over de wijngaard en de oceaan. Heerlijk met wat
en een broodje zalm. Ik vrees dat we in hun restaurant nog wel eens wat moeten gaan eten. Door naar '
.
'Kim
Crawford winery' was de laatste van de route. Heerlijke gitaarmuziek op een gezellige
winery met geweldig uitzicht en houtvuuroven pizza's.
Uitstekende wijnen, maar helaas te weinig ruimte in de rugzak, dus hebben we slechts enkele flessen ingeslagen. Op weg naar huis dat nog even goedgemaakt bij
Vidal winery. 's Avonds geen puf meer, te warm en rozig. Meer dan een film kijken op bed zat er niet meer in. De dag erop hebben we de
local Farmers market bezocht, lekker druk met muziek en vele stalletjes met van alles van jams tot broden, fruit, wijn, kazen, olijfolie, dressings (saffraan/
lime en
lime/
musterd seed!!!),
etc. Daarna naar '
Matariki winery' waar weer live muziek was. Inmiddels waren we met eigen vervoer omdat op zondag de bussen niet reden (logisch toch?), dat had voordelen (je kan meer flessen meenemen) en nadelen (je kan minder proeven). Bij '
Alpha Domus winery' speelde een band jaren '60 en '70 nummers hetgeen velen ondanks krakende gewrichten toch zover bracht om in de hitte te gaan dansen. Wij hebben het maar even bij de heerlijke
viognier in de schaduw gehouden.
Terug op '
Askeny estate' bemachtigden we de laatste kaarten voor het afsluitende concert. '
The Beat
girls' werkten zich langzaam door de
sixties tot
the early eighties heen.
Schuilend tussen de wijnranken onttrok zich een fascinerend spektakel. Bij elk nieuw nummer
renden hordes moeders ('zij' nog niet genoeg
gedronken om alleen te durven en 'hij' nog niet genoeg om niet tegen te
stribbelen), verbijsterde kinderen achter zich aantrekkend (de kinderen met een blik van "maar wat heb ik dan gedaan" op het gezicht) naar voren om zich tussen de andere hossende ouderen te gooien. De kinderen stonden vol afgrijzen naar de in hun ogen plotseling volslagen gek geworden ouders te kijken. In the
meantime deed ik even een klein middagdutje.
Nadat we de
Three degrees en
Abba hadden gehad ging het
reportoir meer richting de jaren '70/'80 met
Creedence Clearwater Revival en
David Bowie, om uiteindelijk te eindigen met het massaal meegezongen 'All
you need is
love'. Hieronder een groep locals in polonaise die
Abba met carnaval verwarden en daaronder wat betere muziek met op de voorgrond de bekende dame met de hoed.
De keuze voor een motel met een zwembad bleek wederom een goede te zijn. Na even afgekoeld te zijn en de flessen op een rijtje te hebben gezet met de film '
Ice' (niets mis mee bij deze temperaturen) van de
BBC in slaap gevallen.
De ochtend erop bleken we te laat te zijn voor de
tractor-tocht naar de
Ganeth colony en 5 uur te voet over het snikhete strand was ook niet erg aantrekkelijk.
Nienkes alternatief, dameskleding passen, was het echter ook niet en dus zochten we
Ocean beach op waar we ons heerlijk in de koele manshoge golven hebben vermaakt.
Aan alles komt een einde helaas, maar dit was een heerlijk weekeinde en volgend jaar zijn we zeker weer van de partij. Op de terugweg nog de imposante '
Craggy range
winery' bezocht en dus volgend jaar nog maar een stuk of 22 te gaan!
Helaas weer werken, maar vanavond de uitgestelde wedstrijd van vorige week (een tropische bui). Kan ik mijn oranje hoedje weer opzetten. U bent weer bij, gegroet.
Of je afreageren met een lekker partijtje tennis of hockey. Zondag na een heerlijk en uitermate gezellig etentje met vrienden in Welington (3 uur 's nachts en aardig wat wijn geproefd) tegen een jong team gehockeyd. Met de tong op het kunstgras gewonnen (letterlijk en van de zwaartekracht). Ook de eerste twee tenniscompetitiewedstrijden zitten er weer op. Helaas beiden net verloren (2-4) , maar wel tegen de twee finalisten van vorig jaar. Vooral afgelopen woensdag was heerlijk. Tegen de lokale selectie werd het net geen 3-3. Ze hadden in 2 jaar geen set meer verloren! Vanavond Landa en Rutger hier die kwamen eten en Mah Yongen. Hadden hun eigen spelregels meegenomen, mijn versie, maar dan uitgebreid met regel 145: Let op hem: De laatste regel is de allerbelangrijkste. Let op de listige mandarijn, die meestal schuilgaat in de vermomming van dokter Hans. Hij zal proberen het spel naar zijn hand te zetten door steeds nieuwe spelregels te introduceren dan wel bestaande naar zijn wens aan te passen. Let goed op en negeer deze pogingen; speel bij de hierboven beschreven 144 regels!! Het zal u niet verbazen dat ik zonder enig mededogen heb uitgehaald en de Chinese hakbijl op tafel om elke fout genadeloos af te straffen.
Zo zaten we dus om 10 uur aan de wijn (heerlijke 
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)