Voor iedereen een gezond en gelukkig 2010! Voor ons is het uitstekend begonnen. Nadat de vijfde tent op onze tijdelijk camping was neergezet konden de voorbereidingen voor het
bacchanaal beginnen.
In de garage staat
Rutger een geheim beslag voor poffertjes te maken (de '
ollybollies', zoals de kiwi's hier met respect onze nationale lekkernij noemen, moesten we vanwege het ontbreken van een frituur (we hadden namelijk geen zin om
CO2
credits in te kopen) laten schieten).
Terwijl we nog op de delegatie uit
Auckland wachten wordt hier alvast een wit wijntje getest.
Als de
Auckland brigade is gearriveerd komt de
BBQ op gang.
Prawns,
lam-sateh en
japanse kip-sateh,
sausages, hamburgers,
Indonesische vispakketjes, salades,
etc. Natuurlijk veel te veel voor een avond zo foeterde
Nienke, maar ik had de hoeveelheden toch juist ingeschat.
Bij een vuurtje horen
driftwood stokken en
marshmallows. Hoewel menig
mellowtje niet aan een vroegtijdige crematie ontkwam (vandaar dus twee 2 zakken) werd het tandglazuur toch menigmaal aan de shock test onderworpen.
Intussen werden verderop echte poffertjes gemaakt met speciaal ingevlogen poedersuiker.
Ik dacht dat ik door de emigratie aan het fenomeen '
vogeltjes-dans' was ontkomen en kan me bovendien niet herinneren dat het op mijn
iPod stond, maar als ik de dames zo zie moet dit welhaast een dans op die klassieker zijn geweest.
Laat in de avond werd de opstelling van het Nieuw
Zeelandse elftal dat dit jaar in de halve finale van het
WK voetbal in Zuid
Afrika tegen Nederland aan zal treden nog even uitvoerig doorgenomen. Kan ook de verdediging van Nieuw Zeelands kust zijn geweest (de
navy was tenslotte aanwezig). De financiele prognoses voor 2010 of de nieuwe auto van Miriam. Allemaal op zeer intellectueel niveau natuurlijk.
Rond een uur of half twee hadden de meeste mensen hun tent toch wel gevonden. Alleen
Nienke en
Landa moesten natuurlijk nog even
onder de
schapenwolkjes en de volle maan over het strand lopen om de avond en vele andere issues te evalueren. Altijd erg goed voor de nachtrust.
Na een geslaagd
ontbijtje van wederom de
BBQ (eieren met spek) kwam de
verjaardags ijstaart voor
Erik. Daarna even wat
calorietjes weglopen op het strand, eigenlijk m.n. om de kinderen uit te putten.
De honden van
Guy en
Liesbeth begonnen het
nieuwe jaar erg rustig. Ze moesten aan de ketting omdat onze egels, fazanten,
quartels en konijnen ook in 2010 onze farm mogen
op leuken.
Omdat de
kids nog niet helemaal uitgeput werden deden ze op hun manier mee aan de
Unox nieuwjaars duik 2010. Geen Dominion post of Telegraaf aanwezig voor de mooiste duikster van het nieuwe jaar, maar dan toch eervol op onze weblog.
Ondertussen begon de klok al heel snel in de richting van een vijf te kruipen en alras bleek ik toch wel degelijk de juiste hoeveelheid voedsel ingekocht te hebben want waarom moeilijk doen als het makkelijk kan, alles stond er nog en dus werd een tweede
BBQ aangericht.
De
kids bleken in nieuwjaarsnacht snel een cursus garden design te hebben gedaan, is ook veel nuttiger dan te helpen af wassen.
Een dag later hebben
Erik,
Pim en ik de tractor onder handen genomen,
Erik pakte als een echte chirurg het motorische gedeelte aan (Pim als lieftallige nurse), en ik beperkte me meer tot plastische geneeskunde met de
carosserie. Er bleek toch meer roest op te zitten dan het zich eerst liet aanzien, ik schat een verhouding van 50-50.
Na anderhalve dag werk is de 48 jaar oude
Massey Ferguson toch behoorijk opgeknapt en hij rijdt weer sneller ook.
Dat werd gevierd met de derde
BBQ in successie. Het was inmiddels iets frisser geworden, maar van een heel jong egeltje (filmpje) dat niet gehinderd door enige schroom voor ons luidruchtig gezelschap monter door de tuin paradeerde, werd iedereen toch weer snel warm.
Tja, en toen was het maandag, alweer een vrije dag hier (vraag me niet waarom). Iedereen is inmiddels naar huis met tassen vol was, hoofden vol goede voornemens, tenten vol spin en gras en de afspraak dit volgend jaar allemaal dunnetjes over te doen. Vandaag de laatste loodjes gelegd aan de schuren. Nu alleen nog een kleurtje. Kleurtjes uitzoeken is helemaal niet makkelijk, toen
Erik en ik een bus rode verf voor de tractor gingen halen waren we in
één minuut klaar. Toen die bus net niet voldoende bleek te zijn en
Nienke dus
optoog naar de
Mitre 10 bleken er ineens vele kleuren rood te zijn. De
wildfire red was dus niet hetzelfde als de
volcano red waar
Nienke mee thuis kwam. Wat maakt men het leven toch ingewikkeld.
Gelukkig was het jonge egeltje weer daar om ons gezelschap te houden.
Enjoy life! Don't just make grand resolutions but fulfill them while you can!
Deze grappige tweeling stond daar te wachten om aan de animal beauty contest mee te doen. Voor alles was wel een prijs. De bazen vaak getooid in hun fraaiste kledij; groene laarzen met bijpassende knalroze stropdas, jagershoed met veer en het geleende trouwpak van opa. Had mijn witte jas vergeten anders had ik zo als 'judge' mee kunnen doen. Een heel lelijke magere alpaca wist in haar catagorie de tweede prijs te verschalken, maar er waren dan ook maar twee deelnemers. Zoals we al eens eerder gemeld hebben is een award winnen in NZ heel belangrijk. Helaas zegt het ons dus niet veel als iemand een 'award winning bakker' is, die award kan heel goed voor zijn dikste koe zijn. Wedstrijden voor dieren, maar ook voor mensen; paardrijden (my all time favorite), taarten en koekjes bakken (Nienke doet volgend jaar mee met haar citroen cake) en de sheep sheerders contest. Ze hebben nog geprobeerd om me er aan mee te laten doen, maar ik ben er een beetje uit de laatste tijd, dus ..... 
Nog even rond gekeken tussen de machines voor het geval onze mooie rode tractor het in de toekomst nog eens begeeft. Dit lijkt een waardige opvolger, en ik ben dan ook al druk bezig met de tekeningen voor een nieuwe shed, want de onze past net in deze tractor. 
Vele kippen gezien, nooit geweten dat er zoveel soorten zijn. The Polish (Beatles) chickens zijn toch wel een beetje favoriet. We nemen er 4; John, Ringo, Paul en George. Ondanks deze mannelijke namen verwachten we wel dagelijks een eitje van ze! 
Ook nog even bij de Kune kune pigs gekeken. Je ziet altijd van die leuke kleintjes lopen. Nu pas zagen we hoe groot die beesten worden. De kleintjes zijn leuk, maar de volwassenen zijn niet alleen gigantisch, maar hebben ook nog een probleem met de waterleiding. 
Zeer verfrissend zo'n beurs en als volleerde boeren gingen we trots met twee flessen local bourbon en wat lime sla dressings weer naar huis. Op de vrije maandag (Wellington day, geen idee wat het is, maar we profiteren ervan) weer hard gewerkt. De 3 meter lange macrocarpa bank die ik alleen naar Nienkes duin sleepte was net iets teveel (zei ik onlangs niet tegen iemand je bent toch geen vorkheftruck?). Ik hoop maar dat de pijn in de linker bil (er wordt NIET gelachen) weg is als ik de Tongariro crossing ga lopen binnenkort. Iets minder tennis en golf nu dus en in plaats daarvan werken aan onze driftwood sphere die in het trappenhuis komt te hangen. U bent weer bij, gegroet!
We've had a meeting with the builders early last week where they confirmed that yes the house will be ready end of February. So, exciting times and all hands on deck. Literally, because last Thursday we could take this first picture of a beautiful sunset (again and again) from the (partially) finished deck.
Gisteren nog even een wandeling langs het strand gemaakt en daar vond Sil (Nienke) een uit de kluiten gewassen goudvis op het strand. Geen Japannese whaler in de buurt. Het lijkt me een jonkie. Haaien hadden al wat happen uit de staart genomen, ik hoop pas nadat hij overleden was. We hadden nog heel wat ham in de ijskast liggen en hebben de whale dus maar gelaten waar hij was. Vrouwlief belt vanmorgen de walvissen politie.
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)