11 maart 2010; Yellow fever

Deze bijdrage is geschreven op de praktijk. We zijn thuis nu verstoken van internet. Nadat wij gevraagd hadden of die 105 kbps download snelheid het nu echt was voor ons zeiden ze "U heeft gelijk, dat is te langzaam, moegen we geen broadband noemen, is geen service." Als service sloten ze vrijwel per direct onze verbinding helemaal af met de mededeling dat we dial-up konden krijgen van hun (56 kbps). Nou dat is nog eens service! Op onze opmerking dat we dat helemaal niet wilden en zelfs bereid waren om voor die lousy ADSL te blijven betalen reageerde zelfs de manager die Nienke aan de telefoon vroeg negatief. Langzaam broadband is gheen service en dus kunt u alleen nog langzamere dial-up krijgen. Telecom logica zullen we maar zeggen. Op de foto boven de digger (jawel, hij moest weer terug komen) bezig met onze oude septic tank. dat hadden ze de vorige keer natuurlijk kunnen doen, maar ja, dat is te eenvoudig, waarom makkelijk doen als het moeilijk kan. Flinke gaten gegraven, beton erin en toen hij het wilde dicht gooien ging de digger kapot. Ziet de tuin er toch piekfijn uit voor de BBQ met de praktijk volgende week! Ook in een van de weilanden nog twee van zulke bomkraters. Nou ja, sparky heeft uiteindelijk op twee na alle klusjes weten te klaren. Alleen de bel bromt nog zo hard dat erop drukken niet nodig is en een van de sensoren doesn't make any sense, want hij sensed nog steeds niets. De schilder tipt onverstoorbaar alle beschadigingen van zijn collega bouwers aan en wij vorderen gestaag met onze kast.
Het nieuws in NZ:
It's a boy, dit olijke girafje werd geboren in de dierentuin in Auckland. Verder voetbal, jawel, dit spelletje wordt met de dag populairder. Nienke had kaartjes weten te bemachtigen voor de play offs van de prof competitie en dus sloeg de "Yellow fever" ook bij ons toe. Ik had dienst het weekend, maar mijn collega zou waarnemen terwijl wij met de trein naar Wellington gingen. Niet bepaald een intercity met 12 stops tussen Paraparaumu en Wellington (elk gehucht met 3 huizen heeft een stationnetje), maar we waren toch op tijd.







Bomvolle trein en iedereen in het geel/zwart. Geweldige sfeer, inclusief een wave die maar liefst 5 maal rond ging en alleen maar stopte omdat Phoenix scoorde (daar kan Nl nog wat van leren). Phoenix speelde tegen de Newcastle Jets uit Australie om een plaats in de semi-final tegen de verliezer van Melbourne - Sydney. Als snel kwamen we met 1-0 achter, maar dat deed de fans helemaal niets. Uitgedost in het geel met de meest geestige teksten bleeft iedereen feest vieren. Die gele verf was trouwens een prima bescherming tegen de zon. Wij zijn beiden dus een beetje verbrand door de hele wedstrijd tegen de felle zon in te kijken.

Pas in de 2e helft kwam de verdiende gelijkmaker. Om mijn waarnemer te stangen besloot men tot verlenging over te gaan.

Deze keer kwam het niet tot strafschoppen. Met twee verdiende en luid bejubelde goals werd het pleit beslecht. Nog een hobbel te nemen (Sydney) en dan staan ze/we in de finale. Sydney zit er voor ons niet in, want komend weekend zitten we op WOMAD. Wat een straf; zon (20 graden), muziek, wijn, vrienden, lekker eten, kamperen, BBQ, etc.