December 2016; Heaphy Track

Door de curveball werd de Heaphy Track anders dan gepland want Hans zat ineens in Holland. Samen met vriend Ruben en neef Daan werd het toch een prachtige tocht, waarin we af en toe een beetje moesten afzien, prachtige natuur hebben gezien, leuke mensen hebben ontmoet, mooie gesprekken hebben gevoerd en herinneringen hebben opgehaald en in de rivieren en op het strand torentjes hebben gebouwd voor degenen die wij en Daan moeten missen.

De Heaphy is de langste Great Walk en wordt meestal gelopen in 4 of 5 dagen - wij gingen uiteraard voor de 4 dagen - totaal 78.5km. De vier dagen waren door de heen en terugvlucht 2 volledige en 2 halve dagen, dus we hebben de km's eignelijk in 3 dagen gelopen, daar kunnen we best trots op zijn.

Hieronder de foto's die laten zien dat je van Oost naar West loopt, door 4 of 5 verschillende soorten landschappen, geen dag is hetzelfde. De hutten zijn nieuw en op prachtige locaties. Hans gaat 'm zeker ook lopen, het is een top ervaring en wie weet ga ik wel weer mee!

Dag 1: vlucht vanuit Wellington naar Takaka met klein 1-motorig vliegtuigje dat laag moet blijven vliegen vanwege geen pressurised cabine.

 French Pass from the air

Browns hut; de start van de track!

Kleine re-pack spullen overhevelen naar Daan

Daarna begonnen we om 1 uur met de 17.5 km klim naar de Perry Saddle hut  - ging heel geleidelijk hoor geen gehijg maar onze dijbenen stonden wel in de fik 's nachts in bed (althans die van mij!)

Daan kon nog vrolijk lachen vooral omdat hij lekker z'n badslippers aan kon

Dag 2: Perry Saddle Hut over de Gouland Heights naar James McKay Hut.
Kleine 'blip' om de dag mee te beginnen; toen ik na 40 minuten lopen een foto wilde maken van een mooi watervalletje bleek dat mijn camera niet in mijn backpack zat; last minute tape needed zorgde voor teveel afleiding. Oeps. Ruben bood heel galant aan om even terug te 'rennen' - om 'm op te halen. Heel erg lief, maar Ruben helemaal bezweet en ik natuurlijk superstom op de langste loopdag van 23.5km, 

The Gouland Heights -prachtig steppe-achtig gebied in een heel wijd dal. Gaat over talloze riviertjes heen - waar net in de afgelopen maanden allemaal prachtige nieuwe houten bruggen over zijn gebouwd.

Kennelijk weten mensen van deze schoenen totempaal en nemen ze speciaal hiervoor oude of rare schoenen mee, want niemand gaat natuurlijk op dag 2 schoenen hier achterlaten - wel grappig

Na 3.5 uur over de vlakte lopen moesten we na de lunch in Saxton Hut toch weer gaan stijgen - flink heuveltje weer door prachtig bemost bos met oranje rivier

En dan zijn wij na 6.5 uur lopen bij James McKay Hut...........pff!! het is bewolkt en het waait hard maar we doen toch even een dip in the 'mountain spa' - oftewel het dichtsbijzijnde stroompje. Ik had geen zwemspullen bij me maar ach ja, hup in je ondergoed en snel achter een struik afdrogen. Heerlijk opgefrist aten we ons tweede 'dry freeze' gourmet meal, dit keer geen marrocan lamb- soup (teveel water) maar coq au vin met puree - goed gelukt en prima te eten. welverdiend!

We werden beloond met prachtige zonsondergang want vanuit deze hut zagen we de zee voor het eerst en de monding van de Heaphy River into the ocean.

Dag 3: McKay Hut naar de Heapy Hut aan zee - 's ochtends was ons doel nog beter zichtbaar vanaf het deck en maakte Ruben een mooie foto van McKay hut omdat hij even wilde 'inlopen' voordat we aan onze 20km begonnen.

Deze dag liepen we geleidelijk aan naar beneden, de hut lag op zo'n 720m. 

Prachtige mossen en zo groen - just stunning

Lunch bij de Lewis Hutt - aan de Heaphy River met de chelsea koekjes gebakken door Jill, Gareth's moeder. Daarna even lekker met de blote voeten in de rivier, afkoelen en torentjes bouwen

voor Floris, Myrthe en Tristan

voor Ida

Daan ging even naar de overkant, terugweg was iets minder soepel - handig die lange armen en benen! Vanaf de Lewis Hut begon het tropische regenwoud met enorme

Rata trees in bloei en vele soorten palmen. Daan's spanwijdte is bijna 3 m dus kun je nagaan wat de omtrek van deze Rata is.

En dan zijn we er bijna!

25 December 2016 - een zonsondergang die 10 jaar later markeert hoe ons 'tweede leven' vorm heeft gekregen hier in NZ - ook al missen we onze mannen nog iedere dag en op vele momenten. Even tijd om uit te waaien en hard muziek te draaien. Ook ineens even ontvangst en contact met Hans - raar zo ver weg op dit moment.

Na het eten maakten Ruben en Daan een bonfire op het strand - the best way to finish this day, staring into the flames. Iedereen sloot aan, een mooie avond.

Dag 4: Heaphy Hut naar eind punt Kohaihai.
Vroeg op want 5 uur lopen voordat de 1 uur shuttle vertrek om het vliegtuigje van 2 uur te halen. Doc vertelde mij op donderdag dat de high tide track over 1 baai nog gesloten was, dus maar geen risico nemen en zorgen dat we om 10 uur daar zijn voor de crossing. Bleek dat de track wel open was maar veel van de safety netting was weg en we moesten over een paar slips klimmen, onduidelijk of dat nu de bedoeling was. Niet erg safe maar ok gelukkig geen aardbeving toen wij er liepen, want daar was de schade vandaan gekomen, de Kaikoura aardbeving op 7 November.

prachtige zeezichten - Nikau Palms - woeste golven en riviertjes - NZ westcoast

Lunch bij een riviertje met een Fransman, een Poolse en een Amerikaan waarmee we vanaf de eerste avond contact hadden gehad en onderweg kwamen we elkaar ook steeds tegen.

Mijn kuit begon toch nu wel een beetje te protesteren zo op dag 4........

En toen waren we er - 12.30pm

- we did it!!

Op naar het vliegveld voor een tocht met een nog kleiner vliegtuigje dit keer - we zagen een deel van de track van boven, heel leuk.

De wachtruimte van het vliegveldje in Karamea - lounge chairs! nu dat koude biertje nog..

zwemvest instructie - heel handig bij een vlucht over land en hoge bergen....hmm parachute anyone?

the Gouland Heights van boven (onze dag 2)

Abel Tasman nadat we uit Takaka met vliegtuigje nummer drie (Zog, Zag and Zig) waren opgestegen richting Wellington.