15 mei 2013: Myrthe

Vandaag even stilstaan bij Myrthe, ze zou vandaag 16 zijn geworden.

14 mei 2013: Venetië

Tja wat te zeggen van Italie. In ieder geval is het duidelijk dat jullie de goedkope benzine, alcohol (12 jaar oude Macallan voor 23 euro), sigaretten, etc. voor hen betalen. Op de (bedroevend slechte) snelwegen zie je eigenlijk alleen maar nieuwe auto's. Net als in de steden waar je op plaatsen waar het niet mag vrijwel alleen maar duitse auto's ziet staan zijn het op de snelweg zeker in 75% van de gevallen auto's van duitse makelij die je passeren. Alsof op pagina 1 van de gebruiksaanwijzing staat. 'U rijdt nu een duitse auto, dus hoort U zich asociaal te gedragen'. Excuses aan degenen onder U die een duitse auto hebben, als U netjes rijdt heeft U duidelijk de manual niet gelezen (daarmee het risico lopend het recht op garantie te verspelen. Zeker niet de indruk gekregen van een arm en bankroet land, eerder van een land waar de overheid te weinig belasting geld int en de mensen derhalve rijker zijn dan in bv. Nederland. Anyway, Italie; klaprozen, de was die buiten hangt, oranje aarde, aardige mensen, je veilig voelen op straat, een verkeersbord per 10 m, etalages vol heerlijk vers eten, castello's waar je ook kijkt, mooie vrouwen met strakke figuurtjes (je ziet dan ook vrijwel geen McD's en KFC's), mode (mag van N,ienke geen fel gekleurde broeken mee naar NZ nemen), kunst in overvloed, leuke kleine autootjes in de stad, wandelen door de middeleeuwen, vino en olijven, overal carabineri in protserige uniformpjes, erg veel rokende mensen op straat, veel bombastisch ingerichte kerken, cipressen, opgewonden gesprekken ondersteund door heftige arm en handbewegingen, Vespa's en een aangenaam klimaatje. Best een lekker land. Helaas erg veel toeristen. M.n. veel Russen, Amerikanan en Polen, aardige mensen op zich maar erg luidruchtig en onbeholpen.
We waren gebleven in Siena. We zitten nu in Verona, op een op een berg gelegen wijngaard met uitzicht op de oude stad. Het is hier heerlijk rustig na de verschrikkelijke drukte van Venetië. Het was heerlijk hoor, maar al die mensen, daar zijn we gewoon niet meer aan gewend. Zijn dan ook diverse keren van the beaten track af gegaan. Pas later in de middag de bekende sites bezocht. Inmiddels rennen we door de zalen met Madonna's en andere bijbelse taferelen, maar er is gelukkig nog genoeg ander moois te zien. San Marco was weer niet te geloven, een en al goud. Ben vergeten te kijken of Venetië ook nog een paus heeft gehad die het collecte geld in de juiste richting stuurde, waarschijnlijk wel. Siena had er zeker een en Florence zelfs 4! Nou ja, dankzij hen kunnen wij in ieder gavel van alle pracht en praal genieten. Met de Venetië-kaart in de hand baanden we ons een weg door de stad. Het is natuurlijk ironisch dat in deze historische stad de musea voor moderne kunst gesloten waren, alleen het Peggy Guggenheim museum bleek voor ons open. Nog een heerlijke avond gehad in de joodse buurt met een dinertje op de rand van de kade naast een lange tafel vol locals en een jazz bandje op de achtergrond. Hoewel Venetië bekend staat om de waterwegen kun je er ook prima wandelen. Helaas komen de straatnaam bordjes en de kaart niet altijd overeen zodat het wandelen in het donker op zijn minst een avontuur werd (stomstom om de tomtom thuis op bed te laten liggen). Gelukkig zitten er overal kroegjes en restaurantjes waar je het 'rechte pad' weer kunt terug vinden. Uiteindelijk hebben we ons hotelbedje toch weer gevonden zonder de hulp van gondeliers in te hoeven roepen. We hebben ook al wat musicale culturele injecties gehad. Twee opera avondjes en een uitvoering van de 4 jaargetijden. Zo meteen nog een ballet uitvoering van Verdi, de culturele batterijen zijn weer bijna opgeladen. Hier nog een paar plaatjes van onze reis.

Leuk vrouwtje voor het San Marcos

Jong geleerd, oud gedaan.

Lekker eten op een gezellige kade in de Joodse wijk.

Keuevelen op zijn Italiaans.

Nog een laat concertje op het San Marcos plein, accordeon in een klassiek orkest??)

Festa della Senza, mazzeltje voor ons.

Rudolf Stingel had het hele Palazzo Grassi met een Perzies tapijtje gedecoreerd.

Venetiaans glas.

Italiaanse logica.

Nachtwandeling door Venetië; 'ik weet precies waar we zijn'.

Ambulance in Venetië.

Ravioli gevuld met groper en pistache nootjes op glass-island.

Grand canal vanaf Ca Pesaro.

Het Gran Canal vanaf het water op een mooie dag.

10 mei 2013: Dolce far niente

Dat dolce far niente; de kunst van het nietsdoen.. Het wilde ons maar niet lukken in Firenze want er is zoveel te zien en een weekend steden tripje met jetstar is verleden tijd voor ons. Wie geen voeten meer over heeft moet gaan fietsen en gelukkig kon dat! Zeer relaxte bikes, eerst naar de grote markt waar je je ogen uitkijkt, heerlijk eten, wijnen, fruit, vis en vlees, honderd keer welke farmers market dan ook back home. Daar bestelden we onze lunch panini met picorinio kaas en prochiutto en een lunch flesje rosso met bekertjes. Fietsen door de stad was helemaal top maar was toch ook hard werk met name doordat het zo warm was, berg op voor prachtige views over de stad vanaf Piazza Michelangelo aan de andere kant van de Arno. Achterlangs de berg gereden en kwamen zowaar goed uit bij een groot fort en plein voor het Palazzo Pitti waar we dan eindelijk na 4 uur rijden aan de lunch zaten. Omdat het op de fiets zo veel sneller gaat en je gewoon dwars door alle voetgangers gebieden mag racen, pikten we nog een grote basiliek bij het station mee, verreweg de mooiste in Florence; Basilica di Santa Maria Novella. Na uiteraard een lekkere avond in de stad stonden we de volgende dag op tijd voor de deur bij Palazzo Pitti waar we uren door de royal apartments hebben gelopen, echt ongeloofelijk. Alle plafonds beschilderd, alle muren vol schilderijen zoals het was in 1880. Wat de familie Pitti niet dacht te moeten neerzetten in1465 om een beetje weerwoord op die De Medici's te hebben, een gigantisch groot Palazzo. Uitpuffen inde bijbehorende tuinen ook weer met prachtige uitzichten  over de stad. Diezelfde dag nog beelden museum en Palazzo Vecchio bezocht, we zijn als simpele beginnende soft stone beelhouwers zwaar onder de indruk van wat er bier al eeuwen geleden uit de grootste blokken marmer tevoorschijn werd getoverd of in brons werd gegoten. Blijven oefenen :-). Na drie dagen overdosis kunst en geschiedenis wel toe waren aan drie dagen groen in de Chianti/Toscane.
Pikten de auto op en reden zuidwaarts zonder kaart waar we op gegeven moment terecht kwamen in leuk dorpje met plaatselijke tent vol zondags geklede italianen en prachtig terras met uitzicht. Een dorpje verder bleek ons hotel te zijn, in Radda in Chianti. Erg goed getroffen, tripadvisor reviews klopten helemaal. We zaten meteen met ons boek op het terras en lieten het stadsgeweld heerlijk vanons afglijden. Natuurlijk wisten we wel nog van Rome dat Italy bomvol touristen is, maar we ziin het toch een beetje verleerd na ruim 5 jaar Kapiti met hooguit onszelf op the beach! Toch ook hier onkwamen we niet aan de mensen want wilden het middeleeuwse dorpje met de vijf torens bezoeken,  San Gimignano maar het was de moeite waard. Het weer besloot ook even wat drama aan de vergezichten toe te voegen en onze timing was perfect want tijdens het grootste onweer stonden wij in het museum! Het is hier echt de Primavera wolken zon en af en toe een bui, het zo heerlijk uitziende zwembad in ons hotel hebben we niet gebruikt dat was helaas te optimistisch. Wel op onze 2e dag daar mooie wandeling van 3 uur gemaakt vanaf Radda. Heerlijk rustig en de Toscaanse landschappen zij fantastisch. Zagen ook zeer bij toeval een grote familie wild boars de weg oversteken! Tot dan toe voornamelijk als héééél lekkere pate op onze borden tegen gekomen...

San Gimignano

Gesprekje met Italiaanse dametjes.

San Gimignano.

Aansprekende kunst in een van de leuke dorpjes.

Lekker lunchen in San Gimignano.

Zitten we weer, ergens in de Chianti.

Radda in Chianti tijdens onze wandeling.

Museo Nazionale della Bargello.

Leuk straatje in Siena 's avonds.

Gisteren op weg naar Siena een prive opgezet beelden park bezocht en het bijbehorende prachtige monumentale huis van de eigenaarm die zij huis ook openstelt als gallery. Erg leuk om mee te praten en inspirerende kunst. Daarna een gevalletje van 'hoe kom ik een middeleeuws ommuurde stad in met mijn auto om met m'n koffers toch nog een beetje in de buurt van ons bed uit te komen!? Dat valt niet mee in Italie, want zoals in elke grote stad is het centrum afgesloten voor 'gewoon' verkeer. Ook helpt het niet om de tomtom met ge-update kaart van Italie thuis op je bed in NZ te laten liggen... Na een telefoontje naar het hotel en Hans z'n koelbloedige parkeer technieken is het helemaal goed gekomen en waren we zelfs op tijd om kaartje voor het voetbal te scoren en de wedstrijd Siena - Fiorentina te zien. Meer genoten van de sfeer, het gezang en Italianen die opspringen en zich enorm opwinden al armen zwaaiend dan van het voetbal want uh... dan zijn die Phoenix uit Welly nog niet eens zo beroerd! Na gisteren al een stukje te hebben gezien van de Duomo hier in Siena begonnen we vanmorgen met de kathedraal en die verdient de hoofdprijs tot nu toe onder de kathedralen door de fantastische vloeren. Ook enorm interessant dat op de vloeren heidenen te zien zijn zoals de grote filosofen en ook romeinse heersers en er niet bijbelse taferelen werden uitgebeeld. Nog een rondje langs twee andere musea en toen vonden mijn voeten het echt welletjes, tijd voor picknick tussen de studenten zittend op de steps van het Piazzo del Campo terwijl de zon ondergaat en de lampen aangaan. (De foto's van Siena komen wanneer de Ipad en de wifi verbindingen er weer zin in hebben). Ciao ciao :-)

2 mei 2013: Dagje Florence

Echt waar, ik heb hier niet geklust!

Net een lekker lange morgen door de Uffizi gelopen hier in Florence. Wat een genot als je uit het vrijwel cultuurloze Nieuw Zeeland komt. Opvallend was dat als iemand op een van de stukken lachte, het van een Nederlandse meester was. Blijkbaar gold voor het faceboek van de 15e en 16e eeuw in deze contreien ook al dat er op een pasfoto niet gelachen mag worden. Bijna alle stukken betreffen ook nog eens bijbelse taferelen en zijn vrijwel zonder uitzondering cadeautjes van gildes of rijkelui aan de kerk die uiteindelijk via di Medici familie weer in het Uffizi gekomen. Die de Medici waren bankiers, oorspronkelijk zelfs de beheerders van de Roomse bank. Nou dan weet je het wel. In feite was het allemaal een groot pyramide spel. De kerk strooide met verve hel en verdoemenis uit over het gepeupel, die vervolgens hun opgelegde zonden weer afkochten met collecte geld en andere giften. De rijkelui deden dat met giften als beelden en schilderijen. Deze investeringen in een gereserveerde zetel in de hemel (de schijnheiligen hadden
 immers je ziel voor die paar pecunia weer zuiver verklaard) maakte de kerk schatrijk en machtig. Corruptie en fraude maakte de di Medici familie weer rijker. Binnen die kerk had je natuurlijk ook weer zo'n spel. Wie de meeste vrienden had (het meeste geld binnenhaalde door voor alles en nog wat absolutie te schenken, soms zelfs nog voor de zonden werden begaan) verwierf zich binnen de kerk een steeds hoger plaatsje. Hoe mooier je kerk/cathedraal gedecoreerd was hoe hoger je binnen dat pyramidespel genoteerd was. Daar hoorde natuurlijk ook weer de nodige sieraden, mijters en dure tapijtjes rond de schouders bij, immers hoe meer pracht en praal hoe meer het gepeupel ging betalen aan deze 'saints'. Het uiteindelijke doel was natuurlijk om opper sinterklaas in Rome te worden. Niet voor iedereen weggelegd, maar ook de cardinalen hadden genoeg rijkdom en macht om hun verdorven leventje te kunnen voortzetten. De di Medici familie had zelfs hun eigen cardinaaltje rondlopen die een flinke duit in de museumpot heeft gedaan. Rondlopend in deze prachtige stad heb ik gemixte gevoelens van verwondering, genot en verbijstering. Het lijkt wel alsof niemand zich om deze achtergrond druk maakt. Blijkbaar heeft de bevolking brood en spelen nodig zoals Juvenalis al zei. De recente kroning van onze eigen Bush is daar weer een voorbeeld van. Over 10 jaar weet de schooljeugd dat in 1600 de slag bij Nieuwpoort was en in 2013 er een nationale rel was om het koningslied. Lekker belangrijk. By the way, Lucca was ook fantastisch. Een stuk kleiner maar een heerlijk oud stadje. We zijn daar naar opera stukken van Puccini in de dom geweest, prachtig. Net een dag in Florence hebben we al een favoriet tentje ontdekt, la Prosciutterreria, waar we een heerlijk chardonnay combineren met zwoele Braziliaanse (??) muziek en platters met kazen, salami's en gerookte ham. Gisteren de 1 mei viering hier met een geweldige medieval show. Wat zou een huis hier kosten? Een paar maanden per jaar hier en de rest in NZ? Zou ik wel volhouden. Inmiddels zijn we weer een paar uur verder. Mijn benen zijn tot aan de knieen afgesleten en mijn ogen hangen te rusten in een glas witte wijn. We hebben de David gezien in de Galleria, de musea van Galileo en Dali, de fantastische cathedraal (van buiten dan) en we hebben nog steeds energie. Alleen de benen willen niet meer. Vanavond dus een vroeg avondje, met een boek op bed, het volgen van Chelsea - Basel en een klein glaasje. Hierbij een paar foto's:

Ben ik niet zo zeker van, zag hem net met een Zwitsers zakmes spelen.

Nienke bij 'ons dropje' Manarola

Vernazza vanaf het Cinque-Terra pad

Lucca vanaf een van de hoge torens.

Tafereeltje op de stadsmuur van Lucca.

Heerlijke Italiaanse plaatjes in Lucca.

Ponte Vecchio vanaf ons hotel.

Honger anyone???

Chardonnay uit de Piemonte

La Prosciutterria

Eindelijk, geen All Blacks.

We hebben een oogje op dat appartementje links boven.