Al een tijdje niets meer over de praktijk geschreven. Er was ook niet zoveel te melden. Dinsdag was echter weer een vreemde dag. Eerst een aanvaring met een 22 jarige die zijn 'Sickness & Benefit vernieuwd moest hebben. Op mijn vraag waarom hij S&B kreeg begon hij geirriteerd te vertellen dat ik niets van zijn leven wist, dat hij het heel moeilijk had gehad en dat hij kon zien dat ik er niets van snapte omdat ik een geweldig leven zonder tegenslagen had met alles wat ik maar wensen kon. De beste jongen stond binnen een minuut op de stoep, zonder vernieuwing uiteraard. Van binnen nog briesend hielp ik de volgende patient, een oudere man die uit zijn aktetas een dikke enveloppe pakte en aan mij gaf. Terwijl ik de brief opende vertelde hij dat dat een voorbeeld was van hoe hard zijn ontlasting was. Mijn verbijsterende gezicht aanschouwend verklaarde hij dat het ok was, het zat immers in papier. Daarna weer zo'n patient die beweerde nog echt tabletten thuis te hebben terwijl de computer klinkklaar aantoonde dat dat echt niet zo kon zijn; 'Sir, either you have a completely different calender than the rest of the world or your pills are able to multiply in the box'. Ondanks mijn uitleg dat dat echt niet mogelijk was bleef hij volhouden. Erg vermoeiend. Toen de volgende patient met een glimlach een doorzichtige pot tot de nok toe gevuld met een gelige vloeistof midden op mijn bureau zette schoot ik uit de slof; 'Excuse me ma'm, this is my desk, you can't put a jar of urine on it, that's not hygienic'. Zij stotterde onthutst: 'But that is selfmade apple jelly, for you'. Gelukkig kon ze lachen om mijn uitleg en tijdens de koffie hadden de anderen ook de grootste pret. Thuisgekomen vond ik deze rij koeien allemaal in de richting van ons huis kijkend. Het zijn de ongeveer 350 koeien van de overbuurman die blijkbaar iets langs het hek had gestrooid. Was een erg geestig gezicht. Ben zelf bezig om onder de hekken te sproeien met gif. Afgelopen zaterdag begonnen, maar binnen twee uur begon het gigantisch te hozen en dus kon ik weer op nieuw beginnen. Op het moment van het hozen stond de arme Nienke in haar tentje op de Sustainable Home & garden fair naar een hoeveelheid modder te kijken die dwars door haar stand stroomde. Gelukkig kwamen er toch nog heel wat mensen, mede omdat vlakbij de nieuwe Mega Mitre 10 werd geopend (een SUPER GAMMA, heerlijk). Omdat we naar Nederland komen en ons daar in het verkeer moeten begeven hebben we gisteren maar weer een de golf sticks opgepakt. Onze voorraad Nederlandse 'swear words' was al wat stoffig geworden, maar na gisteren zijn ze weer paraat. Toen we bij 'de golf' (gatver) aankwamen zaten Doug en een paar vrienden op het terras een biertje weg te slaan. Zij vertelden ons dat er op dat moment cross country werd gespeeld. Onze gezichten lieten blijkbaar duidelijk zien dat we geen idee hadden waarover het ging. In plaats van de normale banen te spelen gingen ze van de een naar de andere, dus afslaan op de 16e in de richting van de 2de. Onze logische reactie was; 'but that's how we always play, no problem'. De golfbaan leek trouwens een beetje op een echt slagveld. Na de storm van vorig jaar zijn dit seizoen preventief een heleboel bomen weggehaald (bejaardes die door bomen worden geveld zijn hier ook onacceptabel) en de resterende boomstronken waren aangestoken om ze verder te verassen. In de rook, met een snel ondergaande zon was een potje golf spelen een vreemde ervaring.Nog een berichtje dat jullie te goed hebben van me, wij zijn vorige week woensdag kampioen geworden. Tegen de kampioen van de voorgaande 5 jaar wonnen we geflatteerd met 6-0 in de finale. Dat werd natuurlijk met enkele Heini's (alles wordt hier afgekort, 30-30 is thirties) gevierd. Vandaag, 1 april, toch nog een grap op de praktijk. De computer verbinding met Pharmac, een organisatie die over de medicijnen gaat, deed het weer eens niet en om Special Authority (ja ja Nederlandse collega's, ook hier die onzin) te krijgen voor een geneesmiddel moest ik derhalve een fax laten versturen. Krijg ik het ding terug zonder enig nummer erop. Ik boos natuurlijk 'there must be a real blonde person sitting on the other side'. Wat bleek, onze assistente had het aan zichzelf gefaxd. Over blond gesproken, een 1 april grap voor haarzelf. Tot slot nog een leuk berichtje uit onze krant en waarschuwing voor mannen die vreemd gaan: revenge.
Ga er maar even voor zitten. Lang verslag, maar onderweg kan je vast wat muziek aanklikken als begeleiding. WOMAD is weer achter de rug, we moeten weer een heel lang jaar wachten. Net als voorgaande jaren was het fantastisch, 3 dagen mooi weer met veel vrienden en heerlijke muziek.Vrijdag middag snel de tenten opgezet, inclusief die van vrienden die natuurlijk net kwamen aanrijden toen hun tent stond. We vermoeden dat ze ons net als vorig jaar hebben gadegeslagen vanaf de andere zijde van de race course. Anyway, nadat we even geborreld hadden gingen we op weg naar het festival terrein. Een eerste avond met Calypso Rose (Trinidad & Tobago), Amadou en Mariam (Mali, bekend van de WK voetbal), Rango (Egypt/Soedan), Afro Celt Sound System (Senegal, Guinea, England, Ireland, Scotland) en Nitin Sawney (England) was als vanouds geweldig. Op de foto hierboven het blinde koppel Amadou & Mariam. Amadou & Mariam (MALI) – Africa
Het gesnurk van Guy gaf velen een indruk van wat een aardbeving in kan houden. Maakte hij ruimschoots goed bij het ontbijt. Om je door zo'n heel weekend heen te kunnen slaan is een behoorlijk ontbijtje nodig: gebakken spek met eieren, worstjes en champignons van de BBQ, kan niet Engelser. Bij gebrek aan blikopener geen witte bonen in tomatensaus (hoorde ik daar een kransslagader een zucht van verlichting slaken). Genoeg fuel voor een potje tennis in de vroege morgen. Had van Google een pagina uitgeprint met public tenniscourts in New Plymouth. Nou konden we de straat niet vinden en nadat men in een winkel zelfs de wijk niet eens herkende viel het kwartje, het was Plymouth in England. Gelukkig had TomTom een oplossing, 17,3 km de andere kant op en daar hebben we wel degelijk in de brandende hitte een balletje geslagen (OK, 4-6 2-6, maar Erik is dan ook wel 10 jaar jonger). Grappig detail, toen we op de terugweg langs dezelfde winkel reden bleken er vier tennisbanen zo'n 300 meter verder te liggen. Dank u wel sTOM sTOM.Intussen strekte Nienke met Guy even de beentjes in het park, waar ze dit fraaie plaatje van de vulkaan schoot.Op zaterdag weer veel muziek gezien en geluisterd. Er zijn echter ook workshops, kook sessies (met artiesten) en podia waar artiesten over zichzelf vertellen. En niet te vergeten voedsel van alle zijdes van de wereldbol. Hier Calypso Rose die vertelt hoe ze met haar calypso's de regering van T&T heeft laten vallen. Sidestepper, Sidestepper (Colombia) – Logozo
Trinity Roots, Trinity Roots (NZ) – Home, Land & Sea
Rhombus (Wellington), Rhombus – Mile high club
Rhombus (NZ) - Swans
N'Faly Kouyate (Guinea) enN'Faly Kouyate – A la la, Jarabe la la
The Cat Empire waren wel de grote hits van de zaterdag. The Cat Empire (Australië) – How to explain
Mana Maoli uit Hawai liet horen dat daar toch wat verdwaalde Oostenrijkers met hun gejodel moeten zijn beland. Tiki Taane met de Dub Soldiers (NZ) was veel te luid en niet goed, maar Paddy Fee (NZ) sloot het geheel toch weer goed af. Op de terugweg door het fraai verlichte park even een stop bij de wat kitcherig aandoende (zo voelt dat niet na enkele glaasje te veel) waterval.
Na de traditionele vette hap (het ontbijt dus en niet het in Nederland gebruikelijke bakje wereldoorlog direct na het stappen) en de verfrissende douche (in containers) weer op naar het terrein. Uiteraard moesten Nienke en ik als festival smaakmakers even op de foto. Het is ons nog steeds een raadsel waarom we niet de prijs voor het best geklede stel hebben gewonnen.Het festival staat o.a. ook bekend vanwege de fraaie vlaggen. Dit maal vlaggen met Aboriginal art. Ik moet Nienke gelijk geven dat die bamboe vlaggemasten ook fraai zijn (ze moppert nog steeds over mijn classy masten). Ik ga volgende week maar eens zelf wat bamboe planten.
Op zondag ook de parade van de kids die in het kinderdorp hun muziek instrumenten en festival kleding hadden gemaakt. Marsha (Erik en Miriam) en Gracie (Gareth en Jules) proberen nog wat meer gehoorschade aan te brengen.Die dag nog een aantal andere goede bands gehoord zoals Sola Rosa (NZ) en Sola Rosa – Turn around
Sola Rosa (NZ) – Don’t leave home
het buitengewoon vermakelijke Hanggai die een Chinese impressie van John Wayne (inclusief zweepje) ten gehore bracht. Hanggai (CHINA) – Xiger xiger
Gareth en Gracie in een lach wedstrijd halverwege de dag.Later op de zondag trad de Afro Celt Sound system nog eens op met een nog betere performance dan de vrijdag. Het hoogtepunt van het festival wat mij betreft.En terwijl Nienke vrolijk bleef doorswingen (echt zonder pilletjes) deed Miriam het al wat kalmer aan en gingen bij de kids de lichtjes langzaam uit. Ze moesten echter nog even wachten tot de laatste tonen waren gespeeld.
The Afro Celt Sound System – Whirl-Y-Reel 1
The Afro Celt Sound System – Dark moon
Op de terugweg bleek onze auto nog een verrassing in petto te hebben. Lampjes die niet horen te branden deden dat ineens wel en dus moesten we even langs de garage. Helaas stond de nieuwe FJ Cruiser daar niet te pronken en bleek het euvel snel verholpen te zijn. Pech dus en toen ook de Dutch shop in Bulls nog dicht bleek te zijn (ziekte) leek het toch nog een mindere dag te worden. Gelukkig lag er een pakje uit Holland te wachten met drop en tijdschriften. Wauw.
Tot slot nog een parade van andere aanwezigen op het festival:
Darn, they told me WOMAD was short for World of meat and delicacies.Wat komt er nog een geluid uit zo'n oud vrouwtje hè?Aren't we in the wrong musical? Should it not be Jezus Christ Superstar?
Heb ik mijn mooiste broek aangedaan wil nog niemand met me dansen. Frodo? Sam? Pippin? Where art thou? You know, once I was an artist myself. If I could just remember the name of the band.I normally don't walk in a pyama with wings, I lost a bet with my wife! Darn, he did promise not to drink too much, now look at him!
I know I lost you last year, but this is a bit overdone! En toen kwam er een jochie met een hele grote snuit ......Tot slot nog wat muziek van het weekend:
Operatie muis heeft de eindfase bereikt. Nadat Nienke de muis met haar gegil onder de afwasmachine had gejaagd heeft ze de muis 'opgesloten' door een wal van huishoudelijke artikelen te bouwen. Nou hoop ik dat de muis geen alcoholist was anders zit hij er waarschijnlijk nog.In het weekeinde ben ik druk in de weer geweest de garage muisdicht te maken. Tussen de wanden en het plafond zat nog een flinke kier waardoor muizen en ander ongedierte het feest terrein onder de vloer konden bereiken. Op zich niet zo'n ramp, moet je tegen kunnen als je op het platteland wilt wonen. Deze muis maakte het echter wel te gek. Hij knaagde de kabels van mijn net nieuw aangschafte telefoon door om zo via het kabel gaatje in de keuken te kunnen komen. Kijk, dat gaat nou net een stapje te ver. Alle kieren en gaten zijn nu zo dicht gemaakt dat zelfs een spin niet meer naar binnen komt.Nienkes 'gevangenis' (ben bang dat deze muis toch echt naar Prison break heeft gekeken) moest wel afgebroken worden want ons huis gaat weer op de foto. Geen ramp, want meneer muis is uiteindelijk toch gevallen voor de chocopasta in de muizenval. Deze keer wil de architect een prijs winnen met het huis. Nou is het enige waar hij mee gekomen is de trap aan de buitenkant, voor de rest hebben wij het huis ontworpen. Maar goed, als hij wint winnen wij ook zullen we maar zeggen. Kregen wel een lijstje van de fotograaf met wat er allemaal gedaan moest worden; ramen lappen, persoonlijke spulletjes opruimen, stofzuigen, geen tuinslangen in beeld, etc., etc. Dat schoot Nienke toch in het verkeerde keelgat en kwam de architect op een boze mail te staan.Nienke heeft in het weekeinde haar beeld afgemaakt en deze pronkt nu in onze tuin. Ze is nu lid geworden van een club die het speechen promoot, ze speechen en beoordelen elkaar daarna. Waar ze de puf voor heeft na zo'n dag praten op het werk. Is wel goed voor haar NLP, ze gaat binnenkort helpen cursussen geven. Vandaag een drukke dag gehad. Eerst opruimen (kast open, rotzooi erin, kast dicht), de fotograaf (bleek dezelfde te zijn die het huis had gefotografeerd voor de verkoop, hij was oprecht flabbergasted), de bouwer (na een jaar komen ze eindelijk de laatste losse eindjes in orde maken), de tandarts (I'm falling apart, nu kwam er links boven weer een vulling los) en 's avonds weer tennis (6-0 winst tegen een team waar we nog nooit van hadden gewonnen). Intussen veranderen de weersverwachtingen hier met de dag voor het weekend in Taranaki (WOMAD). Zaterdag werd er zaterdag nog volop zon voorspelt, niet zo raar want het was echt warm en de wind komt uit het noorden. Voor ons dus plonzen in zee en daarna heel saai in de tub de zon onder zien gaan, waarna we de sterrenhemel, melkweg incluis, weer eens bewonderd hebben. Nu is de voorspelling echter regen, regen en nog eens regen. Worden we van buiten en van binnen nat!
Wat is er toch aan de hand met de wereldbol. Zet net de TV aan nadat we thuis gekomen zijn van een drink and nibbles met de praktijk (is nu 10 uur) en zie het drama in Japan. Tsunami waarschuwing voor Nieuw Zeeland. Zie een rivier vol auto's, enorme vuren en overal water. Ons optrekje ligt wel in een rechte lijn van Japan. We worden gewaarschuwd niet op het strand te gaan. En dat terwijl we net een paar bevingen tussen ons en Wellington hebben gehad en het land de ramp van Christchurch nog lang niet te boven is. De economie hier heeft een hele forse klap te verduren gekregen en het geschermutsel in Noord Afrika helpt er ook niet bij. Toen ik vanmiddag tankte heb ik toch even onder de auto gekeken of er niet een heel aantal liters uit de tank waren gelekt. 2 Dollar 15 voor 1 liter benzine. Nou heb ik nog wel zo'n 80 liter in de schuur staan (volgens Nienke heb je niets aan een generator als je niet ook een voorraad benzine hebt), maar toch. Had net twee vlaggemasten geplaatst, zonder toestemming van de baas (die vondt het te bekakt). Ik denk dat ze het huis wat meer uitstraling geven. Helaas moeten ze voorlopig slechts halfstok.Dan heb je ook nog allerlei idioten die beweren dat ze het voorspeld hadden. Met 5 biljoen mensen op deze bol die allemaal rare dingen roepen is er altijd wel eentje die iets goed voorspeld. Ze maken iedereen echter doodnerveus omdat ze ook weer nieuwe bevingen voorspellen. Nou is het natuurlijk zo dat de wereld bekleed is met platen die naar elkaar toeschuiven en dat gaat met bevingen gepaard. Of de maan nu in lijn met mars staat of de goden boos zijn, het gebeurd, en als het gebeurd blijft het meestal niet bij een schok. Ook in de praktijk een tegenvaller. Ik zat nog steeds op een oproep te wachten om te gaan helpen in Christchurch, moet mijn 50+ collega zo nodig gaan hockeyen en breekt zijn knieschijf in tweeën. Die hobbelt de komende weken op een paar stokjes rond. Vondt men het toch geen geweldig idee dat ik 's avonds ook nog ging tennissen. Heb ze gerustgesteld, ben nog niet 50+. We wonnen met 6-0 en staan derhalve al met nog een ronde te gaan in de finale. Kan nu echter toch niet gaan helpen omdat we nu handen tekort hebben op ons eigen stekkie.Intussen groeien de dames maar door. Altijd maar hongerig wordt zelfs de bodem schoongelikt.Een stevige massage van de bazin en de dames kunnen er weer tegen. Het gaat ze beter af dan de kippen. Van de 4 hebben er 3 inmiddels zo'n kale kont dat ze ons het plukken straks wel heel makkelijk maken. Ze slapen tegenwoordig ook nog eens buiten. Lijkt me toch niet heel lekker in je blote kont. Hoe het komt? We weten het echt niet, maar we vermoeden dat als je 4 dames bij elkaar zet jaloezie de rest wel doet. De dames blijven echter productief dus je hoort ons niet klagen.
Heb inmiddels weer een lamp af en die op TradeMe (onze Marktplaats) gezet. Mensen zouden er wel 1000 dollar voor willen betalen, nou helaas nog geen enkel bod. Nou begrijp ik wel dat hij niet in elke slaapkamer past (75 cm doorsnee en 25-30 kg zwaar) en ook de meeste toiletten zijn ongeschikt maar toch. Misschien moet ik toch maar eens wat anders gaan maken, of kleiner wellicht?
Intussen is het crisis thuis. We hadden het vermoeden dat er een muis was in het huis. Maar de vallen waren telkens leeg. Vanmorgen hoorde ik ineens een flink gegil en mijn dappere boerinnetje zat met opgetrokken benen op het aanrecht. Ze had een heuse wilde muis gezien. Ben nu spreekuur aan het doen voor mijn gewonde collega, maar ik ben bang dat ik al weet wat ik de rest van het weekend moet doen. Heb net voor 150 dollar spullen gekocht om de kieren in de garage te dichten. Duur muisje. Mijn nieuwe shirt voor WOMAD is goedkoper!
Geen verhaal over onszelf deze week. Het draait hier allemaal nog steeds om de enorme ramp die vorige week in Christchurch plaatsvond. Ik heb hier een kleine selectie gemaakt van foto's uit de grote kranten, gewoon om een indruk te geven van wat er hier is gebeurd.
Het dodental is inmiddels opgelopen tot 161, maar er worden nog steeds een 80-tal mensen vermist. Deze liggen meer dan waarschijnlijk nog tussen het puin van m.n. drie ingestorte gebouwen, een kantoor, een televisie gebouw en de cathedraal.
De financiele schade is enorm en zal meer dan 10 jaar duren en vele biljoenen kosten.
Sommige plekken moeten als verloren worden beschouwd zoals het dorpje Sumner hierboven.
Veel kerken in Christchurch waren van steen gebouwd en zijn grotendeels onherstelbaar beschadigd. De meeste beschadigde gebouwen waren van voor de strenge aardbevingsbestendige regelgeving, Een modern kantoor gebouw bleef staan, maar het trappenhuis storte volledig in. De mensen moesten met kranen en helicopters worden gered.
Hoewel de meeste slachtoffers uit Niew Zeeland kwamen waren er engelse taal lessen in het televisie gebouw en in de catherdaal liggen nog een onbekend aantal toeristen onder het puin. Het grootste probleem is dat de meeste gebouwen niet stabiel zijn en er zijn nog steeds vele naschokken.
Hoewel bij vele de indruk bestaat dat m.n. het central business district is beschadigd is de schade in de suburbs ook groot.
De veerkracht van de mensen is echter groot. Gek genoeg brengt een ramp als dit mensen tot elkaar. Omdat er op veel plekken nog geen water en electriciteit is en het riool stuk is en derhalve niet kan worden gebruikt zijn mensen erg afhankelijk van elkaar. Men biedt elkaar onderdak aan, eten (BBQ in de tuin) samen, delen voorraden etc. Ze ontdekken ineens de waarde van het hebben van buren. Ook de rest van Nieuw Zeeland is geweldig, er wordt erg veel geld ingezameld door de kiwi's en mensen sturen etenswaren en bieden massaal kamers en vakantiehuizen aan zodat de slachtoffers er even uit kunnen. Ook zijn er vele mensen naar Christchurch gegaan om te helpen, bouwers, militairen, politie, ambulance personeel, dokters, nurses, etc. gaan allemaal zonder mokken helpen en moeten ter plaatse op de meest vreemde plaatsen slapen omdat er veel te weinig accomodatie is. Mensen van Nienkes council die daar helpen om de schade op te nemen, gebouwen op hun leefbaarheid te beoordelen en het repareren van waterleidingen e.d. slapen in de skybox van het rugby stadium.
Intussen is de overheid bezig met de reparaties van de infrastructuur. Mensen als de premier John Key en burgemeester Bob Parker ontwikkelden zich to heuse rotsen in de branding en geven veel mensen moed en hoop. De steun uit de wereld is groot. Reddingsteams uit Australie, Singapore, Japan, Taiwan, USA, Engeland etc. zijn hier aan het werk.
Erg teleurstellend is de officiele reactie uit Nederland. Ik mag er wellicht overheen gelezen hebben maar ik heb geen enkele reactie gezien van Rutten. Waarschijnlijk te veel bezig met de verkiezingen. Ook van de koningin en de rest van het koningshuis (zal wel aan het skieen zijn) helemaal niets. Maxima en Willem Alexander waren hier een paar jaar geleden nog. Er wonen hier meer dan 100.000 mensen van Nederlandse afkomst, je zou zeggen dat geeft toch enige band. Ook de kranten en organisaties die normaal nationale acties organiseren laten het afweten. Afgezien van wat summiere informatie blijkt Nieuw Zeeland toch te ver weg te zijn. Met de recente rampen in Australie was het al niet veel anders. Ik heb mezelf opgegeven als vrijwilliger voor Christchurch bij 3 organisaties. Helaas hebben ze op dit moment nog geen behoefte aan extra huisartsen daar, maar mogelijk in de komende weken, dan moeten de zittende huisarsten daar worden ontzien. Ook hebben we onze guestroom aangeboden voor mensen die tijdelijk onderdak nodig hebben.
Eergisteren was er twee minuten stilte in het hele land als eerbetoon aan de slachtoffers. Hoewel dit geen tijd voor humor is is het niet erg als het van de mensen uit Christchurch zelf komt. Een meneer die een fors rotsblok in zijn gang kreeg biedt deze nu aan op onze lokale 'Marktplaats'. Lees vooral ook de vragen en antwoorden onderaan, kiwi humor. Dus als jullie nog een siersteen voor in de tuin zoeken:
Misschien dat de Nederlandse overheid het kan kopen voor een slordige 50 miljoen.
Welcome to our blog. On our blog we’ll regularly post about our adventures on the other side of the world. We moved to New Zealand in 2007 and settled in our small paradise on the Kapiti coast in 2010. A fantastic spot in Te Horo Beach. Nienke has been working as a manager for the Kapiti District Council in Paraparaumu in 4 different roles and has started her new role there in October 2019. Hans has been working as a part-time General Practitioner, first in Otaki and the last few years as a locum, mainly on the South Island.
Click here to translate the blog into your preferred language.
Thuisgekomen vond ik deze rij koeien allemaal in de richting van ons huis kijkend. Het zijn de ongeveer 350 koeien van de overbuurman die blijkbaar iets langs het hek had gestrooid. Was een erg geestig gezicht. Ben zelf bezig om onder de hekken te sproeien met gif. Afgelopen zaterdag begonnen, maar binnen twee uur begon het gigantisch te hozen en dus kon ik weer op nieuw beginnen. Op het moment van het hozen stond de arme Nienke in haar tentje op de Sustainable Home & garden fair naar een hoeveelheid modder te kijken die dwars door haar stand stroomde. Gelukkig kwamen er toch nog heel wat mensen, mede omdat vlakbij de nieuwe Mega Mitre 10 werd geopend (een SUPER GAMMA, heerlijk).
Omdat we naar Nederland komen en ons daar in het verkeer moeten begeven hebben we gisteren maar weer een de golf sticks opgepakt. Onze voorraad Nederlandse 'swear words' was al wat stoffig geworden, maar na gisteren zijn ze weer paraat. Toen we bij 'de golf' (gatver) aankwamen zaten Doug en een paar vrienden op het terras een biertje weg te slaan. Zij vertelden ons dat er op dat moment cross country werd gespeeld. Onze gezichten lieten blijkbaar duidelijk zien dat we geen idee hadden waarover het ging. In plaats van de normale banen te spelen gingen ze van de een naar de andere, dus afslaan op de 16e in de richting van de 2de. Onze logische reactie was; 'but that's how we always play, no problem'.
De golfbaan leek trouwens een beetje op een echt slagveld. Na de storm van vorig jaar zijn dit seizoen preventief een heleboel bomen weggehaald (bejaardes die door bomen worden geveld zijn hier ook onacceptabel) en de resterende boomstronken waren aangestoken om ze verder te verassen. In de rook, met een snel ondergaande zon was een potje golf spelen een vreemde ervaring.
Nog een berichtje dat jullie te goed hebben van me, wij zijn vorige week woensdag kampioen geworden. Tegen de kampioen van de voorgaande 5 jaar wonnen we geflatteerd met 6-0 in de finale. Dat werd natuurlijk met enkele Heini's (alles wordt hier afgekort, 30-30 is thirties) gevierd. Vandaag, 1 april, toch nog een grap op de praktijk. De computer verbinding met Pharmac, een organisatie die over de medicijnen gaat, deed het weer eens niet en om Special Authority (ja ja Nederlandse collega's, ook hier die onzin) te krijgen voor een geneesmiddel moest ik derhalve een fax laten versturen. Krijg ik het ding terug zonder enig nummer erop. Ik boos natuurlijk 'there must be a real blonde person sitting on the other side'. Wat bleek, onze assistente had het aan zichzelf gefaxd. Over blond gesproken, een 1 april grap voor haarzelf. Tot slot nog een leuk berichtje uit onze krant en waarschuwing voor mannen die vreemd gaan: revenge.
Vrijdag middag snel de tenten opgezet, inclusief die van vrienden die natuurlijk net kwamen aanrijden toen hun tent stond. We vermoeden dat ze ons net als vorig jaar hebben gadegeslagen vanaf de andere zijde van de race course. Anyway, nadat we even geborreld hadden gingen we op weg naar het festival terrein. 
Een eerste avond met Calypso Rose (Trinidad & Tobago), Amadou en Mariam (Mali, bekend van de WK voetbal), Rango (Egypt/Soedan), Afro Celt Sound System (Senegal, Guinea, England, Ireland, Scotland) en Nitin Sawney (England) was als vanouds geweldig. Op de foto hierboven het blinde koppel Amadou & Mariam.
Genoeg fuel voor een potje tennis in de vroege morgen. Had van Google een pagina uitgeprint met public tenniscourts in New Plymouth. Nou konden we de straat niet vinden en nadat men in een winkel zelfs de wijk niet eens herkende viel het kwartje, het was Plymouth in England. Gelukkig had TomTom een oplossing, 17,3 km de andere kant op en daar hebben we wel degelijk in de brandende hitte een balletje geslagen (OK, 4-6 2-6, maar Erik is dan ook wel 10 jaar jonger). Grappig detail, toen we op de terugweg langs dezelfde winkel reden bleken er vier tennisbanen zo'n 300 meter verder te liggen. Dank u wel sTOM sTOM.
Intussen strekte Nienke met Guy even de beentjes in het park, waar ze dit fraaie plaatje van de vulkaan schoot.
Op zaterdag weer veel muziek gezien en geluisterd. Er zijn echter ook workshops, kook sessies (met artiesten) en podia waar artiesten over zichzelf vertellen. En niet te vergeten voedsel van alle zijdes van de wereldbol. Hier Calypso Rose die vertelt hoe ze met haar calypso's de regering van T&T heeft laten vallen. Sidestepper,
Het festival staat o.a. ook bekend vanwege de fraaie vlaggen. Dit maal vlaggen met Aboriginal art. 
Ik moet Nienke gelijk geven dat die bamboe vlaggemasten ook fraai zijn (ze moppert nog steeds over mijn classy masten). Ik ga volgende week maar eens zelf wat bamboe planten.
Die dag nog een aantal andere goede bands gehoord zoals Sola Rosa (NZ) en
Later op de zondag trad de Afro Celt Sound system nog eens op met een nog betere performance dan de vrijdag. Het hoogtepunt van het festival wat mij betreft.
En terwijl Nienke vrolijk bleef doorswingen (echt zonder pilletjes) 
deed Miriam het al wat kalmer aan en gingen bij de kids de lichtjes langzaam uit.
Ze moesten echter nog even wachten tot de laatste tonen waren gespeeld.
Wat komt er nog een geluid uit zo'n oud vrouwtje hè?
Aren't we in the wrong musical? Should it not be Jezus Christ Superstar?
Frodo? Sam? Pippin? Where art thou?
You know, once I was an artist myself. If I could just remember the name of the band.
I normally don't walk in a pyama with wings, I lost a bet with my wife!
Darn, he did promise not to drink too much, now look at him!
I know I lost you last year, but this is a bit overdone!
En toen kwam er een jochie met een hele grote snuit ......
Tot slot nog wat muziek van het weekend:
In het weekeinde ben ik druk in de weer geweest de garage muisdicht te maken. Tussen de wanden en het plafond zat nog een flinke kier waardoor muizen en ander ongedierte het feest terrein onder de vloer konden bereiken. Op zich niet zo'n ramp, moet je tegen kunnen als je op het platteland wilt wonen. Deze muis maakte het echter wel te gek. Hij knaagde de kabels van mijn net nieuw aangschafte telefoon door om zo via het kabel gaatje in de keuken te kunnen komen. Kijk, dat gaat nou net een stapje te ver. Alle kieren en gaten zijn nu zo dicht gemaakt dat zelfs een spin niet meer naar binnen komt.
Nienkes 'gevangenis' (ben bang dat deze muis toch echt naar Prison break heeft gekeken) moest wel afgebroken worden want ons huis gaat weer op de foto. Geen ramp, want meneer muis is uiteindelijk toch gevallen voor de chocopasta in de muizenval. Deze keer wil de architect een prijs winnen met het huis. Nou is het enige waar hij mee gekomen is de trap aan de buitenkant, voor de rest hebben wij het huis ontworpen. Maar goed, als hij wint winnen wij ook zullen we maar zeggen. Kregen wel een lijstje van de fotograaf met wat er allemaal gedaan moest worden; ramen lappen, persoonlijke spulletjes opruimen, stofzuigen, geen tuinslangen in beeld, etc., etc. Dat schoot Nienke toch in het verkeerde keelgat en kwam de architect op een boze mail te staan.
Nienke heeft in het weekeinde haar beeld afgemaakt en deze pronkt nu in onze tuin. Ze is nu lid geworden van een club die het speechen promoot, ze speechen en beoordelen elkaar daarna. Waar ze de puf voor heeft na zo'n dag praten op het werk. Is wel goed voor haar NLP, ze gaat binnenkort helpen cursussen geven.
Dan heb je ook nog allerlei idioten die beweren dat ze het voorspeld hadden. Met 5 biljoen mensen op deze bol die allemaal rare dingen roepen is er altijd wel eentje die iets goed voorspeld. Ze maken iedereen echter doodnerveus omdat ze ook weer nieuwe bevingen voorspellen. Nou is het natuurlijk zo dat de wereld bekleed is met platen die naar elkaar toeschuiven en dat gaat met bevingen gepaard. Of de maan nu in lijn met mars staat of de goden boos zijn, het gebeurd, en als het gebeurd blijft het meestal niet bij een schok.
Intussen groeien de dames maar door. Altijd maar hongerig wordt zelfs de bodem schoongelikt.
Een stevige massage van de bazin en de dames kunnen er weer tegen. Het gaat ze beter af dan de kippen. Van de 4 hebben er 3 inmiddels zo'n kale kont dat ze ons het plukken straks wel heel makkelijk maken. Ze slapen tegenwoordig ook nog eens buiten. Lijkt me toch niet heel lekker in je blote kont. Hoe het komt? We weten het echt niet, maar we vermoeden dat als je 4 dames bij elkaar zet jaloezie de rest wel doet. De dames blijven echter productief dus je hoort ons niet klagen.
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)