Met Hans in NL sinds donderdagmorgen voor familiebezoek krijg ik zowaar ook eens de kans:-)
Over Solid Waste zijn iets minder smeuige verhalen te vertellen dus daar zal ik niet over uit wijden anders dan te zeggen dat ik op een drie daagse zeer interessant en leuke conference ben geweest in Auckland. Toch leuk dat ik daar drie dagen op de kosten van de baas naar toe mocht. Veel contacten gelegd en veel opgestoken. Verder is het hier al een heel aantal dagen heerlijk zonnig weer. Niet heel warm vandaag met een koude southerly maar we zijn wel helemaal in the spring mood! Zo ook de vogels, 's ochtends om 4 uur beginnen de eersten te zingen en wordt het steeds luider en luider om dan afgetopt te worden met meneer fazant om 7 uur. Dan doe ik het gordijn open en zie ik nu ieder morgen een schattig konijntje zitten. Ach gut denk je dan maar als je dan vervolgens de hoek van het huis om loopt en ziet dat er iets (lees dat konijn) aan m'n net geplante lillies heeft zitten knagen, is -ie toch iets minder schattig. Hans heeft zich nou voorgenomen ze af te schieten, maar iedereen die onze Bugs en Boef heeft gekend, weet dat die drempel errug hoog is bij ons.
En dan hierbij.....tromgeroffel ........de foto's van het huis dat de silver adward in de category renovations heeft gewonnen in het The House of the Year awards!! A renovated beach home in Te Horo. Toch leuk, zijn onze ideeen ook door de professionals gewaardeerd, maar Hans en ik krijgen er geen credits voor, alleen the builder. In het stuk in de speciale krant stond zelfs dat de builder zo goed samenwerkte met ons, dat ook de door ons zo gewenste vakkenkast door hun werd geistalleerd. Nou ja! Iedereen kent het verhaal van de twee planken waarmee zij aan kwamen binnen budget en toen hebben wij gezegd; haal het maar uit het contract, we regelen het zelf wel met een timmerman en dat heben wij dan ook gedaan. Maar goed, wij hoeven geen reclame te maken maar het steekt toch een heel ietsie pietsie.
Hieronder zie je het 'grijze'muurtje van de keuken, zwaarbevochten door mij want die keuken meneer wilde het maar niet snappen dat ik gewoon 'weathered pine wood' wilde want wie zet er nou een 'oude schutting' in z'n kamer. Hij wilde het dus ook gewoon niet zoeken en leveren en maakte vervolgens dan dit muurtje van nieuw hout. Was ik dus degene die aan het mengen is gegaan met beits en het vervolgens dan maar zelf geverfd heeft met prima resultaat. Heb de keukenmeneer ook niet meer gesproken na installatie, was er helemaal klaar mee.
Verhoogde houtkachel (aan beide kanten deurtje) met rondom zitdeel, 1 van mijn basis eisen voor dit huis. Vonden ze ook anders en apart, maar mij doet het aan onze haard denken in het huis in Enschede waar ik ben opgegroeid; heerlijk om 's avonds vlak voor het vuur te kunnen zitten. En omdat dit onze enige 'verwarming' is in het huis is dat lekker als je thuis komt in een koud huis in de winter. Wat zo ook helemaal niet snapten was dat ik geen gladde tegels erop wilde (waarom zou ik een badkamer meubel in mijn woonkamer willen?) maar dat ik naar een tuinbenodigdheden leverancier ging en daar samen met die man een uur lang schist stone heb lopen uitzoeken. Het was een gedoe, want vervolgens kon de gewone tegelzetter dat natuurlijk niet doen en moesten we flink meer betalen voor een stone mason (metselaar). Waarom weten we nog steeds niet, maar we wilden het gewoon af hebben!
Dat is leuk van een fotograaf, want deze foto was met ons eigen toestel niet gelukt. Staat m'n Boticelli blauwe muur er mooi op! En een mooie foto van de vakkenkast. Iedereen die door ons huis loopt wordt er om andere redenen toch even stil van; het is mede een ode aan onze mannetjes. Met Floris zijn lego trein en Tristan z'n riddertjes. Hun mooiste voorleesboeken die ik niet kon wegdoen en waaruit Caspar nu net voor het eerst is voorgelezen door Sabien doen hij hier ging slapen terwijl wij gingen eten. Raar en bijzonder. En foto's en schelpen uit Malborough, achterlaten en geranschikt door Eef toen ze hier was.
Gisteravond een hele gezellige NL-girls night hier gehad. We hebben toch wel even gelachen over het feit dat we onszelf nog steeds girsl noemen haha, op een of andere manier vind je jezelf nooit oud! Veel gelachen en uitgewisseld, het voelt als mijn NZ'se jaarclub, heel vertrouwd. Naar bed om 1 uur, niet te erg en vanmorgen na uitslapen, ontbijt met verse eitjes lekker langs het strand gelopen, prachtig strak blauwe zee. Toen moesten toch nog maar een tweede keer koffie zetten en de taart gebakken door Jeroen op eten. Jeroen, je mag blijven, hij was heerlijk. De ladies vertrokken om half 3 terug naar huus en ik ben nuttige dingen gaan doen, the guest bedroom is er klaar voor. Zowaar net om half 7 nog wat planten in de tuin gezet want al mijn lieve buurvrouwen blijven me maar planten toestoppen. Morgen nog veel te doen. Maar eerst naar het vliegveld!
De kwaliteit daarvan is net getest, zit alleen wat veel ijzer in (maar nog wel gezond). Het zand uit de put gebruikte ik weer voor het vlak leggen van de tegels voor het varkenshok (poging 3!).
Tja overgewicht, het blijft een gevecht. Ik vertel mijn patienten niet eens meer wat hun body mass index is, dat zegt ze toch niets. Ik reken nu uit wat percentage overgewicht is t.o.v. nog net gezonde gewicht. Dan leg ik uit dat als ze hun Mitsubishi Galant gebruiken als formule 1 wagen de motor eerder slijt (150% van je normale gewicht is een aanslag op je hart). Als diezelfde auto wordt gebruikt als vrachtwagen dan slijten de banden (gewrichten) eerder. Deze aanpak werkt iets beter, maar het blijft een vrij zinloos gevecht in een land waar alle reclames op TV van McDonalds, KFC, Whimpy, Hell's pizza, Domino's pizza, etc. zijn. Take away's halen is volstrekt normaal hier. De trucker van vanmorgen (167%) keek me heel verbaast aan toen ik zei dat hij gewoon zelfgemaakte bruine boterhammen mee naar zijn werk moest nemen. Maar ik moet om 5 uur naar mijn werk en dan is mijn vrouw nog niet op! De keuken is duidelijk verboden terrein.
Onze kalfjes doen het goed, er zijn er nu twee die uit de hand eten, de andere (
Afgelopen weekend hebben we bezoek gehad van
's Avonds zijn de heren mee geweest naar het Improvisatie festival in Wellington. Dat was echt geweldig. Het is een soort toneel/

En ze hielpen zelfs met koken. Na het eten hebben we over alledaagse dingen gepraat, m.n. ook muziek. Onze insteek om te laten zien dat we toch nog wel hip waren (het concert van
In mijn enthousiasme had ik eerder foto's van
Een dag later leek het allemaal wat beter, maar een trainings partijtje tennis maakte de knie alleen maar weer dikker. Ook het olieën van het dek (leunend op het corpus delicti) was geen pretje. Waarom moet zo'n les zo lang pijnlijk zijn!? En dat allemaal op mijn leeftijd! Moet vanavond alweer tennissen, nu met een paar collega's op de praktijk. Of ik de rackets wilde meenemen. Gedaan, vergeten zij de ballen en hun tenniskleren. Echte sportlui.
Prachtig weer nu bij ons, maar ook wel stevige regenbuien, zo fors dat er flinke overstromingen zijn. Dit is de enige weg naar ons huis en het water wat je hier nog ziet is de helft van wat er een dag eerder was. Voor onze milieu onvriendelijke SUV's net begaanbaar, zelfs met aanhangwagentje, maar menig personen auto kwam vast te zitten. M.n. de oer irritante BWM die al bumperklevend een miniscuul klein stukje weg zocht om mij in te kunnen halen. Gaat net voor me door het water, slaat zijn motor af. Heb hem ingehaald met een glimlach en een saluut aan het hoofd. Geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om hem te helpen! Het water stond toch tot boven de knie. Zijn asbak is weer schoon zullen we maar zeggen!
Het is nu echt lente, tijd om op te ruimen dus. Heb eens flink huisgehouden in het bos. Dat ligt nu bezaaid met takken. Die moeten eigenlijk allemaal naar ons kampvuur, maar dat is best een eindje. Ik denk dat we maar een tweede kampvuurtje creeren in de buurt van het bos. Misschien dat Nienke achterneefje en zijn kameraad nog wat bij ons willen werken, ze zijn op een werk vakantie tenslotte. Die komen vanavond van ons uitzicht genieten en kunnen vrijdagavond even in luxury genieten van ons huis als wij naar het theater in Welly zijn.
Nog een paar fimpjes voor jullie. Hier mijn lieve boerinnetje die de kalfjes aan het voeren is.