27 july 2015: aflevering 439

Ja, ons 439ste bericht alweer. We naderen een mijlpaal (dat is wel zeker over een jaar by the way).
Komende week even een beetje rust, qua werk dan. Floor en Peter komen met kroost over voor een aantal dagen. Nienke en ik hebben wat met dagen geschoven zodat een een extra lang weekend hebben. Kijk er wel naar uit want het werk was weer eens niet echt leuk. Razend druk en toen viel nog eens een collega uit voor 5 dagen met rugpijn. Nurses die spreekuur doen helpen niet echt want alle vragen komen dan toch weer bij mij. Komt nog eens bij dat het verkoudheidsvirus rond blijft waren. Dat wordt nog eens aangewakkerd door de leeghoofden van de krant die uitgebreid uitleggen wat de symptomen zijn en voorspellen dat het land wel plat zal komen te liggen. Zo'n zichzelf waarmakende voorspelling dus. En natuurlijk moeten ze allemaal antibiotica hebben. Dat staat immers in de krant, want dr. 'net afgestudeerde journalist' met een week EHBO cursus voor honden (en dus de Dominion Post health specialist) zegt dat je voor een zere keel vooral antibiotica moet innemen. Gelukkig hebben we dankzij de plastic maand eindelijk die drama krant opgezegd! Helaas heeft dat ook repercussies, want met dat reclame vod (minder dan 40% was nieuws) blaadje werd door mij gebruikt om de haard mee aan te maken.

Die plastic maand zit er bijna op. Verbazend wekkend weinig vuilnis! Geleerd dat je echt wel met minder plastic kan doen. Waarom moeten groenten en fruit in plastic zitten? Melk uit de fles is eigenlijk veel lekkerder. Veel dingen kan je navullen of zelf maken. Toch ook wel problemen; WC papier was wel te krijgen, maar dan 6 keer zo duur! En zo zijn er wel meer dingen. We zijn in ieder geval weer wat groener.

We hebben heel wat dagen in de studio doorgebracht. Nienke is druk aan het tekenen en schilderen. Ik heb wat stukken beach hout bewerkt met een elektrische schaaf. De goede oude SKIL vondt het toch niet zo'n leuk klusje en begon op een gegeven moment te roken. Alsof hij klaar was met de klus. Wilde daarna ook niet meer werken (lijken mijn rokende patiënten wel). Nieuwe besteld en een dag later de oude maar even opengeschroefd. Niets gevonden, alleen maar wat schoongemaakt en zowaar; twee werkende elektrische schaven. Goed nieuws voor Nienke, hij kwam in een ouderwetse papieren doos. Van een stuk boomstam heb ik een fraai stuk hout overgehouden, mooi licht roze 'Red beech', een native New Zealand tree. Mijn eerste houtsnij project. Het is niet eens heel erg moeilijk. Je moet alleen goed gereedschap hebben en dus moet ik nog even op zoek. Een rond handvat is in ieder geval belangrijk volgens de blaar op mijn hand.

Met mijn tennisteam meegedaan aan een pubquiz, een populaire bezigheid hier, m.n. voor allerlei goede doelen en fundraisers. Deze was voor de club zelf. Had mijn team genoten al gewaarschuwd dat ik weinig NZ radio en Tv knowledge had. Kon gelukkig bijdragen met de geography section (alle 10 goed) en de science section (weer alle tien goed) maar daar bleef het ook bij. Pop lyrics aanvullen, en film vragen zijn niet aan mij besteed. Ook de Nieuw Zeelandse sport vragen (een aantal mannen draven in een nog grijswit filmpje van links naar rechts en dan volgt de vraag wie deze belangrijke try scoorde en in welk jaar) nam ik maar de rol van bier haler op me. Toen we dan ook nog een uitnodiging kregen voor 2 dagen later waren we blij een excuus te hebben.
Nu maar duimen voor een beetje goed weer. Nog steeds vrij koud hier. gelukkig voor Flo en Peet voorspellen ze voor het komen weekend regen en omdat ze er meestal naast zitten is er een goede kans op droog weer. In dat geval gaan we de omgeving van Rotorua met ze verkennen. Cheers.

13 july 2015; Wintery weather

Kennelijk zijn de winter maanden hier de ideale tijd om de jaarlijkse whale count te doen. DOC huurt dan een paar mannetjes in die zittend op kratjes bier in een DOC hut de passerende walvissen tellen. Eentje was er bijzonder. Migaloo is haar naam. Blijkbaar is deze whale bekend in Australie, maar in NZ was -ie niet eerder gespot. Moet een prachtig gezicht zijn!

Op Donderdag lag er ineens een boompje op de oprit, een van de oude bomen was in tweeën gespleten, ouderdom of een rare windvlaag geen idee. Even eromheen gereden maar vrijdag eind van de middag na het werk werd Hans er toch onrustig van dus moest de zaag erin. In een uurtje was de oprit weer vrij en konden we erdoor om gezellig bij vrienden te gaan eten - goed begin van het weekend.

Zaterdag middag ontfermden we ons over de blokken en takken en omdat het een prima dag was staken we meteen de fik in de takken. Een volle trailer met houtblokken voor de schuur. Die besloot Hans zondag met de hand te gaan splitten, good work out! Dat kostte de rest van de middag maar toen lag ook alles weer netjes opgestapeld in de schuur. Dit jaar gaan we hard door het hout heen, het is een stuk kouder dan vorig jaar in de winter.

Op zaterdag eind van de middag op weg naar het volgende etentje leek het even alsof er brand was op het strand, gezien vanuit de auto - bleek de zonsondergang te zijn. Even snel een foto met onze locale stream erop die uitmondt in de zee bij Te Horo.

Het is koud en het sneeuwt! Niet bij ons op het strand maar wel op de lagere hills in Waikanae en zeker in de Tararua's (foto). Zaterdag morgen 9 uur dieren voeren en dan zie je dit; zo mooi, zo stil en dan ren je dus snel naar binnen om de camera te pakken.
Hier riep is zusje en broertje of ze niet wat hooi wilden als ontbijt.

Hmmm toch wel lekker een beetje hooi - ook al hebben ze met z'n tweetjes nog redelijk wat te eten, een beetje verwennen is lekker. Als het goed is komt er rond September weer een kleintje bij.
In de andere paddock lopen Thelma en Louise nu te grazen en vooral wanneer ze veel herrie maken 's ochtends of als ze ons buiten zien komen de koetjes even kijken wat er aan de hand is, heel geestig.

De zonsondergangen blijven prachtig in dit seizoen, je blijft foto's maken.
Gisteren was extra speciaal, want die 'mount' die je in de verte aan de horizon ziet is Mount Ruapehu en die hebben we nog nooit voor ons huis zo goed kunnen zien.
Er ligt een hoop sneeuw op weten we, want we horen om ons heen van iedereen die op weg is naar de skifields.

En zo kalm dat water, net een lake.

Ook de Kaikoura Ranges and Marlborough Sounds waren goed te zien de andere kant op.

Sinds 1 July doen we mee aan Plastic Free July. Dit is een internationale actie maand om geen 'single use' plastic te kopen; kortom zo min mogelijk plastic verpakkingen die maar 1 keer gebruikt worden. Als solid watste manager promoot ik dit; walking the talk! In totaal doen er bij ons op het werk 14 collega's mee aan de challenge. Er is een top 3 dingen die ze mensen vragen te doen als eerste stap en ook in het kader van iets is beter dan niets, ze willen mensen meer stimuleren om in ieder geval iets te doen. Voor een beetje waste person zijn die 3 dingen geen doel, want die doe gebruik of koop ik al jaren niet meer: rietjes/take away coffee cups/plastic boodschappen tasjes. Dat is easy voor mij, want als echte Hollander neem ik altijd mijn eigen tassen mee naar de supermarkt en had ik al 'katoenen netjes' gekocht om fruit en groenten in te doen, ik neem iedere dag mijn reusable coffee cup mee en rietjes? Heb ik al jaren niet meer gekocht. We doen ons best: Hans bakt weer zelf het brood en we zijn geswitched van melk in plastic naar rauwe melk in flessen. Hij smaakt fantastisch, echte romige melk. Nu er dus wat minder van drinken! Verder ook geswitched naar de krant on-line want de papieren versie wordt iedere dag in plastic op de drive gegooid. We hebben dus al een paar goeie aanpassingen gedaan maar simpel is het niet; het kost veel tijd om verschillende winkels af te lopen in plaats van naar onze local supermarket te gaan; daar loop ik nu naar binnen en met 1 of 2 dingen naar buiten want je kan letterlijk NIETS kopen want alles alles zit in plastic. Ook niet de dingen die je dagelijks gebruikt zoals kaas. Ik was me er wel bewust van maar deze maand komt het totaal naar de voorgrond en dat is ook de bedoeling; bewustwording. We blijven kijken wat we nog meer kunnen doen - de Binn Inn is nu de favoriete winkel want je kunt er de 'staples' uit bakken scheppen in meegebrachte bakjes, je schoonmaak middelen 'tappen' en ze verkopen er ook Hollandse kaas van het stuk en drop die je zelf kunt scheppen. Nu nog een paar suggesties aan de manager doen en dan blijf ik zeker komen.

Woensdag eind van de middag hoorden we dat The Red Cafe - het cafe van Te Horo in lichterlaaie stond. In no time was het vuur niet meer te blussen en ging het 100-jarige gebouwtje in vlammen op. Een flinke domper voor de community want dit cafe was heel populair voor Sunday roasts, dinners next to the fire en lunchen in de tuin - echt heel jammer. Het hielp ook niet dat er 'rural' geen waterleiding is!! De fire trucks waren in no time leeg en dan moeten ze naar de rivier om bij te vullen, pretty hopeless. Dat is dus een extra probleempje als je rural woont zoals wij. Dan helpt een 40,000 liter watertank ook niet echt als het er zo uit ziet...
Ik zie uit naar een weekendje Wairarapa met mijn NZ-jaarclub over 3 dagen, veel zin in even met de girls bijpraten en veel lachen, Ook zijn we wat plannetjes aan het maken om Peter en Floor met drie dochter een bliksem tour NZ te geven als ze hier arriveren eind van de maand, leuk!

5 july 2015: Erfenis

Passende muziek bij dit onderwerp. Erfenis? Ja, we zijn er nog hoor, maar met al die vliegtuigongelukken en onze aankomende trip naar Nederland leek het ons verstandig om eindelijk eens wat te doen aan ons testament.

Mocht ons vliegtuig zich bij de MH370 scharen of een of andere onvoorziene vertikale landing maken dan hebben we niemand om onze zaken af te handelen hier. Er zou iemand uit Holland moeten overkomen om hier met de locale grijze pakken zaken te doen. Het is gewoon handiger als een vriend hier in Kiwiland de zaken afhandelt.
Ik geef toe, het is allemaal wat luguber om erover te praten, maar tja.

We hebben geen kinderen om iets aan na te laten en dus is het wel iets makkelijker. De hele handel gaat naar een goed doel. Dat lijkt eenvoudig, maar welke zijn we nog niet over uit. Keus te over.

We hebben nog tot Augustus voordat we met 4 tussenlandingen (het schijnt bij het opstijgen en landen het meest mis te gaan!) en een paar dagen Tokio naar jullie hittegolf komen kijken.
Sommige dingen met emotionele waarde gaan naar vrienden en familie. Dit allemaal om te voorkomen dat de regering hier een en ander inpikt. Het zou toch makkelijk zijn als je gewoon niets hebt.

Had net lekker de hele tuin vol liggen met

stukken hout die lagen te drogen in het winterse zonnetje, m.n. fraaie stukken red beech (heb net carving tools gekocht en ga eens wat proberen met hout). Staat er een berichtje in ons lokale flut krantje over beach combers:
Laat ik het nou allemaal van het strand hebben gedragen, weliswaar met behulp van een kruiwagen, maar goed. Er ligt trouwens meer dan genoeg getuige deze foto van het strand. Ik sta hier op het strand en kon vroeger vandaar met gemak onze domus zien liggen. Nu zijn zelfs de besneeuwde bergtoppen niet meer te zien. 
Nou ja, met alle recente bevingen hier in de buurt zullen we maar zeggen dat een extra beschermlaagje wel een veilig gevoel geeft tegen de tsunami's.

Al dit hout is komen aanspoelen na de storm van 2 weken geleden. Ons rivier keien strandje is niet meer te zien. Het komt uit 4 rivieren, de Wanganui, Rangitikei, Manawatu en Otaki rivers. Heb voor ons huis ook nog twee kruiwagens vol plastic en blikjes weggehaald. Mijn buurman vond zelfs 261 golfballetjes. Er ligt een golfbaan naast de Rangitikei river en daar is een drive waar je de bal over de rivier moet slaan, hetgeen maar weinig mensen lukt. Zijn broers kunnen voorlopig weer even vooruit, want net als ik vind hij het ook maar een sloom spelletje.

Drukke week in de praktijk. Twee collega's zijn op vakantie en een ander heeft net haar baan opgezegd. Twee weken opzegtermijn is niet veel en de eigenaren zijn niet de snelsten zullen we maar zeggen. Geen vervanging dus. De patiënten worden er niet vrolijker van en dat komt ook mijn humeur niet ten goede. Daar komt nog eens bij dat de heren nogal wat af vergaderen (in spreekuur tijd). Niet erg efficiënt allemaal. Extra patiënten en extra administratie dus. Besloot een van die virussen ook nog de overstap naar mijn getrainde body te maken; een flinke verkoudheid. Zal blij zijn als we zelf op vakantie kunnen. Had net een fotoboek gemaakt van onze vakantie in Niue in 2012, daar wil ik wel weer naar toe. Wellicht in de niet al te verre toekomst. Daar vertelt Nienke volgende week over.