23 september 2015: Kogel is door de kerk.

Vorige week zijn we een dagje naar Welly geweest. Nienke bracht een bezoek aan de kaakchirurg en kreeg te horen dat het allemaal niet zo erg was als gedacht (scheelt weer een paar vliegreizen). Omdat we er toch waren hebben we eindelijk de Gallipoli tentoonstelling in het te Papa museum kunnen bezoeken.

Dit ging over de landing van de geallieerden in de eerste wereld oorlog op Turks grond gebied. Daarbij verloor maar liefst 87% van de 8556 Kiwi soldaten het leven. Als je het landschap bekijkt kan je niet anders stellen dat het een en al geblunder was van het Engelse opperbevel en ... Churchill. De tentoonstelling is in elkaar gezet door Peter Jackson en de beroemde Weta studio. Veel info en gigantische poppen (hier op de foto's) die indrukwekkende momentopnames weergaven. Allemaal jongemannen die door falende politici de dood in zijn gestuurd.

Daarna waren we bij de opening van de World Press Photo 2015 in Wellingon. Wederom heftige beelden van over de wereld. Ik heb gekozen voor een foto van vervuilende fabrieken in China, waar ze al onze prullen maken. Het land eromheen is zo vervuild dat er niets kan groeien of grazen. Om het toch maar niet zo erg te laten lijken hebben ze kunstof schapen eromheen gezet.
Tijdens de expositie werden we er nog even aan herinnerd wat voor impact foto's kunnen maken. Het voorbeeld was de foto van Aylan op het strand in Turkije. Politici kunnen op metershoge stapels rapporten zitten die allemaal zonneklaar vertellen hoe de situatie is, maar ze hebben zo'n foto nodig om wat te doen. Geeft wel aan wat voor leeghoofden politici in het algemeen zijn. Was natuurlijk wel bekend dat de heren en dames graag aan ramptoerisme doen; even over een overstroming vliegen, bezoekje brengen aan soldaten in Irak, etc. Alsof het bezoekje van zo'n minkukel waardevoller is dan een rapport van een expert.

Anyway, jullie hebben waarschijnlijk wel genoeg gehoord van schatrijke zorgverzekeraars (is de premie al goedkoper geworden?), Volks(verlakkerij)wagens, de overheid die weer eens met foto's blundert en varkenslapje van Cameron. Interessanter was het ontvangen van onze korowai. We hadden Birgit gevraagd er een voor ons te maken.

Een korowai is een traditionele mantel, gemaakt van veren of flax. In dit geval van flax uit onze eigen tuin. Er zitten ook nog wat Nederlandse (oranje) invloeden in!

Hij hangt nu trots in ons trappenhuis, 's avonds mooi beschenen door mijn lamp.

Nog een nieuwtje, de kogel is door de kerk! zelfs de koeien zijn er stil van. Ik heb mijn baan opgezegd. Per 1 november stop ik ermee. Vond mijn werk al langere tijd niet leuk en de laatste tijd werd het erger en erger. Het triggerde slapeloze nachten met herbelevingen aan de tijd dat Floris ziek was. Kort lontje (arme Nienke en de wilde konijnen op onze property), niet meer vrolijk, een grondige hekel aan de praktijk, etc. Na ons recente bezoek aan Nederland was ik lekker uitgerust en na een week was ik alweer dringend aan vakantie toe. Dus moest er iets veranderen en ik heb besloten ermee te stoppen. Wat nu? Weet ik nog niet. Kiwi's maken wel vaker rare carrière stappen, van advocaat naar trucker of van businessman tot reisleider.

Mogelijk gaan we er eerst een jaartje tussenuit. We hebben ons opgegeven voor een jaar vrijwilligerswerk in Vanuatu, een eilandengroep in de Pacific waar vorig jaar de orkaan Pam heeft huisgehouden. We weten nog niet of het doorgaat, maar als het dit niet wordt proberen we het ergens anders in de Pacific.

Vanavond leek het alsof de kids even lieten weten dat het goed was zo!

Hoewel het jagen al een tijd een soort afreageren was na thuiskomst van de praktijk is het nu ook noodzaak, de plaag is nog erger. Gisteren schoot ik er voor het eerst in tijden weer eens een, vanaf het dek. Nog voor ik beneden was had Horace de falcon zijn maaltje al geclaimd. Kwam er vanmiddag achter dat mijn vizier niet scherp afgesteld stond (van mijn geweer ja!). Even aangepast en net 7 (!) konijnen geschoten.

16 September 2015: Booze law.

Vakantie is voorbij. Mis al bijna weer het drukke Hong Kong waar om de 10 meter een irritant mannetje meende dat ik toch echt een nieuw horloge of kostuum nodig had. Weer terug in de werkende wereld. Wordt helemaal onwel van die mensen die hun best doen om zichzelf te vernietigen. Een dikke papzak van zo'n 160 kg met een gemiddelde bloedsuiker van meer dan 2 x zo hoog als zou moeten, alleen maar geïnteresseerd in zijn WINZ certificate (om een uitkering te krijgen), maar niet in afvallen en zijn medicijnen. Komt wel goed zegt hij, heb hem toch maar verteld dat hij zich over zijn oude dag geen zorgen hoeft te maken. Even daarna mag ik allerlei hulpmiddelen aanvragen (betaald door de belasting betalers natuurlijk) voor een 85 jarige asbak die niet meer zelfstandig kan leven. En maar klagen over het ziekenhuis die geen zuurstof wil geven thuis (zou een mooie uitvaartsknal geven). De een na de ander. Maakt onze ideeën om een jaartje vrijwilligers werk te gaan doen alleen maar aantrekkelijker.

We hebben een fotoboek gemaakt met de mooiste foto's van onze 8 jaar in Nieuw Zeeland. Fraai dik exemplaar geworden, online te zien, volg deze link (klik op 'volledig scherm' voor een grote weergave).

Intussen draait de wereld gewoon door, vluchtelingen verdrinken terwijl de politiek zich druk maakt om nog eens een half miljard euri's meer voor de JSF. Die zouden we overigens kunnen gebruiken om te zorgen dat die mensen in de eerste plaats geen vluchtelingen worden. Maar ja, dat gaan we natuurlijk nooit doen, daar zijn we te Hollands correct voor! Dat half miljard wordt dan bezuinigd bij Prorail want met al die extra asielzoekers hebben we helemaal niet meer spoor nodig, die hebben immers laten zien dat ze kunnen lopen? Die arme mensen hebben trouwen allemaal psychische trauma's opgelopen. Zij blij dat er fors bezuinigd is op psychiatrie in Nederland, er zijn vast voldoende huisartsen die daar meer dan genoeg tijd voor hebben. En anders kunnen ze wel bij de 'experts' van de gemeenten terecht. Het schijnt trouwens dat de gemeente Amsterdam probeerde om een waterlinie in te stellen tegen de komst van al die asielzoekers. Kost het VU wel een paar centen. Intussen down under, de aussies hebben weer eens een PM ingeruild en in Kiwiland maakt iedereen zich op voor de WK rugby die vrijdag in Engeland begint. The All Blacks (huidige wereld kampioen) worden natuurlijk kampioen zeggen ze hier. Fact is, ze zijn het pas twee keer geweest en beide keren in eigen land. Komende maand vele slaperige oogjes en dankzij de 'Booze law' waarschijnlijk ook wat dronken oogjes. Cheers.

9 september 2015; Tokyo-Holland-HK!

Na een lange dag films kijken in het vliegtuig (we vlogen overdag) vonden we na gezoek tussen de hoge gebouwen ons hotel in Tokyo - het was warm! van 9 graden in NZ naar 29 graden. Meteen maar erop uit om ergens te eten, voordat we volledig zouden instorten. We vonden vlakbij de ultime sashimi tent - met twee experts die het super vers klaar maakten voor onze neus. Genieten! Het hotel hadden we uitgekozen onder het motto 'vlakbij het nachtleven' en dat bleek helemaal te kloppen. Keus te over in eet tenten, bars en clubs, allemaal om de hoek dus prima plek.

Omdat we tijdens ons eerste bezoek aan Tokyo al een aantal highlights hadden bezocht, wilden we nu gaan voor de Tokyo arts-trail; en bezochten we maar liefst 3 musea met modern art. Op de foto een kroonluchter in het Mori museum in Roppongi. Leuke tentoonstellingen bezocht, mix van traditionele en modern. Een zeer indrukwekkend tentoonstelling gebaseerd op de herinnering aan helicopters over Vietnam. Omdat het zo ontzettend warm was trakteerden we onszelf op lunch in een restaurant van een van de musea, we waren wel wat underdressed vergeleken bij de goed geklede Japanners die er een weekend lunch uitje van maakten. Grappig is dan ook nog dat je Europees eten krijgt voorgeschoteld - niet Aziatisch eten is je van het.

Na wat koude biertjes op een terrasje terwijl we ons vergaapten aan de volwassen die helemaal uit hun dak gingen bij een optreden van die Japanse K3, maakten we ons na een douche op voor het nachtleven. Na dinner in een kelder restaurantje gingen we eens kijken in Golden Gai, een labyrinth van oude straatjes met piepkleine barretjes in Shinjuku, de wijk waar ons hotel was. De meeste barretjes spraken ons niet echt aan, maar we vonden een bordje 'live music' en besloten daar te gaan kijken, drie hoog de trap op. Bleek een piepklein barretje te zijn, niet overdreven 3 x 4. De eigenaar van dit barretje 'Heavy Gauge' is Akira Naruse (op de foto). Hij stond achter de bar toen we binnenkwamen maar kroop daar later onderdoor om een paar songs te spelen. Hij bleek een redelijk bekende signer-song writer te zijn met 5 cd's op zijn naam. We hebben er een gekocht en hebben een geweldige avond daar gehad; met handen en voeten en drie woorden Engels (Japanners spreken iha geen Engels) uitgewisseld over muziek - Anouk laten horen aan de aanwezigen - Japanse vodka (Shochu) leren drinken en toch nog op tijd weggegaan om ons hotel te kunnen terugvinden. Hier beneden een filmpje van Akira performing en de andere 'gasten' (2) plus de vervangede barman. Later kwamen er nog 3 gasten maar meer konden er ook echt niet in!

De volgende dag een beetje een houten hoofd maar gewoon de hitte weer in, ik ben de volgorde een beetje kwijt maar de Imperial garden was prachtig en de bankjes heel aantrekkelijk voor een tukje - helaas ging het park dicht...
De laatste dag kwam het met bakken uit de lucht maar daar hadden we gelukkig op de vismarkt niet veel last van. We waren niet vroeg genoeg voor de vis verkoop (5am) maar zeker wel voor een heerlijke brunch met sushi en sashimi. De rest van de dag en het avond eten hebben we maar overgeslagen. Nog in de stromende regen een ander buurtje bezocht dat minder leuk was dan gedacht en een park waarvan de tempels allemaal gesloten waren, geen geweldige middag. Gelukkig werd dat 's avonds helemaal goedgemaakt.

Het buurtje Shimokitazawa staat niet beschreven in de 'what to do in Tokyo', waarschijnlijk omdat het net buiten het metro netwerk ligt, dus je moet een lokale trein nemen om er te komen. Een avontuur op zich! Ik had een stukje in de krant gevonden over dit wijkje en het was duidelijk dat we dat even moesten bezoeken. Leuke straatjes (geen auto's) met leuke hippe winkeltjes en eet tentjes. Hier zie je Hans met de staff van het tentje waar we eindigden; ook weer een hele leuke avond. Japanners zijn loud and funny als het ijs eenmaal gebroken is.

Na weer een dagvlucht kwamen we moe aan in NL waar Pieter ons heel lief kwam ophalen. Na een dagje Bathmen, Den Haag en onze jongens bezocht met als afsluiting lunch aan de haven. Daarna het Itjeshorsten weekend, dit keer in een heerlijk groot huis met van alles te doen in Tungelroy in Limburg.
Hans en Koen stonden vrijwel de hele zaterdag met 26 graden op de baan, zondag wilde ik het ook wel even proberen (zie foto hieronder). Viel niet tegen na zo'n tijd, zelfs de backhand kreeg ik nog wel goed over het net - maar die hitte!!

Heel gezellig uitgebreid en veel gegeten, bijgepraat en gelachen. Lekker zwemmen en ook nog een sauna-rondje meegepikt, heerlijk.

Na twee avonden lang buiten zitten gingen de tafels de laatste avond naar binnen vanwege de regen. Was welkom, even wat afkoeling. Heel gezellig om iedereen weer zo ontspannen mee te maken; beetje koken, beetje kletsen en verhalen en plannen horen. Weer een paar die het nest verlaten, de 'kinder'tijd is echt bijna over.

Vanuit Bathmen op weg naar Sneek via Utrecht om even mijn cluppie een knuffel te kunnen geven. Natuurlijk weer een vreselijk gezellige avond - veel te kort zoals altijd.

Na een paar rustige dagen waar Hans uitstapjes deed met zijn ouders vanuit Bathmen en ik met mijn ouders vanuit Sneek, was het tijd voor het Engel-familieweekend.
Dit was het begin van de vrijdag avond, zomerse salades en witte wijn! We toastten op Floris, die vandaag 20 jaar zou zijn geworden.
Was fijn om daar samen bij stil te staan.

Op de zaterdag monsterden we aan op 'de Gebroeders', een mooi oud Fries skutsje voor een dagje zeilen over de Friese wateren.

Wat was dat genieten! Echt heerlijk om weer eens op een zeilboot te zitten - actie en luieren!

Skipper Hette houdt het allemaal in de gaten, maar zowel Claire als Luka hebben ook aan het roer gestaan.

Just a perfect day on Dutch waters

De zeildag werd besloten met een heerlijk zomers tapas diner in de mooie boerderij in Sneek.
Ook hier, kinderen worden groot, de laatste nu ook naar de middelbare..
heel erg gezellig en relaxed om iedereen weer zo om ons heen te hebben.

Na vertrek van de anderen richting westen gingen wij nog even lekker fietsen - dat missen we hier. Wat is Friesland toch mooi en weids.

Nog even de Sneeker Waterpoort op de kiek, als tegenstelling tot Tokyo en Hong Kong, lekker kneuterig en Hollands.

We vlogen 's nachts dus kwamen een stuk uitgeruster aan in Hong Kong, waar het maar liefst 33 graden was en super hoge luchtvochtigheid...
Ons hotel was weer prima, overal dichtbij en dit keer met zwembad! Daar doken we dan ook meteen maar even in, heerlijk. Daarna op zoek naar de eerste HK maaltijd - met een toetje waar (koude) stoom uitkwam.

We begonnen de eerste dag met een 'foodie' tour, een goeie manier om de Chinese eetgewoontes, typische HK gerechten en de beste tentjes te leren kennen. Ook kregen we een heleboel info over het leven in en de historie van Hong Kong van Ed, onze tour guide.
Dit kraampje in de 'arts' straatjes waar we doorliepen werd bemand door een slapend opaa-tje.

Wij met Ed in de dim sum tent, erg lekker eten - we zijn nog een keer terug geweest.

De famous HK downtown skyline gezien vanuit de wijk waar wij zaten aan de andere kant van het water.

The skyline aan beide kanten van the harbour, gezien vanaf The Peak, een heel populair uitzichtspunt. En daarom helaas weer met -tig restaurants en een shopping mall..

What do you do when you are in love with you?
Take my selfie stick everywhere!

The Peak bezoek was een compleet gekkenhuis - we begrepen pas later waarom; public holiday and the masses were out.
Tram omhoog genomen na half uur wachten, daarna lekker naar beneden gelopen via de oude Peak Road. Heel erg steil maar desondanks liepen er nog wat mensen naar boven, in sport kleding dus kennelijk de weekly work-out.

Om de drukte te ontsnappen besloten we het advies van Phyllis op te volgen en de boot naar Peng Chau island te nemen. Zij is travel-writer en zat vanuit Zurich naast me in het vliegtuig, heel leuk over haar reizen en HK zitten praten. Ze gaf ons een paar goede tips. Peng Chau was niet toeristisch omdat er niks te doen is, maar heeft een paar hele goede vis restaurants, dus ga voor de rust en good food volges P.

Komen we van die boot zien we heel veel vlaggen en heel erg veel mensen die duidelijk staan te wachten op een optocht of iets dergelijkes. Niks rustig. Blijkt het de jaarlijkse race naar de tempel te zijn van verschillende buurt-groepen begeleid door dragon-dance en een enorme herrie (Chinese muziek).
Was toch leuk om mee te maken, alle toeschouwers waren enorm enthousiast. Helaas geen restaurant open dus dan maar even uitrusten op de boot weer terug naar het drukke downtown.

Een ander fenomeen dat meteen opviel op de public holiday is dat de maids from all over HK samen komen om bij te kletsen en te eten. Maar dan niet in een park zoals je zou verwachten maar op de side walks en doorloop bruggen van ferries naar downtown. Heel erg warm en midden tussen de uitlaatgassen bouwden ze met kartonnen dozen 'kamertjes' en daar zitten ze dan. Daar wordt je als Nieuw Zeelander met zoveel groen en verse lucht wel een beetje triest van. Er zijn heel veel hele rijke mensen in HK en dus evenzovele maids uit de Filipijnen met name..

Omdat het zo warm was beloofde Hans dat het bezoek aan Lamma Island zou zijn om een boek te lezen aan het strand........en nee, we zouden niet de 7km lopen van de ene ferry terminal naar de andere een paar dorpjes verderop.
Nou je raadt het al, we hebben inderdaad gezwommen en ik heb ongeveer 10 minuten een boek gelezen maar vervolgens hebben we toch die 7 km gelopen want ja, de zwemplek was 'al halverwege'.

Met paraplu, waaier, waterijs en 2 liter water was het te doen. Het eiland zelf en de walk is trouwens wel leuk hoor, maar weet waar je aan begint met die hitte.

Fotooje van een van de vis restaurants op Lamma island - je weet in ieder geval dat het vers is. Hoe het wordt klaar gemaakt is weer een ander verhaal..

Sampan voor Hong Kong convention center

Op onze laatste dag gingen we nog een tip opvolgen van Phyllis; de Diamond Hill buurt. Stond ook weer niet in de 'top 100' to do in HK, maar wij vonden dit de mooiste plek die we gezien hebben:
Nan Lian garden en de de Chi Lin nunnery.
Op de foto zie je hoe deze oude garden (met een heel aantal tempels) al is omsloten door de woontorens - nou maar hopen dat dit blijft bestaan. De watersproeiers (foto hieronder) gaven een prachtige onwerkelijke rust.

Na het park gingen we brunchen in de mall en zaten naast twee Hong Kong meiden van begin 20 met wie we heel erg leuk wel meer dan een uur hebben uitgewisseld. Over hun leven in HK (vooral over hoe moeilijk het is om als jongere een baan te vinden en een huis te huren), NZ en Europa. We hebben ons geweldig vermaakt en als dank hun lunch betaald, wat zij dan weer heel bijzonder vonden. Daarna het HK Historisch Museum wat in een woord geweldig was, ook een echte aanrader. We vielen met onze neus in de boter omdat er een zeer uitgebreide tentoonstelling was over de Han dynastie. Zo interessant en indrukwekkend hoe ver China al was 200 BC, dat is echt bijzonder. We kregen al een text dat het vliegtuig een uur vertraagd was dus we liepen nog wat langer rond dan gepland, op zich prima. Rond middernacht zaten we dan eindelijk in het vliegtuig en konden we slapen...