Het is natuurlijk een grapje dat Nederlanders zuinig zijn. Er zijn vele andere bevolkings groepen die nog veel erger zijn. Dat ik mijn bijziendheid zelf behandel met een welgemikte klap op een boom had niets met zuinigheid te maken. Feit is dat ik met dat oog nu beter zie. Dat zal helaas wel minder worden als het hoornvlies weer helemaal dik is, maar het is toch goedkoper dan een laserbehandeling. Zie alleen een beetje op tegen de zelfde actie aan de andere kant. Het oog was in ieder geval weer klaar voor de Kapiti arts trail. In voorgaande jaren was het al heel leuk, maar deze keer was het top. Wij hebben hele leuke dingen gezien, veel inspiratie opgedaan en ook nog het een en ander uitgegeven. Het leukste waren echter de vele interesante mensen die we ontmoet hebben. Van toevallige tafel genote tijdens een Devonshire tea tot een 90 jarige kunstenaar die een prive rondleiding door zijn atelier en huis gaf. Alan Weihipeihana en Storm Davenport in Paekākāriki, waren zeer de moeite waard, Rita Schrieken in Waikanae ook. Ook een boel dingen waarvan je denkt; wat leuk dat de kleuterschool ook exposeerd. 't Is dat de prijskaartjes je eraan herinneren dat het grote mensenwerk is. Paraparaumu hebben we zelfs helemaal niet gezien en op zondag kwamen we niet verder dan 3 locaties. Zondag morgen echter eerst het ontbijt met Rutger en landa die met ons mee waren op de zaterdag. Zij feliciteerden ons met onze 18 jarig huwelijk en ik zeg nog voor de grap tegen Nienke 'nou, kom maar op met dat cadeau' (ik had haar een green stone hanger aangeboden, maar dat vond ze te zwaar). Loopt ze naar beneden en komt terug met een groot pak.
Daar sta je dan met je mond vol tanden. Geweldig, staat prachtig op onze blauwe muur. Daarna op pad. Eerst een atelier in een oude schapenschuur met uitzicht over een fraai meer, waar we een dik uur met mensen hebben gepraat en met wat keramiek weer op weg gingen. Daarna up the Gorge, waar op een plek waar ik destijds vermoede dat het mooi wonen zou zijn (maar er was helaas niets te koop) een fraai huis met mooie kunst objecten in de tuin,
de rivier in een kloof waar je vanaf de rand van de tuin in keek. Prima. Hier was de Devonshire tea en hebben we lang zitten kletsen met de vrouw van een anaesthesist uit Wellington die 'het roze' huis hadden gekocht waar wij destijds ook naar hebben gekeken. Het was het huis van Bee Doughty-Pratt, een schilderes die indruk op ons maakte en die in November komt koffie drinken om te kijken wat ze voor ons kon maken. Het schilderij dat op de voorkant van de trail folder prijkte
was helaas al verkocht, erg fraai. Voordat we naar Margareth gingen voor een opbeurend borreltje bezochten we nog een expositie in Waikanae, waar een vriend van de keramist zijn koperwek uit had gestald. Die vissen hadden we al eerder gezien (fraai groen geworden) en die wilden we wel hebben. Helaas geen pin en niet genoeg cash. Geen punt zei de 90 harige baas, dan kom je dat toch later brengen. Of we meer wilden zien? Jawel hoor. Hij nam ons mee naar zijn huis, ongelooflijk. Schilderen deed hij niet, maar dat was dan ook wel zo'n beetje het enige. Wat een talent en wat een aardige man. Zijn stokoude vrouw kwam ook nog even kijken en ze lieten ons dozen vol spullen zien die zijn vrouw, als hij er tussen uit zou knijpen, 'in een container zou mieteren'. We kochten nog koperen tulpen, een stuk zeewier van staal en ik had de neiging om nog veel meer te kopen. Prachtige moderne vaas van staal. Hij had zijn eigen meubelen gemaakt, bewerkte steen, maakte Zwitserse huizen van cedar roof tiles. Nienke ging twee dagen later het geld brengen en was weer bijna een uur kwijt. Inmiddels is het woensdag en over een paar uur vertrekken we naar Bali. Weersverwachting: storm and thunder. Dat wordt lezen, slapen, musea, massages en heerlijk eten! We sluiten daarom maar af en een oud nummer van Fifth dimension: Let the sunshine in (is het tweede deel van het nummer dat begint met Aquarius uit de musical Hair):Daar word je altijd vrolijk van!
Daar sta je dan met je mond vol tanden. Geweldig, staat prachtig op onze blauwe muur. Daarna op pad. Eerst een atelier in een oude schapenschuur met uitzicht over een fraai meer, waar we een dik uur met mensen hebben gepraat en met wat keramiek weer op weg gingen. Daarna up the Gorge, waar op een plek waar ik destijds vermoede dat het mooi wonen zou zijn (maar er was helaas niets te koop) een fraai huis met mooie kunst objecten in de tuin,de rivier in een kloof waar je vanaf de rand van de tuin in keek. Prima. Hier was de Devonshire tea en hebben we lang zitten kletsen met de vrouw van een anaesthesist uit Wellington die 'het roze' huis hadden gekocht waar wij destijds ook naar hebben gekeken. Het was het huis van Bee Doughty-Pratt, een schilderes die indruk op ons maakte en die in November komt koffie drinken om te kijken wat ze voor ons kon maken. Het schilderij dat op de voorkant van de trail folder prijktewas helaas al verkocht, erg fraai. Voordat we naar Margareth gingen voor een opbeurend borreltje bezochten we nog een expositie in Waikanae, waar een vriend van de keramist zijn koperwek uit had gestald. Die vissen hadden we al eerder gezien (fraai groen geworden) en die wilden we wel hebben. Helaas geen pin en niet genoeg cash. Geen punt zei de 90 harige baas, dan kom je dat toch later brengen. Of we meer wilden zien? Jawel hoor. Hij nam ons mee naar zijn huis, ongelooflijk. Schilderen deed hij niet, maar dat was dan ook wel zo'n beetje het enige. Wat een talent en wat een aardige man. Zijn stokoude vrouw kwam ook nog even kijken en ze lieten ons dozen vol spullen zien die zijn vrouw, als hij er tussen uit zou knijpen, 'in een container zou mieteren'. We kochten nog koperen tulpen, een stuk zeewier van staal en ik had de neiging om nog veel meer te kopen. Prachtige moderne vaas van staal. Hij had zijn eigen meubelen gemaakt, bewerkte steen, maakte Zwitserse huizen van cedar roof tiles. Nienke ging twee dagen later het geld brengen en was weer bijna een uur kwijt. Inmiddels is het woensdag en over een paar uur vertrekken we naar Bali. Weersverwachting: storm and thunder. Dat wordt lezen, slapen, musea, massages en heerlijk eten! We sluiten daarom maar af en een oud nummer van Fifth dimension: Let the sunshine in (is het tweede deel van het nummer dat begint met Aquarius uit de musical Hair):Daar word je altijd vrolijk van!
_+Lucky+shot+bij+Whangaroa.jpg)