een hol geluid? Even tikken op de tegels. Onder de helft van de douche klinkt het hol. Nou snap ik waarom het voegsel zo snel kruimelt en andere voegen verkleuren. Er moet een lek (ja, nog een) zitten in de ondervloer verwarming. Just our luck. Wordt vervolgd als de 'tiler' van de bouwer is geweest (gelukkig 10 jaar garantie, denken we.....).

Dan even rust.

Picnic in de Botanical gardens in Wellington waar de Council concerten organiseerd gedurende de zomer.

Met Maartje en Rutger genieten we van een concert van Albi and the Wolves, niet in volle bezetting, maar swingend genoeg.

Daarna kregen we 2 mannetjes op bezoek die de tank kwamen schoonmaken. Zonde van de 40.000 liter water die erin zat, maar het was hoog tijd. Het water liet licht groene sporen na en hoewel we steeds 'groener' worden......

We kregen 10.000 liter vers water terug, in 4 porties want de tankwagen was te groot voor onze drive. Ik besloot daarop om het dak van de carport maar eens schoon te maken (eerst de down pijp losgekoppeld natuurlijk). De goten waren echter niet goed schoon te krijgen en de eucalyptus laat toch wel erg veel blaadjes los. Het water van de carport vertrouwen we in het vervolg aan de duinen toe.

Vanwege het mooie weer eerst maar eens even gemaaid (kost minder zweetdruppeltjes) alvorens de schop weer ter hand te nemen. Zie hier onze private beach access.

Helaas was het daarna weer uit met de pret, De zoektocht naar het lek gaat verder!

Ik werk altijd met muziek en zet dan de ipod op shufffle. Hoor je weer eens wat diverse nummers. Hier een fraai bluesnummer van Michael Kiwanuka; The Final Frame

Meerdere pijpen opgegraven en falend materiaal vervangen. Deze braken echter bij het los schroeven en waren dus niet verantwoordelijk voor het lek.

Op verschillende plekken de pijpen afgedopt en weer getest; pomp bleef gaan. Vandaag kwamen de pomp lui dan langs. Blijkt de blaas in het expansie vat kapot te zijn gegaan. Ding kon dus geen druk opbouwen en bleef derhalve maar gaan. Heb ik dus ^%$*#^%*#@#%* 3 dagen voor niets staan graven! Nou ja, houdt een man bezig en is goed voor de calorietjes die ik in Nederland had opgelopen! Bovendien is een en ander gesaneerd nu en de kaart up to date. Zo praat ik het maar goed voor mezelf. Natuurlijk begon Nienkes reactie met 'I don't want to say I told you so, but ........ Technisch wonder.
Lang verhaal deze keer, maar ik was al even niet meer online geweest.
Nog een worry over. We zouden een weather bomb krijgen. Die regen is zeer welkom omdat we weer wat extra water in de tank willen. Helaas, dit is de view van het moment.

OK, ik sluit af. Voor de liefhebber nog een heerlijk blues nummer, Joe Bonamassa met 'No good place for the Lonely'