We hebben ons helemaal kapot gewerkt deze week. Alles stond in het teken van de voorbereidingen voor het feest. Met 50 oude hooibalen van de buren bouwden we een douche/toilet gebouw op onze camping. De koetjes vonden het allemaal maar vreemd en probeerden zelfs een gaatje in onze douche te eten.
Daarna moesten we nog een paar rondkruipende jonge egeltjes redden die niet konden verwachten dat onze driveway tijdelijk in highway 1 zou veranderen. Zo ziet zo'n opgerold beestje er nou van onderen uit.
Achter in de tuin hebben we ze weer uitgezet en daar hobbelen ze inmiddels weer vrolijk rond.
Het zag er allemaal zo goed uit van de week. We hadden 3e kerstdag al een klein voorproefje van ons eindejaars feestje en dat ging meer dan prima. Lekker zonnetje, 
heerlijk eten (Jeroen had heerlijke chocolade taarten gebakken), 
leuke mensen, 
beetje zwemmen, 
wat wil je nog meer. Nou, gewoon datzelfde met oudjaar. Daar dacht cycloon Fina anders over. De mensen van de weersvoorspelling zaten er continu naast, het ding zou over northland gaan en het zuider eiland. In de loop van de zaterdag 'the rain was easing of'. Mmm, dit is het plaatje van een uur vanmiddag 
en voor vanavond (ja, da's geen voorspellen meer) hangt oog van de cycloon hangt dus precies boven ons hoofd.
Ondanks alle pogingen droge plekken, waterdichte tenten en een overdekt deck te krijgen hebben we vanmorgen toch maar besloten de party te cancelen, d.w.z. te postponen. (Nienke komt hier net terug van de tent inspectie.
Op het moment dat ik zit te typen regent het nu zo'n 100 uur continu.
En hoewel de tenten er fraai bijstaan en het daaronder relatief droog is is het gewoon niet veilig (electriciteit en water mixen slecht, wijn en water nog slechter en het water zorgt ook nog voor interessante glijpartijen op het 'slippery deck'). Volgende week poging 2. Slechts 3 personen bleken volgende week niet te kunnen, waardoor met het rijtje mensen die dit weekend niet konden er dus nog meer mensen komen. Andrew White, the musician bleek beschikbaar en de caterer had het vlees en de vis nog in de vriezer. De salades waren al klaar en die haalt Nienke nu dus met Suus en Greetje op in Poirua (we blijven Hollanders nietwaar) Het zijn 5 grote emmers vol, dus we eten de hele week alleen maar groenvoer. Suus en Greetje ja, die stonden gisteren ineens hier op de stoep! Speciaal voor het feest gekomen. En dan stellen wij het uit!!! Nou ja, mag ze helpen een paar van die emmers salades op te eten. We hebben zelfs nog wel ergens iets om het mee door te spoelen. Besides, er komen nog een paar anderen ook, het wordt gewoon een klein binnen feestje. Ik ga de haard aansteken. Ik sluit daarom af met een nummer van onze entertainer volgende week: Here comes the rain
Daarna moesten we nog een paar rondkruipende jonge egeltjes redden die niet konden verwachten dat onze driveway tijdelijk in highway 1 zou veranderen. Zo ziet zo'n opgerold beestje er nou van onderen uit.Achter in de tuin hebben we ze weer uitgezet en daar hobbelen ze inmiddels weer vrolijk rond.Het zag er allemaal zo goed uit van de week. We hadden 3e kerstdag al een klein voorproefje van ons eindejaars feestje en dat ging meer dan prima. Lekker zonnetje, heerlijk eten (Jeroen had heerlijke chocolade taarten gebakken), leuke mensen, beetje zwemmen, wat wil je nog meer. Nou, gewoon datzelfde met oudjaar. Daar dacht cycloon Fina anders over. De mensen van de weersvoorspelling zaten er continu naast, het ding zou over northland gaan en het zuider eiland. In de loop van de zaterdag 'the rain was easing of'. Mmm, dit is het plaatje van een uur vanmiddag en voor vanavond (ja, da's geen voorspellen meer) hangt oog van de cycloon hangt dus precies boven ons hoofd.Ondanks alle pogingen droge plekken, waterdichte tenten en een overdekt deck te krijgen hebben we vanmorgen toch maar besloten de party te cancelen, d.w.z. te postponen. (Nienke komt hier net terug van de tent inspectie.Op het moment dat ik zit te typen regent het nu zo'n 100 uur continu.En hoewel de tenten er fraai bijstaan en het daaronder relatief droog is is het gewoon niet veilig (electriciteit en water mixen slecht, wijn en water nog slechter en het water zorgt ook nog voor interessante glijpartijen op het 'slippery deck'). Volgende week poging 2. Slechts 3 personen bleken volgende week niet te kunnen, waardoor met het rijtje mensen die dit weekend niet konden er dus nog meer mensen komen. Andrew White, the musician bleek beschikbaar en de caterer had het vlees en de vis nog in de vriezer. De salades waren al klaar en die haalt Nienke nu dus met Suus en Greetje op in Poirua (we blijven Hollanders nietwaar) Het zijn 5 grote emmers vol, dus we eten de hele week alleen maar groenvoer. Suus en Greetje ja, die stonden gisteren ineens hier op de stoep! Speciaal voor het feest gekomen. En dan stellen wij het uit!!! Nou ja, mag ze helpen een paar van die emmers salades op te eten. We hebben zelfs nog wel ergens iets om het mee door te spoelen. Besides, er komen nog een paar anderen ook, het wordt gewoon een klein binnen feestje. Ik ga de haard aansteken. Ik sluit daarom af met een nummer van onze entertainer volgende week: Here comes the rain
Anyway het hooi is binnen. We bereiden ons op het steeds meer naderende feest voor. In Christchurch is het weer begonnen met aardbevingen. De krant melde vandaag dat we met oudjaar waarschijnlijk te maken krijgen met de 
De regen was deze week zo bar en boos in het Zuider-Eiland dat in Nelson - de plek met de meeste zon uren van NZ - a 'one in twenty year flood - heeft plaatsgevonden en de noodtoestand werd uitgeroepen. Een heel aantal huizen zodanig beschadigd dat daar niks meer aan te doen valt, door modderstromen dwars door het huis of modderstromen vanaf de bergen die de muren hebben omgeduwd. In de krant stond vandaag dat 2011 wel het jaar is geweest van the natural disasters met alle grote aardbevingen en overstromingen en op NZ-schaal (klein vergeleken bij Japan) was dat zeker zo met een mijnramp, een aardbeving, an artic storm en nou large floods. En dat omlijst door de christmas cheer (lees: STRESS) die in volle hevigheid hier weer is losgebarsten met de intocht van Santa (in de stromende regen natuurlijk) in Wellington op 20 November....pff. Iedereen weer uitermate gestresst vanwege al het christmas shoppen, winkels op until midnight en je wordt doodgegooid met folders and zeer irritante reclames.
Dat laten wij allemaal aan ons voorbij gaan want christmas moet voor ons gewoon voorbij gaan, de flasbacks krijgen we toch wel ongevraagd, dus bezig zijn is de beste remedie. Het het antwoord dat ik standaard geef als een collega me vraagt 'did you do your christmas shopping yet'? is "We don't do Christmas'. Meestal helpt dat wel om het gesprek van onderwerp te veranderen and dat vind ik prima. We hebben goed ons best gedaan door naar onze beide christmas do's van werk te gaan, echt niet zo erg want beiden hebben we veel leuke collega's. Afgelopen donderdagmorgen om 7 uur 's ochtends was het council breakfast, voor de hele council wordt dat ieder jaar georganiseerd in het plaatselijke car museum, want het gaat om zo'n 280 mensen. Tijdens dat breakfast krijgen we foto's en filmpjes te zien die door het jaar heen zijn gemaakt, houdt de CEO een praatje en krijgen 5 of 6 mensen 'prijzen' in verschilllende categorien. Ze zijn genomineerd door collega's en dat is een erg leuk en een goede opsteker voor winnaars. Dit jaar won mijn goeie vriendin Margareth (ik had haar ook genomineerd), die op dit moment door een rough patch aan het gaan is met haar gezondheid, de category 'lead actor in a magical drama', voor haar rol als communication manager voor een roading project hier in Otaki waarin ongeloofelijk veel mis is gegaan. Slecht design, de foute contractor die the job niet kon doen zodat ze die moesten ontslaan, enorme negatieve publiciateit, waaraan zij geen enkele bijdrage had geleverd, maar ze moest wel 'on the street' alle kanalen met de zeer boze shop owners en bewoners zien open te houden. Enorme opsteker voor haar dat ze zo in het zonnetje werd gezet en gewoon heel erg verdiend.
Die donderdag was niet mijn enige vroeg opstaan dag in de afgelopen twee weken, want ik heb samen met Simon (the waste minimisation officer die ik in Augustus heb kunnen aannemen) vier ochtenden op een rubbish collection truck meegereden. Dat betekent dus om 5.45 am opstaan en da's erg vroeg als je geen goede slaper bent, geen half uurtje om weer in te slapen. Maar goed, de dag kan dan ook wat eerder eindigen en dat was wel nodig want ik stort dan gewoon in om half 5 's middags. De reden van het meerijden was om een wheeliebin en vuilniszak count te doen om te kunnen bepalen wat het gemiddeld gewicht van beiden is. Dat is een beetje een technisch verhaal en heeft met geld te maken, heel belangrijk voor mijn budget dat niet sluitend is te krijgen omdat de contracten gewoon niet goed zijn opgezet op dit punt. Deze actie gaat als het goed is eindigen in een flink stuk extra inkomen voor council dus da's mooi. Afgezien van dat resultaat was het interessant om mee te rijden op zo' truck,nauwe straatjes, private driveways en zien wat mensen 'gewoon' bij het vuilnis zetten. Pretty unbelievable sometimes. Het is een tough job, op en af die truck all day weer of geen weer, maar toch zijn mensen enorm kritisch en keihard in hun oordelen over the 'lazy' collectors that just need to do their job. Echt onterecht in mijn ogen dus, natuurlijk zijn het geen schatjes every day en er zitten ook er altijd wel een paar tussen die de kantjes ervan aflopen maar overall zijn het gewoon eerlijke kerels die tenminste willen werken. En door straten gaan om afval op te halen, waarvan de helft van de bewoners lekker thuis achter de tv hangt of voor de deur zit en leeft van een uitkering. Je begrijpt dat wel dat het voor sommigen gewoon echt een bewuste keuze moet zijn om te willen werken, zeker als je vrienden denken 'waarom zou ik'?
Gouwe ouwe Hans (samen met Tim de 50+ bijdrage aan het David Reid team) is weer kampioen geworden in the business house tennis competition, net als vorig jaar. Dit jaar ging het wel erg smooth met maar 1 week verliezen geloof ik. Het enige wat al die weken misging was het feit dat het op de woensdag overdag droog was en dat het iedere keer precies om 5 uur begon te regenen, zodat er heel wat heen en weer moest worden geschoven en ingehaald. Omdat er geen uitwijk mogelijkheid meer was, hebben ze de finale afgelopen woensdag in de stromende regen moeten spelen. Weinig zicht natuurlijk (niet alleen door de regen :-)) en door gladheid gewoon behoorlijk stom ook, maar het is allemaal goed afgelopen. Ze moeten nog samen uit eten om het te vieren. Volgens een mailtje van een team lid zit 1 teamlid zo 'under the thumb of his wife' dat dat nou pas ergens in januari gaat worden. IT WASN'T ME! Ik probeer Hans continue het huis uit te krijgen om gezellige dingen met the blokes te gaan doen, valt niet mee met zo'n homebuddy als Hans is. Of het is dat -ie het gewoon zo gezellig vind om bij mij te zijn :-)
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)
