21 July 2016: weer onder het mes.

Heerlijk ontbijtje genoten net, zalm op toast met een vers eitje erop. En dat met een lekker stukje cello. Geniet mee van de unaccompanied cello suites van Bach, door Yo Yo Ma.

Had al eerder willen schrijven, maar daar kwam iets tussen wat het typen moeilijk maakte. Na het hout carven vorig jaar begon ik wat problemen met mijn hand te krijgen. Eerst bestraald voor Dupuytren, daarna 2 steroid injecties voor een triggervinger. Die hielpen wel even, maar het kwam telkens terug. Maar weer eens een bezoekje aan de de chirurg. Deze man heeft me nu al 3 keer onder het mes gehad in 2 jaar tijd. Ik word oud. Ben in Wakefield hospitaal inmiddels zo bekend dat de anaesthesist net voor de operatie opmerkte: 'de vorige keer had toch nog geen tatoeage?'

Dinsdag geopereerd, ging allemaal wel goed, dus natuurlijk teveel gedaan op woensdag. Verwarming gerepareerd, gekookt, getypt, kippen naar bed gebracht ... Donderdag klopdag dus. De hele dag en progressief. Lesje weer geleerd. Nu aan de ontstekingsremmers en relatieve rust.

Komt allemaal wel weer goed, is alleen frustrerend.
Tja, die kippen. Nadat wezels twee zusjes hadden verorberd wilden de survivors niet meer in het hok slapen (best slim voor een kip). En dus haalden Nienke en ik ze elke dag uit de struik om ze op hun stok te zetten. Heb nu 75% van de struik weggehaald zodat ze er niet meer in kunnen. Of dat het is of het natte weer, maar ze hebben de strijd opgegeven.
Anyway, met Nienke een fraaie wandeling gemaakt op Kuku beach vorige week. Lekker in het zonnetje met een graadje of 14-15.

Dat was de middag voor ik naar het zuiden vloog om nog een weekje te helpen in een praktijk daar. Het vliegtuig kon nog net landen voor de dikke mist als een witte deken over het land viel. De rit naar Gore was een witte waas.

Wordt ik 's ochtends wakker, is het -7 klein nulletje C en moet ik ijs van de ruit schrapen. Dat was wel weer een paar jaartjes geleden. Beetje koud down under. Wel weer leuke problematiek gezien daar. Als de rugbywedstrijd op TV je niet bevalt, dan straf je toch gewoon de TV? Helaas voor deze man is zo'n ouderwetse beeldbuis sterker dan zo'n modern smart TV en dus brak hij zijn hand. Was zo beschaamd dat hij er 3 dagen mee thuis had gezeten, zonder TV dan, want die was wel gesneuveld. De volgende had zijn rib gebroken met een WC borstel (heb het mechanisme van dat ongeval maar niet nagevraagd). Daarna nog een man met gebroken ribben. Hij was aan het werk in zijn schuurtje toen een mini tornado besloot de inrichting van zijn tuin te veranderen. Zijn schuurtje staat nu in het zuiden van zijn tuin.

Handje is nu weer beter dus er kan weer gewerkt worden dit weekend.

Het ergste van de winter is voorbij. Weer mooie zonnetjes en in dit geval de ochtend maan. Gegroet.

8 july 2016; Selamat makan and Topohilia

Als jullie Facebook volgen hebben jullie deze foto al gezien; Hans die de grootste lamp ophangt die hij tot nu toe heeft gemaakt. De gallery houdster wilde wat anders; de grootste, een medium en twee kleine lampen. Zij blij dat hij ze ook komt ophangen, want dit ding is reuze zwaar! Zal mij benieuwen of er iemand is in Kapiti die een huis heeft waar dit in past - een befrijf is more likely. De dame die de kleine lampen wilde waarvan Hans er twee had gemaakt besloot dat ze wel aparte lampen wilde maar er toch een Hubo prijsje voor wilde betalen, dus die verkoop is helaas niet doorgegaan. Hans is er inmiddels achter dat een kleine lamp maken net zoveel tijd kost als een grote lamp maken en dat dit dus niet zijn favoriete bezigheid is. Nou even afwachten op die kleintjes snel verkopen.......

Woensdag avond had de Nederlandse heren borrelclub waar Hans lid van is weer het half jaarlijkse diner met partners, dit keer op de residentie van de Nederlandse ambassadeur. Een Indonesische chef kookte daar een heerlijke drie gangen maal voor ons - we roken de sambal trassi al toen we uit de auto stapten. Het verzoek was om je 'tropisch' te kleden als je iets in de kast had hangen en Hans had goed zijn best gedaan zoals je ziet; sarong uit Bali en een geleend shirt uit Fiji - hier heel sexy gecombineerd met z'n sloffen en die twee weken baard -. Een paar andere heren waren ook in vol ornaat en Landa had ook goed haar best gedaan. De residentie is een prachtig oud huis in Wadestown - dat wordt schoongehouden door een hulp die er een ochtend is en de bewoners zelf! Lekkere nuchtere Hollanders, laten we wel gewoon blijven doen. Diners tot 8 mensen worden zelf gekookt en geserveerd, daarboven is het catering en is er een hulp voor de bediening maar that's it. Het echtpaar is van onze leeftijd en ik heb gezellig met haar zitten uitwisselen over onze levens - we hebben in ieder geval het ergens anders een leven opbouwen gemeenschappelijk.

Hier sta ik dan eerder op de dag van het dineetje, vandaar dat ik niet in een Balinese sarong aantrad; op de afgraving van een halve berg die naar beneden is gekomen over de road naar Otaki Gorge hier bij ons in Kapiti. Vanuit daar gaan een heel aantal tramps en drie daagse tracks weg en er is een camp ground. Deze weg is gesloten begin December vorig jaar toen er een enorme slip naar beneden was gekomen en geologen aangaven dat de hele berg naar beneden kon komen. Veel oproer over geweest omdat het veel vakantie plannen de war instuurde en veel toeristen in opperste verwarring liet in de afgelopen maanden. Een echtpaar woont aan de andere kant en die hebben maanden moeten klauteren, grote 4 WD moeten gebruiken op bush tracks en quad bikes om hun boodschappen naar hun huis te krijgen. En dat terwijl ze in de 70 zijn! Dit was het eerste team 'uitje' dat ik organiseerde als nieuwe manager van het roading team; het was een heel interessante site visit, je steekt echt wat op van geologie en hoe zo'n job wordt aangepakt, very impressive. De drop down van waar ik sta was erg stijl en hoog, als de road open is vooral niet naar links kijken als je hier rijdt...

Foto van de twee medium lampen die Hans maakte nadat bleek dat de grotere toch echt niet zouden passen. Gelukkig was ze hier heel blij mee, ze staan in ieder geval leuk bij die kerstboom :-)

Topophilia, love of the land.
Dit is het art work gemaakt door onze goede vriendin Birgit samen met de Kapiti community. Ze doet haar laatste jaar art opleiding en wilde een art project doen met de community. Zo heeft ze het leaf stich project ontwikkelt waar ze mensen vroeg om een gedroogd blad van een native boom te 'stitchen', te borduren. Ze heeft een heel aantal sessies gehouden in de local libraries en ook een sessie met buren bij haar thuis in haar studio. Daar heb ik ook gezellig bij de haard gezeten en er een paar gemaakt.

Zoals deze met 'de zee' erop - een paar mensen hadden dingen gedaan in andere talen, een goede reflectie van de community.
De opening was op zaterdag middag en het was heel grappig te zien hoe mensen heel uitgebreid alle bladeren gingen bekijken. Wij dus ook want het is leuk om te zien hoe mensen het benaderen, sommige zijn heuse kunst stukjes op zichzelf. Birgit vertelde ook hoe de mensen die naar de sessies kwamen weer met elkaar in contact kwamen en verhalen uitwisselden.
Een heel geslaagd project dus, waarover ik ook veel heb zitten bomen met Birgit in onze sauna, want zij is mijn sauna maatje.

Zo waren onze kids ook vertegenwoordigd op een blaadje en maakten deel uit van onze 'sense of place'.

Nog even terug naar de site visit naar Otaki Gorge Road; het uitje met het team was dus een van de 'veranderingen' die ik in de afgelopen eerste maand in mijn nieuwe baan in gang heb gezet. Het is erg druk maar ik voel me als een vis in het water wanneer het om het 'people management' gaat, er weer een goed lopend team van maken waarin iedereen goed werk levert en gewaardeerd wordt. Functionerings gesprekken gedaan en het stroomlijnen van een aantal processen in gang gezet. Nu is het vooral focus op de grote roading projects die nu gaande zijn en 'leren' over het financieren van die projecten en het bijhouden van de constante stroom aan emails en meetings met residents en community boards en andere belangen groepen. Het is duidelijk dat roading een hele maat groter is dan solid waste.. Ook heb ik vorige week een training to Traffic Controller gevolgd; hoeveel paaltjes er om werk aan de weg moeten en wat voor borden etc. Paaltjes tellen klinkt grappig maar ik heb er echt wat van opgestoken, kijk er nu met een andere blik naar en begrijp ook hoe vreselijk fout het kan gaan als je dit niet goed doet en auto's er met 80km per uur langs scheuren.
Kortom, het leren is in volle gang, ik heb het beredruk maar nog geen spijt! Moet wel weer wennen aan de vijf dagen werken, wat is een tweedaags weekend kort! Toch nog even kijken of we een weekje weg kunnen plannen ergens volgende maand en tussen de paar waarnemingen die Hans doet door. Het is eindelijk een beetje winters hier nu, Hans vloog gisteren naar Gore op het Zuider Eiland voor een week en werd wakker bij -7 graden - hier in Te Horo komen we niet verder dan -1.
Ga nog even een blokje op de haard gooien (onze enige verwarming). Groetjes!