Onze kalfjes doen het goed, er zijn er nu twee die uit de hand eten, de andere (nr. 7) weigert en is dus de eerste die de vriezer ingaat. Ze lijken wel wat slimmer te zijn dan onze kippen. Onze kippen voerbak was een waar paradijs voor de vogels. Soms zag je wel 20 tot 30 vogels zich te goed doen aan ons kippen voer. Tijd voor een nieuwe, slimme, voerbak dus. Een met een klep die opengaat als de kippen op een balkje gaan staan. Daar blijken ze echter te dom voor te zijn, ze willen maar niet snappen dat ze op het balkje moeten gaan staan. Het is zelfs zo erg zelfs dat er vanmorgen geen eieren waren. En dus blijven we de andere vogels ook maar voeren. Of we moeten ook nog slimme kippen kopen.
Afgelopen weekend hebben we bezoek gehad van Sil (achterneef van Nienke) en zijn vriend Adriaan die hier aan het rondtrekken zijn. 'As you do when you're 18' bel je de avond tevoren op dat je eraan komt. Wat afspraakjes veranderd hier en daar en dus was het geen probleem. Ze zijn op vakantie en werken ook nog wat hier en daar. Nienke heeft ze dus aan het werk gezet. Donderdag hebben ze flink wat hout opgeruimd uit het bos waar de Kune Kune's komen te lopen. Een 50 meter lange houtberg ligt nu op een shredder te wachten (is goed voor de planten zegt Nienke).
's Avonds zijn de heren mee geweest naar het Improvisatie festival in Wellington. Dat was echt geweldig. Het is een soort toneel/comedie waar het publiek alle ingrediënten aangeeft. De eerste speelde dr. Watson die verhaalde over Sherlock Holmes master pieces. In dit geval over the shrinking swordfish of a couple of Buddhist monks. Zo knap om een verhaal te vertellen met veel humor en nog kloppend ook. Ook de Canadezen die uiteindelijk als oil riggers op een olie platform belanden waren geweldig. Staat alvast op de agenda voor volgend jaar. Zaterdag werd er weer volop geklust. 's Avonds hebben het echt 'cool' gemaakt met een lekker kampvuur, bier en schieten, 'helemaal vet'. 
Nienke heeft deze foto's nog naar Sil's moeder gestuurd om te laten zien dat we op een verantwoorde wijze voor haar zoon hebben gezorgd.
En ze hielpen zelfs met koken. Na het eten hebben we over alledaagse dingen gepraat, m.n. ook muziek. Onze insteek om te laten zien dat we toch nog wel hip waren (het concert van Fleetwood Mac) maakte weinig indruk: "nog nooit van gehoord'. Toch bleken we nog wel 'cool' en 'vet' (ik neem aan dat dat een compliment was) te zijn want hun muziek werd door ons als 'goed' bestempeld. En het feit dat we muziek van St. Germain hadden was geweldig, want daar luisterden zij vroeger (!) ook veel naar. Het enige wat niet cool was (maar daar hebben ze wijselijk niets van gezegd) was dat Nienkes spijkerboek natuurlijk veel te hoog zit, die had minstens 20 cm lager moeten hangen.Zondag de boys eerst meegenomen naar Guys 50e verjaardag (die is pas echt oud) en daarna hebben we ze op de boot gezet naar het zuiden, waar ze op een winery gingen werken. Nog een stapel reis advies meegegeven. Ze zullen zich wel redden. Zie hier hun blog.
In mijn enthousiasme had ik eerder foto's van Kune Kune's op de blog gezet. Sommigen dachten dat dat al de onzen waren, maar we waren nog niet zover. Inmiddels zijn we wel zover en we hebben er twee gekocht. Ze worden nog gevoed door moeders en ze komen pas over een paar weken. Hierboven zie je onze twee aanwinsten (de twee gevlekten). Gisteren de laatste hand aan hun nieuwe onderkomen gelegd. Daarna een zeer frustrerende avond tennis competitie. Ik speel bedrijven competitie. We spelen op een avond 3 wedstrijden, wie het eerst 7 games heeft wint. Verloor 3 x met een tiebreak. Tegen de finalisten van vorig jaar, zeer frustrerend. Waren als allerlaatsten klaar, de meeste anderen hadden zelfs al de bar alweer verlaten. Vanmorgen overal spierpijn. Niet van de 39 games maar van de 49 jaar denk ik. Bij thuiskomst geen lekker maal want Nienke zit deze week in Auckland voor een congres over solid waste. De beheerder van de recycle plant hier maakt haar helemaal dol, de hele tijd text messages van 'we zitten in die en die bar'. Poor girl!