Juud is geland en als goede gast had ze drop meegesleept, 1,5 kg, de zot. Ze heeft genoten van het lage wolkendek tijdens de treinreis van Auckland naar Paraparaumu waar Nienke haar van de trein oppikte. Uiteraard ging de hele jaarclub over de tong onder het genot van iets te veel Nieuw Zeelandse Pinot Noir en Kikorangi kaas.
Op zaterdag de calorietjes er maar meteen afgelopen met een flinke wandeling (vanzelfsprekend eerst flat whites en pumkin soup ingeslagen bij de lokale en enige kroeg op Makara beach). De regen buien hielden zich keurig aan de weersvoorspelling en dus hebben de dames droog allerlei glimmertjes lopen zoeken langs het strand (paoa schelpen) voor allerlei wilde plannen elders in de week.
Beladen met dit hobby materiaal poseren ze nog monter bij iets waarvan ze hoopten dat het een bushalte was.
Maar er moest nog even flink geklommen worden om nog net voor zonsondergang en intredende koude de auto te halen.
Nog even snel een asian fusion hapje bij Mamasan in Welligton waar onze buurvrouw enig bekijks trok. Met borsten zo groot als skippy ballen is het lastig soep eten! Daarna op naar Paekakeriki, een hippie kolonie net onder Paraparaumu, waar een blues optreden was aangekondigd. Sommige dorpen hebben meer dan één dorpsgek en dus viel er niet alleen van de muziek te genieten. Allereerst was daar Scotty, een ongeveer 65-jarige man met rode panty, rood geruit Schots rokje, schapenwollen vestje en leren dames tasje en bijpassende schoentjes. Dan was er nog, Eucalypta, een lange lijs met een onbedwingbare bewegingsdrang, duidelijk op zoek naar een mannelijk slachtoffer en vermoedelijk met weerhaakjes aan de klauwen, want ze liet de man die ze aan het eind van de avond vastpakte niet meer los. Verder was er de grootmoeder van Pipi Langkous, ongeveer 85 jaar met knalrood haar in hippiekleren die flink swingde, maar niet op het ritme van de muziek.
Dan was daar de poet zonder tanden, die al slissend onverstaanbare verzen ophoestte waar iedereen schijnbaar van genoot. Al met al een heerlijke avond met muziek en black beer. De heerlijke jamsessie ging niet helemaal synchroon, maar was wel lekker om naar te luisteren, en zoals ze zelf zeiden: the more you drink, the better we sound.
Ook de dag erop was het nog steeds droog en dus nog een wandeling (je wilde een NZ experience dus die zal je krijgen). The Otaki Forks (bekend van the Lord of the Rings was nu het decor van veel gepraat en gelach.
Nienke zal jullie ongetwijfeld verder bijpraten, want de dames zijn daarna naar Wellington vertrokken.
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)