Zondag morgen. Vrij, want het is Wellington
day. Binnen schalt het Stabat Mater van
Pergolesi door de volgens
Nienke veel te grote
Wharfedales. Buiten klettert de regen voor het eerst sinds 50 dagen weer eens op het dek. Geen drupjes, maar
pijpenstelen, 36 uur lang. Rest ons niets anders dan maar binnen te blijven en dingen te doen die waar we anders niet echt aan toe komen. Eindelijk de foto's in de computer eens opgeruimd. Huis schoongemaakt.
Ontbijtje aan tafel en de weekend krant weer eens uitgebreid gelezen. Midden op de dag een zelfs een film gekeken. Voelden ons bijna schuldig. Het zal jullie allemaal wel bekend voorkomen, experts als
jullie in Nederland zijn van slecht weer. Twee dagen ervoor stonden we nog gezellig de 50e verjaardag van
Maartje te vieren (wat worden die mensen allemaal oud
hè) op een terras in de
hills van Wellington met een heel fraai uitzicht over de stad en de haven.
Daar zag ik de enige applicatie voor een
iPad die ik nuttig acht: een ouderwetse tafel met draaitafels. Hij kon zelfs scratchen, mixen, alles wat in het echt ook kan.
Met de disco muziek van de jaren 80 werden
Nienke en een stel andere jongeren tot grote hoogte opgezweept (de witte vlam op de achtergrond is mijn eega).
Sorry voor de kwaliteit van de foto's, het is maar een oude
Nokia 73. Op de terugweg merkten we dat het bij ons maar liefst 5 graden warmer was dan in het koude
Welly.
Gareth en
Jules (uit
Welly) die met hun
kids en moeder sushi kwamen eten konden dat beamen.
Het werd weer een latertje met de voor ons al doodnormale zonsondergang.
Een dag later was het dus mis, plenzen. Heb het
plagende SMSje over het
temperatuur verschil naar andere vrienden dus ook maar achterwege gelaten. En ondanks het feit dat we daarna nog heerlijk van de
zon genoten (3 keer 1 boven par op rij met golf,
eh, ja, dat is per baan, niet totaal) zijn de weerverwachtingen voor het weekend niet geweldig. Op de plaatjes hieronder zie je de
satelliet voorspelling voor zaterdag in
NZ. Rood is 20
mm regen.
Het weinig opbeurende plaatje laat een rode vlek boven
Hawkes Bay zien op het moment dat wij daar wijn aan het proeven zijn. Achteraf toch blij dat we de kamer met spa
bath geboekt hebben. Bijna lunch, niet druk vandaag, maar niet omdat mensen geen afspraak willen, gewoon slechte planning hier. Ze blokkeren gewoon een hele morgen
for duty slots en als daar niemand voor is is niemand zo flexibel om die dan te vullen met gewone afspraken. Ben in ieder geval weer helemaal bij met mijn administratie. Zo meteen voor de 3e keer in 2 jaar een nieuwe
axe kopen. Nadat
Nienke de vorige gesplit had had ze in de nieuwe ook al een barst geslagen (niet echt iemand om ruzie mee te krijgen). Die had ik gelijmd en verstevigd met
ducktape, maar gisteren begaf deze het echter ook. Maar eens een andere winkel proberen.
We hebben trouwens jeuk. Niet te geloven, werden er helemaal
paranoïde van. Overal gezocht naar vlooien (vrienden beschuldigd, kippen en
piggies veeg uit de pan gegeven), luizen, bedwantsen,
etc. Niets. Nu is de suggestie gedaan dat het de luxe ziekte
hot tub folliculitis is en dat laatste klopt wel met mijn eigen diagnose. Had alleen nog niet door waar de
folliculitis vandaan kwam. Blijkt dat we gewoon nog meer
chemicals in het water moeten kieperen (hoezo
eco). Vind het eigenlijk wel passen in het rijtje van kaviaar
allergy,
economy class fobie en overgevoeligheid voor
blended whiskeys (heb ik al jaren last van). Therapie is niet nodig, maar zoals ik altijd zeg, beestjes houden niet van alcohol. Dat wordt dus een
therapeutisch dagje in
Hawkes Bay,
Nienke kan met recht zeggen dat het moet van de dokter.
Na een fraaie rit door '
Het was grappig om te merken dat 
De zaterdag was een rustdag, lekker lunchen aan zee (de enige strandtent in Nieuw Zeeland) en daarna nog een partijtje golf, wat moet je anders met deze hitte. 
De golven werden verruild voor de hot 
Inmiddels is de rust wedergekeerd en hebben we zelfs al weer wat gewerkt. 
Dat was het weer voor deze week en niet teveel jammeren over wat regen bij jullie, kijk maar eens naar het Australisch journaal op 
en nadat we natuurlijk eerst weer heerlijk hadden gebodysurft. 
Een dag later hebben we een nieuwe lamp bij Guy en Liesbeth opgehangen. Vanaf nu ga ik commercieel (kan naar Nederland worden opgestuurd, komt dan als bouwpakket).
's Avonds verjaardags party bij Landa op het dek. Zondag kwamen twee buurvrouwen op de BBQ. Overdag had ik flink last van ongeletterde muggen (op de spuitbus staat duidelijk 'gegarandeerd 6 uur geen last van muggen'). Maar ja, niet opgelet op school, dan krijg je dat. En ik dikke bulten natuurlijk. Anyhow, weer een flinke vooruitgang gemaakt met de carport en de buiten douche is nu echt af, juweeltje. 
We waren bijna blij dat we maandag weer moesten werken, even weer wat rust. Hoewel het volgende bezoek zich al weer heeft aangekondigd, niet dit lieve jonge egeltje die nu weer door de tuin snuffelt, maar de opvolger van mijn praktijk met een van onze assistentes.
Maandag avond weer eens naar de golf club getogen. Na zessen zie je daar wel meer mensen die min of meer anoniem willen spelen. Het ging niet eens zo slecht, zelfs een paar banen par gespeeld. Alleen op de 17e ging het minder. Nadat ik een paar bomen aan de komende herfst had herinnerd teste Nienke even uit hoeveel brandstof er nog in de petroleum tank van de club zat. Aan het geluid te horen was die behoorlijk leeg. Daarna bleek het nog best lastig te zijn om zo'n golf balletje door de spijlen van een electriciteitsmast te slaan. Een flinke klonk later lag mijn balletje ineens een meter of twintig achter me. Omdat Doug jarig was belanden we toch weer aan de BBQ daarna. Onze hoed (had ik gekocht maar op eega's advies maar weer geruild) viel in de smaak en gezeten rond het diesel vuur (een soort omgekeerde raket) werd het weer laat.
Het regent waarschuwingen voor haaien in NZ. De bovenste foto is gemaakt in Coromandel waar 3 haaien vlak bij de mensen bleken te zwemmen. De onderste foto is van een door een lokale visser uit zijn net gehaalde mensenhaai die vlak bij Wellington werd gevangen. Daar zijn net ook hamer haaien gespot. Door het warme zeewater komen ze dichter naar de kust. Het heeft Nienke en mij er nog niet van weerhouden om na het werk nog even een frisse duik te nemen. Afgelopen dinsdag was dat zelfs heel productief. Al zwemmend deduceerde ik als een volleerde Sherlock waar Nienkes ringen waren gebleven. Die was ze reeds een paar dagen kwijt. Had ze dus op de wastafel gelegd voor het schoonmaken en daarna met het schoonmaak doekje en andere rommel in de prullebak gemikt. Blije gezichten weer. Cheers.
Als de 
Zelfs de kleinsten hebben het tot twaalf uur gered en 
Het jaar begint prima; de batterijen van de fotocamera stoppen ermee. Geen foto's van het siervuurwerk dus. 
De laatste 
Waar is iedereen? Alleen 
Voor sommigen is het toch allemaal wel wat teveel. Wie zegt dat alleen oude mensen middag dutjes doen? 
Van het een komt het ander en er zit dus niets anders op dat de ijskast weer open te rukken en een deel van de veestapel weer op het vuur te gooien. Net na de maaltijd verrast de inmiddels ook aangeschoven 
Terwijl 
Tot 3 uur 's nachts zaten we in de 
Nadat 
De meegnomen tijdschriften zijn slechts ter decoratie. De 
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)