30 december 2014: Ollibollies

Food, food, food. We worden er in December door onder gesneeuwd. Goed, deze setting (beach front, good friends, sea food, nice wine) was goed te verdragen maar de kilo's vliegen eraan. De paua, pipi (beide schelpdieren) en whitebait (mini visjes) fritters (local delicatessen) waren zo ruimschoots voorradig dat ze zelfs door het open raam aan passanten moesten worden uitgedeeld.

Zelfs tijdens de kerstdagen thuis ontkwamen we niet aan kerstvoedsel. Had een 5.5 kg wegende ham gekregen van de praktijk. Volgens Nienke niet een vrije blije uitloop ham, maar desalniettemin wel lekker. Gewoon met zijn tweetjes thuis op het dek. Zoals gebruikelijk heb ik dienst met kerst. Heel rustig dit jaar. Slechts 1 telefoontje in 2 dagen (je ziet maar weer dat mooi weer en leuke dingen doen het beste medicijn is). Tijdens een BBQ (met bier) viel een 'grap' verkeerd uit. De BBQ master 'dreigde' zijn vriend te ontmannen met een mes. Het resultaat was een fors opengehaalde vinger en grote schrik onder de gasten. Ik heb de patient opgehaald (was op mijn weg), gehecht en weer thuis gebracht, Dat is pas service. Kreeg en passant nog wat lam van het spit mee van de BBQ master die nog steeds vrolijk, of zelfs nog iets vrolijker, met het mes stond te zwaaien. Heb hem verteld dat de volgende, vermoedelijk hemzelf, zonder anaesthesie word gehecht. De lam van het spit was echter voortreffelijk.

Geen wilde feesten deze keer. We hebben lekker twee avonden zitten lezen naast het vuur. Lang leve de e-reader en stormlamp.

Project BBQ is inmiddels af. Zit er over te denken om iets dergelijks ook te doen voor onze brievenbus (die voor de derde keer in 2 jaar door een onverlaat was omgekegeld). Het plan om een soortgelijk koelcelletje voor wijn en bier in de tuin te bouwen is vooralsnog door Nienke naar de prullebak verwezen. Maar wat te denken van een swimmingpool!

Rechts de houtskool BBQ en links twee gaspitten voor het wokken/grillen. Ben alleen de wijnglas houders vergeten.

In het weekend zouden we gaan kamperen. Om de 'van' uit te proberen. We we waren echter zo druk de hele dag met allerlei klussen dat de hot tub een onoverbrugbaar obstakel bleek te zijn die avond. Flesje en de tablet met de film 'Hartenstraat' erbij..... We noemen het de 'Swim in'. In plaats van popcorn plakjes salami van eigen koe.

Daarna dus alsgezegd de 'van' uit proberen in de tuin. De gordijnen waren nog niet helemaal af, maar het ziet er toch goed uit. De memory foam matras was heerlijk. Nienke kon echter niet slapen (wat zo'n film allemaal niet doet) en besloot om rond 3 uur toch maar de luxe van onze slaapkamer op te zoeken. Ik sliep heerlijk door en werd gewekt door kabbelende golfjes en vogelzang. Helaas geen ontbijt op bed, want de camping bazin lag nog te snurken!

Morgenavond is het Nieuwjaars avond. Inmiddels traditie bij ons thuis. Zelfs de Kiwi's vragen of er dit jaar weer ollibollies zijn. Volgens de engerds van de weersvoorspelling komt er speciaal voor ons een buitje langs om de boel te verknallen. Hoewel, middernacht zou het droog genoeg moeten zijn voor het vuurwerk. Dit jaar liefst zonder het huis te raken!
Allemaal de beste wensen voor 2015. Zoek je nog een nieuwjaar wens? Zet dit Kiwilandje eens op je lijst!

25 december 2014: 8 years ago...

8 years ago...

Visionary mountains

Above and afar

Like answers to questions

On life

Love

And the longing to survive

Truth all distorted

Are words I create

To then a parting tonight

Tonight at the peak of your

Visionary mountains

Above and afar

Like answers and questions

On life

Love

And the longing to survive

23 december 2014: ho Ho HOO!

wat zou het goed zijn als Kiwi's dat nou letterlijk zouden nemen en niet als de Santa aansporing om in December effe helemaal los te gaan want ooeeff wat is December een heftige maand hier, Christmas do-season has been opened.
Moet allemaal in drie weken gepland worden, omdat met kerst de grote vakantie begint en iedereen tot February weg is op vakantie of bezig is weg te gaan.

De eerste bijeenkomsten waren de BBQ van de NL Foundation in Eastbourne en daarna het diner van de borrel club in de Wellington Club. Hans heeft twee nieuwe hobbies (en bijbehorende netwerken) en als gevolg daarvan heeft Nienke minimaal twee christmas do's erbij ieder jaar in December. Oh well, het zijn leuke mensen dus ach ja waarom niet.

In Council begon het met de jaarlijkse borrel van de legal firm op woensdag na het werk, altijd leuk om even bij te praten met de juristen waarmee ik aan mijn eerst project bij Council werkte in 2008/2009. De dag erna een kerstlunch met mijn vriendinnen clubje in Council, ook gewoon gezellig (zonder wijn.) Op vrijdag begon het echte werk; de christmas lunch van Infrastructure, ieder jaar hetzelfde en ieder jaar een enorme zit. Twintig mannen en vier vrouwen aan lange tafel bij de Thai. Niemand verwisselt van plaats dus het is zaak om vroeg te zijn en zorgen dat je 'leuk' zit. Wat betekent mensen waarmee je kan lachen of naast een van de vier collega's waarmee je echt leuke discussies kunt hebben over van alles en nog wat. Ik was dus niet vroeg moest mensen een lift geven en dan valt die lunch niet mee.., het valt niet meer om drie uur lang te converseren met collega's waar je meestal in een half uur max (of 5 minuten) mee bent uitgepraat. Gelukkig is er altijd veel te eten, wordt er een secret santa gedaan (waarbij de helft moeite doet om iets grappigs of leuks te kopen voor degene die ze getrokken hebben en de andere helft gewoon niet.....mannen!) en wordt er veel gedronken. Behalve door Nienke en nog 1,5 idioot die nog naar huis moet rijden en het niet de moeite waard vind om midden op de dag flink door te tanken en een taxi te regelen. Dat is een heel groot verschil met NL; christmas do's zijn er om vooral heel veel te drinken. Na de lunch was ik blij dat ik huiswaarts ging naar de hot tub maar een paar collega's gingen nog verder naar de kroeg. Krijg ik op maandag de lachende verhalen hoe J. (41 jr) over haar nek is gegaan in de wc na drie flessen cider. Tja ik kan er niet echt om lachen, daar ben ik dan toch te Europees voor vrees ik. Nooit teveel drinken met collega's is al jaren een goed devies voor mij want ik herinner me nog de verhalen op een van de rechtbanken over de voorzitter die toch helemaal over de schreef was gegaan dronken en wel.

De dag erna de Otaki Medical do hier in de tuin waar Hans al over schreef (hij houdt niet van karaoke dat moge duidelijk zijn - geheel in lijn met zijn alter-ego the one and only Archie Bunker). Het was redelijk geslaagd maar toch te veel azijn-p. om het volgend jaar nog een keer te willen doen. Dan gaan we nog liever gezellig met z'n allen aan een lange tafel bij the Thai zitten!

De foto's bij dit verhaal hebben duidelijk niets te maken met de Christmas do's maar zijn opgestuurd door Jenny uit Melbourne die met ons op de cruise was in Fiji. Hele aardige lui en hij had net een Go Pro camera gekocht waarmee hij ging snorkelen. Tof dingetje, goeie foto's, gaan we over nadenken - nl ook heel lekker klein om mee te nemen de berg op. Zo krijgen jullie een indruk van het snorkelen in Fiji, was iedere dag genieten ik wil zo terug die boot op.

Afgelopen weekend was het hoogtepunt; vrijdagmorgen om 7am aantreden voor het council staff breakfast - ach ja wat zal ik zeggen. Ok. Diezelfde avond naar Wellington voor het kerstdiner met de NL Foundation, dat was gezellig en deze keer gingen we met de taxi. Beviel me toch helemaal niet dat derde glas wijn dus volgende keer rijd ik gewoon weer zelf. Was heel gezellig om te blijven slapen en ontbijten bij G&L die we sinds haar superbaan veel te weinig zien.

Thuis gekomen nog even geholpen twee schattige roze biggen te vangen die steeds maar terugkwamen bij een ouder buren stel down the street en hun tuin aan het omwroeten waren. Hij belde buiten adem dat die damn piglets weer in zijn tuin liepen, dus ik schakelde animal control in en reed er maar snel naar toe om te zorgen dat die officer ook echt wat te vangen had. Schattige beestjes, lieten zich lekker kietelen maar het vangen was een hele tour. Ze gilden alsof ze levend werden opgegeten. Jammer dat ik geen foto heb gemaakt! Ze zijn van de farmhands (hun overburen) en ze blijven maar ontsnappen. Klusje tussendoor het maken van een platter voor de volgende do bij vrienden r&m thuis, wel relaxed. De hele avond stromende regen!

Zondag waren we uitgenodigd voor een laatste lunch bij B&M wiens huis nu verkocht is. Wij zijn even oud als hun kinderen die er ook waren. Dat is de zeer korte versie, maar het was heel speciaal. Na afloop van de lunch om 3.30 pm door naar de buren christmas do om 4pm! Uiteindelijk om 9 uur 's avonds huis, overdoses geregistreerd.

En nu begint de rust weer te keren. PFF. Gewoon gewerkt gisteren, vandaag en morgen nog maar de staff numbers zijn gehalveerd, heerlijk rustig. Van alles aan het wegwerken waar ik niet aan toegkomen ben.
Morgen wil ik even bijpraten met mijn manager over andere werk mogelijkheden, de waste manager van een andere council heeft me gevraagd of ik als consultant voor hem een paar klussen wil doen. Dat zou voor mij een mooie start up zijn naar consultancy werk en toch in waste management dus ik ben benieuwd wat hij zegt. Ik heb vandaag even een lijst gemaakt van klussen die ik nog moet doen om te bekijken of ik wel echt meer tijd heb binnenkort maar dat valt nog even tegen...

En dan kerst in stilte, just the two of us. Hans is on call maar niemand belt, prima.
We zullen teveel wijn drinken op onze jongens en teveel kerst cake en kaasjes eten en goeie en slechte memories voorbij zien komen. Niet anders dan anders maar de focus op kerst hier en de honderd duizend keer; 'have a great christmas with your family' maken ieder jaar weer de confrontatie groot en het gemis niet minder; there is no family zonder onze jongens. zo simpel is het.

En ook nu zal onze blik daarna weer vooruit gaan, naar een heerlijke nieuw jaarsavond hier in de tuin met onze vrienden om te vieren dat we toch dat nieuwe jaar weer in willen. Uit naam van onze kinderen het leven leven omdat zij het niet meer kunnen.

Hou elkaar allemaal goed vast en drink er een op het leven.

xN

16 december 2014; Party time

Nee, nog geen nieuwjaarsduik. Dit zijn een dokter en wat nurses die voorafgaand aan de praktijk Christmas function alvast wat verkoeling zochten (was echt nodig bij een erg fris windje). Wat? Eh... Nienke en ik waren nog te druk met de voorbereidingen!

Vanwege de alsmaar veranderende weersvoorspellingen (wat een hopeloos beroep hebben die lui toch) hadden we toch maar tenten opgezet.

Kwam goed uit met de chilly winds.

Collega Bert trad op met zijn gitaar en Zuid Afrikaanse neus fluit.

Prachtige zonsondergang tijdens het feest maakte het allemaal wat sprookjes achtig.

Diverse dames (vreemd genoeg geen mannen) hadden een zere keel de dagen erna. Karaoke op een feest is nooit een goed idee in mijn ogen. Ik heb een beetje andere visie op lekkere achtergrond muziek. Er was niemand die ook maar enigszins aanspraak kon maken op een plaats in de voorronde van welke talenten show dan ook en de kippen hebben sinds die avond niet meer gelegd!

Dansen? Egyptian walk?

Vuurkijkers (zoek de glimlach).

11 uur en nog steeds geen rust.

Een van de kinderen van de enige Kiwi dokter in de praktijk gaf een vuurshow.

Ik was verantwoordelijk voor de andere vuurshow.

Half twee gingen de laatste weg. De dag erop mochten Nienke en ik de tenten afbreken. Eigenlijk maar beter ook want nu ging het snel en orderlijk. Daarna weer aandacht voor de haas. 's Avonds weer gasten. Met zijn vieren kregen we de haas niet op. Er waren nog wat restjes voor de kippen die er natuurlijk als een haas bij waren.
Inmiddels zijn we weer een kaping verder. Hoe een malloot met een strafblad zo dik als de Koran en 40 (!) aanklachten voor sexual harrashment en 1 voor moord op zijn vrouw, toch rond kan blijven lopen en de beschikking kan hebben over een gun.... En waarom de politie zo lang wachtte? Hoe kan je denken dat dit vreedzaam kon aflopen? Die mafkees was meerdere malen in beeld op TV en dus ook in beeld van snipers. Ze hadden hem zo kunnen uitschakelen, nu zijn er twee jonge mensen dood. Wij hebben donderdag een etentje in een restaurant in Wellington (om veiligheidsredenen kan ik de naam niet bekend maken) met de Netherlands foundation. Ik neem maar een pakje speelkaarten mee want we hebben hier weliswaar niet zoveel van die mafkezen, maar kennenlijk is eentje al genoeg.

10 december 2014: Het haasje

Ik moet vanavond eigenlijk competitie spelen, maar het regent al vanaf middernacht. Betwijfel of hier ergens een redelijk droge baan te vinden is. Knietje is ook wat pijnlijk. Zaterdag speelde ik voor het eerst weer competitie en mijn tegenstander wist de hoeken van de baan goed te vinden. Het hardlopen gaat nog niet goed. 5-7 6-7. Mmmm. En de dubbel ook nipt in 3 sets verloren. Geen goed begin, maar toch kampioen! Maandag morgen was de knie warm en dus heb ik die avond geen maandag competitie gespeeld. Versie 1.53 en geen updates available!

Ik was nog wel snel genoeg voor deze haas gisteren. Onze overbuurman is een grote dairy farmer en hij heeft recent zijn weilanden omgeploegd en en passant wat duinen vlakker gemaakt. Sindsdien hebben we naast konijnen ook hazen. Die maken geen 'laat-Hans-zijn-knie-maar-verdraaien-in-dit-konijnenhol' gaten, maar wel flinke legers. Grote kale plekken in het weiland waar we hooi pogen te maken. En ze vreten dat weinige gras ook nog eens op. Om die reden was meneer het haasje. Vanavond krijgt hij een lekker badje van merlot, kruidnagelen, knoflook, peperkorrels en ui. Zijn kleine broer konijn (lekker jagen na zo'n dagje geklaag op het werk) gaat in de sauvignon blanc.

We hadden al even niet meer geschreven. Het lijkt hier Holland wel, de ene afspraak na de andere. Vorige week een weekendje in Welly geweest. We hadden er een BBQ en ineens herinnerde Nienke zich nog dat ik een hotelbon had gekregen van de baas. Voor buitengewone diensten (denk ik). Anyway, Nienke kijkt erop en ontdekt dat die dat weekend verloopt. Snel een hotel in Welly geboekt. Het luxe Copthorne. Nou moet je als 'voucher-people' niet rekenen op een van de beste kamers. Maar goed, als we over het balkon hingen en tussen het hotel en dat huis daar links doorkeken konden we toch genieten van het uitzicht op de haven (dat kleine stukje grijs-blauw)!

Als 'voucher-people' krijg je ook al geen nootjes bij de borrel en als je in het restaurant struisvogel besteld komt de waitress nog even vragen of ik wel bekend ben met zo'n stukje vlees. En ik had niet eens mijn overal aan. Het eten was erg goed, maar ik denk niet dat we ze nog eens met een bezoekje vereren. Lekker wat kroegjes afgelopen en live muziek geluisterd. Eerst jazz (piano en viool) en daarna in een 'drie-onder-achter barretje' een funk bandje. De naam was niet aangekondigd, maar ik vond 'The Shy' wel een aardige naam. Geen van hen heeft ook maar een keer iemand in het publiek aangekeken.

Mocht de pret niet drukken. Een paar dagen latter hadden we de 'Christmas function van de Nederlandsche borrelclub'. Onze 86 jarige nestor diende Sinterklaas van repliek. Geen kleurige pieten dit jaar, de hand die tot verbazing van het personeel van de Wellingon club pepernoten naar binnen gooide was verdacht wit.

Dan nog wat dinertjes en bezoekjes hier en daar en je bent weer een week verder. Dit weekend nog de Christmas function van onze praktijk bij ons in de tuin en daarna nog een paar van de Netherlands New Zealand foundation, de buurt en Nienkes werk. We kijken al uit naar oudjaar.

Krijg net het bericht dat er toch gespeeld gaat worden vanavond, het is droog geworden in Paraparaumu. Onze meeuwen vinden het maar niks. Toch is NZ gekozen to de best holiday destination door de Telegraph from the UK. En Air New Zealand weer tot de beste vliegtuig maatschappij. OK guys, we gaan de logeer kamers klaarmaken! Hier alvast de veiligheids instructies: 

26 november 2014: Boutje, moertje, schroefje, nippeltje

De Engelse taal kan een drama zijn. Voor de verbouwing van de 'van' heb ik pluggen nodig voor auto's. Nou hebben de Engelsen in al hun wijsheid besloten dat een plug in het Engels een bougie is. D.w.z. voor de auto, want in een huis kan het ook de stopper in de wasbak of bad zijn of een stekker van een apparaat. En soms noemen ze een plug nog echt een plug ook.

Helaas hebben ze nog vele andere namen voor het soort plug die ik zocht; grommets, retainer clips, scrivets, moulding clips, trim fasteners, etc. Probeer dan maar eens het juiste dingetje te vinden. Nienke bezocht in Paraparaumu twee autozaken, zeg maar de Halfords van Nieuw Zeeland. In de eerste werd ze door een jongeman geholpen die duidelijk geen verstand van zaken had en beweerde dat ze die dingen hier niet hadden. In de tweede zaak werd ze door een dame geholpen die beweerde dat ze ze wel hadden, maar alleen vierkante (zou Erdogan dan toch gelijk hebben?). Nou kan ik Nienke wel op pad sturen voor een vierkante boor maar ........ Nienke doet die boodschappen omdat shoppen in Otaki vrij hopeloos is. Het is gewoon een van de nadelen van het wonen in zo'n kleine community. Gelukkig hebben we internet nog. Na lang zoeken vond ik ze daar en kon ze zelfs bestellen. Kan ik de 'van' dus vandaag toch niet afmaken.

Hed bed frame is af en biedt veel bergruimte eronder. De matras met memory foam topper ligt heerlijk. De twee geluidsboxen die voor een fraaie surround sound moeten zorgen wachten nog op de bestelde screw grommets. Ruimte voor de chilly bin (kreeft, wijn), een 20 l. water jerrycan (afwas), een portabel toilet (zoals gezegd, just for the show) onder het kastje geschikt voor spulletjes waar je snel bij moet kunnen. Alles in een fraai Ikea blauw kleurtje (we vonden nog wat ongebruikte potjes in een oude verhuisdoos).

Onder de matras nog flink wat bergruimte voor kleren, rugzakken en wandelschoenen. Hier en daar nog handige opberg vakjes. Begin er al zin in te krijgen. Nienke is al bezig met wat verduisterende gordijntjes (geen Delft blauwe zaken of zonnebloemen). In Maart rijden we dan naar het zuiden, helicopteren vanuit Te Anau naar de Dusky sound om daar lekker een weekje in afzondering te vissen, eten, borrelen, lezen, genieten.

Niet dat er hier niet te genieten valt.

We hebben alweer heel wat fraaie zonsondergangen gehad.

Juuds roosjes staan volop in bloei.

Helaas ook weer heel wat takken naar beneden gekomen.

Als toetje voor mijn Indonesiche maaltijd (je moet toch wat als je vroeg wakkker bent) dipte Nienke dikke aardbeien in chocola. Koud uit de ijskast zijn die heerlijk. Een geslaagd maal met gasten die we uitgenodigd hadden op een bijeenkomst voor het Maori filmfestival. Het bleek een fundraiser te zijn, dus waarom wij daar nou waren. We hebben geen van tweeen een eigen business. Desalniettemin wil Nienke zich ervoor gaan inzetten. We zullen zien.
De muziek deze week is van Flavia Coelha, een Braziliaanse dame die we in het voorjaar op Womad zien.

19 november 2014: het bronzen tijdperk

Interessante week. Vrijdag naar Welly gereden om naar een klassiek concert te gaan. Zie hier het giga koor en de Wellington Orchestra. De kleurige figuurtjes zijn van een kinderkoor.

Na Haydns symphony no. 87 (ja, ja, 't was een bezig baasje) kregen we een spetterende uitvoering van Carl orffs Carmina Burana gepresenteerd. En de kinderen waren fantastisch. Doen we dus veel te weinig dit soort concerten.

Intussen werden we in Te Horo verrast door prachtige dagen en snoeikouden wind tussendoor. Die bracht sneeuw en hagel. Wel fraaie plaatjes in de avond.

Het weekend stond in het teken van de Kapiti Arts trail. Bij de allereerste studio moesten we al heel erg op onze wangen bijten om niet meteen een flinke uitgave te doen. Gelukkig kon Nienke zich tevreden stellen met dit bronzen boompje van Wendy Masters.

Een paar minuten later kreeg ik een telefoontje dat een van mijn lampen verkocht was en dat de gallery ook een koper had voor een Oamaru steen van me. Daarmee was de portomonnee toch weer wat extra gevuld. Een dag later was het in Otaki weer raak. We hadden die dag Trevor, een goede vriend opgepikt om hem de regio te laten zien. Zijn aanwezigheid werkte echter niet remmend genoeg. Nienke kon een vaas van Jennifer Turnbull niet laten staan. Otaki viel verder een beetje tegen, maar Waikanae de dag ervoor was een heel groot succes. Wat een talent is er toch om ons heen. Na een bezoekje aan de beeldentuin bij Bee besloot Nienke toch nog eens om te informeren of dat hele leuke beeld van Graeme Hitchcock nog te koop was.

Anyway, we moeten dus weer even wat gaan carven en schroeven om de schade te herstellen. De aanwinsten staan echter fraai te pronken en we hebben er geen spijt van. Na de aankoop van 'blije Willem' zoals Nienke hem heeft gedoopt besloten we om de rest van de dag vrij te nemen. Dat wil zeggen dat we niet in de tuin of aan de 'van' gingen werken. Snel thuis de kunst gedumpt en een picknick mand gepakt. terug naar Bee waar een live optreden in de beelden tuin bij hun prachtige huis was.

De ruim 60 kunstwerken daar hadden schrikbarende prijskaartjes. Prachtige dingen gezien. Heel wat inspiratie opgedaan.

Deze gaat me toch wel boven de pet, twee kinderen die ene moderne kiwi berijden, in brons. Voor een prijsje waar je toch een luxe auto voor kan kopen. Nou ja, we hebben toch geen vijver.

Ook deze fraaie 'dandylions' hebben we maar laten staan. Een lekker glaasje wijn met toastjes bij lekkere blues met vrienden was ook prima. Succesvol weekje ook aan jullie kant. Nederland won ook weer eens. En de coach gaat toch weg? We voelden het hier shaken (6.5 aardbeving). Of was het het rapport van de FIFA: geen ongebruikelijke corruptie? Wie gelooft die lui nog. Rugby is toch zo slecht nog niet.