30 oktober 2012: Spring has arrived!

Na weken van keiharde winden en grijs getinde ramen door de ladingen zeezout die erop werden geblazen lijkt de echte lente/zomer te zijn begonnen en staat dit weekend ramen zemen in de planning. 18 of 19 graden, strakblauw hemel met heel veel zon, heerlijk. In the council offices zie ik mijn vrouwelijke collega's transformeren van helemaal in het zwart naar zwart afgewisseld met blote voeten, armen en benen. Waar ik nog heel Europees toch wel een beetje twijfel of ik mijn spierwitte kuiten meteen ten toon moet spreiden en dan dus toch maar even een paar keer die zelfbruiner gebruik, hebben mijn collega's daar lak aan. Spierwit is niet lelijk vinden ze hier, dus alles gaat gewoon uit zonder zelfbruiner. Komt waarschijnlijk doordat de meeste vrouwen hier ook zo wit blijven, of ze nou een zomer achter de rug hebben of niet, die benen blijven spierwit. Dat moet echt het Engelse, Schotse en Ierse bloed van de voorvaderen zijn. Ik ga dan wel gewoon tussen de middag sporten in korte broek en doe dat ook de hele winter door terwijl mijn collega's lange broeken en sweaters aanhebben, dat zal dan wel weer mijn Hollandse kou-bestendigheid zijn.

Over kleding gesproken; afgelopen Zaterdag waren we uitgenodigd voor een 50th party, ja, na Hans is de over the hill   :-) golf begonnen, de ene 50th na de andere!). Deze keer het thema 'S' (van Simon), verzonnen door zijn vrouw Jackie, die ons uitnodigde om verkleed te komen. Op naar de $2 dollar shop dus voor nep facial hair, een kinder cowboy setje en een riem met US buckle om zo als Sherrif te verschijnen. Er waren nog twee sherrifs aanwezig maar die waren echt slappe aftreksels van ondergetekende, met dank aan mijn zeer Utrechtse cowboylaarzen! Hans ging (easy as) als Surgeon door zijn witte ziekenhuis kloffie uit 1993 uit Heerenveen (ja, echt hij past het nog steeds!) aan te trekken. Met grappig naambordje (Experimental Surgeon, No Chance Hospital) kon het ermee door, helaas vielen de witte crocs met bloedspetters niemand echt op in het donker... Er was nog 1 andere surgeon, geheel in het rood, dus dat was niet echt concurrentie. Iedereen had moeite gedaan wat wel erg leuk was; sailors, scarface, sixties, Sgt. Peppers, Sid Vicious, safari etc! De winnaar van de avond was zonder meer een stel als Shrek en Fiona, echt perfecte kostuums en helemaal groen geschminkt, super goede actie. Zij heette ook nog echt Fiona en was ook jarig. We hebben ons uitermate goed vermaakt en weer een leuk stel mensen leren kennen die we zeker nog gaan zien in de toekomst.
Afgelopen week was een drukke werkweek, inclusief de vrijdag. Ik kwam wat tijd tekort doordat ik de week ervoor The WasteMinz conference had bijgewoond in Hamilton van dinsdag tot en met vrijdag. Simon, de waste officer die voor mij werkt was er ook en het was een zeer geslaagde 4 dagen. Omdat NZ zo groot is wissel ik wel uit met collega's via email en een telefoon forum waar we elke 6 weken op inloggen, maar elkaar ontmoeten kan eigenlijk alleen op die jaarlijkse conference. Daar komt iedereen die in de waste sector werkt, dus ook industry, regional councils, ministerie, community groups enzovoort. Intressante workshops, case studies en presentaties. Goed netwerken en ook heel veel lol tijdens de avonden. Er is altijd 1 formal dinner party met band en dat was heerlijk swingen geblazen en eindelijk eens verder kennismaken met een hele groep mensen van het Zuider Eiland, rondom Christchurch. Die hebben door de aardbeving weer met hele nieuwe (extra) waste problemen te maken; want waar laat je alle rubble van ingestorte gebouwen en alle silt (vervuild met rioolwater) die naar boven is geperst en de straten bedekt? En hoe regel je dat allemaal in a state of ermergency en daarna? Kitty, de manager van 1 van die councils deed een presentatie daarover en ik had een enorm gezellige avond met haar aan het diner en op de dansvloer.
Tja, werk lijkt het afgelopen jaar wel erg op NL; verschrikkelijk druk. Ik rol van het ene grote project in het andere, en wist dat dit een heel druk jaar zou worden vanwege het collection contract wat afloopt per July volgend jaar maar het lukte me domweg niet om er op tijd aan te beginnen door al mijn andere projecten die ook gewoon verder moeten. Toen ik er eenmaal aan begon werd ik pas echt gestressed want uit mijn calculations bleek dat council zichzelf met het opzetten van het huidige systeem in 2008 geen voordeel heeft gedaan; als we op dezelfde voet doorgaan zal council geen deel meer uitmaken van de collection market in Kapiti, en dus ook helemaal geen invloed meer hebben. Ik kreeg geen voet aan de grond met mijn visie bij de manager die het allemaal heeft bedacht in 2008 maar gelukkig luisterde mijn manager wel nadat ik een hele berg berekeningen kon laten zien met zeer pessimstische grafiekjes. Nou moet er dus eerst een principiele discussie komen in het senior leadership team volgende week en afhankelijk daarvan voor de council. Met dat voorbereiden ben ik nou al weer 3 dagen bezig geweest. Nog een heleboel te verfijnen en scenario's bedenken. Absoluut een kolfje naar mijn hand en ik hoop maar dat zij ook open staan voor lange termijn denken (in 2008 dus niet!) anders zit ik alsnog met de problemen waarvan ik op dit moment gewoon niet weet hoe ze kunnen worden opgelost. Wat dat betreft blijft het eenzaam deze job..... Maar goed, schouders eronder en de zomer doorwerken op naar 5 weken vakantie in Europa eind April! De zomermaanden beginnen ook al volgepland te worden, er zijn teveel leuke dingen om te doen en wij krijgen gezellig bezoek! Mijn beoordeling was wel erg positief trouwens, het is alleen jammer dat de meeste managers maar 1 x per jaar echt positief feedback geven, wat dat betreft hebben ze hier de training people skills allemaal gemist. Dat deden ze in Den Haag toch stukken beter.. Ach ja, aantallen en geld.
Hans zal hier vast nog even een stukje muziek onder plakken, hij blijft maar lekkere nieuwe muziek vinden op weg naar het excuus dat we toch echt de nieuwste Ipod nodig hebben omdat wij 'maar' 120GB hebben......
xNienke
P.S. Overigens kun je sinds enige weken direct reageren op een bericht van ons, klik hieronder op 'opmerkingen'.
Muziek van mij dus. Nog iemand naar de door mij aangeraden concerten geweest? Muziek deze keer van Yori Swart, alweer een Nederlandse dame (wie zegt dat ze daar geen goede muziek maken?), van haar debut album 'Yori Swart' het nummer 'I say nothing':

25 oktober 2012: Stairway to heaven

Nooit voor oranje uitgekomen (not even close zelfs), maar uiteindelijk is het dan zover! We hebben er nu twee wedstrijden op zitten. Twee keer 3-3 en beide wedstrijden gewonnen op games. Tegen de nr. 2 en 3 van vorig jaar. Zou mijn theorie dan werken? Dat als je felle kleuren draagt de bal sneller naar je toe wordt gespeeld? Natuurlijk helpt het dat we een jonge stier van 16 jaar in ons team hebben die ons min of meer als figuranten neerzet. Hij covered 2/3 van het veld en wij 1/3. Still ... Hier onze outfit, een oversized broek (vreemde duitse maten) en undersized shirt (gevoel in de schouders begint net weer terug te komen). Zelfs de snaren en de grip zijn oranje. Oranje spullen waren natuurlijk allemaal redelijk goedkoop in Nederland na de desastreuze EK, daarom nam van alles mee op voorwaarde dat de sponsor een oranje shirt moest regelen. Denk je dat we de enige waren? Die kleurloze kiwi's hadden een verrassing in petto, de eerste wedstrijd speelden we tegen een team met roze shirts en de tweede tegen een team met fel gele shirts. Zou kleur hier dan eindelijk de mode worden?

Zondag zijn we gaan kijken of het Kiwi voetbal beter was te behappen dan het Hollandse. De game: the Wellington Phoenix - The Brisbane Roar, de kampioenen van de A-league van vorig jaar. Geen geweldige wedstrijd (niveau van zeg maar FC Oss - Almere City), maar wel aardig om de sfeer weer even te proeven. Een volgende keer moet het echt warmer zijn, een ijselijke noorden wind draaide vrolijk in het stadion rond. Kreeg het wel weer warm van de goals die ik net op het nieuws hier zag, Ajax - Manchester City 3-1 en ook nog twee Hollandse goals van Schalke 04. Na het voetbal warmden we op bij de Led Zeppelin Celebration day, een film over hun reunion concert 5 jaar geleden. Dat was een cadeau dat ik van Nienke voor mijn verjaardag had gekregen. Lekker ouderwetse rock, maar het geluid in de cinema wel wat beter had gekund. Dat was een stuk beter op maandag (labour day) toen we naar de Schotse film 'Angels share' (dat is de 2% whisky die in het vat verdampt, doodzonde!) zijn geweest. Nienke en ik hadden de hele bioscoop voor ons alleen, maar desondanks konden we hele delen niet goed verstaan. Zie mezelf nog niet in Schotland werken dus, hoewel, de whisky ......
Inmiddels schiet de bouw op. Heb geprobeerd zelf ook nog een en ander te doen, denkend dat dat goedkoper is. Helaas betaal je hier als non-trader ongeveer 20 x zoveel voor al het materiaal waardoor het uiteindelijk toch duur wordt. Komt nog een bij dat het allemaal zo vreemd gaat. Ik was bezig om verlichting aan en in de carport te maken, die aangaat als we er aan komen rijden en als we er in rijden. Had ik twee sensors voor nodig. Omdat je hier geen losse schakel draden mag gebruiken had ik dus twee maal een drie aderige kabel naar de sensor gebracht. Zegt de electricien dat dat weliswaar netjes was, maar niet nodig. Je mag dan wel geen losse schakeldraden gebruiken (hij kan me niet uitleggen waarom dat is, het is zowiezo allemaal wat vreemd in NZ), maar je mag wel de aardedraad zwart maken en gebruiken als L1!?!?!?!?!?!?!? Ik keek hem aan alsof hij een grapje maakte, maar hij was serieus!

Wat gebeurd er verder op de boerderij? Wel vanavond eten we zalm met voor het eerst sla uit eigen tuin. Nienke heeft inmiddels een batterij slakkenvallen (met bier gevulde plastic fles waar ze reepjes heeft losgeknipt die als een soort loopplank op de aarde liggen. Loopt de slak over het loopplankje en tuimelt in de fles dan gaat hij een jolige dood tegemoet. Of het werkt? Nog geen slak gezien. Misschien houden ze niet van een jaar verlopen Heineken. 

Oh ja, en de kraamkamer. Ze zijn nu ongeveer 10 cm lang. No. 5 is op miraculeuze wijze verdwenen of had zich buitengewoon goed verstopt. De overige 4 (er zitten er echt 4 op de foto) groeien gestaag. Het lijkt erop dat we 3 vrouwtjes en 1 mannetje hebben.

We kunnen natuurlijk niet anders eindigen dan met het prachtige 'Stairway to heaven' van Led Zeppelin, nog altijd een van de beste nummers allertijden.

Voor de classici onder jullie dan ook nog eens de versie van het Royal London Philharmonic Orchestra:

20 oktober 2012: All quiet on the Southern front

Houtsnippers vliegen in het rond. Er wordt flink gezaagd en gehamerd naast ons huis en de nieuwe aanbouw begint gestaag te lijken op onze plannen. Begin volgende week gaat het dak erop als de weergoden het toelaten. Zuidelijke winden zorgen ervoor dat het frisjes is af en toe en de windvlagen maakt het werk met dakplaten gevaarlijk. We komen er echter wel. Onze bouwer bleek een goede balans te hebben, tijdens de recente aardbeving die toch een 10-tal seconden duurde wist hij boven op het dak frame te blijven.
Nienke wilde een paar door 'weeds' overwoekerde palmen vrij hebben en dus ben ik die met de nieuwe (voor ons dan) 25 jaar oude AEG heggenschaar aangevallen (de weeds dan). Nog wat heen en weer jassen met de weedwacker en we hebben een 'lovers-lane' gecreeerd. Een heus pad langs de palmen naar de noordzijde van ons land. Dat bracht meteen bergen brandbaar materiaal op en dat is maar goed ook, want de konijnenplaag levert een probleempje op. De hawks kunnen er niet tegenop eten. De geschoten wilde konijnen (dagelijks 3-4 momenteel) belanden dan ook op de vuurstapel met als gevolg dat de bouwers zich gisteren afvroegen of ik aan het barbequen was. Helaas voor hen geen gebraden konijnenbout. In de buurt is possum gif gestrooid en je weet dus niet of de konijnen eetbaar zijn. Ik vermoed van wel, maar goed. Ondertussen gaat het goed in het kraambed, hoewel de blauwgrijze vacht van de kleine puppies vorige week heeft plaatsgemaakt voor de meer bruine trekken van hun bastaard vader.

Nienke heeft de week doorgebracht in Hamilton. Een conferentie over 'waste'. Kwam gisterenavond met een beetje schorre stem thuis. Het slotfeest was daar verantwoordelijk voor. Nadat het vuilnis ze 4 om de oren had gevlogen kon Nienke met een aantal stoffige ambtenaren de stramme beentjes los dansen en meeschreeuwen met de klaarblijkelijk goede band.
Zie in de Volkskrant vanmorgen dat het excuus van premier Key aan Kim Dotcom ook Nederland bereikt heeft. Onze Kiwi politici en politie agenten hier kijken echt te veel amerikaanse televisie series. Aangewakkert door de cowboy figuren van de FBI hebben ze de ene na de andere juridische blunder gemaakt. Van illegale huiszoekingen tot illegaal afluisteren. Allemaal alleen maar om een wit voetje bij de amerikaanse 'vriendjes' te halen. Een en ander heeft te maken met het bezoek van premier Key aan Hollywood waar deze actie met behulp van het White house is opgezet. In ruil daarvoor zou New Zealand dan nog meer film producties kunnen aantrekken. Klinkt gek, maar ik krijg steeds meer sympathie voor die bolle duitser, die overigens net gewoon een doorstart heeft gemaakt. Good on him. Hoop dat Nieuw Zeeland uiteindelijk ook niet toegeeft aan die vervelende hypocriete Amerikanen.
Muziek tot slot. Ik heb vrijwel altijd muziek aanstaan. Mijn 120 GB iPOD is inmiddels te klein, het past er niet meer allemaal op. Ben dan ook altijd op zoek naar heerlijke muziek. Heb alle kabletjes, boxen en versterker al klaar liggen voor onze nieuwe studio. Jullie hebben geen idee hoe gelukkig jullie moeten zijn in het Hollandse. Op dit moment touren Habib Koite en Eric Bibb (Brothers in Bamako) door Nederland (nog 4 concerten in November) en Fatoumata Diawarra (25e oktober in Breda, 28e in Groningen, 29e in Leiden, absolute aanrader). Doe jezelf een plezier en ga gewoon. Als ik de concert agenda lees met Josan Mraz, Joe Bonamassa, Deep Purple, Mark Knopfler, etc. dan ben ik toch wel jaloers. Wij moeten maar weer afwachten wie er naar WOMAD komen, de lijst wordt eind van deze maand gepubliceerd, maar we hebben onze tickets al binnen! Het Mission estate concert slaan we dit jaar over, van de laatste Gibb brother (Barry) met Carole King samen worden we niet warm. Verder op het programma hier Ben Harper (wel erg leuk, maar de tickets zijn verschrikkelijk duur) en Cliff Richard (nee toch), Emmylou Harris (goed, maar toch ook wel echt oud) en the Village People (nu mogen jullie echt medelijden met ons hebben). Goed, muziek dus. Hier een stuk van Toure-Raichel Collective; Azawad.  Ze treden de 31e oktober en de 1e november op in Utrecht. Vieux Farka Toure ontmoette Idan Raichel op een vliegveld terwijl ze beiden op tour waren en vandaar kwam dit heerlijk album (The Tel Aviv session):

Elk ogenblik kan onze dappere postie een pakje van Platomania brengen uit Nederland, de cd van de hierboven genoemde Habib Koite en Eric Bibb en een cd van een dame die ik op You Tube ontdekte, een Nederlandse met een nogal vreemde naam en voorkomen: Quaux Quax Joans. Ondanks het uiterlijk van mijn handwerk juffrouw in 1975 een prachtige stem;

10 oktober 2012: Gold

Ik had een dame met een flink groeiende tumor op het hoofd, ze wilde niet naar het ziekenhuis en dus moest ik het maar doen. Ze was aan de warfarine (een bloedverdunner) en die wilde ik niet stoppen. Dus het werd wat tricky. Anyway, operatie geslaagd, geen bloedverlies en het ding er helemaal uit gehaald. Het lab is nog niet zeker van de diagnose, sterker nog, hun uitslag doet enige verwarring daar vermoeden. Ze moesten er zelf ook hard om lachen.
Wellicht kun je je nog herinneren dat Nienke een tijdje terug de deur van het konijnenhok had laten openstaan? Vandaag ging ik dus de hokken verschonen na het werk. Alle hokken leeggehaald, alle rotzooi in de wheelbarrow en toen op het vuurplaats. Net voordat ik de boel in de fik wilde steken zie ik iets bewegen. Muizen dacht ik eerst, maar ze bewogen niet vlot. Bij nader inzien bleek het een nestje konijnen te zijn. Een kruising tussen onze zwart/wit gevlekte en een wild mannetje, die zijn kans schoon had gezien tijdens de korte ontsnapping van onze dames. Wat doen we daar nou mee? Ik heb ze voorlopig terug gelegd in een kuiltje hooi in het hok. We zullen zien of de moeder er voor zorgt.
Na twee weken hard werken waren we wel weer aan een lang weekend toe. 520 km karren in de nieuwe bolide met de iPod op shuffle bracht ons 6 1/2 uur later in Waihi waar we Willem en Carla weer bezochten in hun zeer fraaie luxury lodge.

Tegenwoordig zelfs erg in trek bij de konijnen, die een luxe zonnebank juist omgekeerd gebruiken.

Prachtig weer op enkele regenbuien na.

Maar die zorgen dan wel weer voor fraaie regenbogen, twee boven elkaar. helaas kreeg Nienke het raam niet open in de toren, vandaar de rare strepen.

Op mijn verjaardag (50+ now, pfft) door de Waikino gold mines in the Karangahake Gorge gelopen. Zeer indrukwekkend. Ongelooflijk wat ze destijds deden met m.n. hun handen, een beetje buskruit en wat paarden. De paden langs de rivier en zelfs enkele tunnels zijn nu geprepareerd tot wandel en fietspaden. Wij staan hier in een van de tunnels voor een 'window', van waaruit ruw materiaal naar de rivier werd getransporteerd.

Nog een keer, maar dan zonder die leuke lui. Daar beneden de rivier met een in de rotsen uitgehakt pad en hangbrug.
Heerlijk weekeinde vol goed gezelschap, muziek, wijn en goed eten. Mocht iemand nog een heerlijke plek zoeken tijdens de reis door NZ, Manawa ridge is it.
We sluiten af met een fraai stukje muziek van Loreena McKinnitt, Penelope's song:

 

4 oktober 2012: Beton

Fraaie, mij onbekende plantjes in de tuin.

Als mijn vader naar een supermarkt ging dan was het in een ander dorp. Dit om mensen te vermijden die bij de kaas afdeling ineens hun shirt optillen of hun broek laten zakken om een steenpuist of nog iets ergers te laten zien. Het is waarschijnlijk het lot van een dokter dat als men hoort dat je medicus bent mensen meteen hun hele hebben en houden op tafel leggen. Zo ook weer tijdens een feestje het weekend. Een dame komt binnen met haar hand in een brace en even later krijg ik haar hele levensgeschiedenis te horen. Een andere vrouw had natuurlijk nog ergere dingen meegemaakt en zo begon mijn onbezoldigd medisch avondje. Even later werd ik gelukkig gered door Nienke en terwijl we erover staan te praten met een 'wel' gezellige vent komt er iemand op krukken binnen. Zegt onze gesprekspartner ineens luid: 'Oh, I didn't know it was a theme party.' Erg geestig.

De oranje zonsondergangen zijn weer terug.

Misschien is het ook wel het lot van een medicus dat hij/zij graag medische literatuur leest. Ik heb momenteel een aardige middenweg gevonden. Een Chinees-Americaanse schrijfster met een opvallend Nederlandse naam, Tess Gerritsen, schrijft heerlijke medische thrillers. M.n. 'Life support', 'Harvest' en 'The Mephisto club' waren erg goed. Heb inmiddels al 6 van haar boeken gelezen.

Intussen wordt er hard gewerkt op de property. Vanmorgen is het beton voor de fundering gestort. Het begint ergens op te lijken. Heb zelf al wat verlichting aangelegd op de 'retaining wall' zodat men straks niet op de tast naar de WC moet tijdens een van onze soirées. Typisch New Zealand, je koopt lamp armatuurtjes waar ze geen lampjes voor hebben (oh, you just buy a size larger and bend the legs a little bit) en een transformator waar een stekker in moet die ze niet verkopen. En dat alles voor schandalige prijzen.

Daar waar je de retaining wall ziet worden twee kamers bijgebouwd.

PVC pijp kost hier per meter 2 keer zoveel als een 4 meter pijp in Nederland. Dat verklaart ook gedeeltelijk ons dure moestuintje, inmiddels af. Groentes hebben regelmatig water nodig en daarom heb ik vanmiddag (ongelooflijk, maar er waren zo weinig patienten dat ik maar naar huis ben gegaan) fraaie tijdklokken geinstalleerd die alles regelen. Volledig self-sufficient. We moeten nog net zelf de groentes plukken. De eerste aardbeitjes hebben inmiddels ook al de kop op gestoken.
Nog een fraaie uitleg over hersenschade door alcohol. Deze is van Clavin aan zijn maatje Norm in de serie Cheers: "Well ya see, Norm, it's like this. A herd of buffalo can only move as fast as the slowest buffalo. And when the herd is hunted, it is the slowest and weakest ones at the back that are killed first.. This natural selection is good for the herd as a whole, because the general speed and health of the whole group keeps improving by the regular killing of the weakest members. In much the same way, the human brain can only operate as fast as the slowest brain cells. Excessive intake of alcohol, as we know, kills brain cells. But naturally, it attacks the slowest and weakest brain cells first. In this way, regular consumption of beer eliminates the weaker brain cells, making the brain a faster and more efficient machine.. That's why you always feel smarter after a few beers."
Goed, tijd om de auto te pakken. We gaan voor een lang weekend naar het noorden. Omdat het been heel klein beetje drizzelt een nummer van Diana Krall's nieuwe album: Garden in the rain.