26 november 2014: Boutje, moertje, schroefje, nippeltje

De Engelse taal kan een drama zijn. Voor de verbouwing van de 'van' heb ik pluggen nodig voor auto's. Nou hebben de Engelsen in al hun wijsheid besloten dat een plug in het Engels een bougie is. D.w.z. voor de auto, want in een huis kan het ook de stopper in de wasbak of bad zijn of een stekker van een apparaat. En soms noemen ze een plug nog echt een plug ook.

Helaas hebben ze nog vele andere namen voor het soort plug die ik zocht; grommets, retainer clips, scrivets, moulding clips, trim fasteners, etc. Probeer dan maar eens het juiste dingetje te vinden. Nienke bezocht in Paraparaumu twee autozaken, zeg maar de Halfords van Nieuw Zeeland. In de eerste werd ze door een jongeman geholpen die duidelijk geen verstand van zaken had en beweerde dat ze die dingen hier niet hadden. In de tweede zaak werd ze door een dame geholpen die beweerde dat ze ze wel hadden, maar alleen vierkante (zou Erdogan dan toch gelijk hebben?). Nou kan ik Nienke wel op pad sturen voor een vierkante boor maar ........ Nienke doet die boodschappen omdat shoppen in Otaki vrij hopeloos is. Het is gewoon een van de nadelen van het wonen in zo'n kleine community. Gelukkig hebben we internet nog. Na lang zoeken vond ik ze daar en kon ze zelfs bestellen. Kan ik de 'van' dus vandaag toch niet afmaken.

Hed bed frame is af en biedt veel bergruimte eronder. De matras met memory foam topper ligt heerlijk. De twee geluidsboxen die voor een fraaie surround sound moeten zorgen wachten nog op de bestelde screw grommets. Ruimte voor de chilly bin (kreeft, wijn), een 20 l. water jerrycan (afwas), een portabel toilet (zoals gezegd, just for the show) onder het kastje geschikt voor spulletjes waar je snel bij moet kunnen. Alles in een fraai Ikea blauw kleurtje (we vonden nog wat ongebruikte potjes in een oude verhuisdoos).

Onder de matras nog flink wat bergruimte voor kleren, rugzakken en wandelschoenen. Hier en daar nog handige opberg vakjes. Begin er al zin in te krijgen. Nienke is al bezig met wat verduisterende gordijntjes (geen Delft blauwe zaken of zonnebloemen). In Maart rijden we dan naar het zuiden, helicopteren vanuit Te Anau naar de Dusky sound om daar lekker een weekje in afzondering te vissen, eten, borrelen, lezen, genieten.

Niet dat er hier niet te genieten valt.

We hebben alweer heel wat fraaie zonsondergangen gehad.

Juuds roosjes staan volop in bloei.

Helaas ook weer heel wat takken naar beneden gekomen.

Als toetje voor mijn Indonesiche maaltijd (je moet toch wat als je vroeg wakkker bent) dipte Nienke dikke aardbeien in chocola. Koud uit de ijskast zijn die heerlijk. Een geslaagd maal met gasten die we uitgenodigd hadden op een bijeenkomst voor het Maori filmfestival. Het bleek een fundraiser te zijn, dus waarom wij daar nou waren. We hebben geen van tweeen een eigen business. Desalniettemin wil Nienke zich ervoor gaan inzetten. We zullen zien.
De muziek deze week is van Flavia Coelha, een Braziliaanse dame die we in het voorjaar op Womad zien.

19 november 2014: het bronzen tijdperk

Interessante week. Vrijdag naar Welly gereden om naar een klassiek concert te gaan. Zie hier het giga koor en de Wellington Orchestra. De kleurige figuurtjes zijn van een kinderkoor.

Na Haydns symphony no. 87 (ja, ja, 't was een bezig baasje) kregen we een spetterende uitvoering van Carl orffs Carmina Burana gepresenteerd. En de kinderen waren fantastisch. Doen we dus veel te weinig dit soort concerten.

Intussen werden we in Te Horo verrast door prachtige dagen en snoeikouden wind tussendoor. Die bracht sneeuw en hagel. Wel fraaie plaatjes in de avond.

Het weekend stond in het teken van de Kapiti Arts trail. Bij de allereerste studio moesten we al heel erg op onze wangen bijten om niet meteen een flinke uitgave te doen. Gelukkig kon Nienke zich tevreden stellen met dit bronzen boompje van Wendy Masters.

Een paar minuten later kreeg ik een telefoontje dat een van mijn lampen verkocht was en dat de gallery ook een koper had voor een Oamaru steen van me. Daarmee was de portomonnee toch weer wat extra gevuld. Een dag later was het in Otaki weer raak. We hadden die dag Trevor, een goede vriend opgepikt om hem de regio te laten zien. Zijn aanwezigheid werkte echter niet remmend genoeg. Nienke kon een vaas van Jennifer Turnbull niet laten staan. Otaki viel verder een beetje tegen, maar Waikanae de dag ervoor was een heel groot succes. Wat een talent is er toch om ons heen. Na een bezoekje aan de beeldentuin bij Bee besloot Nienke toch nog eens om te informeren of dat hele leuke beeld van Graeme Hitchcock nog te koop was.

Anyway, we moeten dus weer even wat gaan carven en schroeven om de schade te herstellen. De aanwinsten staan echter fraai te pronken en we hebben er geen spijt van. Na de aankoop van 'blije Willem' zoals Nienke hem heeft gedoopt besloten we om de rest van de dag vrij te nemen. Dat wil zeggen dat we niet in de tuin of aan de 'van' gingen werken. Snel thuis de kunst gedumpt en een picknick mand gepakt. terug naar Bee waar een live optreden in de beelden tuin bij hun prachtige huis was.

De ruim 60 kunstwerken daar hadden schrikbarende prijskaartjes. Prachtige dingen gezien. Heel wat inspiratie opgedaan.

Deze gaat me toch wel boven de pet, twee kinderen die ene moderne kiwi berijden, in brons. Voor een prijsje waar je toch een luxe auto voor kan kopen. Nou ja, we hebben toch geen vijver.

Ook deze fraaie 'dandylions' hebben we maar laten staan. Een lekker glaasje wijn met toastjes bij lekkere blues met vrienden was ook prima. Succesvol weekje ook aan jullie kant. Nederland won ook weer eens. En de coach gaat toch weg? We voelden het hier shaken (6.5 aardbeving). Of was het het rapport van de FIFA: geen ongebruikelijke corruptie? Wie gelooft die lui nog. Rugby is toch zo slecht nog niet.

9 november 2014: Food for thought

Vorige week voor het eerst sinds mijn bachelors party zelf kreeft klaar gemaakt.

Deze twee water vriendjes kwamen langs met een flesje Main Divide chardonnay. Ze mochten blijven eten. Ik geloof dat ik destijds slechts de kreeften in het kokende water liet glijden. Nu echter vol aan de bak.

Met gebakken kumera schijfjes en een echte whisky saus (voor deze ene keer).

De door mijzelf gebouwde BBQ is helaas nog niet af. Heb even een pauze in moeten lassen. Was vergeten dat je cement niet met de vingers moest bewerken. Had dan ook een school voorbeeld cement brandwonden aan vrijwel alle vingertoppen. Dat is niet alleen vrij pijnlijk, maar ook buitengewoon onhandig. Kon niet typen, niet scheren, etc. Omdat het 'M'ovember (maand van de mannen ziektes) is valt de baard echter niet zo op. Tijdens de borrel voor Nederlandse club in de Wellington Club werd er in iedere geval niets over gezegd. Dit is een fraai gezelschap waar je voor uitgenodigd moet worden. Geen business praat, maar alledaagse onderwerpen. Vond het echt leuk, benieuwd of ik door de ballotage heen gekomen ben.

De tijd gaat snel als je plezier hebt. Zomertijd! Nu ook met echt lekkere temperatuurtjes. Tijd voor de eerste BBQ dus. Groepje vrienden uitgenodigd, en dan maar hopen dat de weergoden ook de voorspellingen hebben gelezen.

Onze eigen burgers deden het weer prima. Ook de bijdragen van de andere waren weer heerlijk. Het was een lunch, maar met dit weer besloten de meesten maar te blijven hangen. Er was immers voedsel genoeg.

We kregen zelfs nog een fraaie zonsondergang voorgeschoteld.

Hoewel ik meen dat ik de klok op enig moment op 2 te hebben zien staan had Nienke de energie om haar bergje op te wandelen in de morgen.

Daarna een welverdiende rust met de weekend krant in de zon (leest ze daar nou over pensioenen?). Heb mezelf maar bezig gehouden met het opruimen van de flessen (de walk of shame) en andere BBQ overblijfselen.

Nienkes energie was aanstekelijk en dus toog ik vol goede moed naar de garage om de bus van zijn banken te ontdoen. Binnen kort willen we er toch eens spontaan op uit trekken de wildernis in. Het was wel even puzzelen, maar dankzij Google, een paar Russen en een Engels auto forum ('getting the runners out is a complete nightmare') is het uiteindelijk gelukt.

Kan de vorige eigenaar het zwaardje van zijn zoon, wat haarspelden van zijn dochter en wat kleingeld terug geven.

De schuur begint er echt als een werkplaats uit te zien. In de tub hebben we de plannen voor het interieur nog eens doorgenomen, simpel, praktisch, slim en niet duur. Mmmm, geen idee of dat gaat lukken. We hebben al een aardig wensenlijstje. Chemish toiletje zelfs (verplicht als je in het wild wil kamperen). Wij zorgen er echter wel voor op tijd bij een of andere kroeg te zijn!
De muziek van deze week is een oudje (dat komt door het heerlijke iPod luisteren tijdens het klussen), het fraaie Horchat Hai Calyptus van Ishtar