Tuesday 29 June 2010

30-6-2010: Geboorte

Met grote vreugde melden wij de geboorte van onze eerste eigen eieren. Het lijkt nog wat weinig op dit grote blad (hoopvol hebben we al enige maanden eierdozen gespaard, daarmee de lat voor de dames vrij hoog leggend) maar toch. Na een investering van rond de drie tot vier honderd dollar en vele uren werk zijn dit vrij dure eieren geworden, maar ze zullen er niet minder om smaken. Afgelopen zaterdag hebben wij onze kippetjes in Shannon opgehaald. Na een waar spervuur van vragen van Nienkes zijde aan de zeer deskundige eigenaar werden de dames ingeladen en naar hun nieuwe onderkomen gebracht. Dat onderkomen is Soestdijk genaamd door ons. Ze voelden zich duidelijk snel op hun gemak en waren erg te spreken over hun paleis. We hebben ze toch een naam gegeven (hetgeen wordt afgeraden als je ze t.z.t. wilt opeten). Ze heten Wilhelmina, Juliana, Beatrix en Maxima. Beatrix is verantwoordlijk voor de eerste twee eitjes, terwijl Maxima duidelijk de brutaalste van de vier is. Juliana lijkt alles goed te vinden! Een uitgebreide omelet is nog even geen realiteit en daarom heeft Nienke met de NZ slow cooker onze eerste echte erwtensoep gemaakt. Na een middagje hard werken buiten in de kou ging dat er goed in.
Nienke staat hier echt haar mannetje. De mensen bij Mitre10 waren flink onder de indruk toen ik ze de aks liet zien die Nienke, al hout hakkend, in tweeen had weten te splijten. En die dame denkt dat ze een hond nodig heeft om onze hoeve te bewaken. Ik heb vandaag nog wat klusjes rond de ren gedaan en wat opviel is dat de dames gezellig om je heen lopen en als je bukt gaan ze meteen plat op de grond liggen. Ben toch benieuwd wat die vorige eigenaar met die beestjes deed!

Tuesday 22 June 2010

23 juni 2010; All Whites - 'Fall'zuri 1 - 1

Ik heb van die heerlijke Panama Jacks, onverwoestbare schoenen. 3 paar, tot Nienkes treurnis. Alleen de zolen slijten natuurlijk, hetgeen heel erg vervelend is als dat net gebeurd in het regen seizoen. Nu dus, het begint met een klein niet opvallend gaatje in de zool. Tijdens een korte run door de striemende regen over de met plassen bedekte parkeerplaats voel je ineens een woeste rivier je schoen binnen stromen. Lekker koud ook nog en een hele avond dienst op de emergency room voor de boeg. Awel, maar weer eens de schoenmaker opzoeken want ze kunnen nog wel even mee (blijf een Hollander nietwaar). Tja, dat onvoorspelbare weer. Moest van de week voor het eerst sinds we Nederland verlieten het ijs van de ramen krabben. En over ramen gesproken, kwam maandag op de praktijk, hadden ze geprobeerd in te breken, via mijn raam. Helaas niet gelukt. Jammer, want ze waren meer dan welkom om die stapel administratie van mijn bureau te ontvreemden en die prehistorische computer mag ook wel vervangen worden. Het inbreken is zelfs in de mode momenteel. Werd 's avonds nog ingeschakeld door de politie om een vermeende inbraak bij de buren te onderzoeken, hoewel mijn rol beperkt bleef tot het onbezoldigd op de uitkijk blijven staan. Voetbal, wij hebben nog twee ijzers in het vuur. Nederland presteert redelijk en the All Whites boven verwachting. Na de barn dance (voor ons mannen is dat gewoon langs de kant een biertje drinken en voor de dames line dancing) afgelopen weekend hebben we bij Kiwi vrienden met een grote groep mensen naar Nederland- Japan gekeken. Had samen met een leuke Kroaat enige moeite om de Kiwi's uit te leggen waarom het toch leuk was om naar een 1 - 0 wedstrijd te kijken. Iets wat ik op mijn beurt weer heb met rugby. De Kiwi's waren zeer enthousiast over the All Blacks tegen Wales die avond (iets van 66 - 9). Volgens mij toch iets als Nederland - Vaticaanstad 30 - 0. Als je al weet dat je dik wint wat is er dan nog aan. Nou ja, had nog een geweldige nacht toen de Duitsers van Servie verloren. Al speelt het gehandicapte onderwater hockey team van Lesotho tegen de Duitsers, dan ben ik nog voor Lesotho. Het werd nog beter toen de 'Fall'zuri niet langs de Kiwi's kwamen. Wat een watjes zeg. Zoals ze hier al opmerkten; die lui vallen al om als je hard langs ze loopt, get a life! Wel killing dat voetbal. Vanaf nu zijn alle wedstrijden om 2 uur 's nachts en half zes 's ochtends. Ben al verbannen naar de guest room waar een wekker/TV combinatie ervoor zorgen dat ik de wedstrijden toch nog kan zien.
Wij maken ons inmiddels op voor de inspectie voor 'Het huis van het jaar'. Vele klusjes zijn inmiddels gedaan. Wat 'art' opgehangen en het wijnrek is af (en toch weer te klein). Of iemand moet komen helpen wat wijn op te drinken of ik moet er nog een bij maken. En de kippenren is klaar. Dit weekeinde komen er 4 Kiwi equivalenten van de Barneveldse dames. Nou alleen nog/weer/alweer de schuur opruimen.

Tuesday 15 June 2010

16 juni 2010: Floris

Lieve Floris, 16 juni alweer. We hadden vanavond samen in de tuin naar Spanje - Zwitserland moeten kijken. Jij en Tristan hadden alle voetbal plaatjes al lang bij elkaar gespaard en je zou met je voetbal boek in je Spanje shirt hebben genoten van de wedstrijd. Die zwarte dag is alweer zeven jaar geleden. Ik mis het voetballen in de tuin, het donderjagen op bed, het samen naar kinderfilms kijken, het gelach om Laurel en Hardy, de grappen met je vrienden, de heerlijke vakanties met o.a. onze mannendag in Spanje. Ik mis je glunderend gezicht in de speelgoed winkel of op de tribune bij Ajax. Ik mis het trots langs de lijn staan bij Velo, naar musea gaan met jullie, de grappen aan tafel, ik mis de vriendschap tussen jou en Tristan. Ik had zo graag samen met jou en je broer genoten van al het moois wat Nieuw Zeeland heeft te bieden, weet zeker dat jullie er van genoten hadden. Ik mis je lieverd. Lieve zoon, mijn missen ligt ook in het 'toen' maar vooral in het 'nu' en in de toekomst. In het missen van de grote tienerzoon die ik nu nog net had mogen knuffelen, vol van ervaringen en lol in het leven. In het moeten missen van jouw weg naar volwassenheid en alles wat daarmee samen gaat en zo fantastisch was geweest. Nu kijken we - weer - met z'n tweetjes naar een WK en daarmee komt weer even bovendrijven dat we zoveel gemist hebben, nu iedere dag missen en nog moeten gaan missen.

Thursday 10 June 2010

10 juni 2010: Bananen republiek

Praktijk perikelen. Er zijn zo van die dagen..... Twee collega's zijn op cursus en dus is het druk. Helaas hebben wij geen triage aan de telefoon en dus krijg je de meest onzinnige dingen voor je bureau. Administratie pffft. Omdat een dokter hier als een belangrijk iemand wordt gezien is mijn getuigenis goed genoeg als identificatie voor het krijgen van een paspoort. Zijn al die jaren universiteit toch niet voor niets geweest. Ze kijken hier ook teveel Amerikaanse TV, voor allerlei zaken moeten mensen een medical certificate halen, zo denken de organisaties zich te kunnen indekken tegen mogelijke mishaps. Voor mij helaas een boel onnodige keuringen. Je moet soms zelfs tekenen dat een baby weer gezond genoeg is om naar de creche te gaan. Common sense is vaak ver te zoeken. Een man loopt keihard tegen de glazen voordeur aan, kwam voor een rijbewijs keuring. Zijn ogen waren niet al te best, maar dat gaf hem geen probleem tijdens het rijden, hij zag nooit gevaarlijke situaties! Zie hem toch niet graag over een kind of onszelf heen hobbelen. Gisteren avond belde er een mevrouw op (op de spoedlijn) want ze moest een afspraak hebben omdat haar haar uitviel en kon niet wachten tot de afspraak die haar gegeven was. Net Nederland. Thuis valt het allemaal heerlijk van je af. Achter ons ligt er een fraaie laag sneeuw op de bergen. Het is koud en het gras groeit niet meer zo snel. Boerin Nienke is hier de kalfjes aan het bijvoeren. Hieronder onze kippenren in aanbouw. Door de enorme regenval ging het niet helemaal zoals gewenst. Het beton wilde niet goed harden en daarom trokken we de palen weer een beetje scheef bij het spannen van het gaas. Maken we de komende weekeinden wel weer in orde. Nienke wil kippen die door de SPCA gered zijn uit de legbatterij en de dame die deze post traumatische stress kippen opvangt voor ze naar hun nieuwe thuis gaan is even op vakantie. Zal dus nog wel even duren voor we dus eitjes krijgen van deze stres kippetjes.
Ik moet mijn maatje even missen de komende dagen. Nienke is weer op NLP cursus in Wellington. Wel ongezellig zo alleen thuis. Nou ja, de WK begint en daar blijft Nienke toch niet voor wakker. Alle wedstrijden zijn hier 's nachts. Blijken we toch in een bananen republiek te wonen, het eiland syndroom zeg maar. De overheid moest hier openheid van zaken geven over de ministeriele creditcard gegevens en dat werd dus een klein schandaal. Van golftassen tot pornofilms. Zou dezelfde gegevens van de Nederlandse politici wel eens willen zien. Waar kijkt Balkenende naar in zijn hotel?
http://www.stuff.co.nz/dominion-post/politics/3799527/Ministers-spend-our-money-on-booze-porn-spas-golf-and-flowers

Saturday 5 June 2010

5 juni 2010; Tris

Richting zomer, afscheid van school, beginnend brugpieper, hockey held en veel lachen vooral veel lol in alles en met je vrienden. Deze dag laat ons als een moment opname weer weten wat we al gemist hebben, 4 verjaardagen, en dat we er nog zoveel zullen moeten missen.
En nee, het wordt er niet makkelijker op we missen je nog iedere seconde net als Floris. maar de tijd helpt bij het proberen te denken aan de leuke dingen en de boosheid naar achter te schuiven.
Onze plek hier helpt daarbij. Het geruis van zee, de zon op de bergen en de heerlijke vogel geluiden. De blackbird is ook hier onze favoriet; in de Dubbelhoflaan tijdens de zomer was er een merel die iedere dag aan het eind van de dag richting zonsondergang enorm zat te zingen in de dakgoot, als de jongens naar bed gingen, iedere zomer weer. En ook hier bij zonsondergang met prachtige kleuren op bergen zingt the blackbird.
En voelen we op deze manier de connextie met 'toen' en 'nu'.
Ons gevoel is goed op papier gezet door - hoe kan het ook anders - The Beatles. Hier gezongen door Crosby, Stills and Nash, veelzeggende en toepasselijke tekst.

Blackbird singing in the dead of night
Takes these broken wings and learn to fly
All your life, you were only waiting for this moment to arise
Blakbird singing in the dead of night
Take these sunken eyes and learn to see
All your life, you were only waiting for this moment to be free
Blackbird fly, into the light of the dark black night.

Keep in touch and enjoy life to the fullest,
Nienke & Hans