Je hebt zo van die dagen dat de tijd rustig voortkabbelt. De ene patient heeft net zo'n 'boring' verhaal als de andere en je moet moeite doen om niet in slaap te vallen. Je sleept je van koffie pauze naar lunch en dan van thee pauze tot het moment waarop je in de auto weer wakker wordt. Maandag was dus niet zo'n dag. Mijn eerste patient was een jonge vent van 20 jaar. Ik had hem al meerdere malen gewaarschuwd dat zijn gigantische gewicht (meer dan een kilo voor elke centimeter lengte) hem in de problemen zou brengen. Dat werd normaliter gewoon weggewuifd, hij deed immers zijn best en hij deed zelfs aan sport. Nou valt rugby door dit soort mensen bij mij meer in de catagorie buldozeren. Stel je voor dat je zo iemand moet proberen tegen te houden, de grond begint de trillen onder je voeten en even twijfel je of er geen aardbeving gaande is, maar dan zie in een stofwolk die vleesgeworden tank op je afdenderen. Ga je hem proberen te tackelen? Dat grenst aan suicidaal gedrag.
Sport dus, nou ja, hij krijgt beweging. Geen probleem volgens hem dus, zijn hele familie was immers zo, wandelende ijskasten. Ik kreeg toch gelijk. Hij had ook nog een baantje als logger (houthakker). What could possibly go wrong? Meneer had voor het weekend een stuk boomstam opgetild (dat ging immers sneller dan het ding nog eens in tweeen te zagen) en het was in zijn rug geschoten. Of hij nog andere symptomen had? Ja, nou ik ernaar vroeg, hij dacht ook een blaasontsteking te hebben want hij was ineens incontinent. Nou, dat dacht ik dus niet. Eerst maar eens even onderzoeken (mijn electrisch aangedreven onderzoekbank wilde niet omhoog komen); geen reflexen meer, sterk afgenomen kracht in de benen, geen gevoel meer in het zadelgebied. Dat zag er dus niet al te best uit. Zijn jarenlange overgewicht en het verkeerd optillen van de boom had zijn tussenwervelschijven als 
popcorn laten openklappen en ernstige druk op zijn cauda equina (het laatste stuk van het ruggemerg) veroorzaakt. Direct naar het ziekenhuis dus. Moesten ze hem daarna ook nog van Palmerston North naar Wellington vervoeren omdat de CT-scan onder zijn 192 kg bezweek. Daar zagen ze dat er 3 schijven waren gesprongen waarbij er twee enorm op de zenuwen drukten. Geweldig niet? Heeft zich in een jaar of twaalf helemaal volgevroten en gezopen en mag nu als beloning de rest van zijn leven op kosten van de belasting betalers gaan genieten van zijn 'pensioen'. Nou schat ik in dat dat minder lang gaat duren dan hij zelf in gedachten heeft, maar toch.... Hij had dus een BMI (body mass index) van 58, dat heet ook wel QI (Quetelet index), niet te verwarren met IQ hetgeen in dit soort situaties vaak omgekeerd evenredig laag is. Cijfers uit onze praktijk tonen aan dat de gemiddelde BMI bij Pakeha (witte mensen) 27 is (normaal is onder de 25), bij Maori 33 en bij Pacific Islanders zelfs 33.5. Alleen de Aziaten zitten goed. Ik weet dit omdat ik me had voorbereid op een vergadering vanmorgen waar een meer familie gerichte benadering van de Maori werd bepleit waarbij de familie (Whanau) zelf de doelen mocht aangeven. Heb ze vertelt dat de simpele oplossing was: 1. leer ze koken (de meesten weten echt niet hoe dat moet en eten dus m.n. take aways), 2. stop de eet en zuip festijnen op de Marae en verander die in verantwoord eten, 3. leer dat dingen een consequentie hebben, als je een steen in de lucht gooit komt die ook weer naar beneden, als je moddervet bent dan krijg je hart en vaat ziekten, diabetes en arthrose. Ben echter bang dat de Whanau deze doelen niet voorop zullen stellen. Denk overigens niet dat het in Nederland veel minder erg is. De helft van de Nederlandse mannen is te dik en bijna de helft van de vrouwen. Ah well, eerst maar eens aan de BMI van onze gasten werken eind van het jaar.
Sport dus, nou ja, hij krijgt beweging. Geen probleem volgens hem dus, zijn hele familie was immers zo, wandelende ijskasten. Ik kreeg toch gelijk. Hij had ook nog een baantje als logger (houthakker). What could possibly go wrong? Meneer had voor het weekend een stuk boomstam opgetild (dat ging immers sneller dan het ding nog eens in tweeen te zagen) en het was in zijn rug geschoten. Of hij nog andere symptomen had? Ja, nou ik ernaar vroeg, hij dacht ook een blaasontsteking te hebben want hij was ineens incontinent. Nou, dat dacht ik dus niet. Eerst maar eens even onderzoeken (mijn electrisch aangedreven onderzoekbank wilde niet omhoog komen); geen reflexen meer, sterk afgenomen kracht in de benen, geen gevoel meer in het zadelgebied. Dat zag er dus niet al te best uit. Zijn jarenlange overgewicht en het verkeerd optillen van de boom had zijn tussenwervelschijven als 
popcorn laten openklappen en ernstige druk op zijn cauda equina (het laatste stuk van het ruggemerg) veroorzaakt. Direct naar het ziekenhuis dus. Moesten ze hem daarna ook nog van Palmerston North naar Wellington vervoeren omdat de CT-scan onder zijn 192 kg bezweek. Daar zagen ze dat er 3 schijven waren gesprongen waarbij er twee enorm op de zenuwen drukten. Geweldig niet? Heeft zich in een jaar of twaalf helemaal volgevroten en gezopen en mag nu als beloning de rest van zijn leven op kosten van de belasting betalers gaan genieten van zijn 'pensioen'. Nou schat ik in dat dat minder lang gaat duren dan hij zelf in gedachten heeft, maar toch.... Hij had dus een BMI (body mass index) van 58, dat heet ook wel QI (Quetelet index), niet te verwarren met IQ hetgeen in dit soort situaties vaak omgekeerd evenredig laag is. Cijfers uit onze praktijk tonen aan dat de gemiddelde BMI bij Pakeha (witte mensen) 27 is (normaal is onder de 25), bij Maori 33 en bij Pacific Islanders zelfs 33.5. Alleen de Aziaten zitten goed. Ik weet dit omdat ik me had voorbereid op een vergadering vanmorgen waar een meer familie gerichte benadering van de Maori werd bepleit waarbij de familie (Whanau) zelf de doelen mocht aangeven. Heb ze vertelt dat de simpele oplossing was: 1. leer ze koken (de meesten weten echt niet hoe dat moet en eten dus m.n. take aways), 2. stop de eet en zuip festijnen op de Marae en verander die in verantwoord eten, 3. leer dat dingen een consequentie hebben, als je een steen in de lucht gooit komt die ook weer naar beneden, als je moddervet bent dan krijg je hart en vaat ziekten, diabetes en arthrose. Ben echter bang dat de Whanau deze doelen niet voorop zullen stellen. Denk overigens niet dat het in Nederland veel minder erg is. De helft van de Nederlandse mannen is te dik en bijna de helft van de vrouwen. Ah well, eerst maar eens aan de BMI van onze gasten werken eind van het jaar.Eerst hadden we echter nog een forse klus te klaren. Hooi balen binnen halen. Omdat de anderen allemaal afzagen van het hooi langs de weg namen wij die maar voor onze rekening. Dat betekende 160 balen hooi die Nienke en ik samen even naar binnen gehaald hebben, daarbij zorgvuldig onze tussenwervelschijfjes ontziend. Afwisselend reden we terwijl de andere de balen erop gooide. Nienke voor het eerst op de tractor, 'waar zijn al die pedalen voor?' Op de foto zie je onze antieke Massey Ferguson naast zijn modernere broer, die hebben nog veel meer pedalen.
Anyway het hooi is binnen. We bereiden ons op het steeds meer naderende feest voor. In Christchurch is het weer begonnen met aardbevingen. De krant melde vandaag dat we met oudjaar waarschijnlijk te maken krijgen met de staart van de cycloon Fina. We hebben toch maar een tent van 6 bij 9 meter gekocht (en we hebben er net zo een geleend). Just in case, water bij de wijn is tenslotte zonde! We eindigen daarom maar met het nummer 'A beautiful day' van India Arie:
Anyway het hooi is binnen. We bereiden ons op het steeds meer naderende feest voor. In Christchurch is het weer begonnen met aardbevingen. De krant melde vandaag dat we met oudjaar waarschijnlijk te maken krijgen met de staart van de cycloon Fina. We hebben toch maar een tent van 6 bij 9 meter gekocht (en we hebben er net zo een geleend). Just in case, water bij de wijn is tenslotte zonde! We eindigen daarom maar met het nummer 'A beautiful day' van India Arie:
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)
