de nieuwe stoelen in elkaar gezet (hardhouten leg-puzzle uit Vietnam, maar helaas geen Vietnameesjes in de doos die die IKEA achtige pakketten ook even in elkaar zetten, slechts een lullig inbussleuteltje). 
Gelukkig werkte mijn accuboormachine nog net. Ben helaas met de trekker over mijn oplader heengereden en dan blijkt de oer-duitse deugdelijkheid van Einhell toch wat tegen te vallen. Na wat geknutsel, geduw en geknip werkt hij wel weer, maar om nou te zeggen dat hij nog spatwater dicht is.... Een meneer van Einhell mailde dat hij de lader nog wel kon bestellen, maar ze leveren niet buiten de Benelux. In 1940 hadden ze meer expansie drift. Nou ja, ze hebben hier ook mooie powertools bij de plaatselijke 'GAMMA'. Verder de ijskast gevuld met de nodige dorstlessers, fakkels geplaats. Gasten ervan overtuigd dat het echt mooi weer is en toen nog even golf gespeeld. Nienke en ik zijn inmiddels donor geworden. Heb net 100 nieuwe balletjes besteld. Het gaat echt niet slecht hoor, maar we zijn gewoon ongeduldig. Als zo'n balletje in de bush verdwijnt en hij meldt zich niet binnen een minuut dan mag hij niet meer mee naar huis. Dat mocht ik nog net wel afgelopen maandag toen we na het werken op Sims nog even bij vrienden langs gingen voor een hapje. Al tijdens het eten toverde de gastheer een 15 jaar oude Glenfiddich op tafel en laten we maar zeggen dat hij wat moeite had met inschenken. Het mikken ging prima, maar het doseren .........Tot slot een paar plaatjes die Nienke schoot in onze tuin. Vergeef me dat ik de namen niet ken. Alleen de Pohutekawa, de rooie met gele uiteinden kan ik onthouden.
Tja, die appeltjes ken ik natuurlijk ook wel. Alles groeit als een dolle hier nu. De mooie dagen wisselen zich af met sub-tropische regenbuien. Afgelopen dinsdag was er weer zoveel gevallen dat de straat voor ons huis weer in een rivier was veranderd. Mijn krantje dreef natuurlijk midden in die plas. Op blote voeten pikte ik het Dommetje uit het water (tot net onder de knieën) en zowaar, hij was nog droog (hier geleverd in een milieu onvriendelijk, maar in dit geval erg regenjasje). Met een glaasje jus bij Nienke afgeleverd die deze dagen vrij heeft. Op de council is niemand en er valt dus niet te werken. Helaas gaat dat voor mij niet op. Zelfs morgen moet ik nog 6 uurtjes werken. Afzien ......
Dankzij ‘good company’, enkele lekkere sauvignonnetjes en heerlijke muziek viel het nauwelijks op. Gecampeerd in ons nieuwe tentje, nadat we eerst de kunst van het tent opzetten hadden afgekeken van de overburen (zelfde tentje, andere kleur). Nog net in de miezer ook weer ingepakt en toen was het weer mooi weer. De vakantie is hier nu echt begonnen. De dorpen en steden lopen leeg, de highways zijn vol. De supermarkten belachelijk druk (christmas dinner in aantocht, en dankzij de amerikaanse series op TV is dat hier ook een hele happening aan het worden). Patienten cancelden hun afspraken of kwamen gewoon niet, lekker rustig. Nienke kon ook een kanon afschieten op de council. Het openbare leven komt tot stilstand, iedereen zit op, in en om het water. Alleen op de golfclub was het tot mijn grote verrassing erg druk toen ik eh, eh, mmm, .... eh, mij als lid ging aanmelden. Het leek wel of het hele bejaardenhuis op de club was losgelaten, schijnt elke dag zo te zijn. Nou ja, wij spelen tegen vijf uur en dan heeft de sherry al een slagveld aangericht onder de ouwetjes. Dinsdag nog even gespeeld, het gaat steeds beter. Op hole 7 sloeg ik de bal al in een keer over de green heen. Daarna lekker ‘restjes’ van een kerstdiner opgegeten bij vrienden en gisteren avond een kerst BBQ bij weer andere vrienden. Vandaag dan even rust. Kon ik lekker rustig naar de bouwmarkt, dacht ik. Het was afgeladen en op de terugweg stond ik 2 uur in de file. Gelukkig had ik mijn lunch bij me en kon ik al rollend proberen de mie en pindas met schroevedraaier en beitel te verorberen. Oom agent stak naast me zijn duim op. Telefoneren in de auto mag niet, maar eten blijkbaar wel. Was een duur tripje trouwens, omdat we beachfront zitten (= zout) moet alles van metaal 'stainless steel' zijn en dat is duur. 12 Scharnieren voor de shed samen 300 dollar. 5 Kg bak spijkers 235 dollar (gegalvaniseerde spijkers slechts 39). Later op de middag toch nog de deuren in de shed kunnen zetten, echter pas nadat Murray en Barbara nog even met chardonnay en kaas langs waren gekomen om van de zee en de tuin te genieten. Stanley (de tractor) heeft nu een fraai nieuw onderkomen. Morgen het laatste stukje en dan kan Nienke gaan kwasten, groen! 
Overigens moeten we nu 3 maart echt het huis uit zijn, stok achter de deur voor de bouwers dus. Voor ons nu een rustige periode, volgende week nog 2 dagen werken en dan vrij tot en met de 3e. Nog een tip: vandaag heerlijk gewerkt met op de achtergrond de nieuwe CD van Trijntje Oosterhuis (Never can say goodbye) en die van Joss Stone (Colour me free), beiden echt heerlijk.
We sluiten af met de ondergaande zon vanuit onze tuin.
We hopen nu zo langzamerhand wel echt op zomerweer, ook omdat we zo graag willen dat die moeilijke kerstdagen zo min mogelijk voelen als hollandse kerstdagen. Het is hier de afgelopen weken behoorlijk bar en boos geweest, dus vorig jaar met het rondreizen met Philip en Noor hadden we ongeloofelijke mazzel weten we nu. Heb me laten uitleggen dat het met La Nina te maken heeft, dan wordt het een lange natte zomer. 
Af en toe wel mooie dagen zoals vandaag en gisteren, waardoor we gisteravond dan eindelijk onze eerste echte golf les samen hadden. Ruim de tijd voor goede uitleg en aanwijzingen, dat was echt heel helpful. Net na het werken samen 9 holes gelopen en goed nagedacht en geoefend maar echt tevreden ben ik niet, waarschijnlijk denk ik nu weer teveel na... Hans z'n swing gaat heel goed maar het voetenwerk heeft de aandacht nodig om te voorkomen dat je staat te hockeyen; maar kijk zo moet het dus!
Tja, die kerstdagen dat blijft toch een hele hobbel voor ons, vooral omdat iedereen om je heen je blijft vragen what are you doing for Christmas and elkaar nu al bij elk telefoongesprek happy Christmas blijft wensen. Was in Nederland niet anders hoor, er is gewoon geen ontkomen aan. Maar goed, we proberen afleiding te zoeken en gaan a.s. zaterdag naar Fleetwood Mac in New Plymouth met mijn collega Peter en zijn vrouw Sandra. Het wordt kamperen want er was geen andere accomodatie meer te vinden. De weersvoorspellingen zijn helaas weer niet goed voor het weekend, dus we moeten onze mooie wandel poncho’s maar weer tervoorschijn halen. Ik heb wel lekker 10 dagen vrij vanaf eind volgende week en daar zie ik erg naar uit. Beetje werken op Sims Road, dankzij alle regen is het groener dan groen en groeit het gras als kool, ook tussen al mijn nieuw geplante planten! Verder heb ik zoals altijd het voornemen om weer eens wat te schilderen of eindelijk de restjes Oamaru stone eens te gaan bewerken. Miriam en Erik komen logeren de laatste 5 dagen met de kinderen en we maken er samen met de Wellington clans een heuse kampeer partij van op Sims op oudjaar. Nog meer duimen voor een droog weer! Zie hier onze home fazant die ons gezelschap houdt op Sims;
Op Council is het een tumulteuze week nadat eergisteren door de Minister bekend is gemaakt dat door de designation van de Western Link Road – de local road waarvoor ik net ruim een jaar allemaal properties heb gekocht voor Council – een four lane motorway wordt gebouwd door the national roading agency. Dus; weg local road, weg groot project voor Kāpiti, weg goede connectivity for the district en weg 14 jaar werk! De plannen zijn begin oktober gewoon ‘gedumpt’ door de Minister, niemand in Council was van tevoren op de hoogte en na een heel slim gespeeld consultation process is het nu dit geworden. Informatie staat op de website; 
Vandaag is mijn eerste 'ei' in mijn nieuwe job door the Council meeting goedgekeurd om uit te gaan for public consultation; mijn draft Solid Waste Bylaw. Op een paar makkelijke vraagjes over redelijk onbenullig dingen na ging het very smooth. Het grote issue van de licencing van alle waste collectors in the district; geen enkele vraag. Maar dus wel over hoe het nou moest met het weggooien van hondenpoep in een zakje, mocht dat nou wel of niet volgens the bylaw? Tja, het zegt meer over het niveau van de councillors ben ik bang dan over mijn bylaw maar goed we zijn een ronde verder en dat is mooi. Nou maar eens afwachten van het publiek ervan vindt.
Hoog tijd voor wat gewandel op de sportvelden om wat broodnodige kilo'tjes kwijt te raken. Sinds de Tiger Woods affaire spelen we veiligheidshalve samen golf (geen idee of ze mijn SMS-jes ook leest). Nienke demonstreert mij hier nog even hoe je een nr. 7 gebruikt. 
Volledig gebrek aan verrouwen viel mij ten deel toen ik moest afslaan. Naast de bomen zie je nog net twee angstige hoofdjes. 
Nou moet ik toegeven dat ik mijn bal op baan 10 op een paar meter van mijn hoofd met hoge snelheid zag langskomen nadat hij via de enige boomstronk in mijn gezichtsveld terug ricocheerde. Moest derhalve terug moest lopen voor mijn volgende slag; tegenslag dus.
Tegenslag had ik ook op woensdag. Ik had net een deel van de schuur opnieuw beplaat en twee ramen erin gezet toen de aarde even begon te schudden. Nou zaten de ramen wel vastgeklemd, maar nog niet vastgespijkerd. 5.1 op de schaal van Richter en ook nog eens vlakbij (30 km boven Otaki) was net teveel en een van de ruiten viel uitgerekend op mijn 5 kg doos met spijkers stuk. Stom, stom, stom, doe dan ook meteen wat je denkt dat goed is. Tijd voor een pauze dus met een blikje cola en uitzicht op onze Bottle brush boom. Ik zou in principe mijn frustratie 's avonds kwijt kunnen tijdens het tennissen. Helaas, 3 - 3 gelijk gespeeld en met één game verschil verloren, weer zesde geworden. Jammer genoeg geen aktiefoto's van ons team, slechts een na-tafel foto met Hollandsch bier! 
Wie kan dat nou, beetje golf oefenen in de tuin!
En dan de toeschouwers; een lid van onze trouwe quail familie, 
en vandaag voor het eerst gezien in de tuin, onze huis hedgehog. 
Nog even over het strand gewandeld waar we deze onverlaat zagen liggen, een blowfish met vervaarlijke stekeltjes. En dat op ons idyllische strandje, maakt zwemmen iets minder aantrekkelijk! Wel een Japanse lekkernij, wellicht kunnen we er op gaan vissen. 
Omdat ze ook van wijn hielden waren ze bij ons aan het goede adres, temeer omdat het weer niet meezat (de hele week regen). Tijd genoeg voor een uitgebreide proeverij. Omdat Nicole niet alleen een goede bekende van Nienke was, maar ook nog een goede vriendin van Liesbeth, deden we het op zaterdag in Wellington nog eens dunnetjes over. Maar eerst nog even een goedkope zonnebril (verdwenen in de rivier toen de kayak omsloeg, waar hoorde ik dat eerder?) voor Nicole kopen in de kampeer winkel in Petone. Vele shirts, truien, tenten, gasbranders, petten, etc. (oh ja, en een 'goedkope' bril) later melden we ons bij nog even bij de Dutch shop voor de nodige zwarte parels. Een klein wonder dat er nog genoeg ruimte was voor Guy's heerlijk venison. 
Op zondag tussen de buien door nog een dak op de nieuwe schuur gelegd terwijl Nienke met de weed wacker een heel nieuw stuk tuin ontgonnen heeft, genoeg fuel voor een heerlijk vuur rond oudjaar!
Gewonnen met 4-2 waardoor we volgende week wederom strijden voor de 5e en 6e plek. Niet slecht voor een team dat jaren laatste was.
Nu nog even een aanbouw maken zodat onze ride-on-mower ook in de renstal kan staan. Dan ook daar een dakkie op en vervolgens de nieuwe betimmering. Klinkt allemaal als een peuleschil nietwaar. Maar er zijn nog zoveel andere dingen te doen. Bezoek aan vrienden, collega uit Nederland die een dag kwam meelopen (en en passant twee gezellige avonden met hem en zijn familie), avondje wijnproeven in Otaki (rijden wij het hele land door op zoek naar lekkere wijnen, zit er een uitstekende wijngaard om de hoek, 
Aan de achterzijde pronkt ons trappenhuis, sinds vandaag voorzien van fraaie ruiten, waardoor de vogels nu eindelijk niet meer het huis inkunnen. Zijn we eindelijk verlost van vogelpoep en overal stro.
In de nacht en de morgen viel er maar liefst 20 cm regen volgens onze eigen regen meter. Het vaarverkeer voor ons huis was gelukkig niet druk deze morgen.
That's New Zealand! Right, I'm off to Wellington. Moet een certificate halen voor reanimatie. Ik zei dat ik in Nederland reanimatie instructeur was, maar dat telde niet. Op mijn vraag waarom mijn artsen diploma hier dan wel erkend werd hier volgde slechts gestumper. That's also New Zealand, de Engelse mentaliteit; als iets simpel kan doen wij het moeilijk, als iets logisch is dan doen we het toch anders, als de rest van de wereld het zo doet, doen wij het andersom. Nou ja, kan nooit kwaad I guess.
Nienke heeft van mij een golfset gekregen, ze is nu volwaardig lid van de Otaki golf club. Had ze dus nog haar trainings setje over en dus nam mij een avond mee als handicap. Kon geen goede smoes meer verzinnen en dus stonden we daar in het zonnetje, tussen bomen en vogels, de laatste vertrekkende gasten (electricien en loodgieter in hun werk busjes) groetend, balletjes weg te slaan. Geen ballotage, geen GVB, geen voorslaan, geen ruitenbroek en krokodillen shirts, gewoon beginnen. Ik vond het nog leuk ook, m.n. het 'rammen'. Dilemma dus, wat doe ik nou met mijn flauwe grappen over golf ........
Compleet met schieten voor de boys, 
vuurtje maken in het weiland (het lijkt alsof Nienke het concept niet helemaal begrepen heeft, maar ze houdt hier de belendende percelen nat). 
En terwijl de kids de kids bekijken 
nemen de dames het er even van (krantje, Libelle, glaasje, toastje). 
Dan het hoogtepunt voor Erik; joyriden op de tractor met de hele family erop! Aan het eind sputtert de motor en slaat hij af. Gelukkig is Erik een mechanical engeneer en ontdekte dat het palletje naar de reserve tank niet openstond. Ik kom meestal niet verder dan de radio, maar die zit er niet op! Gewoon tanken dus! Toch gaat dr. Erik hem met oudjaar ontleden/masseren en ik schilder hem dan Ferrari rood!
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)
