29 maart 2016: 'Onze eerste drive in movie' (nou ja...)

We hadden WOMAD en het stone carving weekend dit jaar even uitgesteld want in de voorgaande jaren was Maart altijd helemaal volgestouwd met bezigheden. Het idee was leuk, maar van die rust, daar is het niet helemaal van gekomen. Vanwege vakanties een aantal catch up etentjes met vrienden, wel als altijd weer heel gezellig!

Dit is de zonsondergang vanaf de bergen tijdens the 50th BD party van onze vriendin Marya. Hans spendeerde de vrijdag met het helpen van het opzetten van drie tenten inlcusief de onze en op zondag waren we weer terug om mee te helpen af te breken. En tussendoor dus het feestje, was leuk en local. We hoorden meteen de maandag dat Womad helemaal te gek was geweest dit jaar, dus er is toch wel een kansje dat we daar volgend jaar weer bij zijn.... :-)

Ondertussen is het harvest season in volle gang wat onze peach trees betreft; we plukken bakken vol en eten iedere morgen en avond heerlijk perziken! Ook de tomaten en de groene appels zijn home grown. De andere groenten waren niet helemaal top dit jaar behalve de endless supply of snijbonen - allemaal maar ingevroren en die van een halve meter opgevoerd aan de varkens.

Die zijn toch al verwend op dit moment door de enorme appel productie van de oude appelbomen bij onze moestuin. Dit jaar hadden we de wwoofers om ze te plukken. Maar ja, wat dan? Ik ben ook geen bak koningin die ineens voor de hele buurt appeltaarten gaat staan bakken  - dat laat ik altijd graag aan anderen over. Wel wat appels en rozijnen een beetje gekookt en ingevroren als (zure) appelmoes. Kijken of dat wat is bij winters stoofpot vlees, vast wel.
Hans stofte de juicer van onze keuken machine af en heeft een aantal emmers appels verwerkt tot heerlijke no added suger appelsap; heerlijk fris. Zo ziet het eruit net na het juicen, de volgende morgen is het helder en zitten alle vezels onderin de fles.

Afgelopen lang weekend van vier dagen was gevuld met leuke dingen doen; te beginnen woensdag avond met de opening movie Mahana op het Maoriland international indigenous filmfestival in Otaki. Ook dit jaar hielpen we met wat sponsoring en waren we friends of the festival. Goeie film Mahana en donderdag avond ging ik voor film nummer twee Born to Dance - dat was een free screening en de hal was afgeladen met kinderen en we kregen een geweldige show van een professional hip hop dance group waarvan de leidster in de film speelde. Het is dat ik 49 ben, maar als ik 15 was ging ik zeker op hip hop dancing, very cool.

Op vrijdag morgen begon ik om half 10 met de eerste screening en heb ik alle screenings achter elkaar bezocht tot en met de avond film. Tussendoor even naar de beach om de zonsondergang mee te pikken en eten vrienden die je tegenkomt, lekker local. Dit zijn de zonsondergang wolken.

Op zaterdag hadden we even film pauze want we gingen naar het lokale Coastella music festival. Voor het eerst georganiseerd on the grounds van het lokale car museum. Bezocht door 1200 man en een heel relaxed gebeuren, de start van een mini Kapiti Womad. Gingen samen met vrienden en kwamen weer andere vrienden tegen. Heerlijk gedanst zoals je kan zien op de foto op de Balkanistas. Er waren een paar aardige bands.

Helaas was onze lokale Ryan Edwards (wij zijn al jaren fan van hem) niet bekend genoeg voor de organiser (een niet local) om op een van de twee podia te mogen optreden en moest hij het doen met dit mini-podium. Viel de sound ook nog uit na de eerste noten - dus dan maar even het gras op! Kwam bij de tweede song gelukkig weer goed.

Nog een foto van de zonsondergang vanaf Otaki Beach.

Op Zondag was het weer een film dag voor mij vanaf 10 uur 's ochtends dit keer. Het waren documentaires en de eerste van de dag heeft enorm indruk op me gemaakt, heb er echt wat van opgestoken wat me tegelijkertijd ook triest maakte - wat kolonisatie met deze volken heeft gedaan heeft zo onuitwisbaar veel schade aangericht - dan hebben wij het in

NL zo makkelijk wat geschiedenis betreft.
The film heet "Here is heaven" of ook Ring of Fire.

Zondag avond werd het festival afgesloten met een free screening in open air at the local racing club.
Weer een enorme opkomst zoals je ziet op de foto's, echt heel leuk.

De film was een Kiwi comedy over Samoa, lekker melig en grappig. Three wise cousins. The filmmaker was er ook om te vertellen hoe hij de film had gemaakt met een klein budget en in twee weken tijd. Vervolgens kreeg hij de kans om de film in 1 bioscoop te draaien voor 1 avond in Auckland. Met hulp van FB en de Samoan community in Auckland was de film vervolgens drie weken lang iedere avond uitverkocht - en namen andere bioscopen ook de film op in het programma. Leuk verhaal over hoe een community iets tot een succes kan maken.
Maandag even uitpuffen van alle leuke dingen en gewoon was draaien en opruimen, wel nog even gezellig geborreld bij nieuwere jonge buren op Sims Road - die we nog nooit one on one hadden gesproken en dat was heel gezellig. Back to work! Daar zijn ook wat ontwikkelingen maar dat horen jullie volgende week wel - na een lang weekend Auckland - poor us :-)

16 maart 2016: Fret

Ik weet het, ik weet het, ik had alle tijd van de wereld en toch niet geschreven. Foute boel, maar goed dat ik geen betalende lezers heb. Ik maak het goed met wat mooie deuntjes. Om te beginnen Brooke Fraser met The Thief.

Deuntjes uit Nieuw Zeeland. Dit om jullie te stimuleren om eens naar locale muziek te gaan luisteren als je op vakantie bent. Niet naar de gebruikelijke door Amerikaanse firma's gecontroleerde muziek programma's waar je (goh!) m.n. andere Amerikaanse muziek hoort. Er is prachtige muziek voor handen als je maar goed om je heen kijkt. Brooke Fraser is een Kiwi zangeres. Verderop nog wat meer Kiwi muziek.

I know, ik word vaker beticht van anti-Amerikanisme, maar geef nou toe. Die verkiezingen daar zijn toch absoluut belachelijk? Je mag hopen dat als die haarlok proleet president wordt verstandige politici (contradictio in terminis?) hem gewoon links laten liggen. Helaas rollen onze vaderlandse vertegenwoordigers straks weer kwijlend het vliegtuig in Washington uit om een selfie te kunnen maken met Donald. Een geestig voorbeeld van hoe dom Amerikanen zijn is het verhaal van de 'pro-gun mum' die door haar peuter in de rug geschoten werd tijdens een auto ritje. Daar kan je toch alleen maar om gniffelen. Dat moest ik ook om dit artikel uit de Nederlandse krant. De eis is 8 jaar gevangenis straf en 5 jaar niet varen. Keihard die officier, de dader mag niet eens meer varen in de gevangenis? Anyway, luister eens naar wat anders. Ga je deze zomer bv. naar Portugal, kijk dan eens hier (is slechts een voorbeeld) en zoek het daar in Portugal, of waar je dan ook heen gaat, op.

Even wat foto's van onze aanwinsten tijdens het bezoek aan het Zuidereiland. Deze fraaie giant glass bead hangend aan flax is gemaakt door Darryl Frost. We vonden zijn gallery/workshop omdat er plotseling grote zwarte rook wolken boven de bomen uit toornden. Klaar om te helpen blussen vonden we hem in zijn werkplaats. Hij was zijn kleine oven aan het opstoken, zou hem twee dagen kosten zei hij. De grote (was echt groot) wel een week. Er lagen dan ook enorme stapels hout. Benijd zijn buurman niet!

Rozi Demant maakte deze fraaie dame voor ons; 'Happy girl'. Van Oamaru stone en gedeeltelijk geverfd.
Het volgende stukje muziek is van Hollie Smith; 'Bathe in the river'. Leuk filmpje trouwens van een typisch Maori familie bijeenkomst; hangi (het eten wordt in een kuil op vuur gelegd en dan bedekt en begraven en gaart op die manier), veel mensen, een drankje, zang en dans.

Vorig weekend hebben we voor het eerst het Otaki kite festival bezocht en dat was echt leuk. Geen Scheveningen, toegegeven, maar wel erg leuk en gemoedelijk. Nog geen 1000 mensen denk ik, maar wel een lekker muziekje erbij.

De walvissen en krokodillen waren echt heel groot.

Heerlijk zomers gezicht met Kapiti op de achtergrond.

Deze meneer zat vorige week in een van onze vallen. Ja zeker, een lief gezichtje, maar het is wel degelijk een pest. Deze ferret eet niet alleen konijnen (daarom was hij in de "Red light district-trap' terecht gekomen) maar met name ook native birds. Hij is dan ook geëindigd als bekleding voor een stoel van Dick. Echter wel na een stevige wasbeurt, want hij stonk nogal! Nienke heeft ook zo'n probleempje momenteel. Lees nou even door!!! Natuurlijk stinkt ze niet. Ergens in haar auto zit een dode muis. Kunnen hem niet vinden. Pas als die goed uitgedroogd is houdt het op. Lekker rural leven.
De wwoofers hebben weer goed geholpen. Wel gingen we van het ene probleem naar het andere, van lelijke boom tot een half open gegraven tuin. Er stond naast ons huis een oude boom en een kraan aan een pijp die weggeduwd werd door de boom. Omdat de boom oud was wilde ik hem kwijt. Boom omgezaagd, pijn afgebroken, groot lek. Pijp gebypassed. Hé, geen water meer in de veggie garden en de weilanden . Blijkt de aanvoer daarvan onder de boom door te gaan (hier in kiwi land heel logisch, elders niet). Oude pijpen opgegraven, doorgezaagd. Aj, geen juiste connecties, op zondag...... Toch nog een heel eind gekomen, met hulp van Doug, die in de modder lag te werken terwijl ik een snelle douche nam omdat we naar een Joni Mitchel tribute concert in Wellington gingen. Dag later alles netjes in orde gemaakt.

Knietje doet het ook weer. Nu een week geleden ging het mes erin. Gelukkig niet die helse krampen van de vorige keer. Ben al lekker buiten in de weer geweest.
Gisteren de Franse wwoofers (die nog eens bij ons terug kwamen, zou het dan toch leuk zijn bij ons?) op het vliegveld gezet en daarna twee lampen naar een galerie in Petone gebracht. Die galerie is van Alfred Memelink, een gewezen marine-engeneer die het aan boord niet meer leuk vond en dus maar ging schilderen. Zijn galerie heeft een prachtig uitzicht over Wellington harbour. Mijn lamp hangt daar nu prominent in de etalage.
We sluiten vandaag met een nummer van een collega artist Linzee uit Waikanae, die behalve Geometric art ook nog leuke muziek maakt. En nog lekkere ook. Hier het nummer 'Blame it on June'. gegroet.