25 december 2012: Tristan

Het is weer kerst, onze lieve Tristan is al 6 jaar niet meer bij ons. Fysiek dan, want in ons hart leeft hij nog iedere dag.

24 december 2012: Fish

Als heel klein mannetje werd ik, toen ik bij mijn tante logeerde, eens uitgenodigd om mee te gaan vissen met een vriendje. Had geen idee wat dat inhield en het vriendje geen idee waar hij aan begon. Anyway, na een uur 'vissen' zaten onze lijnen zo in de knoop dat zelfs Alexander de Grote er moeite mee gehad zou hebben. Sindsdien heb ik nog wel eens een keer op de noordzee wat makreel opgeschept, maar dat kan je nauwelijks vissen noemen. Vissen is iets wat in mijn familie niet uitbundig beoefend werd, het beperkte zich meer tot het vissen voor aandacht in de viswinkel. Mijn broer had vorig jaar de twijfelachtige eer zichzelf te vangen tijdens een poging tot vliegvissen in de Tongariro river. In Nederland zag ik de mensen wel met hun hele hebben en houden langs het kanaal zitten, in weer en wind. Onwillekeurig denk je dan toch dat je wel een heel erg slecht huwelijk moeten hebben als je het in de kou en regen zitten staren naar een levensloze dobber prefereert boven het thuis bij je vrouw zitten. Maar ja, hier in Nieuw Zeeland is vissen wat anders. Je hoeft niet zoals in Nederland de anorectische brasem die je vangt weer terug te gooien, maar mag de vette snapper die je hier vangt mee naar huis nemen en vol trots op de BBQ gooien. Wij wonen bovendien op het strand dus het zat er een keer aan te komen dat we ook aan deze kiwi habbit moesten toegeven. Een vriend heeft een boot, maar hij woont wat landinwaarts en dus moest ik zijn ogen zijn. Op een kalme, prachtig zonnige dag gingen we erop uit. Niet om 8 uur zoals hij voorstelde, omdat de kaakchirurg eerst nog een implant (voor een bedrag wara Nienke en ik van op en neer naar Nederland vliegen, schandalig) in mijn kaak duwde, maar rond koffietijd was ik al bloed spugend klaar voor de vuurdoop. Me volledig bewust van alle gevaren rond het boot-te-water-laten (heb al menigeen gehecht die de in de golven dansende schroef langs hun scheenbeen lieten 'aaien') belandde ik uiteindelijk intact aan boord. Nadat de essenties van het hengelen mij (3x) waren uitgelegd ging de eerste haak met bait overboord.

De white bait sprong hier en daar het water uit omdat de kawhai die aan het opjagen was. We zaten dus tenmidden van de vis (hadden we de fish finder niet voor nodig). In no time zat er iets aan mijn haak te trekken. Anders dan in de Amsterdamse kanalen waar het dan een fiets betreft totdat het tegendeel bewezen is, was ik er vrij zeker van dat dit mijn eerste vis was. Met behulp van Dick belandde het beest op het dek en kreeg als deelname aan de feestvreugde een klap met een knuppel op de kop. Er volgden er al snel meer en het duurde niet lang voordat ik zelf bloeddorstig stond te knuppelen. Een sealion kwam naast onze boot een robbertje vechten met een squid. Helemaal top. Op de noordkaap van Kapiti island gingen we voor de snapper, kingfish of blue cod. Ving als eerste een blue cod, maar die was te klein (er zijn hier wel regels) en moest dus terug gegooid worden. Omdat de haak door zijn hersenen en linker oog heen zat zag ik daar niet helemaal het nut van in, maar regels zijn regels en laten we maar zeggen dat ik een andere vis blij heb gemaakt met een lekker vers hapje. Helaas geen andere trofeen op nog een ondermaatse cod na, maar het was spannend. Voelde hier en daar wat vis knabbelen aan het bait, maar niet echt toehappen. Een paar 'mates' (dat mag als je zelf ook een vis hebt gevangen) kregen vlakbij 'a bit more than they bargained for'. Nou maar eens zien of de kerstman een hengeltje voor me heeft, of wellicht een vis encyclopedie, want er zijn nogal wat verschilende hengels, haken en reels, een studie waard.

We mochten ook nog op een andere manier vissen. Onze waterpomp gedroeg zich alsof hij ADHD had en bleef maar aanslaan. Dat betekent of wel dat de koeien diabetes hebben en zich de hele dag ongans drinken, ofwel dat er ergens een lek zit. De koetjes bleken zich prima te voelen en dus mochten wij naar een lek gaan vissen. Omdat we in de duinen wonen is dat een flink probleem, het water loopt immers in no time weg en simpelweg de plas opzoeken is dus niet de oplossing. Na een eerste onderzoek heb ik diverse taps vervangen en de nodige verbindingen aangedraaid, maar dat leverde niet het gewenste resultaat op.

We hadden dus gededuceerd dat het probleem in een bepaald weiland moest zitten. Daar maar gaan graven en ja hoor, op 50 cm diepte spoot het water eruit. Waarschijnlijk had een koe met een jeukende enkle net iets te vaak tegen een verticaal uit het weiland stekend paaltje geduwd. Helaas was Farmlands al dicht en dus toog ik naar mijn collega boer Doug die nog wel een spare had liggen ergens. Nadat hij me eerst een essentialia aanrijkte (Heineken bij bijna 30 graden) dook hij uit de schuur een oude 25 mm T op. Intussen was Nienke doorgegaan met graven, want er bleek ineens een tap niet meer te werken en dus vermoeden we dat er nog een lek was.Die bleek er inderdaad te zijn. Na flink gezwoeg hield onze pomp eindelijk op en konden we voldaan in de tuinstoelen ploffen met een lekker glas wijn.

Zoals we al vreesden vorige week is de bouw niet af. De vloeren zitten erin, maar diverse details moeten nog afgemaakt worden.

Ergens in januari wel te verstaan want iedereen is op vakantie. Ben daarom maar begonnen met het meubilair. Een giga kast voor in de studio en twee zware tafels om aan te werken. Had al het hout voor de kast op maat laten zagen, maar de zaagmachine van de Hammers moet duidelijk geijkt worden. Kon helaas weinig rechte hoeken ontdekken in het plaat materiaal. Daar een kast van maken zat er dus niet in. Alles op nieuw besteld, ditmaal door een joiner gezaagd. Gelukkig lukte de tafels van oud op de farm rondslingerend hout wel.
De christmas function vliegen ons om de oren, borreltje hier, dinner daar. We matigen, natuurlijk, maar zo af en toe is het wel erg gezellig. Gisterenavond een tijd met een architect zitten praten die me wel mee de lucht in zou nemen. Heeft zijn eigen Cesna en een landingsbaan hier vlakbij. Ook een leuke hobby... Stel je voor, gewoon even anderhalf uur vliegen om naar het Nelson jazz festival te gaan.
We zijn trouwens met zijn vieren naar de Hobbit geweest. Hmmmm. Niet echt een film die ik zou aanraden. Fraaie beelden van Nieuw Zeeland, maar verder weinig nieuws. Net als bij de Ring veel vechten (tot en met een soort idiote transfomers toe, waarvan Nienke zei dat dat helemaal ongeloofwaardig was!) en nauwelijks een verhaal. Gemiste kans wat mij betreft. Wel blij dat we niet voor de 3D versie gekozen hadden.
De vakantie van Nienkes ouders zit er vrijwel op. Ik geloof dat ze weer met volle teugen genoten hebben van dit fraaie land en ons paradijsje. Vanavond nog lekker in de tuin gezeten bij een vuurtje.

18 december 2012: Cowboy madness

Ik zit weer eens dienst te doen, maar het is mooi weer en dus hebben de mensen geen tijd om ziek te zijn. In plaatst daarvan lees ik de berichten over de basis school in Amerika waar een nut case 27 mensen doodschoot. CNN laat een timeline (sinds 1927!!) zien waarop je de schietpartijen op de Amerikaanse scholen kunt zien. Ze nemen fors toe over de jaren. Waarschijnlijk nog steeds niet genoeg om de loonatics in de politiek zover te krijgen dat wapens eindelijk verboden worden in de States. De echte Amerikaanse cowboy heeft nou eenmaal in de ene hand de Bijbel en in de andere een Colt. Wat een drama voor de ouders, het is al erg genoeg je kinderen te verliezen, maar het is nog erger als je weet dat dat gebeurde omdat een paar afgrijselijke macho's het primaire recht om zich te verdedigen met een 'gun' nou eenmaal belangrijker vinden dan dit soort aanslagen. Nederland speelt overigens een zeer dubieuze rol in deze. Van de 300 miljard die wereldwijd elk jaar aan de wapenhandel wordt verdiend pikt Nederland een hele berg graan mee. We produceren niet alleen erg veel wapens (voor schepen, vliegtuigen en raketten) en zijn de 7e exporteur ter wereld, maar we spelen ook een erg belangrijke rol in de doorvoer van wapens (Rotterdamse haven, Schiphol airport) en verder vinden de speeltjes van ons 'roemruchte' leger gretig aftrek bij hitsige generaaltjes en dictatortjes in al dan niet dubieus democratische landen. "Je mag ze wel van ons kopen, maar je mag ze niet echt gebruiken hoor, da's niet aardig!". Het levert geld op en daarom zal je VVD marionet Rutte niet horen vertellen dat Nederland er iets aan moet doen. Dat mag niet van Zalm, Hoogervorst, Kok en andere van mijn favorieten. Wij houden gewoon ons vredelievend imago op door bij missies slechts genie en medische troepen te sturen en verder kleunen we wat mis bij het ontwikkelen van foto's. Die discussie over wapens zou in Nederland ook wel eens gevoerd mogen worden. Weinig aandacht voor een nut case in China die dacht dat de wereld zou vergaan en daarom maar 23 school kinderen neerstak. Niet genoeg verse beelden waarschijnlijk en daarom minder interessant voor het nieuws.
Anyway, zoals dat dan altijd gaat, na enige tijd keert het gewone leven weer terug, Christmas komt eraan nietwaar, en dat is vooral de tijd voor erg dure kado's en veel vreten. Enne, er was nog iets... Nou ja, dat ben ik even kwijt. Zoals altijd heb ik gewoon dienst met kerst. Wij zitten dus gewoon thuis en hebben ons eigen oefen programma om de calorietjes wat in toom te houden.
Wij vieren traditioneel oudjaar met vrienden. Altijd weer vreemd aan deze kant van de wereld. Sinterklaas komt aan met de trein in Lower Hutt, kerstbomen aan het strand en vooral mooi weer. Nienkes ouders genieten hier volop van de zonnestraaltjes temidden van al dat groen en blauw, en natuurlijk van ons fraaie stekje.
Heb van de week dat fraaie stekje fraaier gemaakt door ons laatste kunstwerk op een betonnen voet op een duin te zetten.
Met Nienke 1600 kg beton versleept, een paar keer (in de auto, uit de auto, op de duin, in de mixer, uit de mixer, pffft). Gelukkig bleken de brackets om de 'vuurtoren' vast te maken precies op de goede plaats te zitten. Nog ettelijke kruiwagens rivierkeien van het strand gehaald en het is een plaatje geworden. Die valt niet om in de wind. Wij wel, precies op ons nieuwe bedje met memory foam, heerlijk. Wel een beetje warm.

Inmiddels zit ook de eerste BBQ er weer op en daarmee is voor ons officieel het zomer seizoen ingeluid. Ter ere van het bezoek van Nienkes ouders waren diverse vrienden overgekomen om met ons van het fantastische weer te genieten.

Weer ouderwets gezellig (daar is geen goede Engelse vertaling voor). De lunch liep natuurlijk weer uit tot ruim na dinnertime.

Nadat iedereen huiswaarts was gegaan bleek die middag toch de hooi maker langs geweest te zijn en mochten Nienke en ik in het half donker nog de balen binnen gaan halen. Geluk bij een ongeluk, maar 57 balen dit jaar (160 vorig jaar). Dat betekent dat een van de huidige koetjes binnenkort ook de binnenkant van de vriezer gaat bekijken want er komen twee nieuwe Angus-Fresian stiertjes aan en we moeten volgend jaar dus zuinig wezen.

Hoe de tenniscompetitie afliep? Tja, het regende de dag van de finale heel hard. Had me al bij 'niet spelen' neergelegd. Ging het toch door. Eerst de banen een uur drooggemaakt. Daarna met een oog wantrouwend op de donkere wolken gericht 'vol enthousiasme' aan de wedstrijden begonnen. In no time wonnen we de eerste twee wedstrijden, maar al snel veranderde dit edele spelletje in een soort waterpolo. De grote bazen besloten de week erop verder te spelen, dat wil zeggen, helemaal opnieuw. Helaas was onze ace (inderdaad ja, die andere) die dag niet beschikbaar en dus gingen we eraan. Tot 2-1 hielden we het nog bij, maar toen was het wel gebeurd. Tweede dus, toch niet slecht.
Kan niet zeggen dat de bouw opschiet, met nog slechts enkele uren te gaan voor de vakantie hier begint (en het land tot volledige stilstand komt) moeten er nog een heel aantal dingen gebeuren. Dat moet dus allemaal tussen nu en vrijdag. Moet het nog zien. "Waar is die lamp die vroeger bij de bijkeuken deur hing? Die zijn zeldzaam." "Really? Well, they are even more rare now!" Plankje erop gevallen. Kan ik Marktplaats.nl weer gaan afstruinen naar een nieuwe lamp, tot nu toe geen succes. Als iemand nog een Massive New York buitenlamp tegenkomt.... Zit helaas niet meer in het assortiment.
Weer hele fraaie zonsondergangen hier. Dit fraaie staaltje schoten we gisteren toen we terug kwamen van de buurt kerstmis borrel.

Ach, in Holland is het ook best aardig, krijg al zin in de vakantie in mei als ik dit zo zie:

P.S. Voor de 50.000e bezoeker staat hier een fles lekker wijn klaar. Wel van te voren even bellen als je hem komt ophalen!

10 december 2012: Kalender foto's

Hi guys, even een berichtje van onze zijde van de bol. Druk, druk, druk, naar NZ maatstaven natuurlijk, tussen 8.30 en 16.30 dus. Hoewel, de bouwers beginnen meestal om 10 uur en zijn om 3 uur alweer verdwenen. Ben net zelf twee weken op vakantie geweest, is mijn collega er vandoor. Zit ik met twee praktijken (in 3 dagen), lekker hoor, geweldige planning. Heb de gehele senioren bevolking van Otaki en te Horo alweer gezien. Dan kijk je vrolijk op als de volgende op de agenda een 18 jarige jonge dame blijkt te zijn, past ze net tussen de deurposten door. Nou ja, gelukkig zorgt ons paradijsje voor enige afleiding. 8 konijnen in de eerste twee dagen, de rest weet inmiddels dat ik weer thuis ben. De bouw is dus toch nog niet af (zou er ooit een huis op tijd worden afgeleverd?). Nienke valt op haar werk van de ene in de andere verbazing en dat is niet het enige wat schud. Ons eilandje trilt er soms lustig op los. Geen reden voor ons om uit dit fraaie land te vertrekken. De foto's van de vakantie zijn terug van de ontwikkelaar en daarom hier nog wat fraaie plaatjes. Als jullie nu nog niet verliefd worden op dit land kunnen we de nieuwe logeerkamer net zo goed ombouwen tot groenten winkel.

Nienke tijdens een van de tientallen crossings van de ijskoude rivier.

Dit is dus de Saw Cut gorge, een 2 meter brede passage.

In Wanaka hebben we de dames overgehaald om te gaan vliegen.



Mount Cook van de westzijde bezien.

Fox Glacier van boven.

The New Zealand alps.

Mount Cook van de oost zijde bezien.

Kijk, ik geniet, en het kotszakje is nog leeg.

Hoe een stroompje uitmondt in Lake Hawea, een plaatje.

De gele bergen achter deze winery zijn geel door de brem.

Excuse me, we're lost.

Foutje in de planning, je zal maar postbode zijn. Denk niet dat ze op volgorde staan.

Op weg naar Glenorchy, Lake Wakatipu bij Queenstown.

Tja, geen woorden voor. De route naar het begin van 'The Routeburn track'.

Is het de wijn of zie ik vreemde wolken?

The Hollyford waterfall op weg naar de Milford sound.

Milford sound met links de Mitre Peak.

The Crested Penguin in the Milford sound.

Smegel trekt de aandacht op Wellington airport.

Aan het eind een leuk nieuw veiligheids fimpje van Air New Zealand, aansluitend bij de laatste foto. Thema; natuurlijk, the Hobbit;