26 juni 2014; WK voetbal bijdrage uit Nieuw Zeeland

Het is wat met die politici. 'Onze' Prime Minister, John Key (alias 'JK'), vecht namens Hollywood (daar heeft hij handjes mogen schudden met wat filmsterren) een robbertje uit met Kim Dotcom, de bolle duitser die verantwoordelijk wordt gehouden voor al het illegaal kopieren van muziek, boeken en films. In dit gevecht worden allerlei smerige amerikaanse methoden toegepast. FBI achtige invallen, afluisteren, kopieren van computers, etc. Over illegaal gesproken. JK heeft net weer even op schoot mogen zitten bij Obama, en dus de strijd gaat onverminderd verder. Desondanks durft die minkukel desgevraagd te zeggen dat het duitse team zijn favoriete team is tijdens deze wereldcup. 'Hello Wellington. Here are the votes from the Dutch jury; National party; zero points!' 't Is wat die WK. Elke nacht om 4 uur op is redelijk killing. Gisteren morgen was het zelfs behoorlijk saai. Tenminste totdat El Canibal de Uruguay een hapje italiaans ging eten. Wat een malloot is dat zeg, en hij heeft nog wel voor Ajax gespeeld. Heb begrepen dat hij zijn coach verkeerd begrepen had, die had gezegd 'jij bijt het spits af', maar hij had verstaan 'jij bijt de spits maf'. Bovendien, wie laat zo'n jongen dan ook spelen op Chewsday. Leuke plaatjes op internet.

Anyway. Het belooft nog leuk te worden. Met Mexico in de volgende ronde en daarna eventueel Costa Rica of Griekenland moet een halve finale toch te doen zijn. Dan tegen Belgie of Argentinie.... Ik heb al laten weten dat ik enkele ochtenden wat later op het werk zou komen. Begin voorzichtig het zwart van onze Hollandse tuinkabouter te krabben. Ole!

16 juni 2014: hij had er weer bij moeten zijn

Cheering in juli 1998.

13 juni 2014: oranje down under

Watching the All Blacks in an Irish pub.

Hier halen mijn collega's hun kralen en spiegeltjes, beschamend.

Wandelingetje tijdens de lunch, Lake Rotorua

Zit nu op een medische conferentie in Rotorua. Dat stadje met die rotte eieren lucht. Voor de broodnodige studiepuntjes. Gisteren na het werk in dik 4 uur naar toe gescheurd. Lekker Pink Floyd op luid om niet in slaap te vallen. Ik zou met mijn Spaanse collega gaan en op zaterdag morgen vroeg samen voetbal te kijken. Maar omdat zijn vrouw ineens moest bevallen ging ik dus alleen op weg. Ik had op Tripadvisor gelezen dat je een kamer dicht bij de bar of de receptie in het door mij gekozen hotel moest mijden. Dat had ik dus gemeld bij de reservering. De manager moet humor hebben want ik kreeg kamer 650. Aan de verste zijde van het hotel. Naast de snelweg. En net voor een bocht. Om 4 uur begonnen de eerste vrachtwagens naast mijn kamer op de motor te remmen. De lokale brommerclub en wat auto's zonder uitlaat erbij op weg naar de garage en ik was klaarwakker. 'No sir, we're chokkas'. Dus heb ik maar uitgechecked en was dus om 7 uur als een van de eersten op de conferentie. Die begon pas een half uur later, maar dat gaf me de kans om een ander hotel te reserveren. Wat interessante praatjes aangehoord en daarna een workshop over child obesity (een populaire hobbie hier). Een professor in de voedselkunde doceerde ons een nieuwe benadering van ouders met dikke kinderen (zelf natuurlijk ook obese). Ik vroeg haar wat voor resultaat het nou had gehad op het gewicht, maar dat wist ze nog niet. Typisch voor NZ, we proberen maar wat. Daarna liep ik naar een andere zaal voor het volgende praatje maar daar waren ze nog bezig. Wordt de spreker ineens helemaal grijs en glijdt van zijn stoel. Wat doen mijn geweldige collega's hier? Ze roepen allemaal "Call an ambulance". Ben dus maar naar voren gelopen om de beste man te helpen. Had Thai gegeten in het Novotel, paar maal overgegeven en toen maar niets meer gegeten. Ik heb zijn benen in de lucht gegooid en hij kwam weer bij, gewoon vagale reactie. Ambulance keek ook wat vreemd toen ze hier kwamen bij al die gp's. Anyway, wat excitement op vrijdag de 13e. Net de niets zeggende praatjes van de nationale politici aangehoord. NZ staat nu no. 3 op de wereldranglijst voor obesitas, maar onze nitwit minister voor Volksgezondheid vind dat zijn verantwoordelijkheid niet verder gaat dan informatie geven. Wat een goed idee, dat ik daar nou nog niet eerder op gekomen ben. In ons dorpje met 7500 inwoners zitten 15 take-aways die kunnen overleven, ondanks mijn adviezen om af te vallen, meer te bewegen en gezonder te leven. Maar ja, dat vond die minkukel toch geen reden om big brother te gaan spelen. Deze jongen heeft trouwens zelf net een cardiovascular risk assesment gehad: laag cholestrol, lage bloeddruk en normale leverwaarden! Een goed getraind lichaam en organen dus! Daar drinken we er nog een op. Vroeg naar bed gegaan na twee korte nachtjes, moest immers vroeg op voor the game. En wat voor een. Heb gedurende de dag nog meerdere malen van de goals zitten genieten in mijn oranje overhemd. Maar weinigen hier die er iets van snappen. Net terug uit de Irish pub, gegeten met wat collega's en the All Black zien winnen van Engeland. Alweer de enige in kleur. Menigeen keek alsof ik gay was. Kleurloze lui, maar wel een leuke avond. Voor zover, cheers, Hans

5 juni 2014: Tristan

Had vandaag 16 jaar moeten zijn. Toen al klaar voor oranje.

Een mooi lied voor Tristan: Holding you, gezongen door Ginny Blackmore en Stan Walker, beiden uit NZ. Voor degenen op mobiles die dit niet kunnen zien, hier is de link.

3 juni 2014: Winter time.

Hoog tijd weer eens voor een update van mijn kant hielp Hans mij herinneren, en ja hij heeft gelijk! Net vier dagen een heerlijk lang weekend achter de rug met daarin de start van de kiwi winter hier op 1 Juni. Daar was afgezien van de koude start van de dagen niet veel van te merken. Echt fantastisch weer, blauwe luchten en 15 graden, heerlijk. We hadden de optie om als 'platinum' friends van onze favoriete winery/restaurant vouchers te kopen om hun 25 jarig bestaan te vieren. Dat hoefden we niet lang over na te denken want dat was een goeie deal, buy a $50 voucher en spend $100. We hadden meteen maar even drie vouchers ingeslagen en dachten dan nemen we wel een flesje mee naar huis. Onze Routeburn wandel vrienden hoorden van onze plannen en wilden het ook wel eens meemaken die hele leuke winery en dus vertrokken we vrijdag naar de Wairarapa en hadden weer een vreselijk gezellige avond met fantastisce wijn, eten en bediening. Ze zijn helemaal 'om' en gaan zeker terug, net als wij! Zaterdag even shoppen voor indisch koken en hollandse kaas in Petone om de dag na nog een kleine twee uurtjes buiten klussen te besluiten in the hot tub onder een prachtige heldere milky way.

Zondag op bezoek bij kennis M. die tegenwoordig in een verzorgings tehuis woont, rondje gemaakt in de rolstoel door de tuin. Even zon opsnuiven is belangrijk want blij wordt je er niet van. Maar ja, roeien met de riemen die je hebt, we weten er alles van. Hans maakte hem blij met nieuwe muziek speler met voor dagen klassieke muziek op een stickie. Nou hopen dat de zusters 't snappen. Daarna me op het ramen zemen van de staircase gestort, dat was -ahum- meer dan een jaar geleden gedaan door Judith! Moet ik nog om lachen als ik daaraan terug denk; lange J. op het hoogste trapje toen ik thuis kwam en niet begrijpend hoe ik toch met die stok dan bij die bovenste ramen kon.  Door de stok uit te schuiven tot 2.50 m haha!

Gisteren na ochtend brunch met vrienden in de tuin gewerkt en daarna met de binnen ramen begonnen maar niet afgemaakt want.... we gingen weer eten met vrienden. Poor us. We prijzen ons gelukkig met zoveel lieve en gezellige mensen om ons heen hier, we genieten ervan.

Werk op dit moment is een beetje een gekkenhuis weer, ondanks het feit dat ik toch echt Council uit de grootste solid waste services heb gemanaged de afgelopen vier jaren. Nu ben ik de laatste opruimklus aan het doen maar heb daarvoor erg weinig tijd; een asset management plan schrijven. Het process daaromheen manage ik ook nog (als bijbaantje). Ik moet me nu dus verdiepen in alle aspecten van de gebouwen, een register maken, economic life achterhalen en dan een 20 jaar budget maken voor alles wat er moet gebeuren in die jaren en dus ook de kosten daarvan inschatten. Eigenlijk werk voor een consultant en propety specialist maar ik pobeer het zelf te doen, kan ik ook weer asset management bijschrijven op mijn cv, je weet maar nooit..

Op regional nivo en nationaal nivo ook veel te doen, ik zit nu in een nationale steering group van 8 mensen die 72 councils in NZ vertegenwoordigen. Nu zijn we volop in discussie over een document dat net uitgebracht is door minister die nou eindelijk het licht gezien heeft dat er toch echt een charge moet komen voor een heel aantal producten wil je aan het eind willen recyclen etc. Net als we in Europa al 25 jaar of langer doen met heel veel producten. Dat blijft een raar iets, Kiwi's moeten altijd zelf het wiel weer uitvinden, heel tijdrovend waardoor er vooral heel lang niets gebeurd. Nou ja, nu dan eindelijk wel maar het zal wel een paar jaar kosten.

Verder zijn we de beslissing aan het afwachten van de herindelingscommittee, of the councils van Wellington region samen 1 supercity moeten worden a la Auckland of een variatie daarvan. Kapiti heeft geopteerd voor zelfstandig blijven. We wachten het af, pas eind volgend jaar zullen de echte veranderingen doorkomen. Daarom moet ik dus aan mijn cv blijven werken, want als er een supercity komt zit in je als middle manager in de gevaren zone, dat is nou eenmaal zo.  Ach ja, wie weet zitten we dan wel voor een jaar op en tropisch eiland om vrijwilligers werk te doen, everything goes.

Overmorgen is het 5 Juni en 11 dagen later 16 Juni. Die bizarre combinatie, ik kan me nauwelijks indenken hoe we die maand in 2003 doorgekomen zijn. Wat een rollercoaster was dat van een kinderfeestje naar een begrafenis voor een kind. Flashbacks overheersen even deze week als ik wakker lig daar ontkom ik niet aan. Maar het verdriet om wat we nu missen is gek genoeg groter, twee grote zonen met bijbehorende vriendinnen en vrienden over de vloer Overloeze tiener discussies, heel veel ergernissen en heel veel houden van. Ons leven is leuk en ok, maar ook saai zonder kinderen. Daar helpt helemaal niets tegen. We weten inmiddels dat dat gemis komt en gaat omdat de dagen toch gewoon voorbij gaan en er weer leuke dingen en ontmoetingen gepland zijn die onze gedachten verzetten. Daar houden we aan vast en aan elkaar. Keep looking for rainbows!

cu N