23 april 2018: Back down under.

Terug in Nieuw Zeeland na een kort en heel druk bezoek aan Nederland. De mooie weken met mijn moeder en zus zitten nog vers in het geheugen. Deze foto laat het spel van zon en regen zien in Paradise bij Glenorchy.

Lekker bijgekomen en gepraat in een geweldig huis in Queenstown.

De zon komt door als ik van de parkeerplaats (Amsterdamse problemen in Queenstown) terug naar de stad loop.

Een laatste fish and chips bij de enige strandclub van Waikanae.

HEY, wat mot dat daar? Een slome seal bij Cape Palliser.

Vuurtje op de laatste avond in NZ.

Daarna was het terug naar dat platte landje.

Dat zeg ik, plat, geen berg te zien.

Wel erg veel mensen gezien in een korte tijd. Heerlijk familie weekend met de Engelen in Friesland.

Zoals Nienke al meldde met haar ouders een bezoek aan het Eise Eisinga planetarium in Franeker (absolute aanrader) en daarna even Franeker in (leuk stadje). Wat hebben jullie toch een mazzel met die kazen!!!!!

De oude battle grounds opgezocht en met een paar jaarclub genoten gegeten in Utrecht.

Wat een leuk stadsie is dat toch, nog een aanrader. 't Is echt nog gezelliger dan in mijn tijd.

Natuurlijk even de kids bezocht. Het ziet er nog fraai uit. Dank aan Floor en Susan die t.z.t. de boel een beetje bijhouden voor ons. Viel nog niet mee om er te komen. We wilden nog even wat spulletjes inslaan bij het grote tuincentrum, ... weg, moest plaatsmaken voor nog meer woningen. Dan maar via Wateringen, hé, mag je niet meer naar links?

Lunchen op het Scheveningse strand met mijn tante.

Bezoek aan de Limburgse familie, mijn oudtante van bijna 106 die nog 3 x per dag op de trimfiets zit (!!!), lunch bij mijn oom en daarna diner met mijn moeders tweeling zus.

Nog een dinertje met een paar oud huisgenoten, weer in het Haagse. Heel wat snelweg gezien in die 3 korte tijd. M.n. een bepaald type medeweggebruiker viel op. Het type dat in voornamelijk zwarte proleten bakken van meestal de Duitse merken rijdt, met van die haak-achtige koplampen. Tussen de 35 en 60, voldaan achteroverhangend in hun stoel, het hoofd iets schuin en met een arrogante blik en een houding van 'hier ben ik de baas' (en thuis vermoedelijk helemaal niet). Deze mannen (helaas ook een enkele vrouw) hebben geen idee wat een knipperlicht is. Tenminste, als ik na al een tijdje te hebben aangegeven dat ik ga inhalen (met 130km/u) en naar de linker baan opschuif (volgens de handleiding van hun auto is die baan van hen), komen ze toch met zo'n vaartje van 160 tot op je bumper en kleven daar vervolgens tot ze vriendelijk met hun middelvinger zwaaiend kunnen passeren. Dat helpt natuurlijk helemaal niet want daardoor wordt dit spelletje alleen maar leuker. Het maakt het nog leuker om ze of volkomen te negeren, of als de koningin terug te zwaaien. Moet zeggen dat het voorheen meer de bestelwagentjes waren, maar nu zijn het meer de pooier bakken. Deze bestuurders zijn ook erg goed in het van links naar rechts door een file zwerven of nog even langs een file scheuren om zich er op het laatste moment in te duwen. Volslagen zinloos natuurlijk want die paar honderd meter winst die je daarmee haalt, heb je bij een snelheid van 130 km/u (is immers gelijk aan 36,1 meter per seconde) even later in luttele seconden ook gehaald. Het draagt alleen maar bij aan meer files. De filemakers dus. Anyway........, voor zover het verkeer.

Kort bezoekje aan mijn oude praktijk met oud-collega Philip. Leuk om weer wat oude gezichten te zien. Daarna nog even fietsen in de duinen en lunchen met Philip en Lineke.

Dagje op bezoek bij onze Nieuw Zeelandse vrienden Ruben en Sabien in Bennekom.

Had ik al gezegd dat jullie zo'n mazzel hebben met die kazen? Hier zijn we aan het inslaan voor het Itjeshorst weekend.

Lekker met de hele familie Japans koken in ons onderkomen in Apeldoorn.

Statie portret. Nog wel even bij de directie geklaagd over een mankement aan de televisie. PSV-Ajax 3-0! Ik zou een nieuwe kopen.

We waren al vroeg op Schiphol om de BTW terug te claimen van onze Europese aanwinsten. Wilden ook snel inchecken, maar dat gaat zomaar niet bij Emirates. Alles gaat op Schiphol automatisch, maar niet bij Emirates. Zo'n Airbus 380-800 handelen ze gewoon manueel af. Ruim tijd voor een laatste etentje met Eef en Nico dus. 

En dit troffen we bij thuiskomst aan. Zoals het hoort, met rust, kalmte, geen mens te zien.

Meteen werk aan de winkel, een van de macrocarpas liet weer een flinke tak hangen. Geen gevaarlijke akties meer met een kettingzaag in de boom, gewoon een ketting er omheen en de tractor het werk laten doen.

Niet slecht voor een beestje (Massey Ferguson 35) dat ouder is dan ikzelf!

Paasvuurtje opgestapeld, weer wat blokjes voor de haard.

Feijoas, een Zuidamerikaanse vrucht die het goed doet in NZ, zeker ook in onze tuin. Smaakt naar een mengeling van ananas, peer, aardbei en guave. Wel erg veel voor ons tweetjes.

De vier nieuwe aanwinsten zijn al aan het verkleuren.

We moesten na al die lunches en diners echt wat grammetjes kwijt. Op de fiets dus. Mooi weer, maar een Southerly die ons lastig viel en net als bij Toon Hermans aan het eind van de Afsluitdijk, op de terugweg gewoon met ons meedraaide. Samen met het valse plat (we fietsten naar vrienden in de Gorge) zorgde dat voor spierpijntjes.

Nog een bruggetje over en de thee staat klaar.
Nu even studeren voor een cursus volgende week. Voor zover vrinden, gegroet!

13 April: Hallo en Hola!

Na een heerlijke tijd in Queenstown even bijkomen in een regenachtig Te Horo maar gelukkig nog een mooie maandag in het verschiet voor een dagje Wairarapa.

De zeehondjes bij Cape Palliser lieten van zich horen (en ruiken) en zorgden voor een prima show tijdens de picnic!

Handig zo'n auto als wind barrier - zo vliegen de toastjes met kaas en dat glaasje niet om!

Koffie in de zon op de square in Martinborough om even van die leuke winkeltjes bij te komen.

Zaterdag avond vrienden BBQ werd binnen BBQ met het toetjes buffet op het aanrecht; 1 jarige op de dag en 1 jarige de dag ervoor. Jeanne was impressed - wat kunnen die Kiwi's bakken! Het Engels ging ook heel goed, leuk om nu te weten over wie wij verhalen vertellen ;-)

Na nog een relaxte dinsdag (for some), vlogen we woensdag met z'n vieren terug naar Nederland - tijd voor familie bezoek en mijn 30 jarig jaarclub lustrum. Generatie 1 en 2 van de Engelen - 55 jaar en 30 jaar stellen, bijzonder!

Na een gezellig familie weekendje in Heeg en Sneek hadden we tijd voor wat Friese culturele uitstappen. Dit is het plafond van het huis van Eise Eisinga, die het oudste planetarium ter wereld bouwde in het plafond van de familie kamer in 1774 om zo uit te kunnen leggen aan de dorpsgenoten in Franeker dat de wereld niet zou vergaan maar waarom er zons- en maansverduisteringen plaatsvinden. Heel erg leuk - aanrader! 

De door vrijwillgers gerunde kruidenierswinkel serveert in oud hollandse setting koffie met appel taart. De mevrouw in het Saartje schort vertelde over haar broer die 60 jaar geleden naar Tasmania in Australie was vertrokken.

En deze foto van de 80-jarige tweelingzussen doet ons allemaal goed - na een zware operatie voor Lenie vlak voordat Jeanne naar NZ reisde, nu samen aan de lunch in Limburg. Fantastisch deze zussen! 

Terwijl Hans en Jeanne werden verwend door Han & Maaike met een -tig gagen lunch in de tuin met 25 graden, was ik ondertussen op vrijdag middag aangekomen in Lissabon met mijn vriendinnen voor het leven om ons 30 jarig lustrum te vieren. Daar was het een stuk kouder maar vanaf het weerzien tot het afscheid bijzonder, hilarisch, vertrouwd en in een woord geweldig!

  Dit was voor mij de eerste keer Portugal - en ik ben dol op die tegels op de huizen, muren en op de vloeren. Deze tegel heb ik nu ook in ketting vorm. Foto gemaakt door Juud tijdens ons ontdek je plekje in Lissabon wandeling.

En je hoeft dus niet ver te zoeken - wat een leuke stad Lissabon! heel compact, prachtige uitzichten, propvol mooie oude gebouwen en terrasjes! Het eten was ook niet te versmaden, alle dagen vis, gamba's, heerlijke taartjes en natuurlijk mooie wijnen.

Na een heerlijke weekend waren er twee coole jeepjes geregeld en werden we de stad uigereden via Belim hierboven langs de kust naar het Sintra nationaal park.

Een prachtige streek tussen de bergen en de kust (net als Kapiti) vol met wineries, wandelingen, pallazzo's en kloosters. We gingen meteen een bezoekje brengen aan Pallazzo de Monseratte. Veel moorse invloeden, een soort mini Alhambra, prachtig. 

Hierna arriveerden we in het Portugese vesie van Faulty Towers - een leuk klein hotel pal aan zee waar het stormde!! We dachten even 20 minuten lopen naar het vis restaurant maar we zijn nog nooit zo nat geworden - tot op de onderbroek met een paar cm in de schoenen. Als verzopen katten kwamen we daar binnen - rare Hollanders - maar het eten, de open haard en lokale rode wijn maakten dat allemaal goed. Toch even een taxi laten komen voor dat 2 km wandelingetje na het eten.

De volgende dag maakten we een 10km wandeling van ons dorp langs de kust en langs dinosaurus voetstappen in de rotsen - een bijzondere archeologische site. Prachtige wilde kust, ik voelde me helemaal thuis. Wat me ook opviel is dat veel planten en bomen hetzelfde zijn als in Nieuw Zeeland, het klimaat is vergelijkbaar. Na de wandeling weer een heerlijke lunch in een plaatselijk tentje deden we een wijn tour en proeverij bij de cooperative. Heel interessant hoe ze druiven telen in dit deel van Portugal - de wijnen zijn heerlijk. Erg leuke gids, de winemaker Fernando himself. 

Op dinsdagmorgen vetrokken we via een heel nat kasteel bezoek  (Palazzo de Pena, een XL efteling kasteel gebouwd door een rijke Duitser voor zijn vrouw) - naar onze laatse bestemming, een prachtige Poussada bij een oud garnizoen kasteel/klooster aan de andere kant van Lissabon.

Daar werd teveel gedronken, heel erg veel gelachen en mooie speeches gehouden om te benoemen hoe bijzonder 30 jaar vriendschap is met alles wat daarbij hoort. Nadat de ober naar bed was gegaan en wij ons hadden opgesloten in een kamer waar we herrie konden maken zonder de andere gasten wakker te maken, speelden we onze jaarclub versie van 30 seconds gemaakt door Irene. In jaren niet zo hard gelachen! Het werd een late night maar een om nooit te vergeten.

Vriendinnen voor het leven.

Hans stond heel lief op Schiphol en kon alle dames een dikke knuffel geven en daarna Juud thuis brengen. Kok Coen had het eten klaar wat een heel gezellig besluit was van een fantastisch reisje.

Gisteren een dagje Wageningen naar onze vrienden uit Waikanae die nu 2 in NL wonen met hun drie kids die wij allemaal geboren hebben zien worden. We missen ze dus het was fijn om elkaar te zien en even met de kids te  spelen en te knuffelen.
Nu worden de inkopen gedaan voor het Itjeshorsten weekend in Apeldoorn waar we zo naar toe vertrekken en dan zitten we maandag avond in de plane naar huis. Zoals altijd was het weer heerlijk - foto's van de familie volgen nog! liefs N