En daar rijdt ze dan, op de
scootmobiel door de tuin. En ze vond het heerlijk, wilde niet eens de
iPod op. Alleen nog een beetje steigeren bij te schuine hellinkjes, maar dat is wel zo veilig.
Helaas bracht een verdwaald stuk staaldraad letterlijk een kink in de kabel. Strak om de as van de messen heengedraaid. Pas na veel wrikken en trekken met verscheidene tangen kregen we hem weer los. Hij reed weer, maar piepte wel wat (net zoals ik na het hockeyen zullen we maar zeggen). Toch vandaag maar eventjes
Sebastiaan gebeld. Die zal hem binnenkort toch maar even op de
scootmobiel brug zetten om hem even
gründlich na te kijken. Ondertussen werden de dames er niet koud of warm van. Waarom zou je ook met de ondergaande
zon op je billen en zo'n werelds uitzicht.
Nuttig weekendje achter de rug. Weer wat geleerd. Bij de lokale
GAMMA's wordt niets op maat gezaagd. Had ik dus voor niets dakdragers gemonteerd, want een paar platen
plywood (multiplex) van 240 bij 120 op een klein
RAV4-
tje is zoiets als proberen
de gebroeders Wright na te doen. Niet heel verstandig met de windvlagen hier. Toch moest ik hout hebben om wat deuren te maken. Dus maar met sloophout gedaan. Ziet er aardig uit nietwaar?
Deze deur is hard nodig om tijdens de bouw, wanneer het huis open en bloot is, een deel van de garage af te kunnen sluiten. Deze deur sluit de weg naar onze 'wijn kelder' af, het voormalige drooghok voor het vlees van de '
home kills'. Die staat nu vol gereedschap en ...
eh, wijn natuurlijk.
Hier nog steeds geen paniek uitgebroken over de
Mexicaande griep. Des te meer tijd voor administratie. Dat krijg je als de overheid zich met de zorg
gaat bemoeien. Met hun zielige pogingen de kosten te beperken maken ze het alleen maar duurder en
inefficienter. Voor het geval dat mensen denken dat het in Nederland anders is;
dacht het niet! Hier stuur je dus als dokter een verwijsbrief naar de specialist, die geeft een prioriteit aan de brief en geeft hem vervolgens aan de administratie die de rest regelt (hoopt iedereen). Dat
gaat zo traag en
inefficient dat sommige specialisten 25% van hun tijd kwijt zijn aan het
her-prioriteren van de wachtlijsten. En maar klagen dat er te weinig dokters zijn. Even wat voorbeeldjes van mijn dinsdagmorgen administratie uurtje. 1. Krijg een brief terug van de cardioloog. Ik had ze gebeld of ik een
ECG kon faxen omdat wij er niet uitkwamen. Wij zagen natuurlijk ook dat er geen acute pathologie was, maar we kwamen niet uit het echt vreemde ritme. Dat was op 15 mei. Op 18 mei (keurig administratie stempeltje) door hen in behandeling genomen (let wel, ik heb er zelfs nog over gebeld), op 4 juni beantwoord en op 9 juni bij ons weer terug. Antwoord; '
no cause for concern'. Minimaal 12 jaar geneeskunde studie, dikke
BMW met golftas achterin, witte jas met geborduurde naam erop en dan zo'n antwoord. 2. Op 18 maart een mevrouw verwezen naar de dialyse kliniek omdat ze vrijwel geen nierfunctie meer had. Krijg ik op 9 juni (!?! @#$@$#&@) een brief terug dat de verwijzing niet in behandeling kan worden genomen omdat er geen urine onderzoek bij zat. Ik stuur morgen een brief terug dat dat lastig
gaat worden omdat mevrouw inmiddels geen urine meer
produceerd, dank u wel. 3. Ook hier probeert de overheid met de meest stompzinnige maatregelen controle op de medicatie uitgaven te krijgen. Zo moet je voor veel middelen 'special
approval' aanvragen. Dat
gaat via de computer (dat dan nog wel). Die stelt
electronisch de vraag aan een computer van
Pharmac en die geeft direct antwoord terug. Doordat dit
volautomatisch gaat heeft het natuurlijk helemaal geen zin. De computer van
Pharmac doet het echter vaak niet en dat is dus echt geld besparen. Dinsdag was het nog leuker. Bij het maken van herhaalrecepten kreeg ik de mededeling dat ik voor 2 medicijnen nieuwe aanvragen moest doen (ze schijnen daar te denken dat ziektes als
astma en hartfalen spontaan overgaan en medicijnen derhalve niet meer nodig zijn). Dus de
electronische formulieren ingevuld, even wachten...... afgewezen.
Huh? Even bellen dan maar (mijn favoriete bezigheid). Na 10 minuten luisteren naar de opbeurende muziek van Apocalyps
now (die ze overigens ook in het ziekenhuis gebruiken, dat geeft namelijk veel vertrouwen) kreeg ik de reden van de afwijzing te horen; er is al een 'special
approval'. Maar waarom moet ik dan van jullie een nieuwe aanvragen? Wij hebben twee systemen (met zo'n stem alsof dat vanzelfsprekend is) en de een loopt wat achter! I
think you've actually got three systems and you're the worst! Gelukkig ook nog wat humor; een radioloog schrijft in zijn verslag van een enkel: '
it demonstrates a
little irregular irregularity'. Zou iemand hebben zitten darten op de foto's?
Groot nieuw tot slot.
Ze zijn begonnen!
Vrijwel het hele binnenwerk is er vandaag uitgehaald en nog meer goed nieuws; het
frame work ziet er prima uit. Kan gewoon opnieuw gebruikt worden hetgeen natuurlijk de eindprijs lager maakt. En wouw, wat
gaat het groot worden. Wij kunnen niet wachten. helaas veel regen verder vandaag en dus thuis maar wat dingetjes in orde gemaakt.
Juud, de logeerkamer is klaar.
Op zaterdag de calorietjes er maar meteen afgelopen met een flinke wandeling (vanzelfsprekend eerst flat whites en pumkin soup ingeslagen bij de lokale en enige kroeg op Makara beach). De regen buien hielden zich keurig aan de weersvoorspelling en dus hebben de dames droog allerlei glimmertjes lopen zoeken langs het strand (paoa schelpen) voor allerlei wilde plannen elders in de week. 
Beladen met dit hobby materiaal poseren ze nog monter bij iets waarvan ze hoopten dat het een bushalte was. 
Maar er moest nog even flink geklommen worden om nog net voor zonsondergang en intredende koude de auto te halen. 
Nog even snel een asian fusion hapje bij Mamasan in Welligton waar onze buurvrouw enig bekijks trok. Met borsten zo groot als skippy ballen is het lastig soep eten! Daarna op naar Paekakeriki, een hippie kolonie net onder Paraparaumu, waar een blues optreden was aangekondigd. Sommige dorpen hebben meer dan één dorpsgek en dus viel er niet alleen van de muziek te genieten. Allereerst was daar Scotty, een ongeveer 65-jarige man met rode panty, rood geruit Schots rokje, schapenwollen vestje en leren dames tasje en bijpassende schoentjes. Dan was er nog, Eucalypta, een lange lijs met een onbedwingbare bewegingsdrang, duidelijk op zoek naar een mannelijk slachtoffer en vermoedelijk met weerhaakjes aan de klauwen, want ze liet de man die ze aan het eind van de avond vastpakte niet meer los. Verder was er de grootmoeder van Pipi Langkous, ongeveer 85 jaar met knalrood haar in hippiekleren die flink swingde, maar niet op het ritme van de muziek. 
Dan was daar de poet zonder tanden, die al slissend onverstaanbare verzen ophoestte waar iedereen schijnbaar van genoot. Al met al een heerlijke avond met muziek en black beer. De heerlijke jamsessie ging niet helemaal synchroon, maar was wel lekker om naar te luisteren, en zoals ze zelf zeiden: the more you drink, the better we sound. 
Ook de dag erop was het nog steeds droog en dus nog een wandeling (je wilde een NZ experience dus die zal je krijgen). The Otaki Forks (bekend van the Lord of the Rings was nu het decor van veel gepraat en gelach. 
Nienke zal jullie ongetwijfeld verder bijpraten, want de dames zijn daarna naar Wellington vertrokken.
Niet schrikken, ik kan nog steeds pianospelen (vind ik zelf). Was bezig naast wat ander afval toen de wind een stuk oud touw in mijn richting blies. Dat bleek de kettingzaag (Duitse schrokop) wel lekker te vinden. Gelukkig een klein probleempje dat ik zelf kon oplossen. Tijdens de werkzaamheden flink belangstelling van 7 jonge dames die mij met de kettingzaag, helm en kevlar chainsaw protection trousers wel stoer vonden. Vooral nummer 20 of 21 (!?!?) had een oogje op mij. 
Deze week weer koortsachtig overleg gepleegd met de bouwer. De engeneer heeft de plannen op locatie bekeken en met zijn adviezen de prijs nog eens flink opgedreven. Hij schijnt te denken dat de finale van het WK rugby over 2 jaar in onze tuin wordt gespeeld en ons dek de hoofdtribune wordt. Wij kunnen anders niet verklaren waarom er op zandgrond onder 38 m2 dek 20 dikke palen in beton moeten komen. Verder moet het huis hier en daar nog verstevigd worden. Het argument dat het in de afgelopen 40 jaar zonder problemen daar heeft gestaan drong niet tot in zijn met plaatstaal verstevigde schedel door. Helaas moet je aan die adviezen voldoen om de bouwvergunning te kunnen krijgen. Nou ja, wees gerust, mochten jullie ooit nog eens lezen over een natuurramp in Nieuw Zeeland, wees dan gerust, Nienke en ik liggen dan waarschijnlijk nog heerlijk te pitten zonder er ook maar iets van gemerkt te hebben.
Na woensdagmiddag weer lekker op het land te hebben gewerkt en de bijgaande plaatjes aan het eind van de middag te hebben geschoten was duidelijk dat we de rijdende trein niet meer gingen stoppen. De knoop dus maar doorgehakt en het contract getekend!!! Jawel, het feest gaat beginnen. En dat ondanks het feit dat we de hoofdprijs van de lotto gisteren (38 miljoen) weer niet hebben gewonnen. Vanwege de hoogte van het bedrag hadden zoveel mensen loten gekocht dat de kans op winnen astronomisch klein geworden was (iets wat de nurses ondanks mijn beste uitleg maar niet wilden snappen). Toch zelf ook maar een gokje gewaagd om niet achteraf het gevoel te hebben van; stel dat we er nou een gekocht hadden, dan .... wellicht .... misschien ... je weet het niet! Niet dus.
Inmiddels ligt een deel van ons huis op straat, d.w.z. de interior cladding van het huis is verwijderd. Ze waren vergeten een container te bestellen, vandaar de fraaie berg puin voor de deur. Het framework ziet er goed uit gelukkig al moet er wel een extra balk in volgens de engeneer om het dak te kunnen dragen. Dat had ik zelf ook al gezien en was dus geen verrassing. Ook de diverse nesten voor ratten, muizen en vogels zijn opgeruimd. Omdat de verhuizer onlangs vast kwam te zitten onder een boomtak boven de driveway hebben Nienke en ik een aantal boomtakken verwijderd tussen het snuiten door. 
Uiteraard weer hele fraaie kiekjes vanaf het huis. Eerst de 'witte wieven' boven de zee in de ochtend en daarna de fraaie rood/oranje gekleurde besneeuwde bergen tegen de ondergaande zon. Dit vanaf de plek waar de shed voor de dieren stond. Die is inmiddels gelijk gemaakt met de grond, het ontwerp voor de nieuwe is al klaar. 
Intussen is de man van de muurtjes ook begonnen. Zo begint onze oprijlaan steeds meer op 
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)