27 december 2013: Rafting pictures

Omdat Pieter onze auto mee had genomen (mijn midlife crisis maakte ineens een geluid alsof er een aantal lege flessen onder de auto hing  en we hadden echt alleen maar volle IN de auto) kon ik onze rafting foto's niet laten zien. Die lagen immers in het verkeerde dashboard kastje.

Anyway, hier zijn de plaatjes. Als ballast hadden we een Aussie 'happy chocolat' maker bij ons. Deze man bleek een geheel eigen uitleg te hebben van het begrip 'synchroon'. Ondanks zijn onbeholpen pogingen iets bij te dragen hebben we met puur Hollandse kracht het einde gehaald. Zijn Poolse lichtgewicht partner (!?!we're still puzzled?!?)  droeg iets meer bij.

Het was niet de Franse Isere (duidelijke zwaarder) maar desalniettemin een leuke ervaring.

De Tongariro river bestaat voornamelijk uit kraakhelder smeltwater van de Mount Ruapehu, maar dat was geen bezwaar om even te zwemmen.

Zelfs mijn dappere eega!

Aan het eind nog even een wilde bocht onder het toeziend oog van de chauf met camera.

Ondanks het harde werk blijven de glimlachjes op de gezichten.

Uiteraard eindigd alles weer in de tuin. BBQ op boxing day. Sorry guys, het wordt vervelend ik weet het!

Rest ons jullie allemaal vast een gelukkig Nieuwjaar te wensen.

25 december 2013: Tristan

22 december 2013: Tongariro met familie.

Pieter en Doeke (schoonbroer en neef) zijn in Kiwiland aangekomen. Anderhalve dag Auckland en al dolfijnen en walvissen gezien. Wat een mazzelaars.

Als toetje nog een lekkere BBQ met een koele Tui bij ons in de tuin en de voorspellingen voor het weekend: 20+ en blauwe lucht.

En dan op pad voor de volgende Kiwi experience. De Tongariro Crossing, enigzins modified by us of course. Het laatste deel van de wandeling is namelijk pretty boring en dus hadden we een verrassing voor ze in petto.

De eerste rust pauze halverwege de eerste klim. Tussen Pieter en Nienke kun je op de achtergrond de 140 km verder gelegen vulkaan Taranaki zien liggen.

Poseren voor Mount Ngauruhoe, ook wel genaamd Mount Doom (uit Lord of the Rings).

De Red Crater op de voorgrond met de tot voor kort nog actieve vent met Mount Ngauruhoe op de achtergrond.

Gevaar? Waar dan?

The Emerald Lakes en links the Blue Lake en op de achtergrond Lake Taupo. Absoluut de moeite waard om daar even de zwettkliertjes voor aan te zwengelen.

Emerald is echt emerald in het zonnetje, wat een kleur.

Lunchen bij dit meertje waar de stoom uit de wanden blast is echt een van de meest relaxte dingen die je kan doen. Konden die rotte eieren niet vinden in de lunch.

De heren hadden niets te klagen. Horen we al emigratie plannen? Toch maar niet een frisse duik genomen. Al hoewel, hoef je je voorlopig niet meer te scheren.

De Red Crater op de voorgrond, Mount Doom er achter en Mount Ruapehu vol met sneeuw erachter.
Dit alles gefotografeerd vanaf de Blue Lake waar Nienke nog even naar toe wou. Daarna weer dezelfde weg terug (we kwamen immers voor de vulkanen). Uiteindelijk ruim 20 km gelopen en een kleine 900 meter geklommen.

En dan worden we beloond met 'fush'n'chups'. Op zijn Kiwi's. Natuurlijk heel verfijnd met een glaasje Norton Estate Viognier. Volgende week ons avondtuur op de Tongariro River.

16 december 2013: shiraz of merlot.

Mijn lieve eega roept dat ik in de penopauze/mid life crisis ben beland. Ik heb namelijk mijn boodschappentas op wielen verruilt voor een echte auto. Niet zo'n voorspelbare bromfiets voor de oudere jongeren maar een Nissan Terrano G3m-R 5dr Wagon uit 1997. Tja, geen jonkie meer. Een nieuwe had vrees ik echt heibel opgeleverd thuis. Dit beestje zag er nog heel aardig uit voor zijn leeftijd. Geen roest, 200000 op de teller, diesel, automaat, etc. In feite heb ik helemaal geen verstand van auto's. De stereo moet het goed doen en dat is het. Ik heb dus helemaal tegen mijn principes gehandeld want alles was goed aan deze kar behalve de stereo.

Dacht eerst nog dat het de diesel was, maar bij de eerste tonen van Fat Freddies Drop begon er reeks veren door de auto te springen. Hoe leg ik dat nou uit aan mijn vrouw. Dus maar een speurtocht op het internet begonnen; hoe vervang ik de speakers van dit type auto. Men was het er in ieder geval over eens dat het 5x7 inch boxen waren, dus die bestelde ik maar vast via het net. Speakers komen binnen en dus aan de slag. Na veel puzzelen kreeg ik het binnen werk van de deuren af.

Meteen bleek waarom het geluid zo beroerd was, de vering van de boxen was helemaal vergaan en de speakers waren nog goede oude 15 watt Clarion speakers, geen partij voor de 60 watt radio waar zoonlief van de vorige eigenaar waarschijnlijk een keer te veel aan de volume knop had gejengeld. Helaas bleek het eensgezinde Terrano forum (mijn nieuwe internet vrienden) op het net geen gelijk te hebben. Deze bolide was uitgerust met 6 inch speakers en dus pasten de fonkelnieuwe Sony speakers niet in de uitsparingen. Om de wagen nou met de slijpschijf aan te vallen ging me te ver en was waarschijnlijk ook moeilijk aan Nienke uit te leggen geweest.

Dus maar weer nieuwe (en duurdere) speakers besteld. Wat solderen, nog wat gepuzzel en ik had aan het eind niet eens schroefjes over. Zelfs niet eens een van die rare plastic dopjes gesneuveld. Best wel trots, en een heerlijk geluidje. Nu eens kijken of mijn midlife crisis ook nog een bull bar en extra koplampen (voor de jacht) kan bestellen (grapje!).

Met dit weer speelt veel van het leven bij ons zich in de tuin af. Of in zee (al op een heerlijk zomers temperatuurtje). Met die hitte is het heerlijk in het water. Ook Dick en Whetu kwamen even afkoelen.

Whetu kon zelfs nog even met de kleine egeltjes spelen. Pa egel kwam niet protesteren want die was inmiddels in een rattenval gesneuveld. Hoe moeten wij nou weten dat egeltjes ook van pindakaas houden? Wel eens een egel gezien op de Elfstedentocht?

Anyway, het werd weer een heerlijke avond met muziek, vuur en wijn. Verveeld nooit.

Er werd nog lang gediscussieerd over de toekomst van post-Mandela South Africa, de toekomst van de Otaki shops post-new-highway, de prijzen van concert tickets in New Zealand en wat een betere volgende keus zou zijn, een Australische shirax of een Hawkes Bay merlot.

Het tennis is afgelopen. Derde geworden in beide competities. Wel balen, heb in de interclub competitie geen wedstrijd verloren op mijn lies spier opgave na. Volgend jaar geen sub-twintigers meer in ons team. Voorlopig even andere sportieve bezigheden zoeken. Dit weekend met Pieter (schoonbroer) en Doeke de Tongariro Crossing lopen en de dag erna de Tongariro river afraften.
Na het success van de Routeburn track heb ik Nienke eindelijk kunnen overhalen om de Crossing mee te lopen.
We sluiten af met funny New Zealand drug driving ad (ernstig dat het zo moet natuurlijk, maar de uitvoering is leuk):

11 december 2013: Zomer feestjes

Woof is weer weg. Een heleboel vakjes op de lange lijst die Nienke voor me gemaakt had op de iPad kunnen worden afgevinkt. Dank aan Martijn. Toch best handig dat paar extra handen. Kost wat bier maar OK. Nu de tuin en het weed in de weilanden nog. Als iemand nog een dochter met groene handjes wil stallen voor een paar dagen .....

We hebben samen een houten hek gebouwd rond de enorme flax in het voorste weiland (Nienke kon het niet waarderen dat de stiertjes op de bladeren sabbelden), de stockyard gerepareerd (er zou nog steeds iemand helemaal uit Auckland komen om onze enige tweejarige stier op tuberculose te komen testen. Het geld kan niet op immers.), een retaining wall gebouwd en alle tuinmeubelen geschilderd. Dankzij Martijn ligt er nu een grote stapel hout naast het huis voor onze tuin vuurtjes.

Martijn maakt dudielijk dat wij nog even moeten oefenen met fotograferen.

Daarbij heeft hij geprobeerd om ons wat foto techniek bij te brengen. we zullen zien. Moet zeggen dat ik deze twee foto's niet gemaakt zou kunnen hebben. Heb wel inmiddels mijn statief zonder Tom Tom weten te localiseren en onder het stof vandaan gehaald.

Die vuurtjes zijn wel heel erg lekker. Ik heb inmiddels 4 geluidsboxen buiten opgesteld zodat we met grote regelmaat tuinfeestjes kunnen geven. Willem en Carla kwamen het als eerste uit testen.

Where are the guests?

Vervolgens kreeg ik het hele Medical Centre op bezoek voor de jaarlijkse Christmas function.

Ik had die morgen nog een vruchteloze poging gedaan om tennis competitie te spelen. Helaas zijn Kiwi's behoorlijk eigenwijs en ondanks mijn sombere voorspellingen begonnen ze vol frisse moet aan de wedstrijd. 5 games verder sopte iedereen van de baan af en lieten we de stortbuien verder voor wat het was. Thuis grepen we de gelegenheid echter aan om toch wat op te ruimen en ontdekten dat er nog een ping pong tafel (bijgenaamd de 'leg het daar maar even neer') in de garage opgesteld stond en de carport ook flink groter was dan we dachten (dus daar komen die ratten vandaan). Nienke zag laatst een touwtje hangen onder haar auto en trok eraan. Bleek een dode rat te zijn!

Wedstrijdje vuur staren.

Op een na was iedereen aanwezig en dus hadden we ineens 40 gasten. Dankzij een cateraar en onze wijnkelder waren er echter nauwelijks voorbereidingen.

Dr. Sherry op de drums.

Ik had nog een muziek kwis in elkaar gedraaid voor het geval er naar gespreksonderwerpen gezocht moest worden, maar dat bleek niet nodig. Het was een hele leuke avond. Met twee gitaren en bongo's rond het vuur.

Het was nog nooit zo laat geworden op een praktijk party en de laatsten vertrokken rond 1 uur. We hebben de lat lekker hoog gelegd voor volgend jaar. Ook voor de komende weken is de tuin meerdere malen besproken. Volgende week komt Yvo, mijn oude tennismaatje, met de familie langs en woensdag staan Pieter en Doeke op de stoep. Daar gaan we volgend weekend mee wandelen/raften/speedboaten.
Als afsluiter het nieuwe Air New Zealand filmpje over de nieuwe hobbit film, niet dat we gaan kijken, maar de heisa er omheen blijft toch leuk.