20 april 2015: Dusky Sound holiday

Yes! Op onze tocht vanuit de Doubtful sound naar de Dusky sound (over open zee) hapt er een tonijn toe! De sashimi voor bij de borrel is gegarandeerd en met de vangst van een familie lid even later de tonijn sandwiches voor morgen ook.

Even later moeten de lijnen ingehaald worden want er zwemmen hector dolfijnen rond de boot.

De tonijn is voor bij de borrel en de lunch morgen en dus verkondigd Richard (in zijn T-shirt met het opschrift 'In Cod we trust') dat er cod gevangen moest worden anders zouden we slechts droog brood te eten krijgen die avond. Hard werken aan boord hoor.

We kregen het nauwelijks weg gegeten. Verser dan dit kan je het niet hebben! Met 'home made tartar sauce' en een lekkere Tohu chardonnay. Horrible life.

Gelukkig was er ook nog af en toe tijd voor ontspanning, hoewel een partij vanaf de reserve bank moet spelen.

Niet de hele tijd het mooiste weer, we hadden zelfs hagel en sneeuw, maar daardoor wordt je dan wel wakker in een fjord met alleen maar watervallen in alle maten om je heen.

Zo zorg je dat het zoute water van het anker wordt gespoeld. Gewoon even de boeg in de waterval duwen.

Nienke zorgde ervoor dat Roger geen stramme ledematen kreeg. Dat was wel nodig want dankzij het snurk concert 's nachts (ging dwars door de oordopjes heen) was slapen als een roos er niet bij. Heb mezelf trouwens niet horen snurken!

Selfie (we know, prince Harry doesn't allow it anymore).

Panorama foto van de fjorden met de besneeuwde bergtoppen. Om het groter te zien moet je op de foto klikken.

Terwijl de duikers de kreeften gingen overreden om in hun zak te springen gingen wij eens wat snorkelen. Benieuwd of die Warehouse/HEMA pakken dik genoeg zijn voor de temperatuur van het water hier in de artic waters.

Allemaal nieuwe snufjes om het bevriezing tegen te gaan; neoprene sokken, handschoenen en 'diving hood'.

Eenmaal in het water wint de nieuwsgierigheid het voorlopig van de kou.

Dus zo ziet cods er onder water uit.

Even later tel ik 3 duikers met goed gevulde zakken.

De vierde pikten we even later van de rotsen op. Was wat afgedreven en had zijn Hawaiian sling verloren, maar gelukkig niet de zak vol kreeften.

Na een bemoedigend praatje van Nienke showed hij trots als een pauw de grootsten.

Elke dag cod, kreeft en tonijn eten gaat vervelend en dus stuurde captain Richard ons naar een plekje waar hij grouper verwachte. Tijdens het eten kwam Richard steeds weer met 'That reminds me of a story'. We zijn er nog steeds niet achter of het waarheidsgehalte dichter bij de 40 of de 25% ligt. Great fun though.

Grouper (tand baars) steaks zijn mijn favoriet! Ook Nienke ging even vissen en ving een grouper en een forse cod. Helaas besloot haar grouper bij het aanzien van de boot de diepere jachtgronden weer op te zoeken.

Er waren ook heel wat prachtige dagen. '4 seasons in one day' zeggen ze hier vaak over het weer en dat kunnen we beamen. Op deze dag werden we gewekt door vreemde geluiden. We lagen we in een zij arm in het zonnetje. In het hoekje daarachter spelen jonge zeehondjes tikkertje. Uiterst vermakelijk.

De 4 kayaks aan boord werden met regelmaat gebruikt. Niet dat het heel erg was om een nieuwe ligplek te zoeken in het zonnetje.

Ik heb ook nog een morgen met Dick op deer gejaagd. Geen aangelegde paadjes, alleen maar de door deer gemaakte tracks. het was me al snel duidelijk dat die beesten zich hier prima thuis voelen. Terwijl de zweetdruppeltjes watervalletjes vormen volgen we met de nodige moeite het door de herten gemaakte pad. Die springen achteloos over riviertjes en meters hoge banken. Dick meende een ogenblik een hinde te hebben gezien maar met een minachtende sprong ging ze er vandoor. Ik heb slechts mijn been tot aan de knie in de modder zien zakken en moest constant mijn best doen om de loop van mijn geweer uit de modder te houden. Mijns inziens is de beste manier om hier op herten te jagen het meenemen van een vouwstoeltje. Dat zet je op een comfortabel plekje op en dan ga je zitten wachten tot ze naar jou toe komen. Ik heb verder alleen helicopter grote sandflies gezien. Dankzij een tropical insekt repellent bad elke morgen ben ik slechts 6 keer gebeten deze week.

Lunch bestond voornamelijk uit sea food chowder (een dikke vissoep) met sandwiches van om het even wat voor soort vis. Lekker met een wasabi mayonaise.

Wat een holiday! Toen we op de een na laatste dag opvoeren naar de plek waar de helicopter ons zou oppikken namen de florden op deze wijze afscheid van ons. Met regelmaat zagen we groepjes pinquins zwemmen. Even later kwam ook nog een hele grote groep bottle nose dolfijnen afscheid nemen.

Laatste selfie in deze wonderschone wereld. De helicopter vlucht was spectaculair, maar is helaas te lang om hier op de blog te zetten. We vertrokken in slecht weer maar stegen al snel boven de wolken uit waar we alleen maar besneeuwde bergtoppen en watervallen zagen. Zo cool. En hoe je dan wordt opgehaald? Nou zo;

En zo stonden we op vrijdag ineens weer met onze zeebenen in Queenstown waar we de rest van het weekend moesten acclimatiseren om terug te keren naar ons landrotten leven. We marcheerden meteen naar Pog Mahones (Ierse pub), ploften op het terras aan Lake Wakatipu en spoelden een halve kg rump steak (vlees!!!) weg met enkele heerlijk Monteith Blacks. Ondertussen speelde een straatmuzikant lekkere gitaar deuntjes. Iemand moet het doen. De dag erop was het weer nog mooier en we propten ons vieren in een ras gehuurde Toyota Yaris (daar kunnen echt 4 mensen in) en lieten onze vrienden Glenorchy, Paradise en de Routeburn zien. Die dag werd afgeroomd met Thais (zit nu thuis omdat de duck, hoewel heel lekker, toch niet helemaal kosher was vermoed ik) en daarna een heerlijk avondje live pub muziek. De beiden dames bezworen met hese kelen dat de boot weer aan het schommelen was op de terugweg. Nog even Arrow town aangedaan een dag later en zelfs de bungy jump. Nou zat het ontbijt in het Franse cafe nog vrij hoog en dus zagen we deze keer maar van een sprong af. Hoe toppen we deze vakantie???? Rest mij nu nog een twee weken oude baard te scheren.