25 december 2012: Tristan

Het is weer kerst, onze lieve Tristan is al 6 jaar niet meer bij ons. Fysiek dan, want in ons hart leeft hij nog iedere dag.

24 december 2012: Fish

Als heel klein mannetje werd ik, toen ik bij mijn tante logeerde, eens uitgenodigd om mee te gaan vissen met een vriendje. Had geen idee wat dat inhield en het vriendje geen idee waar hij aan begon. Anyway, na een uur 'vissen' zaten onze lijnen zo in de knoop dat zelfs Alexander de Grote er moeite mee gehad zou hebben. Sindsdien heb ik nog wel eens een keer op de noordzee wat makreel opgeschept, maar dat kan je nauwelijks vissen noemen. Vissen is iets wat in mijn familie niet uitbundig beoefend werd, het beperkte zich meer tot het vissen voor aandacht in de viswinkel. Mijn broer had vorig jaar de twijfelachtige eer zichzelf te vangen tijdens een poging tot vliegvissen in de Tongariro river. In Nederland zag ik de mensen wel met hun hele hebben en houden langs het kanaal zitten, in weer en wind. Onwillekeurig denk je dan toch dat je wel een heel erg slecht huwelijk moeten hebben als je het in de kou en regen zitten staren naar een levensloze dobber prefereert boven het thuis bij je vrouw zitten. Maar ja, hier in Nieuw Zeeland is vissen wat anders. Je hoeft niet zoals in Nederland de anorectische brasem die je vangt weer terug te gooien, maar mag de vette snapper die je hier vangt mee naar huis nemen en vol trots op de BBQ gooien. Wij wonen bovendien op het strand dus het zat er een keer aan te komen dat we ook aan deze kiwi habbit moesten toegeven. Een vriend heeft een boot, maar hij woont wat landinwaarts en dus moest ik zijn ogen zijn. Op een kalme, prachtig zonnige dag gingen we erop uit. Niet om 8 uur zoals hij voorstelde, omdat de kaakchirurg eerst nog een implant (voor een bedrag wara Nienke en ik van op en neer naar Nederland vliegen, schandalig) in mijn kaak duwde, maar rond koffietijd was ik al bloed spugend klaar voor de vuurdoop. Me volledig bewust van alle gevaren rond het boot-te-water-laten (heb al menigeen gehecht die de in de golven dansende schroef langs hun scheenbeen lieten 'aaien') belandde ik uiteindelijk intact aan boord. Nadat de essenties van het hengelen mij (3x) waren uitgelegd ging de eerste haak met bait overboord.

De white bait sprong hier en daar het water uit omdat de kawhai die aan het opjagen was. We zaten dus tenmidden van de vis (hadden we de fish finder niet voor nodig). In no time zat er iets aan mijn haak te trekken. Anders dan in de Amsterdamse kanalen waar het dan een fiets betreft totdat het tegendeel bewezen is, was ik er vrij zeker van dat dit mijn eerste vis was. Met behulp van Dick belandde het beest op het dek en kreeg als deelname aan de feestvreugde een klap met een knuppel op de kop. Er volgden er al snel meer en het duurde niet lang voordat ik zelf bloeddorstig stond te knuppelen. Een sealion kwam naast onze boot een robbertje vechten met een squid. Helemaal top. Op de noordkaap van Kapiti island gingen we voor de snapper, kingfish of blue cod. Ving als eerste een blue cod, maar die was te klein (er zijn hier wel regels) en moest dus terug gegooid worden. Omdat de haak door zijn hersenen en linker oog heen zat zag ik daar niet helemaal het nut van in, maar regels zijn regels en laten we maar zeggen dat ik een andere vis blij heb gemaakt met een lekker vers hapje. Helaas geen andere trofeen op nog een ondermaatse cod na, maar het was spannend. Voelde hier en daar wat vis knabbelen aan het bait, maar niet echt toehappen. Een paar 'mates' (dat mag als je zelf ook een vis hebt gevangen) kregen vlakbij 'a bit more than they bargained for'. Nou maar eens zien of de kerstman een hengeltje voor me heeft, of wellicht een vis encyclopedie, want er zijn nogal wat verschilende hengels, haken en reels, een studie waard.

We mochten ook nog op een andere manier vissen. Onze waterpomp gedroeg zich alsof hij ADHD had en bleef maar aanslaan. Dat betekent of wel dat de koeien diabetes hebben en zich de hele dag ongans drinken, ofwel dat er ergens een lek zit. De koetjes bleken zich prima te voelen en dus mochten wij naar een lek gaan vissen. Omdat we in de duinen wonen is dat een flink probleem, het water loopt immers in no time weg en simpelweg de plas opzoeken is dus niet de oplossing. Na een eerste onderzoek heb ik diverse taps vervangen en de nodige verbindingen aangedraaid, maar dat leverde niet het gewenste resultaat op.

We hadden dus gededuceerd dat het probleem in een bepaald weiland moest zitten. Daar maar gaan graven en ja hoor, op 50 cm diepte spoot het water eruit. Waarschijnlijk had een koe met een jeukende enkle net iets te vaak tegen een verticaal uit het weiland stekend paaltje geduwd. Helaas was Farmlands al dicht en dus toog ik naar mijn collega boer Doug die nog wel een spare had liggen ergens. Nadat hij me eerst een essentialia aanrijkte (Heineken bij bijna 30 graden) dook hij uit de schuur een oude 25 mm T op. Intussen was Nienke doorgegaan met graven, want er bleek ineens een tap niet meer te werken en dus vermoeden we dat er nog een lek was.Die bleek er inderdaad te zijn. Na flink gezwoeg hield onze pomp eindelijk op en konden we voldaan in de tuinstoelen ploffen met een lekker glas wijn.

Zoals we al vreesden vorige week is de bouw niet af. De vloeren zitten erin, maar diverse details moeten nog afgemaakt worden.

Ergens in januari wel te verstaan want iedereen is op vakantie. Ben daarom maar begonnen met het meubilair. Een giga kast voor in de studio en twee zware tafels om aan te werken. Had al het hout voor de kast op maat laten zagen, maar de zaagmachine van de Hammers moet duidelijk geijkt worden. Kon helaas weinig rechte hoeken ontdekken in het plaat materiaal. Daar een kast van maken zat er dus niet in. Alles op nieuw besteld, ditmaal door een joiner gezaagd. Gelukkig lukte de tafels van oud op de farm rondslingerend hout wel.
De christmas function vliegen ons om de oren, borreltje hier, dinner daar. We matigen, natuurlijk, maar zo af en toe is het wel erg gezellig. Gisterenavond een tijd met een architect zitten praten die me wel mee de lucht in zou nemen. Heeft zijn eigen Cesna en een landingsbaan hier vlakbij. Ook een leuke hobby... Stel je voor, gewoon even anderhalf uur vliegen om naar het Nelson jazz festival te gaan.
We zijn trouwens met zijn vieren naar de Hobbit geweest. Hmmmm. Niet echt een film die ik zou aanraden. Fraaie beelden van Nieuw Zeeland, maar verder weinig nieuws. Net als bij de Ring veel vechten (tot en met een soort idiote transfomers toe, waarvan Nienke zei dat dat helemaal ongeloofwaardig was!) en nauwelijks een verhaal. Gemiste kans wat mij betreft. Wel blij dat we niet voor de 3D versie gekozen hadden.
De vakantie van Nienkes ouders zit er vrijwel op. Ik geloof dat ze weer met volle teugen genoten hebben van dit fraaie land en ons paradijsje. Vanavond nog lekker in de tuin gezeten bij een vuurtje.

18 december 2012: Cowboy madness

Ik zit weer eens dienst te doen, maar het is mooi weer en dus hebben de mensen geen tijd om ziek te zijn. In plaatst daarvan lees ik de berichten over de basis school in Amerika waar een nut case 27 mensen doodschoot. CNN laat een timeline (sinds 1927!!) zien waarop je de schietpartijen op de Amerikaanse scholen kunt zien. Ze nemen fors toe over de jaren. Waarschijnlijk nog steeds niet genoeg om de loonatics in de politiek zover te krijgen dat wapens eindelijk verboden worden in de States. De echte Amerikaanse cowboy heeft nou eenmaal in de ene hand de Bijbel en in de andere een Colt. Wat een drama voor de ouders, het is al erg genoeg je kinderen te verliezen, maar het is nog erger als je weet dat dat gebeurde omdat een paar afgrijselijke macho's het primaire recht om zich te verdedigen met een 'gun' nou eenmaal belangrijker vinden dan dit soort aanslagen. Nederland speelt overigens een zeer dubieuze rol in deze. Van de 300 miljard die wereldwijd elk jaar aan de wapenhandel wordt verdiend pikt Nederland een hele berg graan mee. We produceren niet alleen erg veel wapens (voor schepen, vliegtuigen en raketten) en zijn de 7e exporteur ter wereld, maar we spelen ook een erg belangrijke rol in de doorvoer van wapens (Rotterdamse haven, Schiphol airport) en verder vinden de speeltjes van ons 'roemruchte' leger gretig aftrek bij hitsige generaaltjes en dictatortjes in al dan niet dubieus democratische landen. "Je mag ze wel van ons kopen, maar je mag ze niet echt gebruiken hoor, da's niet aardig!". Het levert geld op en daarom zal je VVD marionet Rutte niet horen vertellen dat Nederland er iets aan moet doen. Dat mag niet van Zalm, Hoogervorst, Kok en andere van mijn favorieten. Wij houden gewoon ons vredelievend imago op door bij missies slechts genie en medische troepen te sturen en verder kleunen we wat mis bij het ontwikkelen van foto's. Die discussie over wapens zou in Nederland ook wel eens gevoerd mogen worden. Weinig aandacht voor een nut case in China die dacht dat de wereld zou vergaan en daarom maar 23 school kinderen neerstak. Niet genoeg verse beelden waarschijnlijk en daarom minder interessant voor het nieuws.
Anyway, zoals dat dan altijd gaat, na enige tijd keert het gewone leven weer terug, Christmas komt eraan nietwaar, en dat is vooral de tijd voor erg dure kado's en veel vreten. Enne, er was nog iets... Nou ja, dat ben ik even kwijt. Zoals altijd heb ik gewoon dienst met kerst. Wij zitten dus gewoon thuis en hebben ons eigen oefen programma om de calorietjes wat in toom te houden.
Wij vieren traditioneel oudjaar met vrienden. Altijd weer vreemd aan deze kant van de wereld. Sinterklaas komt aan met de trein in Lower Hutt, kerstbomen aan het strand en vooral mooi weer. Nienkes ouders genieten hier volop van de zonnestraaltjes temidden van al dat groen en blauw, en natuurlijk van ons fraaie stekje.
Heb van de week dat fraaie stekje fraaier gemaakt door ons laatste kunstwerk op een betonnen voet op een duin te zetten.
Met Nienke 1600 kg beton versleept, een paar keer (in de auto, uit de auto, op de duin, in de mixer, uit de mixer, pffft). Gelukkig bleken de brackets om de 'vuurtoren' vast te maken precies op de goede plaats te zitten. Nog ettelijke kruiwagens rivierkeien van het strand gehaald en het is een plaatje geworden. Die valt niet om in de wind. Wij wel, precies op ons nieuwe bedje met memory foam, heerlijk. Wel een beetje warm.

Inmiddels zit ook de eerste BBQ er weer op en daarmee is voor ons officieel het zomer seizoen ingeluid. Ter ere van het bezoek van Nienkes ouders waren diverse vrienden overgekomen om met ons van het fantastische weer te genieten.

Weer ouderwets gezellig (daar is geen goede Engelse vertaling voor). De lunch liep natuurlijk weer uit tot ruim na dinnertime.

Nadat iedereen huiswaarts was gegaan bleek die middag toch de hooi maker langs geweest te zijn en mochten Nienke en ik in het half donker nog de balen binnen gaan halen. Geluk bij een ongeluk, maar 57 balen dit jaar (160 vorig jaar). Dat betekent dat een van de huidige koetjes binnenkort ook de binnenkant van de vriezer gaat bekijken want er komen twee nieuwe Angus-Fresian stiertjes aan en we moeten volgend jaar dus zuinig wezen.

Hoe de tenniscompetitie afliep? Tja, het regende de dag van de finale heel hard. Had me al bij 'niet spelen' neergelegd. Ging het toch door. Eerst de banen een uur drooggemaakt. Daarna met een oog wantrouwend op de donkere wolken gericht 'vol enthousiasme' aan de wedstrijden begonnen. In no time wonnen we de eerste twee wedstrijden, maar al snel veranderde dit edele spelletje in een soort waterpolo. De grote bazen besloten de week erop verder te spelen, dat wil zeggen, helemaal opnieuw. Helaas was onze ace (inderdaad ja, die andere) die dag niet beschikbaar en dus gingen we eraan. Tot 2-1 hielden we het nog bij, maar toen was het wel gebeurd. Tweede dus, toch niet slecht.
Kan niet zeggen dat de bouw opschiet, met nog slechts enkele uren te gaan voor de vakantie hier begint (en het land tot volledige stilstand komt) moeten er nog een heel aantal dingen gebeuren. Dat moet dus allemaal tussen nu en vrijdag. Moet het nog zien. "Waar is die lamp die vroeger bij de bijkeuken deur hing? Die zijn zeldzaam." "Really? Well, they are even more rare now!" Plankje erop gevallen. Kan ik Marktplaats.nl weer gaan afstruinen naar een nieuwe lamp, tot nu toe geen succes. Als iemand nog een Massive New York buitenlamp tegenkomt.... Zit helaas niet meer in het assortiment.
Weer hele fraaie zonsondergangen hier. Dit fraaie staaltje schoten we gisteren toen we terug kwamen van de buurt kerstmis borrel.

Ach, in Holland is het ook best aardig, krijg al zin in de vakantie in mei als ik dit zo zie:

P.S. Voor de 50.000e bezoeker staat hier een fles lekker wijn klaar. Wel van te voren even bellen als je hem komt ophalen!

10 december 2012: Kalender foto's

Hi guys, even een berichtje van onze zijde van de bol. Druk, druk, druk, naar NZ maatstaven natuurlijk, tussen 8.30 en 16.30 dus. Hoewel, de bouwers beginnen meestal om 10 uur en zijn om 3 uur alweer verdwenen. Ben net zelf twee weken op vakantie geweest, is mijn collega er vandoor. Zit ik met twee praktijken (in 3 dagen), lekker hoor, geweldige planning. Heb de gehele senioren bevolking van Otaki en te Horo alweer gezien. Dan kijk je vrolijk op als de volgende op de agenda een 18 jarige jonge dame blijkt te zijn, past ze net tussen de deurposten door. Nou ja, gelukkig zorgt ons paradijsje voor enige afleiding. 8 konijnen in de eerste twee dagen, de rest weet inmiddels dat ik weer thuis ben. De bouw is dus toch nog niet af (zou er ooit een huis op tijd worden afgeleverd?). Nienke valt op haar werk van de ene in de andere verbazing en dat is niet het enige wat schud. Ons eilandje trilt er soms lustig op los. Geen reden voor ons om uit dit fraaie land te vertrekken. De foto's van de vakantie zijn terug van de ontwikkelaar en daarom hier nog wat fraaie plaatjes. Als jullie nu nog niet verliefd worden op dit land kunnen we de nieuwe logeerkamer net zo goed ombouwen tot groenten winkel.

Nienke tijdens een van de tientallen crossings van de ijskoude rivier.

Dit is dus de Saw Cut gorge, een 2 meter brede passage.

In Wanaka hebben we de dames overgehaald om te gaan vliegen.



Mount Cook van de westzijde bezien.

Fox Glacier van boven.

The New Zealand alps.

Mount Cook van de oost zijde bezien.

Kijk, ik geniet, en het kotszakje is nog leeg.

Hoe een stroompje uitmondt in Lake Hawea, een plaatje.

De gele bergen achter deze winery zijn geel door de brem.

Excuse me, we're lost.

Foutje in de planning, je zal maar postbode zijn. Denk niet dat ze op volgorde staan.

Op weg naar Glenorchy, Lake Wakatipu bij Queenstown.

Tja, geen woorden voor. De route naar het begin van 'The Routeburn track'.

Is het de wijn of zie ik vreemde wolken?

The Hollyford waterfall op weg naar de Milford sound.

Milford sound met links de Mitre Peak.

The Crested Penguin in the Milford sound.

Smegel trekt de aandacht op Wellington airport.

Aan het eind een leuk nieuw veiligheids fimpje van Air New Zealand, aansluitend bij de laatste foto. Thema; natuurlijk, the Hobbit;

Somewhere in November we think, Arthur's point, Queenstown

Mount Cook over Lake Pukaki

Even snel een berichtje vanuit Arthur's point, Queenstown. Wow, wat een mooi land dit toch. We hebben een prachtige tocht gemaakt in de wildernis van de oostelijke fjorden en daarna een geweldige tocht gelopen in Saw cut gorge. Ongeveer 30x de rivier door, maar absoluut de moeite waard. Tussendoor nog even een bezoekje aan de Cloudy Bay winery in Marlborough (de Koko is heerlijk) en het geweldige restaurant van hotel d'Urville (Marlborough salmon). Fantastische rit naar Hanmer Springs met alleen maar Lord of the Rings sceneries (vandaag de premiere in Wellington van de Hobbit). Niet verstandig om je schoenen, sokken en zolen op het dak van de auto te drogen als je een glaasje riesling proeft in een 'weg-lodge' De schoenen en sokken hebben nog mee kunnen reizen, maar de zooltjes zijn onderdeel van het prachtige landschap geworden. Noor en Philip opgepikt in Christchurch, maar eerst een business class lunch op het vermaarde Pegasus bay winery, wow!! Vervolgens een paar dagen in luxury (echt afzien daarvoor) doorgebracht aan Lake Pukaki. Deze keer met een strak blauwe lucht naar Mount Cook gelopen omringd door gletsjers en besneeuwde bergtoppen. Wie wil er nu nog gewoon naar de Europese bergen?? Omdat we nog niet uitgekeken waren op de Southland Alps hebben we in Wanaka een klein vliegtuigje gepakt met zijn vieren en zijn over de alpen gevlogen, vlak langs Mt. Cook, over de Fox glacier en Franz Joseph glacier, over Lake Hawea en Lake Wanaka. Echt te gek, financieel even slikken, maar absoluut de moeite waard. In Wanaka nog even de nieuwe James Bond meegepikt (de beste Bond film tot nu toe, moet je zien) en de Rob Roy glacier track gelopen, deze keer nog meer ijs en sneeuw dan 5 jaar geleden. Toen op naar de wineries in Central Otago. Fantastische lunch op Mt Difficulty en later nog eens bij Gybson valley (herkende de magnum Reserve Pinot Noir 2006 GJ en Deb!!). Veel galleries bezocht, erg veel inspiratie opgedaan en nog wat fraaie wandelingen gemaakt. Vanavond heel erg een mager diner (lokale kaasjes met twee onderweg buitgemaakte Pinot Noirs, een Ceres en een Rippon) aan de Shotover river. Afzien hier!

Me in front of Mount Cook.

Suspension bridge on the Hooker Valley walk

Lunch in the Temple Valley



Clay cliffs in Waitaki




Posing at Rippon winery

Having a pinot gris on our way to Hanmer Springs.

Pegasus bay winery

Rock formation at Whites bay, Picton

Nienke checking the water temperature.

15 november 2012: @$%^%$@^%^

Kabeltjes. Your worst enemy. De terreur van al die grote telefoon, computer en home entertainment producenten die geen oog hebben voor de consument maar slechts hun eigen producten willen verkopen. Voor elk apparaat weer nieuwe kabletjes. We hebben twee verhuisdozen vol kabels die al of niet zinloos zijn geworden. Er zitten opladers bij waarvan ik geen idee meer heb waar ze voor zijn bv. (staat er ook niet op). We hebben net een nieuwe en m.n. grotere TV (was maar net iets duurder dan een nieuwe bril), een SMART TV! Dankzij 'de vooruitgang' heeft die allemaal andere kabeltjes nodig dan degene die er daarvoor hing. Vroeger hadden we gewoon coax kabeltjes, toen kregen we RCA kabels en scart kabels, later moest dat weer component worden of super VHS, daarna DVI (plus en/of min) en nu dus hdmi liefst met ARC (audio return channel). Bovendien wil de nieuwe TV ook nog liefst een internet kabel (want het is een smart tv) en nog wat USB en als het geluid helemaal optimaal moet zijn nog een optische kabel.

Gelukkig gaan we over een paar uur met deze bolide op vakantie.

De aanbouw begint al vorm te krijgen. Vrijwel af als we terug komen.

Nou had ik een 5 cm PVC pijp in de muur gestopt zodat ik in de toekomst de oude kables eruit kon halen en de nieuwe er door kon trekken. Slim niet? Dus vol goede moed haal ik de oude TV van de muur in mijn eentje, want die kabels trok ik zo los uit de TV, dacht ik. Wil die verrekte VGA kabel niet loskomen. Dat is zo'n ding die je met twee pootjes vast schroeft (geen idee waar dat goed voor is, maar ik had het helaas toch ook maar gedaan). Je vindt ze ook op de computer monitor. De uitvinder daarvan moet een grondige hekel aan andere mensen hebben want de voetjes waar je ze inschroeft breken of altijd af of draaien mee los waarna je aan de binnenkant van de computer iets hoor vallen en je die eikel van een uitvinder bijna hard hoort lachen. Goed, sta ik daar dus te balanceren met in de ene hand een veel te grote en zware TV terwijl ik met de andere hand probeer met een tangetje dat kabeltje los te maken, ondertussen #%$*&#^&@$@ en Nienke roepend die mij natuurlijk niet kon horen daar in de groententuin. Enigzins verbogen pootjes (eentje inderdaad met voetje en de andere afgebroken) en een paar krassen op de muur verder is hij toch los gekomen. Toen de kabels in de muur. Helaas is er toch iets gebeurd, spijker door de pijp?, vuil/muis in de buis?, geen idee maar er zit geen beweging in de snoeren. Zelfs nog een lading siliconen spray erin gespoten, maar niets hielp. Na een hele dag vechten met de pijp, de nieuwe TV en de versterker (die ik nog steeds niet goed had bekeken) had ik de TV zonder zichtbare snoeren aangesloten. Niet dat alle functies het nu al doen want Samsung verwees me op de laatste bladzijde van de prettig dun uitgevoerde gebruiksaanwijzing uit de doos naar de online gebruiksaanwijzing van maar liefst 737 pagina's, #$#@$@$%!!!! Er zit een draadje los bij die lui. Over vooruitgang gesproken, deze platte TV hangt op 5 cm van de muur. De aansluiting voor de koptelefoon zit op de achterkant, heel handig. Zit daar een snoertje in dan doet het gewone geluid het niet, dus je kan er geen snoertje in laten hangen. Misschien dat die Koreaantjes er net achter kunnen kruipen, maar normale mensen dus niet. Dat ligt aan mij denk je? Paar pagina's verder: als je voor langere tijd weg gaat, trek dan de stekker uit het stopcontact. Waar die zit? Precies, achter de TV. En die TV hangt natuurlijk zeer solide vastgeschroefd aan de muurbeugel om te voorkomen dat hij 'op een kind kan vallen bij een aardbeving'. Ik dacht dat SMART TV betekende dat dat ding intelligent was van zichzelf, maar het betekent dat je SMART moet zijn om hem aan te kunnen sluiten. Ook de Pioneer versterker had nog wat verrassingen in de aanbieding. Alle snoertjes keurig aangesloten zoals het moest. Deed toch niet alles zoals het hoort. Kom je er ook daar pas na raadplegen van de ook weer uitgebreide online manual achter dat alle aansluitingen 'assignable' zijn en je dus de hele machine als het ware moet programmeren. Je moet een bachelors opleiding in de AV technology aan de universteit van Seoul of Tokio hebben om het allemaal zelf te kunnen doen.
Ik neem aan dat de meeste mensen inmiddels al afgehaakt zijn, zo niet dan is het advies voor als je nog eens gaat bouwen om zoveel mogelijk kabels in de muur te stoppen (scheelt weer isolatie) of in ieder geval een buis groot genoeg voor een Koreaantje of Japannertje om er doorheen te kruipen. Vooralsnog, hou vast aan je oude TV en apparatuur en adviseer je kleinkinderen om alvast die opleiding in Seoul of Tokio te gaan volgen.
Verder alles goed hier down under. In het weekend vroeg ik Nienke of ze even kwam helpen sexen terwijl ze bezig was in de groentetuin. "Wat?" De konijnen sexen natuurlijk! Bleek er van de jonkies maar 1 vrouwtje te zijn. Een was er al ontsnapt en de ander hebben we dood gevonden (was dus niet ontsnapt), de overige twee heb ik losgelaten. Doesn't make sense, I know! Ook nog even een nieuw bed gemaakt want Nienkes rug heeft een nieuwe matras nodig en blijkbaar snurk ik harder dus moest het bed wijder!?!? Een super king nu dus. Dat is gewoon normaal in Nederland, maar veel kiwis zijn aan de kleine kant. Als je hier in een wat ouder hotel gaat douchen denk je dat je een mond douche ziet, maar dat is echt de douchekop. Ook de WC's zitten handig op dwerghoogte (geen wonder dat die Hobbit film hier gemaakt werd, er lopen hier nog steeds veel dwergen rond).
Komende twee weken waarschijnlijk geen bijdrage of het moet vanaf de laptop van Philip zijn. We zijn met Nienkes ouders, Philip en Noor twee weken door het zuider eiland aan het trekken. Over enkele dagen pikken we ze op in Christchurch, maar eerst gaan Nienke en ik lekker naar Marlborough (niet van de ciggies maar van de wijn) en Hanmer Springs (hot springs). Heel erg.
Muziek als laatste, van de nieuwe CD van Erik Bibb en Habib Koite, Brothers in Bamada die ik net via Platomania in Nederland heb ontvangen, het nummer: Tombouktou

8 november 2012: Ai ai

En toen was het weer tijd voor de Kapiti Arts Trail! Drie jaar geleden voor het eerst bezocht met mijn ouders, Hans was er toen niet bij, weet niet meer waarom maar ik was gegrepen en wist dat dit een jaarlijks event moest worden. Het is een combinatie van dingen die twee dagen arts trail zo leuk maken; we komen op plekken in Kapiti en in prachtige huizen waar je anders nooit komt, ontmoeten veel leuke inspirerende mensen die allemaal op enig moment in hun leven artist zijn geworden en allemaal hun eigen verhaal hebben en we doen heel veel inspriratie en ideeen op om zelf aan de slag te gaan! Twee jaar geleden was ik met mijn ouders bij Stephanie Corel, een hele leuke Francaise die een jaar of 10 geleden naar NZ is gekomen en die hier heel succesvol is. Toen vond ik haar keramiek al heel erg leuk maar was de stap naar opeens kunst kopen toch te groot. In de afgelopen tijd zag ik meer van haar werk in andere galleries en vond het nog steeds zo leuk dus nu was het tijd om Hans mee te nemen en nog een keer langs te gaan. En dat is het leuke aan Hans meenemen: vind je dit al zo lang leuk? nou gewoon inpakken en meenemen. Zo gezegd zo gedaan, zie hierboven. Hadden een leuk gesprek met haar omdat ik wilde weten hoe ze dan nadat de keramiek gebakken was het kleurde en wat blijkt; dat kleuren gebeurt tijdens het bak process en helemaal niet achteraf. Zij maakt de keramiek en dan gaat het in het eerste firing process. Vervolgens gaat dit in een vuur gat in de grond waaraan ze dingen toevoegt die verschillende kleuren afgeven, van zeewier tot bananen schillen. Een soort hangi (Maori manier van food cooking in underground fire) maar dan voor klei. Erg leuk en interessant verhaal en dus een heel tijdrovend proces want het weer heeft ook een grote invloed op hoe het afloopt en bovendien brak er nog wel eens wat omdat het in feite wordt ingegraven. Ze vertelde dat dit haar eerdere werk was en dat ze vervolgens meer naar glazed werk met fellere kleuren was gegaan maar nu bezig was zichzelf weer te vernieuwen. Dat deed ze door als begin al haar 'oudere' werk te verkopen to free her mind. Nu prijkt dit dus op onze witte kast, helemaal leuk.

The National Geographics lady noemt Maude Heath zichzelf, ik had haar gesproken op de Wellington National Arts fair waar ik begin September een dagje zonder Hans had rond gelopen, gewoon omdat het zo groot en leuk is! Vond haar werk erg leuk en maakte een foto om thuis Hans erover te vertellen. Verder geen vervolg aangegeven want ja alleen koop je zoiets niet... totdat we dus haar in het weekend weer tegen kwamen! Zij scheurt reepjes uit the NG en bouwt daarmee een schilderij op, elk schilderij heeft een geintje, een figuur die opduikt, in dit geval een koe die te drinken krijgt uit een benzinepomp. Vervolgens kleurt ze daarover heen vlakken zodat alle verschillende reepjes geintegreerd worden en tenslotte komt er een laagje was overheen. De doeken worden door heel veel mensen aangeraakt daardoor dat is heel grappig. Ze adviseert ook als het stoffig wordt even lekker erover heen wrijven met schone handen. Nog 1 plekje beschikbaar in de gang en daar gaaat -ie komen. Gelukkig hebben over niet al te lange tijd nog een stukje gang erbij, maar daar moet onze eigen art komen te hangen!

Op diezelfde Wellington Arts fair zag ik deze buiten sculpture staan en dacht; he dat is leuk, vuurtoren achtig met een bel dat zou leuk zijn in onze tuin. Dus wat doe ik? Ik maar een foto om thuis aan Hans te laten zien. De maker Bruce Winter hadden Hans en ik vorig jaar ontmoet in de tuin van Bee Doherty Pratt, de artist met het prachtige huis aan de Otaki river die fantatische shilderijen maakt. Ons schilderij is nu in de maak, commission gegeven vorig jaar December, spannend! Bruce had daar toen daar een sculpture staan van ook die glazen schijven, wat insulators zijn van die enorme electriciteitsmasten. In combinatie met hout en wat kleur buitengewoon orgineel en geinig. Wat hij daar toen had staan was niet deze maar lagere structures. Onze buren verder op in Sims Road hebben ook een structure laten maken door Bruce, dat was voor ons al een leuke suprise want toen dachten we weer; erg leuk ook wat voor ons! Dus ja, toen we toch weer even langs Bee gingen om hallo te zeggen en een Devonshere Tea te doen in de garden met river views, zagen we de 'vuurtoren' staan die ik zo leuk vond. Gelukkig had ik Hans bij me, dus nu staat -ie hier in de tuin 'geparkeerd'. Hij zal op de duin naast het dek komen maar daar moet een beton stuk komen waarin de poten kunnen worden vastgeschroefd, klus voor Hans als we in December weer thuis zijn.

Dan wordt het ook echt tijd om zelf aan de slag te gaan want we beginnen ons schuldig te voelen. Althans ik denk ik, weet niet waarom eigenlijk want zoals Hans dan zegt als we de kids hadden ging daar het geld aan op en zouden we dit nooit doen. Which is true. Dus genieten we hiervan en dat doen we zeker. Kijken nu enorm uit naar volgende week vrijdag wanneer we de ferry nemen naar het Zuider Eiland om dan maandag avond in Christchurch Noor & Philip te kunnen omhelzen! Gaan lekkere tour maken in het zuiden van het Zuider Eiland dit keer, dan hebben ze echt heel NZ gezien, fantastisch dat we dat samen kunnen doen. cu later xN