29 september 2009: Smog-hai

Vliegen vanuit Wellington is altijd een goede manier om even met vrienden daar bij te praten. Gareth en Jules pakten weer vanouds uit met cheese and wines. In the plane alvast een heerlijke Aziatische maaltijd met Hawkes bay chardonnay. Goed begin. Mooi modern vliegveld in Shanghai. Konden de koffer er helaas niet kwijt; wij konden de tekst op de borden niet lezen (leek niet echt op de bekende mah yong stenen) en de ongeïnteresseerde oude Chinese baas achter de balie had een vocabulaire van 1 woord voorzover wij konden nagaan, onvervalst mandarijn, vermoed ik. De koffers dus maar meegenomen in de Maglev zweeftrein die ons met een snelheid van 300 km per uur 7 1/2 minuut later op een metro station neerzetten (welke idioot heeft dat plan in Nederland verworpen?). Terwijl wij nog probeerden wegwijs te worden uit de nog krakend verse biljetten uit de flappentap (daar waar je muntjes nodig bleek te hebben) maakten we kennis met het doodnormale voordringen hier. Je denkt voraan te staan, maar van links en rechts dringen kleine mannetjes voor. We stapten zowaar bij het goede metro station weer uit. Bovengronds was ons hotel (volgens ons boekje het hoogste gebouw van Shanghai) onzichtbaar. Bleek verborgen te zijn achter een inmiddels hogere toren. Met een vochtigheidgraad van 92% en een temperatuur van 31 ⁰C waren we heel snel doorweekt en de frisse douche in de fitness ruimte van het hotel bleek slechts een korte onderbreking van dit patroon voor het weekend te zijn. Eenmaal weer buiten het fraaie Hyatt (op de foto de imponerende hal met tig verdiepingen, van de 54e tot de 87e verdieping) plakten we al snel weer aan alle kanten. Dit zou nog verstrekkende gevolgen hebben. Iedere chauffeur (auto, bus, scooter of fiets) lijkt het nodig te vinden om elke 5 seconden hard te toeteren, weinig functioneel, maar wel luidruchtig. Voetgangers blijken vogelvrij te zijn en ondanks brede zebra's (vaak zonder lichten) is het een soort Chinees roulette. We hebben nauwelijks politie agenten gezien (ook geen ongelukken trouwens!) en dat de lokale Willempie de Shanghai police force heeft versterkt kon ons niet veel vertrouwen inboezemen. Met de boot dus maar de Huang Pu river over op weg naar de Yu Gardens & Bazaar. Beetje vergane glorie en een hoog 'food court' gehalte. De tuinen waren wel aardig en de karpers in de vijvers veeltallig. Nog wel twee kunstwerken gekocht omdat wij van die 'elegante mensen' waren (er weer ingetrapt dus). Mooie Chinese vogels. Een fraaie stadswandeling gemaakt waarbij het contrast tussen oud en rijk erg duidelijk werd. Peperdure westerse auto's (sturen met de rechterhand en de linker losjes op de claxon) en fietsende mannen met hun hele familie en huisraad op de schouders. Overal druk in hun mobieltje schreeuwende chinezen die schenen te denken dat de persoon aan de andere zijde van de lijn alleen in staat was hen te verstaan als ze heel hard in hun mobieltje gilden. Fraaie indrukwekkende kantoorgebouwen en straatjes vol kleine winkeltjes met nog half levende dieren, lekker ruikend eten, tussen mensen door laverende en vooral toeterende scooters, "Rode boekjes', Mao beeldjes en ander prullaria, en daarboven vodden/de was die uit ogenschijnlijk onbewoonbare appartementjes hangen. Shanghai lijkt een grote bouwput, de stad wordt in rap tempo klaar gestoomd voor de Expo 2010 en delen van onze stadswandeling waren veranderd in manshoog ommuurde bouwplaatsen. Dit alles overgoten met een heerlijke smog saus, zo erg dat de inhoud van je neus op digimo (blauw alg) begint te lijken. Ondertussen spreekt om de 5 meter iemand je aan met de vraag of je een 'watchbag' wilt (horloge, tas), heb nog wel gevraagd of ze nieuwe tenen hadden of en framing gun. Het vochtige klimaat en de vele kilometers bleken een aanslag op onze voeten. Het aanschouwen van de blaren op onze voeten zou menig EHBO-er tijdens de Nijmeegse vierdaagse hebben doen flauw vallen. Een uiterst vermakelijke discussie met 3 niet geheel nuchtere Finnen en enkele gotische bieren over politiek e.d. in de Xin Tiandi gaf onze voeten even wat rust. Een verkoelende zwempartij op de 57e verdieping van ons hotel leek echter de enige remedie. Uiteraard gevolgd door een tea in de lounge op de 55e, een borrel in Cloud 9 op de 87e en daarna een welverdiende nacht op de 72e. De tweede dag hebben we door het Shanghai Museum gestrompeld. Ongelooflijk om te zien dat toen men in Europa 3000 BC nog Fred Flinstone imitaties deden men in China al zeer respectabele kunst maakte. Erg de moeite waard. De rap teruglopende actie radius bracht ons naar een zeer modern winkelcentrum vol luxe (20 x Hoog Catherijne) en heerlijk riekende straat stalletjes waar wij dapper gegeten hebben. Bijgaande filmpjes zeggen genoeg:

Onder de smalende blikken van de kok de waarschijnlijk dacht dat we na een hap wel zouden afhaken (we hebben de locale Banana split camera niet kunnen waarnemen) hebben we stoicijns doorgegeten. Een prestatie die des te meer prijzenwaardig is wetende dat onze buurman om de haverklap luidruchtig een van flinke diepte en met gebruik van alle hulp ademhalings spieren opgehaalde rochel met een boogje in een dichtbij staande prullenbak (of althans daar in de buurt) deponeerde, tussendoor poogde het record smakken voor het World Guines Book of Records te verbeteren en alles natuurlijk afsloot met de verplichte galmende after-dinner boer. Hij was overigens niet de enige in onze directe omgeving.
Na deze culinaire en culturele verrijking was de vlucht met onze KLM weer ontnuchterend. Je hebt een Boeing 747 vol Chinezen en in Shanghai heb je de cateraar aan boord gehad en dus serveer je for diner: laffe lasagne! Op Schiphol vraagt een meneer in auto verkopers pak; Taxi? Ja naar Amstelveen! 'Gewoon doorlopen meneer, daarginds staan taxi's'. Meende waarschijnlijk dat hij ons niet kon oplichten. We zijn weer terug dus.

24 september 2009: Oogverblindend

Net als in Nederland hebben we hier speciale dagen, zo hadden we vrijdag 'loud shirt day', om geld in te zamelen voor gehoor implantaten. De kiwi's, normaal gekleed in het modieuze zwart, gingen helemaal uit hun dak en trokken hun kleurrijkste shirts aan. Niet bang om daar tussen op te vallen deed ik dus mijn 'Holland' shirt aan. Buiten Rachel, onze hoog bejaarde nurse die het wel begrepen had, was er echter nauwelijks iets 'louds' te bespeuren. Omdat we 'zo hard' werken konden we slechts in 2 sessies op de foto. Meerdere patienten vroegen trouwens aan me van welk rugbyteam mijn shirt was!

Zaterdag voor het eerst weer getraind voor de tennis competitie. Helaas dook een van de bouwers niet op tijd weg toen ik hem wilde passeren en kreeg de bal hard tegen zijn hoofd. Hoop dat dat geen repercussies heeft m.b.t. de bouw. Na de training snel terug naar Sims road waar we 's ochtends een mini rampje hadden ontdekt. Onze fraaie barn doors hadden blijkbaar flink dorst en hebben een heel deel van de stortregen van de voorgaande nacht opgezogen. Het zag er een beetje uit als kind met waterpokken, hele grote. Na flink wat geschuur en geverf zag het er weer redelijk uit, maar zeker niet fraai. Gelukkig vond de leverancier dat deze week ook en hij bevestigde mijn opinie van het gebruik van verkeerde materialen. We krijgen dus nieuwe. Ondanks de teleurstelling op zaterdag konden we zondag nog even genieten bij een lunch met buurtgenoten. Ontmoette een hele aardige dame die net directeur af was van de Medical Council. Ben bang dat we nog wel wat avondjes gaan discussieren onder het genot van een wijntje op ons of hun dek!

Het huis is inmiddels in de inpak (waterdicht) fase. Het stalen frame voor het trappenhuis staat en het dak is af. De cladding (buitenbekleding) is al geleverd en de plannen voor het binnenwerk zijn vrijwel af. Pa en ma kievit hebben nog twee eieren uitgebroed en dus lopen er nu vier kleintjes door de wei. Spring is in the air. Zometeen nog even met de electricien door het huis en dan op naar het vliegveld. Weersvoorspelling in Shanghai; regen, regen, bliksem, nog meer regen, donder en 30 graden. Precies wat we nodig hadden. Gelukkig heeft het Grand Hyatt een zwembad op de 81e verdieping! Zwembroek en verrelijker mee dus.

Mam, van harte gefeliciteerd met je verjaardag!

17 september 2009: Jij de helft en ik driekwart

Nog een paar dagen en dan zijn we weer even in Nederland. Tijdelijk geen ingewikkelde keuzes tussen rechthoekige of vierkante tegels, off white of pearl white, de Kohler panache toilet or .. eh, a toilet is a toilet!!! Even de kranten er op na geslagen, maar er is niet veranderd in Nederland. Wilders nog steeds een grote mond, geduld van de oppositie is weer/nog steeds op, Ajax heeft extra hulp nodig, top criminelen mogen op vakantie, Trafigura top wist het natuurlijk al lang van dat gif, werkeloosheid weer gestegen, Frans Bauer, Wesley en Yolanthe op de voorpagina. Het is of je de krant van twee jaar gelden leest.
Nee, dan het nieuws uit Nieuw Zeeland; onze huisduif heeft een zang pact gesloten met een blackbird. En het grootste nieuws: onze kievieten zijn vader en moeder geworden: Verder in de headlines hier: ruzies over parkeertickets, of er een 'h' in de plaatsnaam Wanganui moet komen, lotto winners die 1 miljoen aan charity weggeven en de Undie 500, een studenten auto race, die hopeloos uit de hand liep. Intussen wordt er vrolijk aan ons huis verder geklust en is het framework helemaal af. Morgen de rest van het dak erop en als wij in Nederland zijn dan
volgen de wanden. Hier een kort filmpje:


En nog eentje van ons dek:

Mijn eega, die van de week op mijn vraag waar die reep chocola was gebleven antwoordde: 'die heb jij voor de helft en ik voor driekwart opgegeten', sluit af met wat humor van haar werk. Gegroet!

Hier is 'eega' (wie zégt dat nou?!, zal wel met de leeftijd te maken hebben ;-)
Dat Kiwi's humor hebben wisten we al maar zo af en toe zijn de werkdagen toch wel erg serieus
gewoon omdat er veel gedaan moet worden. Om de week hebben we 'team vergadering' wat meestal soort van okay is, altijd vooraf gegaan door de vraag of iemand agendapunten heeft. Daar reageert vrijwel nooit iemand op en 1 van mijn collega's vond terecht dat het tijd werd voor wat onzinnige agendapunten, waarvan sommig heel errug waar zijn;

1) Triangular sandwiches taste better than square ones.
2) One of the most awkward things that can happen in a pub is when your pint-to-toilet cycle gets synchronised with a complete stranger.
3) Sharpening a pencil with a knife makes you feel really manly.
4) Nobody ever dares make cup-a-soup in a bowl.
5) You never know where to look when eating a banana.
6) Its impossible to describe the smell of a wet cat.
7) Prodding a fire with a stick makes you feel manly.
8) Rummaging in an overgrow garden will always turn up a bouncy ball.
9) The most embarrassing thing you can do as schoolchild is to call your teacher mum or dad.
10) The smaller the monkey the more it looks like it would kill you at the first given opportunity. 11) Some days you see lots of people on crutches.
12) Every bloke has at some stage while taking a pee, flushed half way through and then raced against the flush.
13) Old women with mobile phones look wrong.
14) Its impossible to look cool whilst picking up a Frisbee.
15) Old ladies can eat more than you think.
16) You can't respect a man who carries a dog.
17) There's no panic like the panic you momentarily feel when you've got your hand or head stuck in something.
18) No one knows the origins of their metal coat hangers.
19) People who don't drive slam car doors too hard.
20) You've turned into your dad the day you put aside a thin piece of wood specifically to stir paint with.
21) Bricks are horrible to carry.
22) In every plate of chips there is a bad chip.
23) Knowledge is knowing a tomato is a fruit; Wisdom is not putting it in a fruit salad

Leuk begin van een vergadering, misschien een tip voor die vreselijke maandagmorgen team vergadering? keep on smiling,
cu, Nienke

9 september 2009: Doorzonwoning

Je bent een jaar of 14-15 en je snowboard omdat dat nou eenmaal moet, dat is hip, daarom heb je ook een belachelijk roze skipak aan, ook hip. Plots gaat je telefoon, een van de belangrijkste momenten in je leven, en dus gooi je je snowboard 90 graden naar links en gaat midden op de piste zitten om dat enorm belangrijke telefoontje aan te nemen. What could possibly go wrong? Wel, op het moment dat ze dat board naar links gooide passeerde ik haar net. Ze tikte net de achterkant van mijn ski's weg en dus belande ik hard op mijn linker heup. Diezelfde ja! Deze keer geen kleingeld in de portemonnee, maar ook niet genoeg bankbiljetten om een zachte landing te maken. Auuuu dus. Miss Piggy kon nog slechts een honderdtal sorry's stotteren.We gingen dus skieen. Vrijdag naar onze lodge gereden waar we lekker hebben zitten lezen in de lounge. Vuurtje, glaasje, krantje, boekje, muziekje, helemaal top. Zaterdag ochtend scheen het zonnetje, de hemel was strak blauw, what could possibly go wrong? Vol goede moed reden we naar boven. Voor zo vroeg in de morgen kwamen er wel erg veel auto's naar beneden. Je wil het niet geloven en dus rij je maar door. Boven bleek het zo hard te waaien en zo koud te zijn dat de pistes waren gesloten. Bummer. Geen zin om naar Whakapapa te rijden, want dat deed iedereen al. We hebben dus in onze skikleren maar een wandeling gedaan. Gewandeld naar de bevroren Waitonga waterval. Daarna snel terug naar de lodge waar we dan maar in de hot tub met de berg op de achtergrond lekker een stapel woon tijdschriften hebben gelezen. Je moet toch wat. Het is hier nu lente en dus zijn de weilanden vergeven van springende lammetjes (die natuurlijk ook af en toe moesten uit rusten). Je krijgt er honger van. Heerlijk gegeten in Ohakune en voor het slapen nog even de berg toegesproken; kap nâh!! Misschien helpt het. Nog één fotootje dan, voor Juud; zo ziet de berg er dan uit zonder wolken. 's Ochtends bij het ontbijt naar de radio luisteren; de bovenste pistes zijn weer dicht. We gaan toch. In de loop van de morgen gaan alle pistes toch open. Het is winderig, koud en ijzig en er zijn domme meisjes met roze skipakken. Terwijl ik liggend in de sneeuw voorzichtig een kloppende heup palpeer stopt de beruchte sneeuwscooter naast me. 'Hi mate, broken anything?' 'No, just a big au.' 'Well mate, don't lie around, clear the slope', en weg was hij. Geen geweldige bijdrage aan de feestvreugde. We besluiten rond half twee maar om het af te ronden en huiswaarts te gaan. Onderweg nog 'Hollandse' kunst gekocht in een van de vele galleries langs de highway, een werk van een artieste uit Taihepi, the (selfproclaimed) gumboot capital of the world. Nog net op tijd in Bulls natuurlijk voor 'Hollandse' kaas (en nog wat drop). Vlak voor het ondergaan van de zon zijn we op het dek op Sims road. Toch een heerlijk weekend. We hebben inmiddels een echte doorzonwoning. Het dak en de cladding zijn eraf.

Het is gelukkig droog, blauwe hemel en lekker warm overdag. Vrijdag komt het nieuwe dak als het goed is (dan blijven onze opgeslagen spulletjes tenminste droog). De bouwers hebben een halve dierentuin aangetroffen. Naast de vele knaagdier en vogel lijkjes ook een heuse bijenraat. de bijen hebben een goed heenkomen gezocht hetgeen wij zeer waarderen. Krijg al genoeg honing van patiënten. Vandaag weer heerlijk gewerkt ondanks nog steeds kreupel lopen. En om 4 uur met een biertje met de mannen afgesloten.

2 september 2009: Birdies

Als ik langzaam wakker wordt vliegt buiten een groep meeuwen weg. Dat maak ik op het het zich snel verplaatsende gekrijs. Waar hebben die beesten het over? "Kom we gaan naar zee". "Ja, goed plan". "Volg mij, ik weet de weg". "Nee joh, we moeten naar rechts, of eh ... stuurboord". Het is waarschijnlijk communicatie, maar niet te volgen. De tui's maken ook al zoveel herrie. We waren druk bezig het weekend en die vogels maar kwekken. Hebben ze het over ons? "Zie die stadslui nou eens". Lekker achtergrond geluid is het in ieder geval wel. Ik heb van Nienke een professionele afkapzaag gekregen hetgeen het werk allemaal wat sneller doet gaan. Ontspijkeren, op lengte zagen en beschermlaag erop. Inmiddels al genoeg hout om een kleine Gamma te beginnen. Dat worden mega-stallen. Voorlopig moeten de negen kleine kalfjes die nu in de wei lopen nog even in het gras slapen. Greg en Paddy, de builders, zijn harde werkers en nog gezellig ook. Op mijn vrije dag schaften we samen. Pratend over rugby en framing guns, as guys here do. De steigers zijn geplaatst en een groot deel van het asbest is al verwijderd. Morgen gaat het dak eraf.

Nu maar hopen dat het droog blijft. Het weekend wordt het prima; zonnetje, weinig wind en verse sneeuw op de berg. De Riverlodge dus maar weer geboekt, en omdat ik toch bezig was meteen het Grand Hyatt in Shanghai (onze tussenstop op weg naar Holland) en tickets gekocht voor Fleetwood Mac in december, die optreden in New Plymouth. Daarna maar snel de computer uitgedaan, dat was wel weer genoeg geld voor een dag.

Zit nu lekker bij de haard in de Riverlodge. Was vergeten de weblog te uploaden dus dat doe ik nu, met een lekker glaasje in mijn hand. Nienke heeft vanmiddag voor het eerst golf gespeeld en vond het geweldig. Lekker buiten, normale mensen (hier in spijkerbroek, T-shirtje en korte broeken) en niemand die ineens een spraakgebrek krijgt. Ben benieuwd wanneer ze mij zover krijgen. Ga nu weer lekker mijn boek pakken. Cheers.