6 augustus.2017; Schapen met een rijbewijs.

OK, het is winter, en dan kan je kou verwachten. Maar om 's ochtends omringd te zijn door bevroren bomen, dat is toch verrassend?

Toch besloot ik er dit weekend er weer op uit te gaan en het goed verwarmde appartement te laten voor wat het is. Ik ging de Catlins weer bezoeken, maar nu via een achteraf vallei, de Owaka valley. Prachtig, de paar mensen die hier wonen wonen in een sprookjesland. OK, geen verharde wegen, maar wel prachtige glooiende groene landschappen, lieflijke heuvels en fraaie stroompjes.

Even langs het strand wandelen bij Papatowai. Het ijs ligt hier op het strand van de inlet.

Om de een of andere reden zijn er weinig badgasten te vinden op Tautuku bay beach. Dan kan ook niemand iets zeggen van mijn twee verschillende wandelschoenen.

Geloof je dat ze hier voornamelijk oosten wind hebben?

Het rijden die dag was een hele kunst. Op de stukken waar de zon schijnt is het geen probleem, maar waar de zon niet schijnt ligt ijs en sneeuw op de weg. De weg slingert nogal en dus veranderd het wegdek om de 100 meter. Mijn koekblik op wielen glibbert af en toe heel even, maar blijft echter op de weg. Levert wel mooie tafereeltjes op, zoals deze waar de schaapjes op zo'n grens lopen terwijl de dampen van het drogende weiland opstijgen.

De enige creatuurtjes die ik geregeld tegenkom trouwens. Bijna geen mens op de weg.

Zelfs dit strand bij Waipapa point waar normaal altijd zee leeuwen zijn is leeg, op wier en ijs na. Zie niet echt een reden om hier ergens de nacht door te brengen. Via een inland route met Putumayo Zuid Amerika op de achtergrond maar 'huiswaarts'. Vanavond dan maar de Nightmanager afkijken.

Vandaag een andere kant op, naar de NZ Blue Mountains bij Tapanui. In de Whisky Gully zouden een paar leuke tracks zijn.

Ik liep langs een vriendelijk beekje op weg naar een waterval. Het bleek een zeer steile klim te zijn met de fantastische naam First waterfall. Daar is vast een hele naamgevings wedstrijd aan vooraf gegaan, Kinderen maakten kleurplaten, ouders probeerder elkaar in de pub van hun gelijk te overtuigen, zelfs de twee religies in het dorp kwamen er niet uit. Daarom maakte de toenmalige dorpsvoorzitter er First waterfall van. Toen het ook nog begon te regenen besloot ik dat het pad toch te gevaarlijk werd, m.n. de steile afdaling zou eng worden, Ik was tenslotte maar in mijn eentje, en het einddoel woog niet op tegen een warme douche en een kop thee. Weer 'huiswaarts' dus.

Onderweg ontmoet ik nog wat goed opgevoede Nieuw Zeelandse schapen. Ze weten dat ze links moeten blijven lopen!