29 november 2017: Bezoek aan Kapiti island

Geen muziek deze keer, maar het geluid van Nieuw Zeelandse vogels:

Eindelijk was het weekend dan daar dat we gebruik zouden maken van mijn mooie 50ste jaar kado van onze kiwi whanau; een nachtje op Kapiti Island.
Superleuk idee natuurlijk, om eens vanaf het eiland naar ons eigen stekkie te kijken en daar met bird song wakker te worden.

Om half 10 namen we de ferry en lieten ons afzetten on the North End van het eiland. Helaas konden we niet gebuik maken van de optie om eerst naar het midden van het eiland te gaan om daar naar de hoogste top omhoog te lopen - dat lieten onze achilles and knie blessures helaas niet toe. Gelukkig hadden we die klim wel al een keer gedaan 8 jaar geleden.

We landden dus meteen op het deel waar ook de lodge is gevestigd. Kregen daar een stukje historie te horen van de gids die ons vertelde over de gevechten tussen de Maori stammen om het bezit nemen van het eiland, de walvissen vangst en hoe uiteindelijk de Europeanen de boel lekker plat brandden omdat ze een schapen farm wilden drijven.

Dit stuk van het eiland is dan ook het laatst begonnen met het 'regeneraten' zoals ze dat noemen; weer laten groeien van oorspronkelijke bomen, natives. Daarom is de begroeing hier lager dan op het midden van het eiland en dat heeft ook weer invloed op de soort vogels die je ziet en in welke hoeveelheden.

We deden de loop walk en zoals je ziet, prachtig uitzicht en heerlijk weer - het was warm!!
De weka op de vorige foto zie je veel en hoor je veel scharrelen, klaar om je proviand te 'lenen'.

De lagoon waar ook de nodige eenden soorten en andere water vogels verblijven. Het is een zoet water meer, waarschijnlijk gevormd als gevolg van een aardbeving.

Op zondag na het ontbijt deden we de loop nog een keer, nou andersom, want ja, alleen maar boek lezen is ook wel een beetje sloom. Lopend naar beneden deze twee Kereru's, de dikke native duiven die gewoon lekker blijven zitten alsof je niet bestaat.

Het is wel duidelijk waarom de Maori's deze duiven vroeger graag aten en waarom dat nu niet meer mag (maar het soms toch stiekum wel gedaan wordt waarna dat nieuws op de voorpagina eindigt en dikke boetes worden uitgedeeld).

En nog maar eentje, het was echt Kereru country daar.

Wij sliepen niet in de lodge huisjes maar in een glamping tent, heerlijk buiten met een mooi eigen compost toilet. 's avonds inslapen met het geluid van de Morepork (Nieuw Zeelandse uil) and de Kiwi's.
We hebben veel Kiwi's gehoord maar helaas niet gezien. Je gaat op Kiwi tocht achter een gids aan met 6 man als het donker is. Hoewel het ouderwets leuk is om in het donker door het bos te sluipen, is de kans dat je er eentje ziet op die manier toch wel erg klein.

Zeven volwassen maken nu eenmaal geluid als er overal knisperende blaadjes liggen en die Kiwi's horen en ruiken je aankomen. Oh well wie weet ooit...........
Dit is the 'huis' Takahe die bij de lodge rondscharrelt met z'n maatje, dit stelletje waarvan er 1 blind is, woont in de lodge area en zijn dus heel makkelijk van dichtbij te bekijken. Indrukwekkend zeldzaam beest, behoorlijk groot ook.

En na die loop op zondag had ik het ook weer warm en dacht nu ga ik zeker zwemmen - maar als je dan de hoek omloopt naar deze kant van het eiland waar je dan kan zwemmen is de zuider wind ook weer opgestoken en is het ineens een stuk minder aantrekkelijk! Die eerste duik zal dan wel op Sims Road worden, misschien komend weekend want het blijft warm!

Terug naar het terras van de lodge om lekker te lezen tot de lunch en todat de ferry komt. Zaten wel een paar leuke lui die ook daar de nacht doorbrachten, dus de tijd was prima door te komen.
Onder toezicht van deze Kereru die precies boven ons hoofd op de parasol ging zitten en daarna naturlijk ook wat deponeerde op de tafel........gelukkig naast mijn kopje thee

Hier beneden zit Hans te wachten op het ferry ophaal punt.

Eenmaal thuis nog even ons luier weekend voortgezet in de hot tub.........heerlijk
Hans doet nog wel verslag van onze water tekort perikelen - als er iets mis gaat is het nooit een ding wat mis gaat......gebrek aan water en koud water only. Gelukkig is het warm weer denken we dan maar

Groetjes! Nienke

23 november 2017: Om hier te wonen moet je ballen hebben.

De muziek vandaag nog eens van Janine Jansen omdat het zo fraai was, hier met een van mijn favoriete stukken het 1e vioolconcert van Max Bruch;

Zucht, het leven van een 'grootgrondbezitter' gaat niet altijd over rozen. Vodafone feliciteerde ons met een geweldige aankomende upgrade naar VOIP (voice over IP). 'You are so lucky, and it is totally  free!'. 'Welcome in the world of the future'. Die gratis upgrade betekent echter wel dat ik mijn alarm systeem moet upgraden ($900) en de fax niet meer kan gebruiken (wij gerontodokters faxen nog steeds recepten want via de moderne email gaat het niet snel genoeg) zonder nog een $200 dollar upgrade. Ik wil die hele (gratis is hier $1100) upgrade helemaal niet. Geen van de andere providers biedt echter nog de koperen kuierdroad aan, allemaal VOIP. Lekker bedrijf, een paar weken daarvoor kregen we al bericht van de Vodafone zwendelaars dat ze ophouden met hun email service. Mag je al de instanties even gaan melden dat je een nieuw email adres krijgt. Bij velen kun je wel je password vervangen, maar niet je inlognaam, en dat is meestal je email adres. Gelukkig is de delete knop in mijn password safe dichtbij. Overal wordt je gepusht om met je Facebook account (die ik niet heb en wil) in te loggen. Of ze dwingen je een andere browser te gebruiken omdat mijn prima werkende 'Opera' niet goed zou zijn. De Nederlandse instanties kan je al helemaal niet updaten want die willen allemaal dat ik met DigID inlog, maar om die te vernieuwen moet je naar een fysiek loket zo'n slordige 18 en een half duizend kilometer verder. Het wordt steeds aantrekkelijker om te verhuizen naar een kleine onbewoond eilandje zonder internet. Mogen onze varkentjes mee. De post gaat dan in het vervolg gewoon weer in de fles! Het kost allemaal zeeën van tijd.

Nou heb ik helaas de tijd want ik zit te wachten op de man die onze water tank komt vullen. Die moet met zijn enorme tankwagen achteruit onze lange drive oprijden want bij het huis kan hij niet keren. Onze tank was ineens leeg, en dat terwijl we 9 dagen daarvoor 'torrential rain' hadden gehad. Toen zou hij dus vol moeten zitten met 30.000 liter water. Dat zou dan betekenen dat we elke dag 2727 l. water gebruikt zouden hebben. Nou houdt Nienke van douchen en ik van tanden poetsen, maar dit was wel extreem. Onze dieren drinken 'bore' water (verschil moet er wezen) dus die konden we niet beschuldigen. Gisteren kwam de 'water-man' niet opdraven en dus moesten we van armoede terugvallen op bier en wijn. Geen van tweeën een echt goede combinatie met tandpasta trouwens! Ik heb de (koude) buiten douche nog geprobeerd, maar na 9 uur 's avonds is dat toch wel wat fris! Net de loodgieter gehad. Volgens mijn deductie wil de tank niet vullen. Ik heb geen lek ontdekt en 30.000 liter zou je zelfs op zandgrond toch (even) moeten zien. Bovendien vloog de deksel van de 'first flush' er telkens af tijdens harde regen. Dat bewijst dat het water toch tot vlakbij de tank komt. Zou er een egel in de pijp vastzitten? De 'plumber' gaat mijn redenatie allemaal te snel. Ik suggereer dat hij zijn camera maar moet gaan halen en zowaar, ze hebben er een en hij vindt het een goed idee. Blijkt er een bal te ontbreken, de bal die de 'first flush' moet afsluiten. Weggespoeld met de deksel tijdens de stortvloed. Hij vond nog een lek ook, een niet goed aangedraaide fitting. Ben benieuwd of we een rekening krijgen want deze firma had het zelf allemaal aangelegd. Nu moeten we even zuinig zijn met die 10.000 liter want (sorry guys) het is hier prachtig weer. Geen spoor van wolkjes, laat staan regen.

Omdat ik geen zin had om in de hitte mijn beschermende kleding voor het kettingzagen aan te trekken (er heeft zich weer spontaan wat haardhout aangemeld) besloot ik maar de golfbaan op te zoeken. Niet minder warm, maar met een t-shirt en korte broek gevoelsmatig toch beter.

Kom ik bij de club aan vraagt de manager wanneer ik met golf begonnen ben, zo aan je clubs te zien ergens ver in de vorige eeuw! Nou ja, keurig OCD opgeruimd toch? En wat maakt het uit met wat voor clubs je speelt, niet dat ik er een miljoen mee binnen zal halen.

Ik heb inmiddels geleerd dat je niet de bal moet nakijken omdat je daarmee de richting van de bal veranderd. Geen probleem als je partner dan dat balletje maar volgt. Rogers 'Somewhere over there. I think...' maakte dat ik liefst 4 balletjes kwijt raakte op de eerste 4 holes. Ook al door onze hoofdspelregel; max. 1 minuut om de bal te vinden, dan doet hij (het balletje) niet meer mee. Wordt er dan even later gemaaid dan komen mijn balletjes er zo uit te zien. Kunnen samen me de gebroken (hout rot?) tees in de prullenbak.

Het was toch geen straf daar te moeten zijn; fluitende vogels, een  achtergrond geluid van golven op het strand, de pohutekawa (christmas tree) in bloei. Komen we een paar dames tegen (nou ja, we lieten ze maar voorgaan omdat ze wat sneller speelden) die nog wel eens een hole in one sloegen, een van hen zelfs 12 maal! Ze liet telkens als het gebeurde het nummer van de baan waar het gebeurde op haar enkel tatoeëren. Roger en ik hebben elkaar plechtig beloofd dat we dat ook zullen gaan doen vanaf nu. De kans op een hole in one bij ons is nagenoeg nul, easy dus.

Ik probeerde al een tijd om Roger een misplaatste tent buis terug te geven, maar telkens als ik eraan dacht was de vogel alweer gevlogen. De rijkunsten van de tankwagen chauffeur inspireerde me tot een fraai staaltje parkeren. Roger kon niet weg en de buis is overgedragen.
Komend weekend gaan we naar Kapiti island, nachtje in een luxe glamping tent en 's nachts Kiwi's zoeken. Kado van onze vrienden aan Nienke toen ze jarig was. Weersverwachting: akelig warm, heerlijk. E-readers geladen, kan niet wachten.

Nog een laatste berichtje; Ook de ABN is gaan moderniseren en derhalve zijn wij 'buitenlanders' niet meer welkom. Geen Nederlandse bankrekening meer dus. Nou accepteert onze Nederlandse website provider geen credit cards, alleen bank overschrijvingen, uit Nederland of Europa. Tijd om schoon schip te maken dus. Na 10 jaar houden we dus op met de website, maar we gaan verder met onze blog. Die kun je vinden op http://hansennienke.blogspot.com. Het zal nog even duren, maar dit zal wel een van de laatste berichten via de website zijn. Gedwongen door modernisering!!!

14 november 2017: Er rammelt iets in mijn auto.

Na een onbegrijpelijk pauze van een paar weken beginnen we vandaag met ene prachtig stukje muziek uit de 3e symfony van Brahms, het Poco allegretto. Ik leg straks uit waarom;

Foto van Kapiti island vlak voor de landing met  Sounds air, komende uit Kaikoura. Ben nu al weer een aantal dagen hier en je ziet, geen tijd om te schrijven. Kon het huis bijna niet meer vinden door het hoge gras en de 'fix it' list wordt alsmaar langer. We hebben nog om Wwoofers gesmeekt, maar blijkbaar liggen we niet goed dit jaar. Ik heb ook flink wat uitzoek werk te doen. Vodafone, onze provider, gooit de email eruit. Erg handig, vooral als je overal geregistreerd staat met die email. Voor ons dus een goede reden om Vodafone eruit te gooien. Binnenkort dus weer eens een nieuw email adres.

Deze weken help ik 2 dagen per week op mijn oude praktijk. Het lijkt wel alsof de patiënten hier minder slim zijn. Stel je de volgende situatie eens voor. Je komt bij de garage en zegt "er rammelt iets in mijn auto". De garage houder zegt "laten we maar even kijken dan". "Tja, die auto heb ik niet bij me". Moeilijk voor te stellen toch? Nou zie ik mensen voor een rijbewijs keuring die noch hun rijbewijs bij zich hebben, noch hun bril waar ze mee auto rijden. Op zich dus al een reden om ze af te keuren. Niet dat dat echt helpt, want ze scheuren hier gewoon rond zonder rijbewijs. En zelfs als ze er een hebben dan kunnen ze nog niet auto rijden. Daarom is onze road toll hier ook 2 keer zo hoog als in Nederland.

Dus wandelen wij gewoon lekker rustig op het strand. Niet heel erg druk, alleen een jong zeehondje dat ons strandje had uitgekozen voor een hoognodig middag dutje. Intussen begint het hier al naar de zomer te lopen. Alles wat groen is groeit ineens (te) uitbundig, de temperaturen worden aangenaam en we hebben zelfs al de eerste BBQ van dit seizoen gehad. Ben ook al een keer uit vissen geweest. In tegenstelling tot het onkruid in onze tuin staat de visstand er maar matig bij, allemaal guppies. Voor 12 dollar bait in zee gegooid en niets terug gekregen. De 5 aalscholvers die rond de boat zwommen hebben zich echter misselijk gegeten aan al onze teruggegooide visjes.

Geen lekker geroosterd visje boven de fire pit dus, die weer in gebruik is genomen. Even wat frustratie weg branden. Nu ik weer door de knietjes kan gaan merk ik dat er iets niet goed is met het binnenwerk. Ik vrees dat ik beide menisci heb gescheurd, de buitenste aan de achterkant en de binnenste aan de voorkant. Een MRI scan over twee weken moet dat duidelijk maken. Het gesleutel aan de knie moet in Maart wel gedaan zijn want dan komt mijn moeder met mijn zus over naar NZ. Daar ben ik ook nog een tripje voor aan het voorbereiden.

Intussen eerst maar eens wat zaken in de tuin aanvallen. Deze pampus lijkt er wel aardig uit te zien, maar er zit zoveel dood spul tussen. Dat gaan we dus maar eens uitgraven. eigenlijk werk voor een digger, maar daarover moet nog wat onderhandeld worden in de tub.

Ik krijg nogal eens opmerking van mijn eega over mijn schoeisel. In contrast met die mooie dame heb ik geen schoenen voor de winter, zomer, uitgaan, sollicitatie, etc. Gewoon 3 paar dezelfde schoenen. Inmiddels zo'n 10 jaar oud en iets van drie maal opnieuw verzoold. Ik moest ze maar vervangen. Online gekeken en zowaar een outlet store in NZ gevonden die exact (!!!) die schoenen aanbood. 2 paar gekocht. Ben ik toch voor in een Chinese scam getrapt. In plaats van mijn Panama Jacks (links) krijg ik 2 paar plastic schoenen uit China opgestuurd die, zeg nou zelf, in de verste verte niet op mijn PJ's lijken. Ook het Kiwi zwart en het mosterd geel is niet echt mijn keus. Communicatie met die schoften is natuurlijk helemaal niet mogelijk, zelfs mijn 'inlog code' werkt niet meer. Het bedrijf achter de scam zit volgens Google earth in een park in QuangZhouShi in QuangDong, de website is geregistreerd in Tallinn (Estland) onder de naam van een Duitse die op een niet bestaand adres in Duitsland woont. De eigenaar van het Chinese bedrijf Daibo woont in de Seychellen. Waarom ik dat dan niet eerder opzocht? Tja, de site zag er echt Nieuw Zeelands uit en ik was moe na een nachtdienst. Als je nu nog eens goed kijkt (www.dropnfly.co.nz) dan is de tweede opmerking bovenaan toch wel een teken aan de wand. Altijd je bril bij je hebben dus, niet alleen voor een rijbewijs keuring.

Beter aan de wand zou dit staan, fraaie kunst die we tijdens de Arts trail zagen. We hebben de locale industrie weer gesteund.

OK, Brahms zal nu wel afgelopen zijn. De 3e symphony van Brahms zat in mijn collectie, maar ik had het al een tijdje niet meer gehoord. Tijdens een Hollandse avond (Janine Jansen op viool en Edo de Waard als dirigent) met het New Zealand Symphony Orchestra klonk het derde deel toch wel heel erg bekend. Een TV serie? Ik kon er niet opkomen. Thuis even opgezocht, blijkt Santana het 'geleend' te hebben. Niet dat hij het erkent by the way. Luister zelf maar eens.

Janine Jansen was trouwens fantastisch, wat een temperament, echt geweldig. Nog nagenietend van dat concert hebben we de dag erop wat van de aangeschafte kunst in de tuin gezet, een toren van aardewerk. Erg fraai.

Zondag nog even naar een concert van Mel Parsons geweest. Die speelde daar met Greg Johnsons, een veteraan. Deze veteraan had naar mijn idee met de geluidsman de avond tevoren alle drank in Paekakeriki weggehakt. terwijl Greg de ene na de andere valse noot uit zijn mond en trompet liet komen, wist de geluidsman de balans helemaal niet te vinden. Resonerende boxen, verblindende en rokende lampen, kraken, etc. Horrible.

OK, genoeg geklaagd voor deze week. Ben bezig met Indonesisch eten. Het is de hoogste tijd om de vrieskist eens te legen. 1 1/2 kg Rendang en 1 1/2 kg Babi ketjap staan te pruttelen, 20 eitjes (Besengek) zijn al klaar. Nu de groenten en garnaaltjes nog. Twee paar vrienden komen eten, de rest wordt ingevroren. Tja, dat klinkt dan weer niet logisch.