15 Juni 2017; Koud

Deze keer weer eens met een stukje muziek. London Grammar met 'Truth is a beautiful thing':

Man het kan koud zijn als de wind uit het zuiden komt. Gisteren avond tennis gespeeld bij 3 graden en een forse zuidelijke wind. Als de bal niet aan je racket vast vriest breken je vingers er bijkans wel af. Heerlijk om daarna de warme pub in te duiken en met de mannen een biertje te drinken bij de haard. Natuurlijk wordt er dan over rugby gepraat. En zeilen. The British and Irish Lions toeren momenteel door NZ en dat beheerst het 'wereld nieuws' hier.

Eergisteravond verloren ze nipt van 'The Highlanders' (Dunedin) 23-22, maar daarvoor versloegen ze het sterkste clubteam hier, 'The Crusaders' (Christchurch). Volgende week een paar wedstrijden tegen de 'All Blacks'. Het andere wereld nieuw is natuurlijk 'The America's cup'. Nog vers in het geheugen ligt de nederlaag van vorig jaar tegen de Amerikanen, na een 8-1 voorsprong. Volgende week begint de reprise van die finale. Dat Donald Trump het entertainment in the USA naar een nieuw dieptepunt heeft gebracht of dat er ondertussen nog steeds geen regering is in Nederland (zoveelste bewijs van politiek onvermogen) haalt hier amper het nieuws. Mays miskleun werd nog net besproken.

Ik stemde jarenlang GroenLinks en SP in Nederland. Nu hadden ze de kans om mee te regeren, iets te doen voor het milieu etc. en dan laten ze het schieten. Onbegrijpelijk, denken ze nou echt dat er een dag komt dat de grijzewollen sokken alleen kunnen regeren en hun hele programma kunnen verwezenlijken? Misschien is het ook maar beter om je alleen met leuke dingen bezig te houden.

Ben van de week weer naar een leuke nascholing in Rotorua geweest. Dat stadje in het noorden waar het zo 'lekker' ruikt.

Wordt je wakker in je hotel denkend 'Allemachtig, wat heb ik gisteren ook alweer gegeten'. Buitengekomen zie je de borrelende modder weer en besef je waar de rotte eieren lucht wel vandaan komt. Nuttige dagen, veel opgestoken.

Prachtige rit huiswaarts langs Lake Taupo waar je aan de andere kant Mount Ruapehu, Mount Ngauruhoe en Mount Tongariro ziet liggen, zelfs het pluimpje van de vulkanische activiteit ontbreekt niet. Wel een ritje van 4 1/2 uur, maar met wat nieuwe muziek geen straf,
Ondertussen heeft mijn eega wat kasten opgeruimd thuis. Daar vond ze onder andere nog wat oud Hollandse dokters humor in een grauw mapje. Als je er op klikt wordt het plaatje groter:

Wat??? Geen pech deze keer? Jawel hoor, de tractor start niet meer! Tot slot dan nog maar een stukje muziek, Bjorn Riis met 'Where are you now'. Pink Floyd mag dan niet meer zijn en de nieuwe plaat van David Gilmour is wel aardig, maar deze Noor pikt de draad op waar Pink Floyd hem liet liggen:

1 Juni 2017: Winter has started.

Had me zo verheugd op de finale tussen Ajax en Manchester. Kon het zowaar live kijken omdat ze in dat huisje Sky TV hadden. Helaas werd ik vlak voor de wedstrijd weggeroepen voor een spoedgeval. Control wilde dat ik naar Peketa ging. Via de mobilofoon (vergeet niet 'over' te zeggen want dan worden ze boos) laten weten dat dit niet op mijn kaart voorkwam. 'Is the same as Puketa' hetgeen ook niet op de kaart stond. Het was ten zuiden van Kaikoura. Ben op pad gegaan in de hoop dat de ambulance me zou inhalen. Na enig zoeken in het donker het adres gevonden. Een oude baas was om 5 uur in de morgen hout gaan halen om een vuur te kunnen maken voor zijn vrouw. Gestruikeld en met zijn hoofd tegen een steen geklapt. Was helemaal in de war volgens de familie. Heb meneer uitgebreid onderzocht en wat verbonden. Komt de mosterd na de maaltijd (ambulance) nog eens binnen, lekker snel! 's Middags meneer nog eens onderzocht. Hij zei dat het een stuk beter ging en wist me trots te vertellen dat hij gisteren naar een huwelijk in Christchurch was geweest (was een begrafenis, maar ja). De dementie was pre-existant en neurologisch was hij OK. Heb niet veel aan de finale gemist begrijp ik.

Inmiddels ben ik weer terug in Te Horo Beach. Verliet vrijdagmorgen om 8 uur Kaikoura voor de drie uur durende rit naar Christchurch over the 'inland route'. Het eerste deel werd bemoeilijkt door de werkzaamheden aan de weg en het tweede deel reed ik in de wolken. Niet van blijdschap, maar letterlijk. Kwam een uur later dan gepland in Christchurch aan. Eerst even naar het centrum naar die lekkere sushi tent. Die bleek er niet meer te zijn. Alle gebouwen rond het plein voor de kathedraal zijn weg. Gewoon leeg. De kathedraal zelf staat nog steeds te wachten op een besluit. Na 6 1/2 jaar! Het lijkt wel een Nederlandse kabinetsvorming! Zelfs hier begint men nu in de kranten te sputteren over de trage vooruitgang. Op naar de airport voor mijn vlucht van 3 uur; gecancelled! Verplaatst naar 6 uur en die werd ook weer een uur vertraagd. Allemaal vanwege die lage wolken van de ochtend. Al met al was ik pas om 10 uur 's avonds thuis. 14 uur over een afstand van slechts 620 km.

De pech die ons al een tijdje heeft achtervolgd heeft slechts even een pauze genomen, maar is gewoon weer teruggekeerd. De dame die ons huis schoon maakt (Nienke heeft hulp als ik op het Zuidereiland zit. Ook als ik in Te Horo Beach ben trouwens!) schrok zich rot. Ze dacht dat er iemand door de ruit had geschoten. Nou gebeuren er in 'duck shooting season' nogal wat ongelukken hier, maar dit was absurd. Alleen de binnenruit bleek stuk te zijn. Oorzaak? Wie zal het weten. Aardbeving? Natuurlijk doet de verzekering weer moeilijk.

Gelukkig waren de mannen van Topglass er snel bij, twee voormalige patiënten.

Om verdere pech met de bus te voorkomen heb ik een mini-Christo uitgevoerd! Nou maar hopen dat de muizen/ratten niet via het zeil omhoog klimmen.
Het tweede gevalletje pech betrof de vriezer. Helaas had ik tijdens het opruimen van de garage een doos tegen het knopje van de vriezer gedrukt. Dat werd pas na ruim 14 dagen duidelijk toen Nienke een grote plas bloed in de garage zag liggen. Duur grapje. Alle vis aan de meeuwen gevoerd, de bakken nasi aan de kippen en de vallen op de property worden nu met stukken steak fillets gevuld!

Slechts wat egels gevangen (en vrij gelaten) en er zat vanmorgen een grijze fluffy kat in de val. Beestje een goede wasbeurt gegeven met de tuinslang en daarna toch maar laten gaan. Hoop voor de kat dat hij zijn lesje geleerd heeft en niet terugkomt anders wordt de volgende douche er een van lood.

De eerste dagen ben ik maar binnengebleven omdat ik nog steeds de longen uit mijn lijf hoestte. Dat grote koude huis in Kaikoura had me een lekkere kou bezorgd. Paar daagjes extra slapen en rusten. En even een kort avond wandelingetje.

Kon ik gisteren weer naar buiten. Meteen weer een forse boom aangevallen, niet dat we haard hout nodig hebben, maar het is ook weer zonde om het te laten wegrotten. Tegen de avond nog op konijnenpad. Niets gezien. Alleen maar een mooie zonsondergang.