24 december 2012: Fish

Als heel klein mannetje werd ik, toen ik bij mijn tante logeerde, eens uitgenodigd om mee te gaan vissen met een vriendje. Had geen idee wat dat inhield en het vriendje geen idee waar hij aan begon. Anyway, na een uur 'vissen' zaten onze lijnen zo in de knoop dat zelfs Alexander de Grote er moeite mee gehad zou hebben. Sindsdien heb ik nog wel eens een keer op de noordzee wat makreel opgeschept, maar dat kan je nauwelijks vissen noemen. Vissen is iets wat in mijn familie niet uitbundig beoefend werd, het beperkte zich meer tot het vissen voor aandacht in de viswinkel. Mijn broer had vorig jaar de twijfelachtige eer zichzelf te vangen tijdens een poging tot vliegvissen in de Tongariro river. In Nederland zag ik de mensen wel met hun hele hebben en houden langs het kanaal zitten, in weer en wind. Onwillekeurig denk je dan toch dat je wel een heel erg slecht huwelijk moeten hebben als je het in de kou en regen zitten staren naar een levensloze dobber prefereert boven het thuis bij je vrouw zitten. Maar ja, hier in Nieuw Zeeland is vissen wat anders. Je hoeft niet zoals in Nederland de anorectische brasem die je vangt weer terug te gooien, maar mag de vette snapper die je hier vangt mee naar huis nemen en vol trots op de BBQ gooien. Wij wonen bovendien op het strand dus het zat er een keer aan te komen dat we ook aan deze kiwi habbit moesten toegeven. Een vriend heeft een boot, maar hij woont wat landinwaarts en dus moest ik zijn ogen zijn. Op een kalme, prachtig zonnige dag gingen we erop uit. Niet om 8 uur zoals hij voorstelde, omdat de kaakchirurg eerst nog een implant (voor een bedrag wara Nienke en ik van op en neer naar Nederland vliegen, schandalig) in mijn kaak duwde, maar rond koffietijd was ik al bloed spugend klaar voor de vuurdoop. Me volledig bewust van alle gevaren rond het boot-te-water-laten (heb al menigeen gehecht die de in de golven dansende schroef langs hun scheenbeen lieten 'aaien') belandde ik uiteindelijk intact aan boord. Nadat de essenties van het hengelen mij (3x) waren uitgelegd ging de eerste haak met bait overboord.

De white bait sprong hier en daar het water uit omdat de kawhai die aan het opjagen was. We zaten dus tenmidden van de vis (hadden we de fish finder niet voor nodig). In no time zat er iets aan mijn haak te trekken. Anders dan in de Amsterdamse kanalen waar het dan een fiets betreft totdat het tegendeel bewezen is, was ik er vrij zeker van dat dit mijn eerste vis was. Met behulp van Dick belandde het beest op het dek en kreeg als deelname aan de feestvreugde een klap met een knuppel op de kop. Er volgden er al snel meer en het duurde niet lang voordat ik zelf bloeddorstig stond te knuppelen. Een sealion kwam naast onze boot een robbertje vechten met een squid. Helemaal top. Op de noordkaap van Kapiti island gingen we voor de snapper, kingfish of blue cod. Ving als eerste een blue cod, maar die was te klein (er zijn hier wel regels) en moest dus terug gegooid worden. Omdat de haak door zijn hersenen en linker oog heen zat zag ik daar niet helemaal het nut van in, maar regels zijn regels en laten we maar zeggen dat ik een andere vis blij heb gemaakt met een lekker vers hapje. Helaas geen andere trofeen op nog een ondermaatse cod na, maar het was spannend. Voelde hier en daar wat vis knabbelen aan het bait, maar niet echt toehappen. Een paar 'mates' (dat mag als je zelf ook een vis hebt gevangen) kregen vlakbij 'a bit more than they bargained for'. Nou maar eens zien of de kerstman een hengeltje voor me heeft, of wellicht een vis encyclopedie, want er zijn nogal wat verschilende hengels, haken en reels, een studie waard.

We mochten ook nog op een andere manier vissen. Onze waterpomp gedroeg zich alsof hij ADHD had en bleef maar aanslaan. Dat betekent of wel dat de koeien diabetes hebben en zich de hele dag ongans drinken, ofwel dat er ergens een lek zit. De koetjes bleken zich prima te voelen en dus mochten wij naar een lek gaan vissen. Omdat we in de duinen wonen is dat een flink probleem, het water loopt immers in no time weg en simpelweg de plas opzoeken is dus niet de oplossing. Na een eerste onderzoek heb ik diverse taps vervangen en de nodige verbindingen aangedraaid, maar dat leverde niet het gewenste resultaat op.

We hadden dus gededuceerd dat het probleem in een bepaald weiland moest zitten. Daar maar gaan graven en ja hoor, op 50 cm diepte spoot het water eruit. Waarschijnlijk had een koe met een jeukende enkle net iets te vaak tegen een verticaal uit het weiland stekend paaltje geduwd. Helaas was Farmlands al dicht en dus toog ik naar mijn collega boer Doug die nog wel een spare had liggen ergens. Nadat hij me eerst een essentialia aanrijkte (Heineken bij bijna 30 graden) dook hij uit de schuur een oude 25 mm T op. Intussen was Nienke doorgegaan met graven, want er bleek ineens een tap niet meer te werken en dus vermoeden we dat er nog een lek was.Die bleek er inderdaad te zijn. Na flink gezwoeg hield onze pomp eindelijk op en konden we voldaan in de tuinstoelen ploffen met een lekker glas wijn.

Zoals we al vreesden vorige week is de bouw niet af. De vloeren zitten erin, maar diverse details moeten nog afgemaakt worden.

Ergens in januari wel te verstaan want iedereen is op vakantie. Ben daarom maar begonnen met het meubilair. Een giga kast voor in de studio en twee zware tafels om aan te werken. Had al het hout voor de kast op maat laten zagen, maar de zaagmachine van de Hammers moet duidelijk geijkt worden. Kon helaas weinig rechte hoeken ontdekken in het plaat materiaal. Daar een kast van maken zat er dus niet in. Alles op nieuw besteld, ditmaal door een joiner gezaagd. Gelukkig lukte de tafels van oud op de farm rondslingerend hout wel.
De christmas function vliegen ons om de oren, borreltje hier, dinner daar. We matigen, natuurlijk, maar zo af en toe is het wel erg gezellig. Gisterenavond een tijd met een architect zitten praten die me wel mee de lucht in zou nemen. Heeft zijn eigen Cesna en een landingsbaan hier vlakbij. Ook een leuke hobby... Stel je voor, gewoon even anderhalf uur vliegen om naar het Nelson jazz festival te gaan.
We zijn trouwens met zijn vieren naar de Hobbit geweest. Hmmmm. Niet echt een film die ik zou aanraden. Fraaie beelden van Nieuw Zeeland, maar verder weinig nieuws. Net als bij de Ring veel vechten (tot en met een soort idiote transfomers toe, waarvan Nienke zei dat dat helemaal ongeloofwaardig was!) en nauwelijks een verhaal. Gemiste kans wat mij betreft. Wel blij dat we niet voor de 3D versie gekozen hadden.
De vakantie van Nienkes ouders zit er vrijwel op. Ik geloof dat ze weer met volle teugen genoten hebben van dit fraaie land en ons paradijsje. Vanavond nog lekker in de tuin gezeten bij een vuurtje.