6 december 2007

Een paar dagen geen bericht geschreven. Helaas geen goed nieuws. Door een zwaar ongeluk ligt Hans zijn vader in het ziekenhuis. Wij zijn momenteel in Nederland.

2 december 2007

Als de rijen voor de toiletten bij de mannen net zo lang zijn als bij de vrouwen dan weet je dat de gemiddelde leeftijd hoger ligt. Het concert van Crosby, Stils & Nash was fantastisch. Nienke was veruit de jongst aanwezige. In het stadion waar New Zealand de netball finale van Australia had verloren stonden keurige rijen stoelen op gesteld. Voor het concert en in de pauze speelde er klassieke muziek. Het begin kwam ons allemaal wat vreemd over en het duurde ook even voordat de Kiwi's los kwamen. Pas na de pauze begonnen er voorzichtig wat mensen te swingen. De heren deden intussen hun uiterste best en hadden als vanouds weer humor ("as long as we've got a chimpanzee in the White House you look very smart" en "if you can't pronounce the word 'nuclear' you shouldn't be able to push a red button"). http://www.nzherald.co.nz/topic/story.cfm?c_id=264&objectid=10479736
Vrijdag haalden we de post op bij WJ en Bianca en hebben we ons wat druk gemaakt over de rekening van onze Vodem (Nz$ 700). Volgens ons zit Vodafone fout, maar we hebben de laptop toch maar even een paar dagen niet aangeraakt. In plaats daarvan hebben we 'the dutch Windmill' opgezocht en ons getrakteerd op echte drop en echte Hollandse kaas. Meteen pepernoten gekocht voor de kinderen van Nederlandse vrienden waar we 's avonds hebben gegeten.
Of de BBQ ter ere van Wouter Jans verjaardag door ging hing uiteraard van het weer af. De regen viel 's nachts en er was zelfs een zonnetje. Armour Bay is een net buiten Auckland gelegen baaitje met een mooi grasveld en een community BBQ. Die dingen staan door het hele land, je gooit er een muntje in en je kunt beginnen. De ideale gelegenheid dus voor de picnic/BBQ hoewel men om onduidelijke redenen de BBQ en de toiletten hadden afgesloten. Toch maar even een BBQ gehaald dus. Pas na zonsondergang verlieten we het strand weer na een heerlijke dag. Helaas hadden de sandflies me ook weer gevonden en zien mijn voeten en enkels er wat vreemd uit, alsof ik een paar extra gewrichten heb gekregen. We krabben en smeren vrolijk verder.
Vanmiddag rijden we naar Rotorua waar we ons moeten inschrijven voor het examen en dan een weekje oefenen. We luisteren in de auto nu alleen maar naar de radio en proberen ook maar vaak Engels tegen elkaar te spreken. Toch laat je dan af en toe een woordje Nederlands vallen waarop je dan meteen in het Nederlands wordt aangesproken. Zo stonden we in de schoenenzaak (je moet hier echt op Crocks lopen anders tel je niet mee) een tijd te kletsen met iemand die Groningen een paar jaar geleden had verlaten. Het blijft een land vol verrassingen.