Zo zaten we dus om 10 uur aan de wijn (heerlijke montepulciano) op 'Beach house estate'. Met ons glas schuilend onder een boom naast de vijver, omdat de zon toen al fel was. Enkele andere waren ons voorgegaan, zonder de wijn dan. 
Daarna langs het zeer mooie 'Elephant hill estate', een groen koper gebouw met views over de wijngaard en de oceaan. Heerlijk met wat pinot gris, chardonnay en een broodje zalm. Ik vrees dat we in hun restaurant nog wel eens wat moeten gaan eten. Door naar 'Clearview estate' waar we onder het genot van lokale kazen snel de schaduw weer op zochten.
'Kim Crawford winery' was de laatste van de route. Heerlijke gitaarmuziek op een gezellige winery met geweldig uitzicht en houtvuuroven pizza's. 
Uitstekende wijnen, maar helaas te weinig ruimte in de rugzak, dus hebben we slechts enkele flessen ingeslagen. Op weg naar huis dat nog even goedgemaakt bij Vidal winery. 's Avonds geen puf meer, te warm en rozig. Meer dan een film kijken op bed zat er niet meer in. De dag erop hebben we de local Farmers market bezocht, lekker druk met muziek en vele stalletjes met van alles van jams tot broden, fruit, wijn, kazen, olijfolie, dressings (saffraan/lime en lime/musterd seed!!!), etc. Daarna naar 'Matariki winery' waar weer live muziek was. Inmiddels waren we met eigen vervoer omdat op zondag de bussen niet reden (logisch toch?), dat had voordelen (je kan meer flessen meenemen) en nadelen (je kan minder proeven). Bij 'Alpha Domus winery' speelde een band jaren '60 en '70 nummers hetgeen velen ondanks krakende gewrichten toch zover bracht om in de hitte te gaan dansen. Wij hebben het maar even bij de heerlijke viognier in de schaduw gehouden. 
Terug op 'Askeny estate' bemachtigden we de laatste kaarten voor het afsluitende concert. 'The Beat girls' werkten zich langzaam door de sixties tot the early eighties heen. 
Schuilend tussen de wijnranken onttrok zich een fascinerend spektakel. Bij elk nieuw nummer renden hordes moeders ('zij' nog niet genoeg gedronken om alleen te durven en 'hij' nog niet genoeg om niet tegen te stribbelen), verbijsterde kinderen achter zich aantrekkend (de kinderen met een blik van "maar wat heb ik dan gedaan" op het gezicht) naar voren om zich tussen de andere hossende ouderen te gooien. De kinderen stonden vol afgrijzen naar de in hun ogen plotseling volslagen gek geworden ouders te kijken. In the meantime deed ik even een klein middagdutje.
Nadat we de Three degrees en Abba hadden gehad ging het reportoir meer richting de jaren '70/'80 met Creedence Clearwater Revival en David Bowie, om uiteindelijk te eindigen met het massaal meegezongen 'All you need is love'. Hieronder een groep locals in polonaise die Abba met carnaval verwarden en daaronder wat betere muziek met op de voorgrond de bekende dame met de hoed. 
De keuze voor een motel met een zwembad bleek wederom een goede te zijn. Na even afgekoeld te zijn en de flessen op een rijtje te hebben gezet met de film 'Ice' (niets mis mee bij deze temperaturen) van de BBC in slaap gevallen.
De ochtend erop bleken we te laat te zijn voor de tractor-tocht naar de Ganeth colony en 5 uur te voet over het snikhete strand was ook niet erg aantrekkelijk. Nienkes alternatief, dameskleding passen, was het echter ook niet en dus zochten we Ocean beach op waar we ons heerlijk in de koele manshoge golven hebben vermaakt. 
Aan alles komt een einde helaas, maar dit was een heerlijk weekeinde en volgend jaar zijn we zeker weer van de partij. Op de terugweg nog de imposante 'Craggy range winery' bezocht en dus volgend jaar nog maar een stuk of 22 te gaan! 
Helaas weer werken, maar vanavond de uitgestelde wedstrijd van vorige week (een tropische bui). Kan ik mijn oranje hoedje weer opzetten. U bent weer bij, gegroet.
Uitstekende wijnen, maar helaas te weinig ruimte in de rugzak, dus hebben we slechts enkele flessen ingeslagen. Op weg naar huis dat nog even goedgemaakt bij Vidal winery. 's Avonds geen puf meer, te warm en rozig. Meer dan een film kijken op bed zat er niet meer in. De dag erop hebben we de local Farmers market bezocht, lekker druk met muziek en vele stalletjes met van alles van jams tot broden, fruit, wijn, kazen, olijfolie, dressings (saffraan/lime en lime/musterd seed!!!), etc. Daarna naar 'Matariki winery' waar weer live muziek was. Inmiddels waren we met eigen vervoer omdat op zondag de bussen niet reden (logisch toch?), dat had voordelen (je kan meer flessen meenemen) en nadelen (je kan minder proeven). Bij 'Alpha Domus winery' speelde een band jaren '60 en '70 nummers hetgeen velen ondanks krakende gewrichten toch zover bracht om in de hitte te gaan dansen. Wij hebben het maar even bij de heerlijke viognier in de schaduw gehouden. Terug op 'Askeny estate' bemachtigden we de laatste kaarten voor het afsluitende concert. 'The Beat girls' werkten zich langzaam door de sixties tot the early eighties heen. Schuilend tussen de wijnranken onttrok zich een fascinerend spektakel. Bij elk nieuw nummer renden hordes moeders ('zij' nog niet genoeg gedronken om alleen te durven en 'hij' nog niet genoeg om niet tegen te stribbelen), verbijsterde kinderen achter zich aantrekkend (de kinderen met een blik van "maar wat heb ik dan gedaan" op het gezicht) naar voren om zich tussen de andere hossende ouderen te gooien. De kinderen stonden vol afgrijzen naar de in hun ogen plotseling volslagen gek geworden ouders te kijken. In the meantime deed ik even een klein middagdutje.Nadat we de Three degrees en Abba hadden gehad ging het reportoir meer richting de jaren '70/'80 met Creedence Clearwater Revival en David Bowie, om uiteindelijk te eindigen met het massaal meegezongen 'All you need is love'. Hieronder een groep locals in polonaise die Abba met carnaval verwarden en daaronder wat betere muziek met op de voorgrond de bekende dame met de hoed. De keuze voor een motel met een zwembad bleek wederom een goede te zijn. Na even afgekoeld te zijn en de flessen op een rijtje te hebben gezet met de film 'Ice' (niets mis mee bij deze temperaturen) van de BBC in slaap gevallen.De ochtend erop bleken we te laat te zijn voor de tractor-tocht naar de Ganeth colony en 5 uur te voet over het snikhete strand was ook niet erg aantrekkelijk. Nienkes alternatief, dameskleding passen, was het echter ook niet en dus zochten we Ocean beach op waar we ons heerlijk in de koele manshoge golven hebben vermaakt. Aan alles komt een einde helaas, maar dit was een heerlijk weekeinde en volgend jaar zijn we zeker weer van de partij. Op de terugweg nog de imposante 'Craggy range winery' bezocht en dus volgend jaar nog maar een stuk of 22 te gaan! Helaas weer werken, maar vanavond de uitgestelde wedstrijd van vorige week (een tropische bui). Kan ik mijn oranje hoedje weer opzetten. U bent weer bij, gegroet. 
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)