Tja, we hebben een beetje last van luxe problemen. We waren al een tijdje aan het rondkijken naar een huisje voor onszelf. We zitten nu leuk, maar het staat te koop en huur betalen is toch maar geld weggooien. We hebben al vele properties bekenen en de lijst steeds kleiner gemaakt. Kiezen is echter lastig. Wordt het een wilde rivier zoals dit huis met apart logeerverblijf en eigen access to the river? Abseilen, BBQ, paar geiten en kippen e.d. en voor mij relatief dicht bij mijn werk (kan er per kayak naar toe als Nienke mij tenminste 's middags weer wil oppikken). Vlak bij prachtige wandeltochten en niet te ver van de bewoonde wereld. De banjo's die we hoorden deden helemaal niet aan 'Deliverance' denken.
Of wordt het een stuk land in de bergen met een fors weiland ervoor waar je na een stevige klim op het heuvelachtige plateau komt met poeletjes, wilde ganzen, hazen en konijnen en een uitzicht op de (momenteel besneeuwde) bergen. Er moet nog wel even een weg naartoe aangelegd worden en een huis op gebouwd worden. Groot voordeel: geen cellphone coverage, dus geen dienst!
Of moeten we toch voor de zee gaan. Deze foto is vanaf de bouwlocatie genomen en je ziet de ondergaande zon met de duinen ervoor. Dat water is geen overstroming maar een gezonde vijver die in de zomer meer dan genoeg muggen zal aantrekken!
We neigen toch naar de zee. Hebben onze blik ook nog op een ander stuk laten vallen en zelfs over een prijs gesproken, maar de eigenaars denken voor hun asbest paleis uit 1970 de hoofdprijs te kunnen vangen. We hebben geprobeerd uit te leggen dat we eigenlijk alleen de grond willen hebben en ze hun droomkasteel mogen meenemen, maar het kwartje is nog niet gevallen. En tja, dan kom je thuis en zie je dit:
Helaas er zijn nog een paar probleempjes. Als OSI (over seas investor) moeten we eerst een consent aan de minister vragen om hier iets te mogen kopen. Duurt ongeveer 2 maanden. Onze aanvraag voor PR is weg, maar we hebben nog geen antwoord en volgens de brief die we vorige week kregen dat alles in orde was kon het nog wel 9 maanden duren. Daarnaast hebben Nienke en ik beiden een contract voor bepaalde tijd. We schijnen wel te bevallen, maar we hebben nog geen long term contracten. Ook heb ik nog een probleem met mijn beroepsarbeidsongeschiktheidsverzekeraar (784 punten met Scrabble) wat er wellicht toe leidt dat het voor ons verstandiger zou zijn om ergens in Europa te gaan wonen/werken.
Genoeg stof tot nadenken dus. Doet me denken aan een verhaal van eergisteren in de praktijk. De nieuwe moeder van Amanda kwam even langs om te laten checken wat voor lichamelijk defect Amanda nou had. Ze was 9 jaar en plaste nog in bed. Kon niet psychologisch zijn. Amanda's nieuwe mama was net 4 maanden geleden in huis komen wonen samen met Amanda's nieuwe broertje. Haar vader was chauffeur en niet vaak thuis. Amanda's halfzusje (haar echte moeder was eerst met iemand anders getrouwd) woonde met haar vader ergens op het zuideiland en haar echte zusje woonde bij haar moeder en haar nieuwe vriend ergens in een dorp verderop. En dan had Amanda nog twee echte broertjes die bij hun inwoonden. Kwisvraag: hoeveel opa's en oma's heeft Amanda? Koste me toch nog best wat moeite om 'de nieuwe mama' te overtuigen dat het daar toch waarschijnlijk echt mee te maken had. Makes you think ay?
Na onze laatste uitspatting in de bergen zijn Nienke en ik op noodle dieet gegaan (ach ja, scheelt boterhammen smeren). Krijgen we net toch een Nederlands pretpakket van vrienden uit Auckland. Vanavond dus erwtensoep met bruine koek, hagelslag en drop toe!
Of wordt het een stuk land in de bergen met een fors weiland ervoor waar je na een stevige klim op het heuvelachtige plateau komt met poeletjes, wilde ganzen, hazen en konijnen en een uitzicht op de (momenteel besneeuwde) bergen. Er moet nog wel even een weg naartoe aangelegd worden en een huis op gebouwd worden. Groot voordeel: geen cellphone coverage, dus geen dienst!
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)